บทที่ 5

หลังจากวันที่นางมณีประกาศ ว่าจะให้คิมหันต์และเนตรทรายแต่งงานกัน การเตรียมงานก็เริ่มขึ้น โดยมีนางมณีเป็นแม่งานคอยจัดการทุกอย่างเสร็จสรรพเรียบร้อย

ส่วนคิมหันต์และเนตรทราย มีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งของผู้เป็นแม่เท่านั้น เหมือนอย่างวันนี้ที่ทั้งสอง ต้องมาเลือกแบบการ์ดแต่งงาน ของชำร่วยและวัดตัวตัดชุดแต่งงาน

"สวัสดีค่ะ คุณคิมหันต์คุณเนตรทราย เชิญด้านในเลยค่ะ จิมมี่เตรียมแบบไว้ให้เลือกเยอะแยะเลยค่ะ" จิมมี่สาวประเภทสอง เจ้าของร้านจีบปากจีบคอพูดทักทายอย่างอ่อนโน้ม ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทันทีที่ลูกค้าคนสำคัญเปิดประตูเข้ามาในร้าน

ส่วนคิมหันต์และเนตรทรายก็ได้แต่ยิ้มทักทาย และเดินตามเข้าไปในร้านเท่านั้น ไม่ได้พูดอะไรออกมา

"นี่ค่ะ แบบที่จิมมี่เตรียมไว้ให้ เชิญเลือกแบบกันตามสบายนะคะ" เจ้าของร้านพูดยิ้มๆ และเดินออกมา ปล่อยให้คิมหันต์และเนตรทรายอยู่กันตามลำพัง

ทั้งสองนั่งเลือกแบบกันอยู่สักครู่อย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาทั้งนั้น ทั้งที่จริงแล้วเนตรทราย อยากให้เขาช่วยเธอเลือกมากกว่า อยากให้เขามีส่วนร่วมในการตัดสินใจครั้งนี้

แต่เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูดออกไป ได้แต่นั่งดูแบบชุดอย่างเซ็งๆ เปิดผ่านไปหน้าแล้วหน้าเล่า ก็ยังไม่รู้ว่าจะเลือกชุดไหนดี คิมหันต์ก็ดูไม่ต่างจากเนตรทรายเท่าใดนัก เปิดแบบผ่านไปหน้าแล้วหน้าเล่าเช่นกัน

“ว่าไงคะว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาว ถูกใจชุดไหนเป็นพิเศษไหมคะ” จิมมี่กลับเข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับนั่งลงข้างๆ เนตรทราย

“สวยทุกชุดเลยค่ะพี่จิมมี่ เนตรเลือกไม่ถูกเลยค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวจิมมี่ชวนเลือกเองค่ะ สวยๆ อย่างคุณเนตรใส่ชุดไหนก็สวยค่ะ”

“ขอบคุณนะคะ”

“ชุดนี้มั้ยคะ” จิมมี่พูดพร้อมกับยื่นแบบชุดส่งมาให้เนตรดู

“สวยค่ะ พี่คิมว่าไงคะ” คิมหันต์รับแบบจากเนตรทรายมาดู มองชุดที่อยู่ในมือย่างละเอียด

ชุดสีขาวสะอาดตาสายเดี่ยว ที่ใช้ลูกไม้ตกแต่งเป็นตัวสาย ทั้งชุดตกแต่งด้วยลูกไม้ดูเรียบๆ แต่หรูและสวยงามเลยทีเดียวในความคิดของคิมหันต์

แต่ที่มาสะดุดตา ก็คงจะเป็นการคว้านคอลึกเผยเนินอกสวยๆ นี่สิ ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเข้าหากันทันที ก่อนจะมองมาที่ว่าเจ้าสาวของตัวเอง

“พี่ว่ามันโป๊ เปลี่ยนชุดใหม่ได้มั้ย”

