2หน้าด้าน

​

เจ้านาย...

"Happy Birthday ค่ะพี่นาย^^" พูดจบเธอก็ถือวิสาสะนั่งลงที่ตักของเขาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวและไม่ได้อนุญาตด้วย

"เป่าเค้กสิคะ ทิชาอุตส่าห์ทำมาให้พี่เลยนะคะมีก้อนเดียวในโลกเลยน๊า^^"

"ลงไป!! " เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเพื่อให้คนที่นั่งอยู่บนตักรู้ว่าเขาไม่ชอบใจกับการกระทำของเธอในตอนนี้

"พี่นายเป่าเทียนก่อนสิ^^"

"ไม่เป่า!!! แล้วเธอก็ลงไปจากตักของฉันแล้วเอาเค้กหน้าตาอุบาทว์ๆ ของเธอไปไกลๆ "

"ฮึก ฮึก พี่นายทำไมใจร้ายจัง"

"จะลงไม่ลง"

"ไม่ลงค่ะ ฮึก ฮึก จนกว่าพี่นายจะเป่าเค้กที่ทิชาทำมาให้"

"ไม่ลงใช่ไหม"

"ค่ะ ไม่ลง"

​

"แล้วเธอจะมาว่าฉันใจร้ายอีกไม่ได้นะ"

ผลัก!!!

"ว๊ายยยย!!! "

"เห้ย!!! "

ทิชา....

เสียงเพื่อนๆ ของเขาทั้งหญิงทั้งชายอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นการกระทำของเจ้าของวันเกิด รวมถึงเธอด้วยที่ร้องออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บเมื่อโดนคนใจร้ายผลักจนเธอล้มลงไปนั่งที่พื้น

"โอ๊ย!!! "

"หึ สมน้ำหน้า" เธอหันไปมองหน้าคนใจดำที่ทำเธอเจ็บยังไม่พอยังสมน้ำหน้าเธออีก

"ทิชาเจ็บนะพี่นาย!!! " เธอตวาดใส่เขาอย่างไม่ไว้หน้าถึงแม้วันนี้จะเป็นวันเกิดของเขาก็ตามแต่ แต่เขาก็ไม่ควรที่จะมาทำกับเธอแบบนี้ต่อหน้าคนเกือบร้อยที่ตอนนี้ทุกคนมองมาที่เธอเป็นจุดเดียว ทั้งอายทั้งเจ็บใจทั้งเสียใจที่เขาทำกับเธอขนาดนี้

"แล้วใครใช้ให้เธอมางานวันเกิดของฉันวะ"

"ทิชามาเองทำไมต้องให้ใครชวน" เธอมาของเธอเองนั่นคือเรื่องจริงแม้เจ้าของงานจะไม่เอ่ยปากชวนก็เถอะ

"แต่นี่มันงานวันเกิดของฉันหัดมีมารยาทมั่ง" ดูคำพูดของเขาสิ เธอรักผู้ชายแบบนี้ได้ไงกัน ปากร้ายใจร้ายเป็นที่หนึ่งซึ่งตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ

"นั่นสิคะ...เจ้าของวันเกิดไม่ได้เชิญก็ยังเสนอหน้ามา น่าไม่อายเลยจริงๆ "

คำพูดประโยคนี้ไม่ใช่คำพูดของพี่เจ้านายหรอกค่ะแต่เป็นของผู้หญิงหน้าตาดีคนนึงที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่เจ้านายที่เธอเห็นตั้งแต่เธอยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีแล้ว ก็เพราะผู้หญิงคนนี้ไงเธอจึงต้องทำใจกล้าหน้าด้านถือเค้กที่เธอตั้งใจทำเป็นครั้งแรกในชีวิตเพื่อเจ้าของงานวันเกิดแล้วเข้าไปนั่งตักเขา ที่เธอทำเพราะเธอหวงเพราะเธอหึงเขาทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าตัวเองก็ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวพี่เขาเลยแม้แต่น้อยแต่เธอทนไม่ได้ที่เห็นพี่เจ้านายสนใจผู้หญิงคนอื่นแถมยังทำต่อหน้าต่อตาเธออีก

"แล้วเธอเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่าคนอื่นแบบนี้" เธอหันไปต่อว่าผู้หญิงคนนั้นที่ไม่ได้รู้จักแต่กล้ามาว่าเธอ เพราะแค่พี่เจ้านายว่าเธอก็เจ็บไปถึงไหนต่อไหนแล้วแล้วผู้หญิงคนนี้มีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอและพี่เจ้านายก็ไม่ได้ห้ามอะไรเลยปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นว่าให้เธอต่อหน้าเขา

