ตอนที่ 8 ใช้ปาก

ผมควรจะข่มขืนพี่แวนหรือว่าผมควรจะต่อยพี่แวนดีละคับ เพราะถ้าผมกับพี่แวนมีอะไรกันขึ้นมาจริงๆในขณะที่พี่แวนไม่มีสติผมว่ามันจะมองหน้ากันไม่ติดนะ ผมจึงตัดสินใจดันตัวเองขึ้นแล้วผลักพี่แวนลงไปอย่างแรง พี่แวนรีบควานมือหาผมใหญ่เลย นี่ถ้าจะปล่อยให้มีอารมณ์ไปแบบนี้ผมไม่ได้นอนแน่ๆเลยนะ ผมจึงค่อยๆเอื้อมมือไปจับไอ้ลูกชายของพี่แวนแล้วค่อยๆรูดขึ้นรูดลงตามจังหวะ พี่แวนก็ไม่รอช้าที่จะเด้งขึ้นมาสู้มือผม พร้อมกับร้องครางออกมา

“ซี้ดดด………. เสียว”

ผมว่าเราลองเปลี่ยนมาใช้ปากดูบ้างดีกว่านะ เผื่อมันจะเบาเมื่อยมือไปได้บ้าง ผมค่อยๆก้มลงไปใช้ลิ้นเลียที่ส่วนปลายเบาๆ แต่พี่แวนกลับสะดุ้ง ผมว่ามันต้องเสียวมากแน่ๆ เพราะผมก็ยังไม่เคยโดนใครทำให้เหมือนกัน ผมจึงหยิบมือถือขึ้นมาเปิดหนังโป๊เกย์เพื่อเลียนแบบ แล้วหลังจากที่ค้นคว้าหาประสบการณ์ใส่หัวแล้ว ผมก็เริ่มปฏิบัติทันที

ผมใช้ปากอมไอ้ลูกชายของพี่แวนไปจนมิดด้ามก่อนจะรูดขึ้นรูดลงแรงๆ พี่แวนเด้งตัวรับใหญ่เลยแถมยังใช้มือกดหัวผมจนแทบจะทะลุคอผมลงไปอยู่แล้ว แล้วไม่นานพี่แวนก็ปล่อยน้ำรักออกมาบอกเลยเต็มคอผมอ่ะ ผมรีบเอามือพี่แวนออกพร้อมกับถุยน้ำลงบนกางเกงบ็อกเซอร์ของพี่แวนอย่างไม่รอช้าเลย

“โอ้ยยย คาวชะมัดเลย กินอะไรเข้าไปเนี้ย”

ผมดุพี่แวนที่กำลังนอนยิ้มอย่างสบายตัวเบาๆ แล้วยังไงต่อละคับ ผมก็ต้องไปบ้วนปากล้างหน้าแปรงฟันนะซิ กว่าจะได้นอนก็ดึกจัดเลย ผมทิ้งพี่แวนให้นอนแก้ผ้าไปงั้นแหละ อากาศมันร้อน แก้ผ้าคงไม่ปอดบวมละมั้ง

พอรุ่งเช้าผมรู้สึกตัวตื่นเพราะว่ามันมีอะไรมาถูๆที่ด้านหลัง และพอผมหันไปก็เจอพี่แวนนอนประกบหลังผมเลยคับ แนบชิดแทบจะสอดใส่เลยก็ว่าได้ ตายละ ผมจะทำไงต่อไปดีเนี้ย แล้วเหมือนพี่แวนจะเริ่มรู้สึกตัวผมจึงรีบหลับตาลงทันที

“อะไรวะเนี้ย”

พี่แวนสบถขึ้นมาพร้อมกับชะโงกหน้ามามองผมที่แกล้งหลับอยู่

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นวะ บ้าเอ้ย เมาหนักจนลืมเลยหรอวะกู”

พี่แวนคงกำลังคิดว่าได้กับผมแล้วแน่ๆ เพราะสภาพพี่แวนตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากคนที่พึงผ่านการมีเซ็กส์มาเลย

“ไอ้ขุน ไอ้ขุนเว้ยย ไอ้ขุน”

พี่แวนเขย่าปลุกผมให้ตื่น ผมจึงค่อยๆลืมตาและหันไปมองพี่แวนด้วยสายตาที่งัวเงีย เป็นไงคับผมเล่นละครเก่งใช่มะ

“อะไรคับพี่แวน โอ้ว 6 โมงแล้วเราต้องรีบไปแต่งตัวแล้วหละคับ”

“มึงหยุดก่อนเลย มึงบอกูมาเดี๋ยวนี้นะ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”