"ค่ะ" แม้จะเสียดายที่ต้องเปลี่ยนชุดใหม่ แต่เนตรทรายก็เลือกที่จะตามใจชายหนุ่ม

“แหมๆ ๆ แอบหวงว่าที่เจ้าสาวด้วย น่ารักกันจังเลยนะคะคู่นี้ กะเทยอิจฉา” สายตาสองคู่สบตากันโดยอัตโนมัติ

ก่อนเนตรทรายจะเป็นฝ่ายก้มหน้า หลบสายตาคมที่มองมายังเธอ รีบยกแบบชุดขึ้นมาดูแก้เขินอมยิ้มออกมาน้อยๆ กับประโยคที่จิมมี่พูดแซว

“คุณจิมมี่ช่วยเนตรเลือกหน่อยแล้วกันนะครับ เอาแบบไม่ค่อยโป๊เท่าไหร่ และถ้าจะให้ดีเลือกของผมเผื่อไปด้วยเลยก็ได้ ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่”

“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวจิมมี่จะช่วยคุณเนตรเลือกเองนะคะ เสร็จแล้วเดี๋ยวให้คุณคิมดูอีกทีว่าโอเครึเปล่า”

"ครับ"

“ถ้าอย่างนั้นพี่คิมเลือกแบบการ์ดไปเลยนะคะ พี่คิมว่าอันไหนสวยก็เอาอันนั้นได้เลยนะ เนตรตามใจพี่คิม”

“โอ๊ย ... หวานเบอร์แรงขนาดนี้มดจะกัดพี่มั้ยคะเนี่ย”

“พี่จิมมี่อะ” เนตรทรายเรียกจิมมี่เสียงอ่อน ด้วยความเขินอายที่ถูกแซวติดๆ ใบหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

จนคิมหันต์เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะปล่อยให้ทั้งสองเลือกชุดกันไป โดยที่คิมหันต์ก็ทำหน้าที่เลือกแบบการ์ดแต่งงานไปเงียบๆ แต่ก็แอบมองสาวแท้และสาวเทียมเป็นระยะๆ

การเลือกชุดผ่านไปอย่างมาราธอน เพราะคนที่นั่งหน้านิ่งขรึมอยู่นี่สิ ไม่ถูกใจชุดไหนเลยสักชุดชุดโป๊บ้างล่ะ คว้านลึกบ้างล่ะ แหวกสูงบ้างล่ะ บางบ้างล่ะ เรียบไปบ้างล่ะ ไม่สวยบ้างล่ะ กว่าจะถูกใจพ่อคนหน้านิ่ง

ไม่สิ! ต้องบอกว่า เนตรทรายและจิมมี่บังคับให้เลือกถึงจะถูก เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเที่ยงวันทั้งๆ ที่เธอมาถึงร้านกันตั้งแต่เก้าโมงเช้า

“ชุดตัดเสร็จเรียบร้อยเมื่อไห ร่เดี๋ยวจิมมี่โทรแจ้งนะคะ คุณเนตรกับคุณคิมจะได้มาลองชุดกัน”

“ได้ค่ะ ขอบคุณพี่จิมมี่มากๆ นะคะ”

“พี่ต้องเป็นฝ่ายขอบคุณ คุณเนตรกับคุณคิมมากกว่าค่ะ ที่วางใจให้ร้านของพี่รับใช้งานสำคัญแบบนี้... ต้องเป็นงานแต่งที่ยิ่งใหญ่ที่คนพูดถึงแห่งปีนี้แน่ๆ เลยค่ะ เจ้าสาวสวยเจ้าบ่าวก็หล๊อหล่อเหมาะสมกันสุดๆ จิมมี่อยากได้” จิมมี่พูดอย่างกระดี๊กระด๊า ส่งสายตาวิบวับไปให้คิมหันต์อย่างแกล้งๆ ทำเอาคนหน้านิ่งอย่างคิมหันต์ถึงกับยิ้มน้อยออกมา

“คุณจิมมี่ก็หาสักคนสิครับ สวยๆ แบบคุณจิมมี่หาได้สบายๆ ”

