7
ฉันเดินมาถึงหน้าตึกคณะบริหารเพื่อรายงานตัวพร้อมกระเป๋าใบใหญ่สีชมพูที่ได้มาจากคุณครูที่โรงเรียนเพราะท่านเห็นว่าฉันต้องเอาของไปเยอะท่านเลยซื้อให้ฉัน หลังจากฉันจัดการตัวเองจนเสร็จฉันก็รีบลากกระเป๋าเดินออกมาจากมหาลัยและกว่าจะเดินมาถึงถนนก็เล่นเอาเหนื่อยเลยค่ะเพราะตอนมาฉันนั่งรถมาค่ะเพราะไม่รู้ทาง และในขณะกำลังจะข้ามถนนโดยไม่ทันระวังตัวเพราะมัวแต่มองถนนอีกฝั่ง ที่มีรถเยอะมากฉันเกร็งไปหมดฉันจึงตัดสินใจที่จะรีบข้าม
เอี๊ยดดดดดด!!!! เสียงล้อรถยนต์ที่พยายามเบรคกำลังพุ่งมาที่ฉันอย่างเร็วฉันกอดกระเป๋าไว้แนบอกแล้วก็หลับตาเพราะคิดว่ามันต้องชนฉันแน่ๆ แต่...รถคันนั้นมันจอดอยู่ตรงหน้าฉันไม่ถึงคืบ นี่ฉันยังปลอดภัยใช่ไหม แต่ฉันยังไม่กล้าลืมตาจนกระทั่งได้ยินเสียงผู้ชายตะโกนมาด่าซึ่งคงจะด่าฉันไม่ใช่ใครหรอก
"แม่งเดินข้ามถนนยังไงวะ!!!! " ฉันรีบลืมตาทันทีและจ้องมองไปที่ผู้ชายยืนเท้าสะเอวทำหน้าเหวี่ยงๆคนนั้นเขาหล่อมากหล่อจนฉันใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนไม่รู้ที่ใจเต้นแรงเพราะคำด่าที่เขาด่าหรือเพราะใจที่หวั่นไหวกับความหล่อของเขากันแน่ เขาสูงมากด้วยน่าจะประมาณ180เขาอยู่ในชุดนักศึกษา อย่าบอกนะว่าเขาเรียนที่นี่
"เอ่ออขอโทษนะคือเรามัวแต่คิดอะไรเพลินๆ ไปหน่อยขอโทษจริงๆ " ฉันตั้งสติก่อนจะรีบขอโทษเขาเพราะฉันผิดเองที่ข้ามถนนไม่ทันระวัง
"แล้วเกิดฉันขับรถชนเธอขึ้นมาทำไงห๊ะยัยโง่ คนซวยคือฉันมั้ย" ขนาดโดนเขาด่าฉันยังเขินเลยค่ะโกรธไม่ลง สักพักก็มีผู้หญิงคนนึงเดินลงมาจากรถของเขาเธอใส่ชุดนักศึกษาเหมือนกันค่ะน่าจะเป็นแฟนของเขามั้ง เห้ออออกหักแล้วใช่ไหมรักแรกพบของฉัน เธอจ้องมองมาที่ฉันและกำลังเดินหน้าตึงมาหาฉันเหมือนจะมาหาเรื่องยังไงยังงั้นฉันมองเธอตอบอย่างไม่ละสายตาเช่นกัน
"นี่เธอ มุกน้ำเน่าแบบนี้เค้าเลิกเล่นกันนานละนะ แหมมทำทีเป็นจะให้รถของมาร์คชนใช่ไหม ทำไม อยากให้เค้าสนใจใช่ไหมเลยต้องทำขนาดนี้น่ะ"
"นี่เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ"
"อย่ามาทำเป็นโง่แกรู้ว่ารถคันนี้เป็นรถมาร์คใช่มะแกเลยทำทีเป็นเดินข้ามถนนเพื่อให้มาร์คชนแล้วก็จะให้เขารับผิดชอบ"