11

"มึงรุ้จักยัยเตี้ยนี่ได้ไงไอ้มาร์ค"

"นี่หินทำไมเรียกแบบนั้นตองไม่ชอบเลยนะที่เรียกผู้หญิงแบบนี้น่ะ"

"ขอโทษค๊าบบบบคุณเมีย ขอโทษนะยัยเตี้ยที่เรียกเธอแบบนั้น โอ๊ยยย ก้านหยิกเค้าทำไม"

"ยังจะมาถามเนอะขอโทษน้องอายดีๆ และต่อไปห้ามให้ได้ยิน"

"ค๊าบบบบบ" ไอ้นี่ก็นะเชื่อเมียทุกอย่างจริงๆ ไอ้หินคนกลัวเมีย2020

"เอ่อออ เมื่อเช้าฉันลืมถาม  เธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า"

"เจ็บ??? เจ็บอะไรวะไอ้มาร์ค นี่อย่าบอกนะว่ามึงกับยัยตะ เอ่ออ ยัยนี่โซเดมาคอมกันน่ะ"

"โซเดมาคอมบ้านป้ามึงดิไอ้หิน เมื่อกลางวันยัยนี้วิ่งตัดหน้ารถกู"

อาย....

"อ้าววววเหรอแล้วอายเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงมั้ยจ๊ะ" พี่ก้านตองมีสีหน้าตกใจรีบถามแล้วก็เดินมาดูฉันและทำการสำรวจแขนขาฉัน

"เอ่ออ ไม่เป็นไรเลยค่ะ อายไม่ได้โดนแค่เกือบๆ " ฉันตอบพี่ก้านตองไปเพราะดูเธอจะเป็นห่วงฉันจริงๆ

"มึงซิ่งอะไรขนาดนั้นวะไอ้มาร์ค"

"กูไม่ไ่ด้ซึ่งแต่ยัยเนี้ยะเดินไม่ดูทางเอง"

"เราผิดเองน่ะมัวแต่เหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเลยเกือบถูกชน ถ้าถูกชนจริงๆ เราก็เป็นฝ่ายผิดเองไม่เกี่ยวกับ เอ่อออ...นายชื่อมาร์คใช่มั้ย"

"อืม"

"เราชื่ออายนะ ขอโทษอีกครั้งนะ"

"ช่างเหอะ"

จากนั้นมาร์คก็ขอตัวกลับเห็นบอกว่าจะไปรับน้องอะไรสักน้องนี่แล่ะ แต่พอเขาไปทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนโดนแฟนทิ้งยังไงยังงั้น

"มองตามมันตาละห้อยเชียวนะ5555" จู่ๆ หินก็เอ่ยแซวฉัน นี่ฉันออกอาการขนาดนี้เลยงั้นเหรอ

"ปะ เปล่าซะหน่อยเราก็มองไปเรื่อย..."

"หินก็...ไปแซวอายทำไมดูสิหน้าแดงไปหมดละ"

"ถ้าจะชอบมันก็เผื่อใจไว้ด้วยนะนี่คือคำเตือนเข้าใจ๊???"

ฉันได้แค่ยิ้มเท่านั้นไมไ่ด้พูดอะไรก็ก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวต่อ.......หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จฉันก็ขอตัวกลับห้องเพราะมันเริ่มดึกแล้ว

"ให้พี่กับหินไปส่งมั้ยจ๊ะอาย"

"ไม่เป็นไรค่ะแค่นี้เองจะได้เดินย่อยอาหารด้วย ขอบคุณนะคะพี่ก้านตอง อายดีใจจังที่ได้รุ้จักพี่วันนี้"

"อื้มมม....ความสดใสของอายน่ะทำให้พี่คิดถึงน้องสาวของตัวเอง แต่แกไม่อยู่แล้วล่ะแกไปสบายละ" พี่ก้านตองดูเศร้าลงทันทีเมื่อพูดถึงน้องสาวของตัวเอง