15

ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ต้องทำตัวเป็นแฟนกำมะลอของเขาเวลาเขาพาฉันไปที่บ้านป๊าม๊า แต่ดูเหมือนท่านไม่ค่อยเชื่อนะคะแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรือถามอะไรมาก ถึงฉันจะได้เงินจากมาร์คมาหนึ่งแสนบาทแต่ฉันก็ยังไปทำงานที่ร้านพี่ตองอยู่นะไม่ใช่ว่ามาร์คจ้างเดือนละแสนแล้วฉันจะนั่งกินนอนกินวันๆ ไม่ทำอะไร คนเราอะไรมันก็ไม่แน่นอนหรอก

ที่มหาลัยเราสามคนก็เป็นเพื่อนกันไปโดยปริยายในกลุ่มมีฉันมาร์คแล้วก็หินแค่นั้น ฉันน่ะไม่มีเพื่อนหรอกค่ะตอนแรกก็มีมาทักมาคุยแต่พอรู้ว่าฉันเป็นนักเรียนทุนก็ต่างพากันถอยห่างไม่มีใครคุยด้วยเลยฉันมันจนสินะแต่ฉันก็ไม่แคร์หรอกแถมฉันน่ะโดนสาวๆ ในคณะหมั่นไส้อยู่บ่อยๆ เพราะฉันสนิทกับมาร์คแล้วก็หินทีี่ใครๆ ก็อยากเข้าหา สำหรับหินน่ะเขารักเดียวใจเดียวกับพี่ก้านตอง ส่วนมาร์คเขาไม่นิยมควงสาวในคณะของตัวเองนะเท่าที่สังเกตุ โน่นจะไปควงสาวคณะอื่นที่เห็นๆ ก็มีอักษรบ้าง บัญชีบ้าง นิเทศบ้าง เวลาคบก็ไม่ได้คบครั้งละคนนะคะเคยรถไฟชนกันสามขบวนเลยก็มี ถามว่าฉันรุ้สึกยังไงตอนแรกก็ทำใจไม่ได้ค่ะเพราะถึงจะบอกว่าเขาว่าไม่ได้ชอบเขาแล้วแต่จริงๆ แล้วการที่เราชอบใครสักคนแล้วยิ่งเป็นรักครั้งแรกมันตัดใจยากนะคะแล้วยิ่งได้มาอยู่ใกล้ชิดเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันอีกก็ยอมรับตรงๆ ว่ายังชอบมาร์คอยู่แค่ไม่แสดงให้เขารู้ก็แค่นั้น

และแล้วมันก็มีเรื่องให้ฉันต้องย้ายออกจากหอพักค่ะตอนนั้นฉันอยู่ปีสองแล้ว เพราะว่ามีโรคจิตงัดหน้าต่างห้องฉันเพื่อเข้ามาจะข่มขืนฉันเพราะรู้ว่าฉันพักคนเดียว โชคดีที่ฉันรู้ตัวก่อนที่มันจะเข้ามาเพราะได้ยินเสียงแปลกๆ ตรงหน้าต่างหัวนอนแต่เพราะมันมืดฉันเลยแอบย่องออกมาฉันเดินไปที่ครัวและหยิบของบางอย่างออกมายืนหลบมันตรงหน้าห้องนอน พอมันงัดเข้ามาได้มันก็ปีนเข้ามาแล้วก็เดินไปที่เตียงนอนค่ะมันเดินไปเปิดผ้าห่มออกเพราะคิดว่าฉันนอนอยู่บนเตียง ฉันแอบเดินเข้าไปช้าๆ ด้วยความกลัวแต่ก็ต้องจัดการมันไม่งั้นมันจัดการฉันแน่อน ฉันจัดการมันได้โดยการเอากะทะใบใหญ่ฟาดไปที่หัวของมันไม่ยั้งฟาดไปกรี๊ดไปเผื่อคนข้างนอกจะได้ยินแม้ว่าตอนนั้นฉันตกใจมากแต่ก็พอมีสติแล้วก็รีบวิ่งออกไปจากห้องเพื่อเรียกให้คนช่วย สุดท้ายมันก็โดนจับไปค่ะมันเป็นคนเช่าห้องถัดจากห้องของฉันไปไม่กี่ห้อง

พอทุกคนรู้ข่าวนี้ก็บังคับให้ฉันย้ายห้อง พี่ก้านตองอาสาช่วยหาห้องใหม่ให้แต่จู่ๆ มาร์คก็ยื่นข้อเสนอมาให้ เขาบอกให้ฉันไปอยู่กับเขาที่คอนโดเพราะที่นั่นมีหลายห้องและมันก็กว้างมากเขาให้ฉันอยู่ฟรีๆ เลยค่ะ เขาบอกว่าเผื่อป๊าม๊าเขามาหาที่ห้องจะได้เจอกับฉันแล้วก็จะเชื่อสนิทใจว่าฉันน่ะเป็นแฟนมาร์คจริงๆ ตอนแรกฉันไม่อยากมาหรอกค่ะเขาเป็นผู้ชายฉันเป็นผู้หญิงและอีกอย่างฉันไม่เคยอยู่ร่วมกับคนอื่นแม้ว่าจะรู้จักกับมาร์คมานานเกือบสองปีแล้วก็ตาม แต่...ถ้าฉันมาอยู่ฉันก็จะประหยัดเงินได้หลายพันบาทเพราะไม่ต้องจ่ายค่าห้อง พอถึงเวลาเรียนจบฉันจะได้มีเงินเก็บกลับบ้านเยอะๆ ไปซ่อมแซมบ้านพ่อกับแม่ ฉันลังเลใจอยู่นานแต่สุดท้ายก็ยอมมาค่ะเหตุผลมีอยุ่สองอย่างหลักๆ เลยคือ ฉันจะได้ประหยัดเงินค่าเช่า และเหตุผลสำคัญสุดๆ ก็คือฉันจะได้อยุ่ใกล้มาร์คไงล่ะ ไม่ได้รักก็แค่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันก็ยังดี พี่ก้านตองก็เหมือนจะรู้นะคะว่าฉันรุ้สึกยังไงกับมาร์ค พี่ก้านตองก็คอยเตือนว่าถ้าคิดจะรักมาร์คชอบมาร์คก็ให้เผื่อใจทำใจไว้บ้าง

อยากจะบอกว่าฉันรู้ทุกอย่างแต่ใจมันไม่ฟังไงคะ ใจฉันมันดื้อผ่านมาเป็นปีๆ ก็ยังทำใจให้เลิกชอบมาร์คไม่ได้เลยค่ะ

และเหตุการณ์ที่มันไม่น่าเกิดขึ้นระหว่างฉันกับมาร์คก็เกิดขึ้น

คืนนั้นวันฝนตกฉันยังจำมันได้ดี มาร์คออกไปเที่ยวเขาก็เที่ยวทุกวันค่ะจนฉันชินซะแล้ว เขากลับมาในสภาพเมามายอย่างหนัก ฉันได้ยินเสียงเขาเออะโวยวายอยู่ที่ห้องรับแขกก็รีบลุกออกจากห้องนอนของตัวเองเพื่อออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ปรากฎว่าเป็นมาร์คที่นอนแผล่หลาอยู่ที่พรมหน้าทีวี เมาขนาดนี้ขับรถกลับมาถึงห้องได้อย่างปลอดภัยก็ถือว่ายังมีบุญอยู่

"มาร์คนายไปนอนในห้องนะอย่ามานอนตรงนี้ ยุงมันจะหามเอานะ เร็วลุก"