ตอนที่ 5 ไอ้หน้าหล่อ

ผมไม่ได้เหยียดเพศนะแต่ลูกค้าไม่มีมารยาทกับผมก่อนผมจึงจำเป็นต้องตอกกลับแบบไม่ต้องเกรงใจ ผมรู้นะว่าตอบไปแบบนี้ลูกค้าจะไม่พอใจแต่ทำไงได้ละครับ ก็ลูกค้ามากวนผมก่อนไง แถมยังลวนลามไม่หยุดอีกต่างหาก นี่ไม่ต่อยให้ลงไปกองก็ดีแค่ไหนแล้ว

ผมเดินออกมาทันที ทำให้คนพวกนั้นเรียกพี่เบลที่เป็นผู้จัดการร้านไปคุย และแน่นอนว่ามีผลต่องานผมแน่ๆ

“ไอ้เหี้ยร้าย มึงไปพูดเหี้ยอะไรแบบนั้นวะ”พี่เบลเข้ามาตบหัวผมอีกแล้ว อะไรวะเนี้ย เดี๋ยวตบๆ เดี๋ยวสมองผมก็ไหลออกมาหรอก

“ก็มันจะเอาผมไปล่ออ่ะพี่ พี่จะให้ผมทำไง ให้ผมเปิดตูดรอมันเสียบเลยมั้ยอ่ะ”

“อื้อหือ ไอ้ชิบหายมึงก็พูดกับเขาดีๆดิวะ ไม่ใช่ไปว่าเขาเสียหายแบบนั้น”

“นี่ก็ดีสุดละสำหรับการไม่ให้เกียรติคนเหมือนกัน ผมก็คนพี่ ผมไม่ชอบอะไรแบบนี้ แล้วถ้าพี่ไม่พอใจ ผมก็พร้อมลาออกนะ”

“เอ้าไอ้นี่ขู่กูไปอีก”

ผมเดินกลับเข้ามาที่หลังร้านทันทีเพื่อระงับสติที่มันชักจะเริ่มบ้าขึ้นมา บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้เกลียดพวกกระเทยเพราะกระเทยดีๆก็มีอันนั้นผมรู้ แต่พวกแม่งที่ชอบมาทำลวนลามผู้ชายทั้งๆที่เขาไม่ได้เต็มใจแบบนี้ เป็นใครจะชอบบ้างวะ

“อ้าวๆ สวัสดีครับ วันนี้เรามาเจอกันกับวงโคเคนเหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือนักร้องใหม่สดๆซิงๆ ที่ผมเคยบอกเอาไว้ รับรองได้เลยว่า ถูกใจกันแน่นอน”

ผมจำได้ว่าเสียงที่พูดอยู่บนเวทีได้ เพราะมันคือเสียงของพี่เบล ทำไมต้องไปพูดเปิดตัววงด้วยตัวเองด้วยอ่ะ ปกติ วงจะขึ้นก็ขึ้นเลยนะ หรือว่ามันมีอะไรพิเศษ ผมจึงค่อยๆเดินออกมาดู ชัดเลย ไอ้เหี้ยที่ผมเจอในห้องน้ำนั่นเอง ไอ้ที่มันบอกผมว่าเดี๋ยวก็เจอกันทุกวันเป็นเพราะมันคือนักร้องของวงเองนะเหรอ

“พะ...พี่ พี่เบล ไอ้เหี้ยนั่น ไอ้เหี้ยบนเวทีอ่ะ”

ผมรีบวิ่งมาหาพี่เบลที่มายืนกอดอกอยู่หน้าเวทีแต่พี่เบลกลับยิ้มแป้นเลย พร้อมกับมองไปที่เวทีอย่างภาคภูมิใจ อะไรของเขา ปกติไม่มาทำหน้าทำตาอะไรแบบนี้เลยนะ

“มึงเห็นมะๆ เป็นไงนักร้องใหม่กู ดูดีชิบหาย”

