ตอนที่ 4 ใหญ่วัวใหญ่ควายจริงๆ

ผมยื่นของทั้งหมดให้เจ้าแสบถือก่อนจะเอาเจ้าแสบขึ้นมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน และแน่นอนว่าเจ้าแสบมันหลับจริงๆครับ หลับแบบเอาเป็นเอาตายเลยไม่รู้ไปเหนื่อยอะไรมานักหนา ขนาดงานก็ไม่ได้ทำนะเนี้ย และพอถึงบ้าน ผมก็อุ้มเจ้าแสบขึ้นไปนอนบนห้องของแม่ ในสภาพชุดนักเรียนนั่นเลย ส่วนผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปทำงานต่อ

“อ้าวแม่ ทำอะไรเนี้ยทำไมยังไม่นอน”

ผมร้องถามแม่ในขณะที่แม่กำลังจัดนั่นเตรียมของนั่นนี่อยู่ในครัว ไม่รู้เตรียมอะไรนักหนา ผมละไม่อยากเห็นแม่เหนื่อยเลยจริงๆนะ แต่ถ้าไม่ให้แม่ทำ แม่ก็คงไม่ยอมอีก เพราะแม่จะบอกกับผมเสมอว่าแม่อยากช่วยผมแบ่งเบาภาระบ้าง นิดๆหน่อยๆก็ยังดี และยิ่งช่วงนี้ขายของไม่ได้ด้วยแล้วยิ่งไปใหญ่ แม่เลยพยายามหารายได้เสริมจนเหนื่อยแบบเนี้ย

“เตรียมของนะซิ พอดีป้าพรแกอยากได้ห่อหมกเอาไปทำบุญพรุ่งนี้ตอนเช้านะแม่เลยมาเตรียมของไว้ทำพรุ่งนี้จะได้ไม่ยุ่งมาก”

“เหรอครับ ว่าแต่มันเหนื่อยนะแม่”

“ไม่เหนื่อยหรอก ห่อนึง ก็ 40 บาทเลยนะ แล้วป้าพรก็สั่งตั้ง 10 ห่อ”

“งั้นก็ตามใจแม่ละกัน แต่ถ้าเหนื่อยแม่ต้องพักนะ”

“จ้ะ เออ แล้วน้องละ หลับไปแล้วเหรอ”

“หลับแล้วครับ แต่ไม่ได้อาบน้ำนะ ผมไม่อยากปลุก”

“เป็นสาวเป็นนาง ไม่ยอมอาบน้ำได้ยังไง เราก็ตามใจน้องตลอดนะร้าย”

“ก็น้องยังเด็กนี่แม่ เด็กนะทำอะไรมันไม่คิดมากหรอก และอะไรที่ทำให้น้องมีความสุขได้ผมก็อยากจะทำ”

“ร้ายของแม่นะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีที่สุดแล้ว ทั้งแม่และน้องมีความสุขมากเลยรู้มั้ย”

แม่หันมายิ้มให้ผม ผมโคตรมีความสุขเลยนะเวลาเห็นรอยยิ้มของแม่กับน้อง ต่อให้ผมต้องทำงานจนสายตัวแทบขนาดขนาดไหน แต่เพื่อแลกกับรอยยิ้มพวกนี้ ผมยอมเลยครับ

“เหรอครับดีจังที่แม่มีความสุข เออแม่ผมว่าจะถามอยู่ ผมเห็นแม่ติดป้ายหน้าบ้าน ห้องว่างให้เช่า แม่จะแบ่งห้องให้เช่าเหรอ”

“ใช่ พอดี ห้องเก็บของที่ติดกับห้องร้ายนะมันว่างแม่เลยจัดการแบ่งให้เช่าซะเลย”

“แต่ประตูมันต้องผ่านห้องผมนะแม่ มันเหมือนกับเป็นห้องเดียวกับผมเลยนะ”

“แม่รู้ แต่ร้ายก็ไม่ค่อยอยู่ไม่ใช่เหรอลูก เดี๋ยวแม่คัดคนเช่าให้ ไม่ทำให้ร้ายเครียดแน่นอน”

“ตามใจแม่ละกัน งั้นผมไปก่อนนะ”

“จ้ะ”

