ตอนที่ 3 ชายทั้งแท่ง

เพื่อนมันพยักหน้า ส่วนผมก็ตรงมาที่ร้านกาแฟ ร้านที่ผมทำงานทันที ร้านผมจะเป็นร้านที่คนเข้าเยอะที่สุดมันอาจจะเป็นเพราะเปิดมานานและอยู่หน้ามหาลัยหรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะชื่อร้านที่แสนกวนก็ได้ครับ เพราะร้านผม ชื่อว่า ไอ้นิล&จันนัดที คอฟฟี่เบเกอรี่มั้ยครับ โดยมีผู้บริหารเป็นผู้ชายที่ไม่ยอมให้เรียกเจ้านาย แต่ให้เรียกว่าเฮียทีแทน ที่จริงพนักงานที่นี่ถ้าทำแค่ช่วงเย็นได้วันละ 200 ครับ ส่วนผมได้ 450 เพราะหน้าตาดี สามารถเรียกแขกได้เยอะ ยอดขายเรียกได้ว่าทะลุทะลวงเลยก็ว่าได้ เฮียทีจึงให้เงินผมเยอะหน่อย เป็นไงครับได้เงินเยอะเพราะคะแนนพิศวาสล้วนๆ

" ขอโทษที่มาสายครับเฮีย"

ผมรีบยกมือไหว้ เฮียทีอย่างนอบน้อมและขอความเห็นใจ เพราะผมสายจริงๆเรียกว่าสายเกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ครับ

"สายบ่อยๆเหอะมึง เดี๋ยวกูจะไล่ออกซักวัน”

“เฮียไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกครับผมรู้”

“เสือกรู้ดีไปอีกนะมึง งั้นวันนี้ยอดต้องพุ่งนะ เดี๋ยวกูให้ทิป"

เป็นไงครับฮาร์ทคอสุดยอดมั้ยละ นี่แหละที่ทำให้ผมไม่อยากไปทำงานที่ไหน ก็เพราะเฮียแกเป็นคนใจดี ถึงแม้จะปากร้ายไปบ้างก็เหอะ

" แน่นอนครับ เดี๋ยวผมจัดให้เลยเฮีย"

“เออ ให้จริง”

พอเฮียทีเดินไปผมก็รีบเอาของไปเก็บและเปลี่ยนชุดมาเป็นชุดพนักงาน แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะเดินมาไหว้รูปเฮียนัดที่วางไว้กลางร้านตามแบบที่เคยทำทุกๆวัน ผมจะเอาขนมกับน้ำขึ้นให้เฮียนัดในรอบเย็นทุกวันเหมือนกัน เรียกได้ว่า ทำเพราะความอยากทำไปแล้วครับ

“วันนี้ขอให้ร้านปังๆ นะครับ เฮียนัด สาธุ”

ผมรีบยกมือขึ้นเหนือหัว ก่อนจะเดินไปที่เคาร์เตอร์ และการที่จะทำให้ยอดขายพุ่งได้ในระยะเวลาแค่ 5 ชั่วโมงผมจำเป็นต้องใช้ทริคพิเศษนิดหน่อยครับ โดยการเขียนแปะหน้าร้านเอาไว้แบบนี้

"ซื้อครบ 300 จะได้หอมแก้ม พนักงาน ในร้านคนไหนก็ได้ 1 คน"

แค่นั้นแหละครับเรียกได้ว่ามือเป็นระวิงเลยครับทีนี้ขนาดไอ้แสบพาเพื่อนมา ผมยังปลีกตัวไปหาไม่ได้เลย แต่ก็เก็บตังเต็มจำนวนนะครับ ไม่ได้ลดให้ซักบาทเลยด้วย เพราะงานมันได้ตกลงกันไว้แล้ว

"วันนี้จะได้สอนมั้ยเนี้ยพี่ร้าย"

ไอ้แสบเดินมาหาผมพร้อมกับใบหน้าที่บึ้งตึง เอาละซิน้องสาวผมเริ่มมีอารมณ์โกรธละ

“รอก่อนได้ป่าว พี่ทำงานอยู่”