“ปากหวานนะคะเนี่ย... รีบกลับไปเลยนะคะ ก่อนที่จิมมี่จะอดใจไม่ไหว จับคุณคิมมาชิมซะก่อน” เป็นอีกครั้งที่ทั้งสามคนหัวเราะออกมากับคำพูดของจิมมี่

“งั้นเพื่อความปลอดภัยของพี่คิม เนตรพาพี่คิมกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ร่ำลากันเสร็จเรียบร้อย เนตรทรายกับคิมหันต์ก็พากันออกจากร้านของจิมมี่มาทันที

“พี่คิมจะไปไหนต่อมั้ยคะ” เนตรทรายเอ่ยถามขึ้นเมื่อเข้ามานั่งในรถ

“พี่จะเข้าบริษัท แล้วเนตรล่ะจะไปไหนต่อรึเปล่าเดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“เนตรหิวข้าวค่ะ” ตอบเสียงอ่อยออกไปเบาๆ พร้อมกับเสียงท้องที่ร้องขึ้นมา เพื่อเป็นการยืนยันคำพูดของตัวเอง คิมหันต์ถึงกับยิ้มออกมาอย่างขบขัน

“พี่คิมไม่ต้องมายิ้มเลย รีบขับรถพาเนตรไปกินข้าวเลยค่ะ เนตรหิวจนจะกินพี่คิมได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย”

“หึ” คิมหันต์หัวเราะในลำคอ พร้อมกับพารถหรูคู่ใจของตนขับมุ่งหน้าไปยังร้านอาหาร

เมื่อมาถึงร้านอาหาร เนตรทรายก็จัดการสั่งอาหารทันที ด้วยความหิวที่จู่โจมเข้ามา จนคิมหันต์ที่นั่งฟังต้องห้ามไว้

“สั่งมาเยอะขนาดนี้จะกินหมดเหรอ” เนตรได้แต่ยิ้มแห้งๆ มาให้คิมหันต์ก่อนจะหันไปพูดกับพนักงานรับออเดอร์

“พอแค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ” เมื่อพนักงานเดินออกไป ความเงียบก็เริ่มเข้าครอบงำคนทั้งคู่ แต่ก่อนที่จะเงียบมากไปกว่านี้ ก็มีเสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นมาเสียก่อน

“คิมขา... คิดถึงจังเลยค่ะที่รัก” ไม่พูดเปล่า ยังส่งริมฝีปากเข้าไปหอมที่แก้มสาก เพื่อเป็นการตอกย้ำในคำพูดของตัวเอง

ทำเอาเนตรทรายตกใจไม่น้อยกับภาพตรงหน้า ไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงใจกล้าหน้าด้านหอมแก้มผู้ชายต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ ถ้าเป็นเมืองนอกเธอจะไม่ว่าสักคำ แต่นี่เมืองไทยประเทศไทยนะแม่คุณทำไมถึงได้กล้าขนาดนี้

“แนนนี่คิดถึ้งคิดถึงคุณ อยากไปหาใจจะขาด แต่ตอนนี้งานเดินแบบถ่ายแบบเยอะมาก แนนนี่แทบไม่ค่อยได้พักเลยค่ะ คิมไม่โกรธแนนนี่นะคะ” พูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ซบหน้าลงกับแขนแกร่งอย่างออดอ้อน

ทำเอาคิมหันต์ไปไม่เป็น ที่ถูกหญิงสาวข้างกายรุกหนักขนาดนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอยู่กันสองต่อสองและถูกอ้อนแบบนี้ เขาคงไม่นั่งนิ่งแบบนี้แน่นอน

แต่ตอนนี้เขาเจอสายตาเหวี่ยงๆ ของผู้หญิง ที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ตรงหน้าที่มองมา ก็เริ่มร้อนๆ หนาวๆ เหมือนกัน จนต้องขยับตัวออกห่าง พร้อมกับค่อยๆ แกะมือบางนั้นออก เพื่อเป็นการรักษาระยะห่าง แต่สาวเจ้าก็ไม่ยอมปล่อย แถมเกาะแขนคิมหันต์แน่นขึ้นไปอีก

