1

ใบตองเด็กสาวกำพร้า ที่ตั้งแต่จำความได้เธอไม่เคยมีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นๆ ชีวิตเติบโตมากับตาที่เลี้ยงดูเธอมาเพียงลำพัง

ตอนเธอเด็กๆ เธอมักจะถามตาอยู่เสมอว่าพ่อแม่เธออยู่ไหนทำไมเธอถึงไม่มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นๆ เขาเหมือนเพื่อนๆ ที่โรงเรียนของเธอ

ตาบอกแค่ว่าพ่อกับแม่ของเธอไปทำงานหาเงินเดี๋ยวก็กลับมาหาเธอ ให้เธออดทนรอ ในตอนนั้นเธอเชื่ออย่างที่ตาบอก ว่าพ่อกับแม่จะต้องกลับมาหาเธอในสักวันหนึ่ง

เธอมักจะน้อยใจอยู่เสมอเวลาไปโรงเรียนเห็นเพื่อนคนอื่นๆ มีทั้งพ่อทั้งแม่มารับ และบ่อยครั้งที่เธอมักจะโดนเพื่อนในชั้นเรียนล้อเป็นประจำว่าเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่

แต่พอเวลาผ่านไปหลายๆ ปีเธอก็เริ่มทำใจได้ละ จนตอนนี้เธออายุ14ปีแล้ว เธอคิดนะว่าถ้าพ่อกับแม่ของเธอรักเธอพวกเขาคงจะกลับมาหาเธอ

แต่นี่......ช่างมันเถอะเธอไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว เธอมีแค่ตาเพียงคนเดียวก็เพียงพอแล้วล่ะ ใครไม่รักเธอๆ ไม่แคร์

เธอรักตาของเธอมาก ท่านลำบากเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีส่งเสียให้เรียนหนังสือ ถึงแม้ตาจะไม่ได้ร่ำรวยเงินทองทำงานหาเช้ากินค่ำไปวันๆ แต่ตาไม่เคยบ่นเหนื่อย ตาไม่เคยให้เธอได้อด ในตอนที่เธอไม่ค่อยรู้ความเธองอแงอยากได้อะไรอยากกินอะไรตาก็จะหามาให้เสมอ แต่ตอนนี้เธอโตแล้วเธอรู้ว่าตาลำบากกว่าจะหาเงินมาได้แต่ละบาทแต่ละสตางค์ เธอไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น เธอขอแค่ให้ตาอยู่กับเธอไปนานๆ

ตั้งแต่จำความได้เธอจะเห็นตาของเธอทำอาชีพเก็บของเก่าขาย เธอยังเคยขอตามตาไปเก็บของเก่าด้วยแต่ตาก็ไม่ยอมให้เธอไป ตาบอกว่าแดดมันร้อนเดี๋ยวจะไม่สบาย ให้เธออยู่บ้านอ่านหนังสือ

แต่พอเวลาผ่านไปตาของเธอก็บอกข่าวดีว่าตาจะได้ไปทำงานเป็น รปภ ให้กับบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านที่เธออยู่ ตาบอกว่าคุณนายใจดีคนหนึ่งซึ่งก็คือเจ้าของบริษัทนี้สงสารตาเพราะเห็นตาขี่รถซาเล้งเก็บหาของเก่ามาหลายปี ท่านเลยสงสารเพร่ะเห็นตาแก่มากแล้ว เลยชวนตาไปทำงานเป็น รปภ ที่บริษัท เธอจำได้ดีว่าตาดีใจมากขนาดไหน วันนั้นตาเอาเงินที่ขายของเก่าได้ในวันนั้นไปซื้อไก่ทอดเจ้าอร่อยที่เธอชอบมากินกัน2คนตาหลาน เธอเห็นรอยยิ้มของตาที่บ่งบอกว่าดีใจขนาดไหน

ตาทำงานอยู่ที่นั่นหลายปี ฐานะความเป็นอยู่ของเธอกับตาก็เริ่มดีขึ้นเพราะเงินเดือนที่ตาได้มันเยอะพอสมควรถ้าเทียบกับขายของเก่า

ในทุกๆ เย็นตาจะหอบเอากับข้าวที่บริษัทกลับมาให้เธอได้กิน ตาบอกว่าที่บริษัทนี้มีอาหารกลางวันเลี้ยงพนักงานทุกคน

แม่ครัวในบริษัทรู้ว่าตาต้องทำงานหาเลี้ยงหลานสาวเพียงลำพังก็เลยสงสาร และได้แบ่งอาหารใส่ปิ่นโตให้ตาเอากลับมาทานที่บ้าน

แม่ครัวใจดีบอกว่าตาจะได้ประหยัดเงิน จะได้เก็บเงินส่งหลานสาวเรียนสูงๆ อีกหน่อยตาจะได้สบาย

เธออยากจะไปขอบคุณแม่ครัวใจดีคนนั้นจริงๆ ที่เมตตาสงสารเธอกับตา

แต่ความสุขมักจะอยู่ได้ไม่นาน....