ผมรีบออกมาจากบ้านและตรงไปที่ร้านเอทูโอทันที และก็สายอีกเช่นเคยครับ

“ไอ้ร้ายมึงนี่เป็นมาสคอตแห่งการสายจริงๆเลยนะมึง”

พี่เบลผู้จัดการร้านเข้ามาตบหัวผมเรียกว่าหัวทิ่มอ่ะ ไม่รู้ไปเก็บกดมาจากไหน สวิงซะสุดแขนเลยมั้งโคตรเจ็บ

“โทษพี่ รถมันติด”

“ไอ้สัสมึงขับมอไซค์มะ จะมาติดเชี้ยอะไร แล้วเนี้ยมัน ก็ 5 ทุ่มกว่าละ รถที่ไหนจะมาติดขนาดนั้นไอ้เวร แถไปเรื่อยไปๆ กูละขี้เกียจคุยกับมึงจริงๆ”

พี่เบลไล่ผมให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังร้าน และด้วยความที่รีบผมจึงไม่ได้อาบน้ำมาจากบ้าน งั้นขอผมอาบน้ำก่อนแล้วกันเหนียวตัวโคตร ขออาบน้ำแบบด่วนๆเลย ผมจัดการแก้ผ้าและอาบน้ำราวกับวิ่งผ่านน้ำ แต่ด้วยความที่ไม่รู้ว่าวันนี้มันวันซวยอะไร ผมดันเกิดไปจ๊ะเอ๋กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ที่แก้ผ้าเดินเข้ามาเพื่อที่จะอาบน้ำเหมือนกัน ผมกับมันมองหน้ากันพักนึงนะเพราะผมไม่เคยเห็นหน้ามัน แต่ช่างแม่งมันจะเป็นใครก็ช่างมันไม่เกี่ยวกับผม ผมจึงรีบเดินเพื่อที่จะได้ออกไปแต่งตัว แล้วแม่งลื่น มันเลยทำให้มือผมไปเกี่ยวตัวมันลื่นตามผมมาด้วย ทีนี้ทั้งผมทั้งมันแม่งล้มทับกันเลย และที่แย่คือผมอยู่บนตัวมันไง ส่วนมันนะอยู่ล่างในสภาพที่เปลือยทั้งคู่อ่ะ แค่คิดนี้อ้วกก็จะพุ่งแล้วนะ

“ไอ้สัส มึงเป็นใครวะเนี้ย”

“ก่อนจะถามมึงลุกออกจากตัวกูก่อนมั้ย หรือว่ามึงชอบแบบนี้ มึงอยากโดนเสียบเหรอ”

แม่งพอมันพูดผมรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างแข็งๆยาวๆทันทีเลยกู นี่อย่าบอกนะว่าไอ้เหี้ยเนี้ยไปอึบเด็กมาแล้วมาอาบน้ำอ่ะ

“ไอ้สัสเอ้ย”

ผมกุลีกุจอรีบลุกทันทีก่อนจะรีบเอาผ้าขนหนูขึ้นมาปิดเอาไว้ นี่ไม่ได้อายนะ แค่ใหญ่ไม่เท่ามันเฉยๆ ไอ้ชิบหาย ใหญ่วัวใหญ่ควายจริงๆ

“มึงเป็นใครวะ นี่มันห้องน้ำพนักงานมึงมาใช้ได้ยังไง”

“กูก็พนักงานมะ”

“แต่กูไม่เคยเห็นหน้ามึง มึงอย่ามาอ้าง”

“เดี๋ยวก็ได้เห็นทุกวันเองเเหละ”

“ไอ้เชี้ย กูว่ามึงแม่งบ้าแน่ๆ”

ผมรีบวิ่งออกจากห้องน้ำเลย แต่ไอ้พื้นเจ้ากรรมนี่ดิยังเสือกลื่นไม่หยุดคราวนี้หงายท้องเลยครับ เชื่อเหอะว่ารับรองมีหัวแตกอ่ะ แต่แล้วหัวผมมันก็ไม่ถึงพื้นเพราะไอ้บ้านี่มันมารับตัวผมเอาไว้ ไอ้เชี้ย นี่ไม่ใช่ซีรี่ย์เกย์นะมึง ทำมาเป็นโรแมนติก กูไม่อินนะไอ้สัส

