12

"อย่าดราม่าครับที่รักเรากลับเหอะเค้าง่วงแล้ว"

"อื้มมม งั้นพี่กลับก่อนนะ ไว้เจอกันที่มหาลัยนะจ๊ะ"

"ค่ะ"

วันต่อมาฉันตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวออกไปหางานทำ  ฉันคิดว่ายังไงยังไงฉันคงต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยและต้องหางานที่มันจะไม่กระทบเวลาเรียน ไม่รู้จะหาเจอมั้ยงานแบบนี้  ฉันเดินหาในระแวกใกล้ๆห้องเช่ากับมหาลัยเพราะจะได้สะดวกเวลาไปกลับจนมาเจอร้านกาแฟที่ติดป้ายรับสมัครพนักงานพาร์ทไทม์ มันเป็นร้านคาเฟ่เล็กๆน่ารักๆสไตล์มินิมอล มันเป็นเหมือนร้านกาแฟในฝันของฉันเลย ฉันเคยฝันไว้ว่าอยากมีร้านอาหารเล็กๆขายกาแฟเครื่องดื่มแล้วก็อาหารเพราะที่เชียงใหม่ร้านกาแฟเยอะมากฉันเลยอยากทำมั่ง แต่ไม่รู้ชาตินี้จะมีโอกาสได้มีร้านเป็นของตัวเองไหมเพราะตอนนี้เงินจะจ่ายค่าเช่าห้องยังไม่มีเลย

ฉันตัดสินใจเดินเข้ามาในร้านที่ตอนนี้มีลูกค้าอยู่เต็มร้าน พอฉันมองไปที่เค้าเตอร์ก็เจอกับผู้ชายคนนึงกำลังจัดเรียงพวกขนมต่างๆเข้าตู้   "มาสมัครงานค่ะ"  พี่ผู้ชายคนนั้นหันมาแล้วก็ยิ้มให้

"มาสมัครงานเหรอรอแป๊บนะครับน้องเดี๋ยวพี่ไปเรียกเจ้าของร้านก่อนน้องนั่งรอที่โต๊ะได้เลยนะ"   พี่พนักงานใจดีบอกให้ฉันนั่งรอฉันก็เดินไปหาที่นั่งมุมสุดเพราะไม่อยากเกะกะ  ฉันภาวนาขอให้ได้งานนี้เพราะค่าใช้จ่ายรออยู่สิ้นเดือนไหนจะค่าหอค่าน้ำค่าไฟ

"อ้าวววน้องอาย"

"อ้าววพี่ตอง เอ่อพี่เป็นเจ้าของร้านเหรอคะ"  ฉันตกใจมากที่เจอพี่ก้านตองที่นี่  

"ใช่จ๊ะ แหมมโลกกลมอีกละนะ"

"คงงั้นมั้งคะ^^"

สรุปฉันก็ได้ทำงานที่ร้านกาแฟพี่ก้านตอง ไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้ฉันได้มาเจอพี่ที่ใจดีแบบพี่ก้านตองแต่ก็นับว่ามันเป็นโชคดีของฉันที่เข้ากรุงเทพมาก็เจอคนใจดีแบบพี่ก้านตองเพราะก่อนฉันจะเข้ากรุงเทพครูก็เตือนฉันว่าอย่าไว้ใจใครง่ายๆ ครูกลัวฉันถูกหลอกน่ะ

"อายอยากจะเริ่มงานเมื่อไหร่จ๊ะหรือเริ่มงานได้เลยพรุ่งนี้สะดวกมั้ย"