“พี่เบล พี่เบลได้ยินปะเนี้ย ไอ้เหี้ยนี่มันเป็นใครอะพี่”

“มันก็เป็นนักร้องไง มึงไม่เห็นเหรอตาบอดรึไงไอ้ร้าย”

“ผมรู้ แต่มันเป็นใครมาจากไหนเล่า”

“เด็กพี่ฉี”

“ ที่แท้ก็เด็กเส้น แล้วพี่รู้ป่าวว่ามันกวนตีนผมอ่ะ ผมละโคตรไม่ชอบขี้หน้ามันเลย”

“อะไร นี่มึงเจอมันแล้วเหรอ แล้วมันไปกวนตีนอะไรมึง”

อ้าวเอ๋อแดรกเลยทีนี้ ไอ้ผมจะบอกว่ามันกับผมล้มทับกันก็จะกระไรอยู่ เอาเป็นว่าไม่ต้องเล่าละกันง่ายดี

“พี่ไม่ต้องรู้หรอก เอาแค่ว่าผมเกลียดขี้หน้ามันก็พอ”

“เอ้าไอ้นี่เล่าก็ไม่เล่าแล้วกูจะไปรู้มึงมั้ยว่ามึงไปเกลียดมันเพราะอะไร”

“นั่นแหละ พี่ไม่ต้องรู้”

“งั้นก็แล้วแต่มึงเลย ว่าแต่มันหล่อนะมึง เห็นมะ พวกสาวๆ เกย์กระเทยกรี๊ดกันใหญ่เลย”

“ก็ช่างมันดิ”

“เอาน่าไอ้ร้าย มึงลองเปิดใจกับมันดูยังไงก็ต้องทำงานด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว และเท่าที่กูลองคุยแม่งก็ดูเป็นคนดีนะ แค่พูดน้อยไปหน่อย แต่โดยรวม มันคือดี”

“พี่จะบอกว่าจะรับมันเข้ามาทำที่นี่เลยว่างั้น”

“เออก็พี่ฉีให้มาทำมั้ยอ่ะ แล้วอีกอย่างกูก็ส่งรูปมันไปให้พี่เอ็กซ์ดูแล้วด้วย พี่เอ็กซ์นี่เซเยสมาอย่างไวอ่ะ ยิ่งบอกว่าเป็นเด็กพี่ฉีด้วยแล้ว พี่เอ็กซ์นี่แทบกรี๊ดเลย”

“ก็แหง๋แหละ แค่ดูก็รู้ว่าไอ้เหี้ยเนี้ย สเป็กพี่เอ็กซ์”

“เออ นั่นดิเผลอๆนะอยู่ไปซักพักแม่งไม่ต้องทำแล้วงานอ่ะ พี่เอ็กซ์เลี้ยงสบายแน่ๆ เอาเป็นว่า ฝากมึงดูแลมันหน่อยแล้วกัน กูไปละวันนี้มีธุระ”

“เฮ้ยพี่ ทำไมต้องเป็นผมอ่ะ ก็บอกว่าเกลียดมันๆเนี้ย”

“ ก็กูไว้ใจมึงไง อย่าคิดมากดิ แล้วก็อย่าลืมเอาเงินจากฝ่ายบัญชีไปโอนเข้าธนาคารด้วยนะมึง”

“แต่วันนี้ผมอยากกลับไวอ่ะพี่”

“อย่าเยอะ กูไปละ”

แล้วพี่เบลก็เดินออกจากร้านไปเฉยเลย นี่ไม่รู้จะไว้ใจอะไรกันนักหนา เงินไม่ใช่น้อยๆเลยนะ แต่ถึงผมจะมาทำงานที่นี่ไม่เท่าไหร่ แต่ผมกับพี่เบลรู้จักกันมานานแล้ว เพราะเวลาพี่เบลหาเด็กเสิร์ฟไม่ได้ ผมจะเป็นคนแรกที่ถูกเรียกมา จนมาวันที่ต้องใช้เงินเยอะนี่แหละ ผมถึงมาทำงานนี้แบบจริงจัง ว่าแต่อะไรวะเนี้ย นี่มันเวรกรรมอะไรของผมถึงต้องมาเจอคนแบบไอ้เวรนั่นด้วย ผมละไม่ชอบขี้หน้ามันเลยจริงๆ