“ระวังหน่อยดิวะ เดี๋ยวก็ล้มหัวฟาด” ให้ตายเหอะไอ้สัสหน้าโคตรหล่อเลยยิ่งมองใกล้ๆแบบนี้ยิ่งหล่อ มึงหลุดมาจากหนังสือการ์ตูนปะเนี้ยแล้วคือผมจ้องหน้ามันนานมากเลยนะ และพอตั้งสติได้ ผมรีบตั้งตัวและผลักมันออกทันที

“เสือก”

วิ่งดิเฮ้ยรออะไร ผมรีบวิ่งไปแต่งตัวทันทีก่อนจะรีบออกมาที่หน้าร้าน แต่ใจนี่ดิยังเต้นแรงไม่หยุดเลย ไอ้เวรเอ้ย อย่าให้กูเจออีกนะมึงจะล่อแม่งให้ยับเลย เฮ้ยไม่ใช่ จะต่อยให้สำนึกเลย แบบนี้ถึงจะถูก

“เฮ้ยไอ้ร้าย เป็นเหี้ยอะไรวะ” พี่เบลร้องถามผม เออ อะไรวะ ผมเป็นอะไรมายืนคิดถึงมันทำบ้าอะไรเนี้ย

“อะไรอ่ะพี่”

“โต๊ะโน้นเขาเรียกมึงตั้งนานแล้ว เหม่อเหี้ยอะไรอยู่เนี้ย” พี่เบลชี้ไปโต๊ะลูกค้าที่มองมาแล้วโบกไม้โบกมือให้ผมกันยกแก๊งค์ ทำไมผมไม่ได้ยินที่เขาเรียกวะเนี้ย

“อ้าวเหรอโทษพี่ พอดีนึกอะไรเพลินๆอ่ะ”

“รีบไปให้ไวเลยมึง ลูกค้ารอนานละ”

“ครับๆ”

ผมรีบตรงดิ่งไปที่โต๊ะทีมีทั้ง สาวๆและหนุ่มๆนั่งคุยกันอยู่ แต่สายตาที่มองผมนี่แดกได้แดกไปแล้วครับจะจ้องอะไรกันขนาดนั้นรู้แหละว่าผมหล่อ แต่เบาๆกันหน่อยก็ได้ ผมกลัว

"รับอะไรดีครับ พอดีวันนี้เรามีโปรพิเศษสำหรับลูกค้าโซน วีไอพีด้วยนะครับ"

“น้องทำงานที่นี่นานรึยังคะ”สาวๆในโต๊ะต่างถามผมและจ้องหน้าผมไม่วางตาเลย

“นานแล้วครับ”

“แล้วมีแฟนยังอ่ะ”

“ยังครับ”ผมตอบไปตามมารยาททั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ชอบให้คนมาถามอะไรแบบนี้หรอก เพราะมันเป็นการไม่มีมารยาทต่อคนอื่น ถึงแม้ผมจะเป็นพนักงานก็ควรมีมารยาทกับผมบ้างไม่ใช่เหรอครับ

“เห็นมะกูบอกแล้วว่าเด็กมันยังโสด กูยังมีสิทธิ์จร้า”

อ้าวอีเหี้ย เมื่อกี้ยังเห็นแมนๆอยู่เลย ไหงเป็นตุ๊ดไปเฉยเลยวะท่าทางจริตนี่ออกเลยนะ ดีออก

“งั้นพี่ขอเบอร์นะ”

“ไม่ได้ครับ”

“แหมเล่นตัว นี่จะเอาเท่าไหร่ว่ามาเลยดีกว่า พี่นะขอค้างคืนนะเพราะพี่ชอบจัดหนัก หรือว่าจะจัดแบบแซนวิช ชายชาย แล้วมีหญิงร่วมแจมพี่ก็ไม่ขัดนะ เท่าไหร่บอกราคาพี่มาเลยหล่อๆแบบนี้สเป็คพี่เชียวหละ” อ่ะมึงพูดอย่างเดียวได้มะมือไม่ต้องมาลูบตูดกูได้ปะสัส ลูบจนตูดกูจะถลอกละ แต่ที่ทำเอาผมปรี้ดแตกคือแม่งบีบตูดผมด้วยนี่แหละ

“คงไม่ได้ครับ เพราะผมไม่ชอบอะไรที่มันผิดเพศ มันน่าขยะแขยง ”