“งั้นก็ไม่ต้องเอาตังแล้ว พวกเพื่อนเอย อยากกลับบ้านกันแล้วนะ”

ผมชะโงกหน้าไปดูพวกเพื่อนของไอ้แสบที่นั่งหน้ามุ่ยกันทั้งกลุ่ม ก็จริงอย่างที่ไอ้แสบบอกนั่นแหละครับ แต่ละคนหน้าอย่างกับตูด คงเซ็งกันไม่น้อยเลย ผมจึงฝากให้พนักงานในร้ายช่วยชงกาแฟไปก่อน ก่อนที่ผมจะเดินไปหากลุ่มเพื่อนไอ้แสบ

“น้องครับพี่ขอโทษด้วยนะพอดี พี่ปลีกตัวมายากเลยแต่ เอาเป็นว่าพี่จะมาสอนช้าหน่อย แต่เดี๋ยวพี่ให้หอมคนละ 2 ทีเลย ตกลงมั้ย”

“ตกลงค่ะ”

เพื่อนไอ้แสบตอบแบบเสียงดังฟังชัด แถมยังพร้อมเพรียงกันทั้งกลุ่มอีกด้วย แต่ไอ้แสบผมนี่ซิหน้างอเป็นตูดลิงไปแล้ว

“เป็นอะไรอีกเราไอ้แสบ”

“พี่ร้ายโกงอ่ะ”

“โกงตรงไหน”

“ก็ตรงนี้แหละ นั่นเพื่อนน้องนะยังกล้าโกงอีกเหรอ”

“แล้วลองไปถามเพื่อนเรารึยัง ว่าแฮปปี้ดีมั้ย”

“มันก็ต้องแฮปปี้อยู่แล้วปะ ได้หอมพี่ร้าย ใครจะไม่แฮปปี้”

“งั้นก็ไปนั่งเลยไป”

เจ้าแสบเดินเซ็งๆกลับไปรอที่โต๊ะ จนได้เวลาผมเลิกงานนั่นแหละครับ ตกลงผมก็ไม่ได้สอนพวกเพื่อนเจ้าแสบเลย แต่แต่ละคนนี่หน้าชื่นตาบานกันหมดเลยนะ ไม่เห็นมีใครไม่พอใจซักคน

“ตามที่สัญญา มา มาหอมเลย”

ทั้งหมดเรียงคิวเข้ามาหอมผมจนครบ ส่วนเงินก็จ่ายกันครบด้วยเช่นกัน ก่อนที่ทั้งหมดจะพากันกลับบ้านไปอย่างอารมณ์ดี แต่เจ้าแสบผมนี่ซิยังคงทำหน้ามุ่ยอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับโน้ตบุ๊คเก่าๆคู่ใจ เป็นอะไรไปอีก ไม่พอใจเก่งเหลือเกินนะ

“เป็นอะไรเราเจ้าแสบ หน้ามุ่ยเชียว ไม่พอใจอะไรพี่อีก”

“ไม่เกี่ยวกับพี่ร้ายซักหน่อย เอยแค่คิดไม่ออกอ่ะพี่ร้าย”

“คิดเรื่องอะไร แล้ววิชาไหนละที่คิดไม่ออก มาพี่จะได้สอน แต่เดี๋ยวกลับบ้านก่อนนะ”

“ไม่ใช่วิชา แต่เป็นนิยายของเอยต่างหาก”เดี๋ยวก่อนเจอคำตอบไอ้แสบเข้าไปทำผมอึ้งไปแปบเลย

“หะ!!! นี่เราจะเรียนจบวิชาแต่งนิยายรึไงเจ้าเอย จะบ้าเหรอ”

“นี่น้องกำลังหาตังอยู่นะ น้องกำลังจะเริ่มแต่งวายไงจำไม่ได้เหรอ แต่น้อง คิดไม่ออก”

“แต่งแบบ ผู้ชายจูบกัน อ่ะนะ แขยงวะ”