แล้วสุดท้ายผมก็เลี่ยงที่จะเจอมัน พอร้านปิด ผมก็ชิ่งเลยครับ เอาเงินไปฝากก่อนเลย ตี 3 นี่แหละ ไม่รู้ว่าทำไมต้องโอนคืนนี้ โอนเช้าจะตายมั้ยละพี่เบล ผมขับมอเตอร์ไซค์มาจอดที่ตู้ธนาคารที่มันไม่ไกลจากผับมากนัก ก่อนจะเอาเงินออกมา เงินเป็นปึกเลยนะ เพราะคืนนี้ลูกค้าเยอะมาก รายได้ที่ร้านจึงสะพัดสุดๆ และหลังจากที่ฝากเงินเรียบร้อยผมก็ไปหาอะไรกินแถวๆเซเว่น ซึ่งผมก็เห็นว่าไอ้เวรนั่นก็มาหาอะไรกินเหมือนกัน แต่ผมไม่ทักมันหรอก เพราะว่าผมเกลียดมัน

“ไอ้ร้ายทำไมยังไม่กลับอีก” มันเดินมาพูดกับผมทางด้านหลังนี่มันรู้จักผมได้ไงอ่ะแต่ช่างแม่ง ผมทำเป็นไม่สนใจไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น กูไม่ตอบมึง กูไม่อยากคุยกับมึงหรอกไอ้ฟาย

“อ้าว หูตึงไปแล้วเหรอ หรือว่ากระทบกระเทือนตอนล้มทับกัน”

“กระเทือนพ่องมึงดิ”

ผมหันกลับไปตวาดมัน แต่กลับเจอรอยยิ้มมันเฉย ยิ้มเชี้ยอะไรวะ นี่กูกำลังด่ามึงอยู่นะเห้ย ไอ้หน้าด้าน

“ยิ้มเชี้ยอะไร”

“เปล่า ก็แค่ ยิ้มที่มึงพูดกับกูซะที”

“ถอยไปไกลๆกูเลยมึง กูแขยง”

“แขยงอะไรวะ”

“เสือก”

ผมรีบหันไปที่เคาเตอร์เพื่อจ่ายตัง ก่อนที่จะรีบกุลีกุจอออกมาจากร้านทันที แต่รถเจ้ากรรมนี่ซิ สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติด โอ้โหแม่นางมอไซค์คนสวย พ่อกำลังรีบนะ ทำไมมางอแงเอาเวลานี้

“ให้ช่วยมั้ย

ไอ้หน้าหล่อมันเดินตรงมาที่รถผม สีหน้ามันดูกวนตีนอย่าบอกใครเชียว แต่ผมเป็นผู้ชายนะ ผู้ชายจะไปขอความช่วยเหลือจากผู้ชายด้วยกันได้ยังไง มันเป็นไปไม่ได้เสียฟอร์มหมด

“ไม่ต้องกูทำเองได้”

“ก็เห็นอยู่ว่ามึงทำไม่ได้”

“มึงไปไกลๆเลยไป กูไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากมึงซักหน่อย”

“งั้นก็ตามใจ กลับบ้านไม่ได้อย่ามาร้องไห้ก็แล้วกันนะ”

“ใครร้องกูเนี้ยนะจะร้อง ไสหัวไปเลยมึงจะไปไหนก็ไปเลยไป”

ไอ้หน้าหล่อมันเหมือนจะไม่สะทกสะท้านกับคำด่าที่ผมกำลังด่ามันเลยนะ แถมมันยังยิ้มอีกต่างหาก เห็นแล้วผมละอดที่จะหมั่นไส้มันไม่ได้เลยจริงๆ