14

มาร์ค...

เมื่อเช้าผมผมกลับบ้านเพราะป๊าม๊าสั่งให้กลับด่วนบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยผมก็นึกว่ามีเรื่องอะไรใหญ่โตถึงต้องให้รีบมาหาแต่เช้าผมก็แหกขี้ตาตื่นมาสิครับเพราะบ้านป๊าม๊าผมน่ะอยู่นอกเมืองโน่น พอมาถึงก็แทบอยากกลับทันที เพราะที่แท้แล้วเรื่องสำคัญที่ว่าก็คือท่านหาแฟนให้ผมครับป๊าบอกว่าเธอเป็นหลานสาวของเพื่อนคุณปู่ซึ่งตอนนี้เรียนอยู่ฝรั่งเศสจะกลับมาเยี่ยมปู่ของเธอเดือนหน้าเลยอยากให้ผมไปเจอท่านบอกว่าผมต้องชอบแน่นอน มีเหรอผมจะยอมผมผมไม่ชอบการถูกจับคลุมถุงชนอะไรแบบนี้ นี่มันสมัยไหนกันแล้วผมเลยโกหกป๊าม๊าไปว่ามีแฟนแล้วท่านบอกไม่เชื่อครับเพราะท่านรู้นิสัยผมดี แต่ผมก็ยืนยันว่ามีแล้วจริงๆ ม๊าบอกถ้ามีจริงๆ ให้พามาให้ท่านรู้จักไม่งั้นท่านจะไม่เชื่อ ขณะที่ผมกำลังจะขับรถไปหาไอ้หินที่บ้านแฟนมันเพื่อปรึกษามันเรื่องนี้ก็บังเอิญเจอยัยหน้าจืดนี้กำลังจะข้ามถนนมาฝั่งผมพอดี ความคิดอันชาญฉลาดก็แล่นเข้าหัวมาพอดี เขาจะจ้างยัยนี่เป็นแฟนหลอกๆ เพื่อตบตาป๊ากับม๊าเพราะดูเธอหน้าซื่อๆ ดีแม้รูปร่างหน้าตาเธอจะห่างไกลสเป๊กผมก็เถอะ ณ.เวลานี้ยังไงก็เอาไว้ก่อนสวยไม่สวยช่างมัน

"อ่อออที่แท้ก็จะพาเราไปหลอกคนแก่ เห้อคนเรา...พ่อแม่ก็ไม่เว้นน่าสงสารพ่อแม่นายจัง"

"ไม่ได้หลอกให้เสียทรัพย์ซะหน่อยจะดราม่าเพื่อ"

"ถ้าเราบอกไม่ทำ"

"ก็แล้วแต่ ถ้าเธอไม่เสียดายเงิน100,000บาท"

"ห๊าาาา หนึ่งแสนบาทเลยเหรอ" ทำไมยัยนี่ถึงทำหน้าตกใจขนาดนั้น

"หรือน้อยไป"

"ปะ ป่าววว เอ่ออ เราต้องทำยังไงบ้างอ่ะ"

"ก็ไม่ต้องทำไรมากแค่แต่งตัวสวยๆ แต่งหน้าให้สวยๆ แต่...อย่างเธอแค่แต่งหน้าให้พอเข้าวัดเข้าวาได้หมาไม่เห่าก็พอละ" เ ขาไม่ได้ดูถูกนะ คือยัยนี่เจอกันมาสามครั้งก็หน้าจืดๆ ชืดๆ แบบนี้ทุกครั้งไม่รู้ใบหน้าจะเคยได้สัมผัสแป้งกะลิปสติกเหมือนสาวๆ คนอื่นๆ ที่เขาเคยควงบ้างรึเปล่า ยัยนี่ถ้าจะมีดีก็คงจะมีดีแค่ความขาวเท่านั้นแล่ะ

อาย....

เอายังไงดีนะจะตกลงดีรึเปล่าแต่เงินตั้งหนึ่งแสนบาทชาตินี้จะไปหามาจากไหนได้ขนาดเงินหมื่นยังไม่เคยได้จับ

"ว่าไงตกลงมั้ยฉันรีบนะถ้าไม่ตกลงฉันจะได้ไปหาคนอื่นให้ช่วย"

"ตกลงก็ได้ แต่มันมีระยะเวลามั้ยว่าต้องเป็นแฟนนายกี่วันกี่เดือน"

"ก็จนกว่าป๊าม๊าจะเลิกจับคู่ให้ฉันนั่นล่ะ"

"ห๊าาา เอ่อแล้วถ้าป๊าม๊านายท่านไม่ยอมล้มเลิกง่ายๆ ล่ะ"

"เธอก็ต้องแกล้งเป็นแฟนฉันไปเรื่อยๆ นั่นล่ะ"

"คุ้มเนอะแสนนึงเนี้ย"

"แสนนึงคือค่าจ้างต่อเดือน"

"ห๊า!!!! ตะ ต่อเดือนเลยเหรอ" แบบนี้ถ้าป๊าม๊านายนี่ไม่เลิกจับคู่ให้เขาง่ายๆ เขาก็จะจ้างฉันไปเรื่อยๆ เดือนละแสน โหหห แค่คิดถึงจำนวนเงินที่จะได้ฉันก็ไม่ควรปฎิเสธนะมันก็ไม่ไ่ด้เสียหายอะไร

"ว่าไงยัยบื้อตกลงไม่ตกลง คิดเยอะเสียเวลาว่ะถ้าไม่ตกลงก็ลงรถไปได้ละ" ไล่???

"พอคิดว่าเราจะไม่ตกลงนี่ถึงกับไล่เลยเนอะ"

"แน่นอนดิเสียเวลา"

"แย่มาก"

"อะไรแย่"

"นิสัยนายไง เราไม่น่าหลงชอบนายเลย อุ๊ป!!! " ฉันเผลอพูดอะไรออกไป ฉันรีบปรับสีหน้าให้ปกติโดยที่มาร์คยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉันอยู่ หวังว่าเขาคงได้ยินไม่ถนัดนะ

"เธอบอกว่า่ชอบฉันงั้นเหรอวะ??? "

"ป่าววว นายหูไม่ดีละนะยังไม่แก่เลยนะหูเพี้ยนแล้ว"

"ฉันไม่ได้หูเพี้ยน เธออย่ามาว่าฉันกลบเกลื่อนฉันได้ยินเต็มรูหู พูดดังขนาดนั้น"

"เออออ ยอมรับก็ได้ว่าเราชอบนาย แต่นั่นมันเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน แต่พอเราได้มารู้นิสัยของนายเราขอถอนตัว"

"ดีละอย่ามาชอบฉันเพราะฉันไม่ได้ชอบเธอ สเป๊กฉันน่ะห่างไกลจากผู้หญิงอย่างเธอเยอะบอกไว้เลย"

"จัาาาาาพ่อเทพบุตร"

"ละเอาไงตกลงรึไม่ตกลง"

"ตกลงก็ได้ เพราะเงินหรอกนะถึงทำ"

"ก็แค่เนี๊ย"