พี่แวนจ้องหน้าผมอย่างรอคำตอบ แหม ดูจริงจังมากมายเลยนะเนี้ย

“แล้วพี่ว่าเกิดอะไรขึ้นละคับ”

ผมก็จ้องหน้าพี่แวนกลับเช่นกันพี่แวนถึงก็หน้าเหว๋ออ้าปากค้างเลย

“อย่าบอกนะ พี่ข่มขืนมึงอ่ะ มึงเจ็บตรงไหนรึเปล่า”

ผิดคาดคับ ผมคิดว่าพี่แวนจะโกรธผม แต่พี่แวนกลับห่วงผมก่อนเป็นอันดับแรกซึ่งนั่นทำให้ผมโคตรประทับใจสุดๆไปเลย

“ผมไม่เป็นอะไรคับ”

“เฮ้ย พี่ขอโทษมึงด้วยนะ พี่ขอโทษจริงๆ มึงจะให้พี่ทำอะไรไถ่โทษว่ามาเลย”

“โหพี่ ไม่ต้องขนาดนั้น”

“ไม่ได้โว้ย ให้พี่คุกเข่าขอโทษมึงมั้ย”

พี่แวนลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้นทั้งๆที่ยังแก้ผ้าอยู่ ผมจึงรีบพยุงพี่แวนขึ้นมา

“พี่แวนคับ คือพี่ไม่ได้ทำอะไรผมเลย ผมซะอีกที่ทำพี่”

พี่แวนมองผมอย่างอึ้ง ผมจึงได้แต่ยิ้มแล้วเอื้อมมือไปจับที่ไหล่พี่แวนเบาๆ

“มึงทำอะไรวะ”

“ผมอมไอ้นั่นให้พี่อ่ะ”

“หะ!! นะ...นี่มึงโรคจิตหรอ”

“บ้าน่าพี่ ก็พี่เกิดอารมณ์แถมดึงผมลงไปจูบอีก ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นนะผมไม่ได้นอนแน่ๆอ่ะ”

“ขนาดนั้นเลยหรอ แม่ง เมาแล้วรั่วชิบหาย”

“นี่พี่เมาแล้วหื่นประจำเลยปะเนี้ย”

“เออ ก็เคยเมาแบบรั่วครั้งนึง ไล่ข่มขืนหมา เจ้าของหมาเล่นพี่เกือนตายอ่ะ”

“โห โรคจิต”

“5555 เออ นั่นดิ ว่าแต่มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”

พี่แวนหัวเราะออกมาก่อนจะรั้งผมลงไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วเอามือขึ้นมาคล้องคอผมเอาไว้ผมรู้สึกดีจริงๆนะ พี่แวนไม่เหมือนใครเลยจริงๆ เป็นผู้ชายที่แสนดีและอบอุ่น ถ้าจะเหมือน ก็เหมือนอาเก้ากับป๊ารวมกันอ่ะ มีทั้งกร้าวร้าวและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน

“ที่พี่บอกจะรับผิดชอบผมพี่พูดจริงดิ”

“ก็เออ อะดิ”

“รับผิดชอบยังไงอะพี่”

พี่แวนค่อยๆหันมามองหน้าผมช้าๆก่อนจะก้มลงมากระซิบที่ข้างหูผม

“ก็เป็นผัวมึงไง”

พี่แวนเงยหน้ามามองหน้าผมก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างดัง แล้วก็เดินแก้ผ้าเข้าห้องน้ำไป หูยยยย ถ้าพี่แวนไม่ใช่ผู้ชายทั้งแท่งผมคงคิดว่าพี่เขาชอบผมไปแล้วนะเนี้ย ไม่ได้ๆอย่าคิดเยอะไอ้ขุนมึงมันบ้า ผมใช้มือขึ้นมาตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ

แล้วผมกับพี่แวนก็ขับมอไซค์มาที่โรงแรม สายตาของทุกคนดูดีขึ้นมากนะเมื่อมองผมยกเว้นแต่พี่แนนคนเดียวที่มองผมด้วยสีหน้าที่ไม่ชอบใจ

งานถูกดำเนินไปอย่างไม่มีอุปสรรคแม้แต่ผีก็ไม่มากวนใจ จนผมเริ่มแปลกใจอ่ะ ผีหายไปไหนกันหมดทำไมผมไม่เจอเลยแล้วผู้หญิงคนนั้นละเธอไปไหนแล้ว ผมคิดมากจนมาถึงช่วงเลิกงานเลย

“เฮ้ย ทำไรวะ”