“พี่ร้าย เขาเรียกว่าความรัก เดี๋ยวเนี้ยไม่มีใครมาแบ่งชั้นวรรณะกันแล้วนะพี่ ไม่แยกชายหญิง ใครรักกันก็เรียกว่าความรักหมดแหละ”

“เพ้อเจ้อ ฟ้าเขาสร้างให้ชายต้องคู่กับหญิง ไม่ใช่ชายๆ หญิงๆ เข้าใจ๊”

“ไม่เข้าใจ คอยดูเหอะ ถ้าซักวันพี่ร้ายชอบผู้ชายขึ้นมาเมื่อไหร่ อย่ามาให้น้องช่วยนะ”

“ฝันซิ พี่เรานะชายทั้งแท่ง จบนะไอ้แสบ”

ผมเอาหนังสือตีหัวไอ้แสบไป 1 ที เด็กอะไรเพ้อเจ้อได้ตลอด นี่ถ้าเวลาเรียนตั้งใจแบบแต่งนิยายนะ ผมว่า เกรด 4 ทุกวิชาแน่นอน

แล้วพอเวลาผ่านไปซักพักเฮียทีก็เข้ามาที่ร้าน เฮียจะเข้ามาทุกวันตอนร้านปิดอยู่แล้วครับ เพื่อมาเคลียร์เงินของร้าน และดูแลความเรียบร้อย

“วันนี้ยอด 5 ชั่วโมงได้ 33,450 บาทครับ เฮีย”

“โอ้โห ไอ้ร้ายนี่มึงกะจะไม่ให้ร้านอื่นเขาได้ลูกค้ากันมั่งเลยรึไงวะไอ้เวร เยอะชิบหาย”

“ก็เฮียบอกว่ายอดต้องทะลุนี่ครับ”

“เออ แต่มันเกินไป พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานเลยนะมึงอ่ะ พักผ่อน”

“ไม่ได้ครับเฮีย ไอ้แสบผมต้องการใช้เงินเยอะ ผมต้องทำครับ”

“อะไร กูบอกว่าไม่ต้องไง กูจ่ายเงินเดือนให้ไม่หักเว้ย งกชิบหาย พักเลยมึงอ่ะแล้วพอดีพรุ่งนี้กูก็มีธุระด้วยร้านปิด”

“จริงเหรอครับ ขอบคุณครับเฮีย”

“เออ กลับๆ อย่าลืมเค้กนั่นด้วยเอากลับไปกินกัน คนละกี่ชิ้นก็หยิบไป”

“ขอบคุณครับเฮียที”

ผมรีบยกมือไหว้เฮียทีเพื่อขอบคุณ ก่อนจะเดินมาที่หน้าตู้และตักเค้กใส่กล่องวันนี้ไอ้แสบผมได้กินเค้กจนอิ่มแปล้แน่นอนครับ แต่ระหว่างที่ผมกำลังตักเค้ก เฮียทีก็เดินเอาเงินมาวางตรงหน้าผม 2 พันบาทเล่นเอาผมงงไปเลย

“อะไรครับเฮีย”

“ก็ทิปมึงไง กูให้”

“2พันเลยเหรอครับเฮีย”

“เออ ทำไม น้อยไปเหรอวะ”

“ใครบอกละครับเฮีย เยอะมากต่างหาก ขอบคุณนะครับ

เฮียทีพยักหน้าให้ผมเบาๆแล้วก็เดินไปขึ้นรถและขับออกไปเลย ถึงแม้เฮียทีจะแขนขาดไปข้าง กับขาขาดไปข้างจนต้องใส่ขาเทียมกับแขนเทียม แต่เฮียก็ยังขับรถได้นะครับแถมขับไวด้วยซิ แปลกมั้ยละ

“แสบไปกลับบ้าน” ผมเดินมาเรียกไอ้แสบที่นั่งนึกอะไรก็ไม่รู้อยู่หน้าโน้ตบุ๊ค

“โห กว่าจะเสร็จ น้องง่วงมากเลยเนี้ย”

“บ่นเก่งนะเรา อะ ถือของจะได้กลับ”