“ครับ คุณแนนนี่มาทานข้าวกับใครเหรอครับ” คิมหันต์พยายามเบี่ยงเบนประเด็นการพูดคุย

“มาคนเดียวค่ะ แนนนี่นั่งด้วยได้มั้ยคะ เสร็จแล้วเดี๋ยวเราไปทานของหวานกันต่อนะคะ” คำว่าของหวานของแนนนี่ ทำให้ความอดทนของเนตรทรายขาดพึงทันที ฉันนั่งอยู่นี่เห็นหัวกันมั้ยเนี่ย

“ขอโทษนะคะ จะชวนว่าที่สามีคนอื่นเขาไปทานของหวาน ถามว่าที่ภรรยาเขาหรือยังคะ” เสียงหวานพูดออกมาห้วนๆ สายตาจ้องมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่พอใจ

“เอ้า! ตายจริง ขอโทษนะคะ พอดีไม่ได้สังเกตว่ามีคนนั่งอยู่ตรงนี้” แนนนี่แสร้งทำเป็นตกใจยกมือขึ้นมาทาบอก

“ไม่แปลกค่ะ ที่คุณจะไม่เห็นว่าฉันนั่งอยู่ตรงนี้... เพราะสายตาของคุณมันต่ำ อุ้ย! ขอโทษค่ะ ฉันหมายถึงมองแต่พื้นอย่างเดียว ไม่สิ! เขาเรียกว่าอะไรนะคะ มองแต่ของต่ำๆ เอ๊ะ! ฉันพูดถูกมั้ยคะ ขอโทษด้วยนะคะ พอดีเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ภาษาไทยเลยไม่ค่อยแตกฉานเท่าไหร่” ได้ทีเนตรทรายก็ตอกหน้าแนนนี่กลับอย่างสะใจ

ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นใคร คิดจะมาเล่นกับคนอย่างเนตรทราย คิดผิดแล้วจ้ะแม่นมโต

“นี่เธอ! คิมขา คุณดูผู้หญิงคนนี้สิคะ เขาตั้งใจว่าแนนนี่ คุณต้องจัดการให้แนนนี่นะคะ แนนนี่ไม่ยอมนะ”

“นี่คุณ ฉันว่าคุณมาทางไหน ก็กลับไปทางนั้นจะดีกว่านะคะ ฉันหิวข้าวและอยากจะกินข้าวกันแค่สองคนเท่านั้น อ๋อ! แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาเที่ยวชวนว่าที่สามีฉัน ไปกินของหวานอีกนะคะ รู้เอาไว้ซะด้วยว่าพี่คิมกำลังจะแต่งงานกับฉัน”

“งั้นเหรอ ท้องกี่เดือนแล้วล่ะ” แนนนี่เบะปากเยาะเย้ยอย่างสะใจ ทำเอาเนตรทรายโกรธจนตัวสั่นตวาดออกไปเสียงดังด้วยความโกรธที่ถูกผู้หญิงนั้นดูถูก

“นี่คุณ! ...”

“เนตร หยุด” คิมหันต์รีบห้ามทัพที่กำลังจะเกิดขึ้น มองเนตรทรายด้วยสายตาดุๆ เป็นเชิงบอกให้หยุด ก่อนจะหันไปพูดกับแนนนี่ที่ยิ้มเยาะออกมาอย่างผู้ชนะ ที่เนตรทรายถูกคิมหันต์ดุ

“แนนนี่ ผมว่าคุณกลับไปก่อนดีกว่านะครับวันนี้ผมไม่สะดวกจริงๆ”

“ก็ได้ค่ะ ไว้ว่างๆ เดี๋ยวเราค่อยไปกินของหวานด้วยกันนะคะ” แนนนี่จงใจพูดเสียงดังและเน้นทุกคำชัดๆ กับยิ้มมุมปากออกมาอย่างสะใจ

ไม่ลืมที่จะหอมแก้มคิมหันต์เป็นการบอกลา ก่อนจะลุกเดินออกจากโต๊ะ โดยมีเนตรทรายมองตามหลังไปอย่างหงุดหงิดและไม่พอใจ