พี่แวนเข้ามาตบไหล่ผมที่กำลังมองออกไปข้างนอกโรงแรมอย่างแรงจนไหล่แทบทรุดเลย

“มองดูสาวๆเดินผ่านอยู่คับ”

“โหเจ๋ง มึงอยากไปขึ้นครูมั้ยละ เดี๋ยวพี่พาไป”

“หยุดเลยพี่ไม่เอาผมกลัว”

“กลัวอะไรวะ ผู้ชายนะเว้ย เราต้องไม่กลัว”

พี่แวนยิ้มหน้าระรื่นมาให้ผม เฮ้อ เหนื่อยใจจริงๆ

“ขุนนี่ผู้ชายแท้ใช่ปะ”

พี่แนนเดินเข้ามายืนใกล้ๆพี่แวนก่อนจะเอ่ยถามผม สีหน้าของพี่แนนเหมือนรู้อะไรมาเลย

“พูดอะไรอ่ะแนน”

พี่แวนหันไปถามพี่แนนด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเอามากๆ แต่ดูเหมือนพี่แนนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

“ก็ถามเฉยๆว่าขุนใช่ผู้ชายแท้รึเหล่า หรือว่าจะเป็น เก้ง กวาง บ่างอะไรประมาณนี้อะคะพี่แวน”

ปากดีจริงๆ นี่ต้องให้เจ้ของผมจัดการนะแบบนี้ รับรองไม่มีปากไว้กินข้าวแน่นอน

“เออ แล้วถ้าไอ้ขุนมันจะเป็นเก้ง กวางบ่าง แล้วยังไง แนนไปยุ่งอะไรกับมัน”

“พี่แวนทำไมพี่แวนต้องดุแนนด้วยคะ”

“ก็เพราะปากเสียไง แล้ววันหลังให้เรียกเชฟ จบนะ”

พี่แวนดุพี่แนนจบก็หันมายิ้มให้ผมแล้วจูงมือผมไปที่ล็อกเกอร์ทันทีเลย

“เปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวพี่จะพามึงไปหาอะไรอร่อยๆกิน”

“พี่แวน พี่ไปว่าพี่แนนแบบนั้นไม่แรงไปหรอพี่”

“ไม่นี่หว่า ผู้หญิงดีๆเขาไม่ดูถูกเพศอื่นหรอก”

“แล้วถ้าผม…”

“เออ ต่อให้มึงจะเป็น เพศ ที่ 6-7 ก็ช่างมึงพี่ก็ยังเป็นพี่มึงแบบนี้แหละ”

“ขอบคุณนะคับ”

ผมยิ้มให้พีแวนที่กำลังใส่เสื้อผ้า แล้วพี่แวนก็พาผมมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวริมแม่น้ำ บอกเลยน่ากินทุกอย่างอ่ะ แล้วพอของที่สั่งมาถึงผมก็จัดการกินทันทีด้วยความหิว

“พี่แวน ถามอะไรหน่อยดิ”

ผมเอ่ยถามพี่แวนในขณะที่พี่แวนกำลังกินอยู่

“ว่า”

“พี่ได้กับพี่แนนแล้วหรอ”

พี่แวนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับขมวดคิ้วทันที

“ทำไมถามแบบนี้วะ”

“ก็วันนั้นพี่ละเมอชื่อพี่แนนออกมาแถมยังจะปล้ำผมด้วย”

“โห น่าอายชิบหาย เออ ได้ อยู่ 10 กว่าครั้งได้มั้ง”

“พี่แวน เยอะเหมือนกันนะ”

“มันก็เป็นความพึงพอใจของทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ได้บังคับนี่หว่า”

ผมพยักหน้าและคิดตามพี่แวน มันไม่ได้เป็นการบังคับแต่เป็นความสมัครใจอะเนอะ ผมจึงกินต่อไปเรื่อยๆ แล้วจู่ๆพี่แวนก็ชะงักแล้วเรียกชื่อผม

“ขุน”

“คับ”

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองพี่แวนที่กำลังเอื้อมมือมาเช็ดปากให้ผมอย่างแผ่วเบา ทำไมเป็นผู้ชายอ่อนโยนแบบนี้เนี้ย

“ปากเปื้อนแนะ”

“ขะ...ขอบคุณคับ”

ผู้คนต่างหันมามองการกระทำของพี่แวนทั้งร้าน แถมยังซุบซิบนินทานใหญ่แต่พี่แวนก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยนะ แถมยังกินต่อไปอย่างหน้าตาเฉยอีกด้วย ทำเอาผมอดคิดไม่ได้เลยจริงๆ ถ้าพี่แวนมีแฟน คงจะใช้ปากเช็ดรอยเปื้อนแน่ๆ