"ผู้หญิงคนนี้เป็นคนพิเศษที่ฉันเชิญมาซึ่งต่างจากเธอที่ฉันไม่ได้เอ่ยปากชวนแต่ก็ยังหน้าด้านเข้ามาเท่านั้นยังไม่พอยังมาแหกปากร้องเพลงไร้สาระบนเวทีอีก ฉันไม่ให้ รปภ ไล่ลงจากเวทีก็บุญเท่าไหร่แล้ว"

"พี่นาย..." เจ็บแล้วเจ็บอีกค่ะ แต่เธอไม่แคร์เพราะเธอยังทนได้

"เธอกลับบ้านเธอไปได้ละไป" คำก็ด่าสองคำก็ไล่แต่....

"ไม่กลับ!! ทิชาจะอยู่จนกว่างานจะเลิก จนกว่าผู้หญิงพวกนี้จะกลับไป" เธอพูดพร้อมกับแลสายตาไปยังผู้หญิงพวกนั้นที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังพี่เจ้านาย

"หน้าด้านอ่ะ" เจ้าเก่าเจ้าเดิมค่ะคนพูดน่ะ

"เธอว่าใครหน้าด้าน ห๊ะ!! " เธอตะคอกใส่ยัยนั่นอีกรอบ

" ใครหน้าด้านอยากรับก็รับไปสิ ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อ....จริงมั้ย" ผู้หญิงคนนั้นหันพูดกับเพื่อนของตัวเองแล้วก็ทำลอยหน้าลอยตาซึ่งเธอรู้ว่าคำที่ด่ามันหมายถึงเธอ

"จริงของเธอจ้ะนิ่ม"

"นายว่าขี้ข้าพลอย" เธอพูดลอยๆ ทำให้ผู้หญิงคนนั้นถลึงตาใส่เธอแต่มีเหรอที่เธอจะต้องแคร์ต้องใส่ใจ

"ไอ้นายมึงอย่าใจร้ายแบบนี้กับน้องเค้าดิ น้องเค้าอุตส่าห์มางานวันเกิดมึงนะเว้ยมึงอย่าใจดำให้มันมากนักดิวะ" แล้วเพื่อนพี่เจ้านายที่เธอเองก็จำชื่อเค้าไม่ได้แต่เค้าก็หล่อนะหล่อแบบตี๋เกาหลีแต่เธอไม่สนใจเพราะถึงจะหล่อแต่ก็สู้พี่เจ้านายไม่ได้อยู่ดี คือพี่ผู้ชายคนนี้เธอก็เคยเห็นเค้าบ่อยๆ อยู่นะเพราะเค้าอยู่กลุ่มเดียวกันกับพี่เจ้านายถ้าเจอพี่เจ้านายก็ต้องเจอพี่คนนี้ คือถ้าไม่รู้นิสัยใจคอคงคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแน่อ่ะ>< แค่คิดก็ขนลุกซู่เลยค่ะ

"มึงสนใจยัยนี่เหรอไอ้เจมส์ ถ้ามึงสนใจก็จีบดิ กูสนับสนุนเต็มที่" พี่เจ้านายพูดกับเพื่อนของตัวเองที่เธอจำได้แล้วว่าเขาชื่อพี่เจมส์ พี่เจ้านายพูดจบก็โอบเอวผู้หญิงที่ชื่อนิ่มเดินเข้าไปในบ้าน ผู้หญิงคนนั้นหันหลังมาแสยะยิ้มเย้ยหยันใส่เธอก่อนจะกอดแขนพี่เจ้านายแล้วพากันเดินไป แต่มีเหรอที่เธอจะยอมให้สองคนนั้นเข้าบ้านได้ด้วยกัน เพราะเธอรู้ว่าถ้าสองคนนั้นเข้าไปเธอรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ เธอไม่ยอมหรอกเธอต้องขัดขวางทุกวิถีทางแม้ว่าตอนนี้ตัวเองจะเจ็บตัวเพราะโดนเขาผลักจนก้นกระแทกพื้นแต่เธอก็ต้องทำหน้าที่ของเธอย่างเต็มที่ ตามได้รับมอบหมายมาจากป้าอนงค์ซึ่งเป็นแม่พี่เจ้านาย