2

และในวันที่เธอเรียนจบ ม.3

เธอออกมานั่งรอตามารับที่หน้าโรงเรียน ตาบอกวันนี้จะพาเธอไปกินไก่ทอดของโปรดและจะพาไปซื้อเสื้อผ้าเพื่อเป็นการฉลองที่เธอนั้นเรียนจบแล้ว แถมเธอยังสอบได้ที่1ของระดับชั้นอีก

เธอนั่งรอตาอยู่จนนักเรียนคนอื่นๆ พ่อแม่มารับกลับไปกันหมดแล้ว แต่ตาก็ยังไม่มารับเธอสักที

เธอร้อนรนกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูกไม่รู้เป็นอะไร

จนสักพักครูนวลซึ่งเป็นครูประจำชั้นของเธอวิ่งมาหาเธอด้วยความรีบร้อน

"ใบตอง ไป รพ กับครูเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า"

"ไปทำไมคะ"

"ตาของเธอประสบอุบัติเหตุตอนนี้อยู่ที่ รพ"

"อะไรนะคะ"

"อย่าเพิ่งถามอะไรมาก ครูว่าตอนนี้เธอต้องรีบไป รพกับครู"

ครูนวลดึงแขนเธอลุกขึ้น เธอวิ่งตามครูนวลไปที่รถซึ่งครูพงษ์สามีครูนวลที่ได้ขับมาจอดตรงหน้าฟุตบาทแล้ว

"ครูคะ แล้วตาหนูเป็นยังไงบ้าง ตาไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยคะครู" เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอกลัวเหลิอเกิน กลัวไปหมดทุกอย่าง

เมื่อมาถึง รพ เธอรีบวิ่งลงจากรถทันที เธอตรงไปยังเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์

"คุณพยาบาลคะ ตาหนูอยู่ไหน ตาหนูปลอดภัยดีใช่มั้ยคะ"

"สักครู่นะจ๊ะ ตาหนูชื่ออะไรจ๊ะ" พยาบาลกำลังคีย์หาข้อมูลอยู่

"ชื่อ ถนอม จงภักดี ค่ะ"

"หนูไปที่ห้องไอซียู 5 ตึก2 นะจ๊ะ"

"ค่ะขอบคุณค่ะ" เธอยกมือไหว้แล้วรีบไปที่นั่นทันที

เธอวิ่งไปร้องไห้ไปจนถึงหน้าห้องไอซียูก็เจอกับหมอและพยาบาลที่เดินออกมาพอดี

"คุณหมอคะตาของหนูอยู่ไหน ตาหนูปลอดภัยใช่มั้ยคะ" เธอถามทั้งน้ำตานองหน้า

"หนูเป็นหลานสาวของคนไข้ใช่มั้ย"

"ใช่ค่ะ หนูชื่อใบตองค่ะ"

"หมอแสดงความเสียใจด้วยนะ หมอพยายามสุดความสามารถแล้ว"

"ไม่อ่ะ ไม่จริง ตาต้องไม่เป็นอะไรสิ ตาสัญญาว่าจะอยู่กับหนู ตาจะทิ้งหนูไปได้ยังไง"

เธอทรุดนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรงเมื่อรับรู้ว่าตาไม่อยู่แล้ว ท่านจากเธอไปแล้ว

"ใบตอง ครูเสียใจด้วยนะลูก" ครูนวลเข้ามากอดปลอบเธอ

"ต่อไปหนูจะอยู่ยังไง ฮือๆๆๆ หนูไม่เหลือใครแล้ว ฮือๆๆๆ "

**...............**