3

งานศพของตาที่จัดขึ้นที่วัดใกล้บ้านโดยมีเจ้าของบริษัทรับเป็นเจ้าภาพให้โดยที่เธอก็ไม่รุ้ว่าเป็นใคร เธอนั่งอยู่หน้ารูปถ่ายที่ตั้งอยู่หน้าโรงศพด้วยความเศร้าเสียใจ ต่อไปเธอจะอยู่ยังไงจะใช้ชีวิตยังไงคนเดียวตาไม่อยู่กับเธอแล้ว เธออยากตายตามตาของเธอไปเหลือเกิน

"หนู หนูชื่อใบตองใช่ไหม" เธอหันไปมองหน้าหญิงสูงวัยที่เข้ามาทัก เธอไม่รู้จักท่านมาก่อนแต่ท่าทางของท่านใจดีเหมือนตาของเธอเลย เธอยกมือไหว้เพราะคิดว่าคงเป็นคนที่ตาเธอรู้จัก

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อใบตองค่ะ"

"ฉันชื่อคุณหญิงแม้นมาศนะเป็นเจ้าของบริษัทที่ตาของหนูทำงานอยู่"

"อ๋อท่านนั่นเอง หนูขอบคุณมากเลยนะคะที่ท่านมีเมตตาจัดงานศพให้ตาของหนู"

"ตาของหนูน่ะเป็นคนดีนะใครๆ ที่บริษัทฉันก็บอกเป็นเสียงเดียวกันแบบนี้ หนูไม่ต้องห่วงนะฉันจะดูแลเรื่องงานศพของตาหนูเอง"

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณหญิง" เธอก้มกราบท่านอีกครั้งด้วยความซึ้งใจ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....

"คุณท่านให้คนไปรับหนูมาที่นี่มีเรื่องอะไรคะ" ตอนนี้เธอกำลังนั่งอยุ่ในบ้านหลังใหญ่ที่เหมือนพระราชวังเธอ เธอนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้นพร้อมกับคนที่พาเธอมา

"ฉันรู้ว่าหนูต้องอยู่คนเดียวและมันก็อันตรายมากเพราะเป็นเด็กผู้หญิง ฉันเลยคิดว่าจะรับหนูมาอยู่ด้วยกันที่นี่"

"อยู่ที่นี่"

"อื้มมม ใช่ ฉันว่าฉันจะรับหนูมาดูแลส่งเสียให้หนูได้เรียนหนังสือ"

"หนูจะได้เรียนต่อจริงๆ เหรอคะ" พอได้ยินว่าจะได้เรียนต่อเธอก็ดีใจมากเพราะเธอคิดว่าเธอคงไม่ได้เรียนอีกแล้ว

"ใช่สิ หนูอยากเรียนจบจบปริญญาเลยฉันก็ไม่ว่า"

"ทำไมท่านใจดีกับหนูจังทั้งที่หนูกับท่านเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน"

"ฉันเห็นหนูฉันก็คิดถึงหลานสาวของฉัน แต่เธอจากฉันไปนานแล้วล่ะ หลานสาวฉันถ้าอยู่ก็คงอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับหนูนี่แล่ะ แต่เสียดายหลานฉันทำบุญมาน้อย แกเสียไปตั้งแต่อายุได้ห้าขวบ"

"หนูเสียใจด้วยนะคะ"

"หนูจะมาเป็นตัวแทนหลานสาวของฉันได้ไหม พูดตรงๆ นะฉันถูกชะตากับหนูตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแล้ว"