ตอนที่ 2 พี่แวน

ผมตกใจนะที่เห็นผู้ชายหุ่นล่ำๆหน้าหล่อๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมรีบเด้งตัวขึ้นมายืนตัวแข็งเลยเพราะเขาคือคนที่ผมคิดถึงใบหน้ามาตลอด ผู้ชายบิ๊กไบค์คนนั้น

“เอ่อออ. . คือ”

“เป็นพนักงานใหม่หรอ”

เขาหันมาถามผม ทำเอาผมใจเต้นแรงเลย เขาจำผมไม่ได้จริงๆด้วย

“คับ ผมเพิ่งมาทำวันนี้ ผมชื่อขุนคับ”

“อืม อายุเท่าไหร่เราอ่ะ”

“ 20 คับ”

“พี่ชื่อ แวน อายุ 29 นายคงไม่รู้ซินะที่นี่เขามีรูมเมท ต้องนอน 2 คนต่อห้อง”

ใครคิดกฎนี้วะเนี้ย แล้วมันจะเป็นส่วนตัวได้ไงอ่ะ แต่ถ้าได้นอนกับพี่แวนผมก็โอเครนะ

“นายเอาเสื้อผ้าใส่ตู้ได้เลย เสื้อผ้าพี่มีไม่เยอะ”

“คับพี่แวน”

ผมเอาเสื้อผ้าไปใส่ในตู้ เสื้อผ้าของพี่แวนมีไม่กี่ตัว แต่ละตัวดูดีเชียว นี่พี่แวนเขาทำหน้าที่อะไรนะผมอยากรู้จริงๆ

“ทำไมไม่เรียนหนังสือล่ะ”

ผมหันไปมองพี่แวนที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ผู้ชายอะไรเท่ขนาดนี้วะเนี้ย

“ผมอยากเป็นเชฟนะคับ อยากมีสูตรอาหารเป็นของตัวเอง”

“อืม ความคิดดี แต่โลกภายนอกมันไม่สวยหรูเหมือนในนิยายนะซิ”

พี่แวนหันมามองผมก่อนจะยิ้มเล็กๆ

“ผมจะสู้คับ ผมอยากเป็นเชฟ”

ผมแวนทิ้งบุหรี่ลงไปข้างล่างก่อนจะเดินมาหาผมพร้อมกับตบบ่าผมเบาๆ

“สู้ๆละกัน”

พี่แวนถอดผ้าขนหนูออก มันจึงเผยให้เห็นสรีระทั้งหมดของพี่เขา บอกเลย หัวใจจะวายคับ นี่พี่เขาไม่อายผมเลยรึไงเนี้ย แต่ผมอายนะบ้าชะมัด ผมเลยรีบหันหน้าหนีแล้วเดินไปที่ระเบียงอย่างไว

“คืนนี้นายนอนคนเดียวไปก่อนละกัน พี่จะไปธุระ”

“คับพี่แวน”

พี่แวนเอารองเข้าผ้าใบขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป โห ผู้ชายคนนี้สุดยอดอ่ะ หน้าตาดี หุ่นดี นิสัยยังดี ดีไปหมดทุกอย่างเลย ผมจึงเดินไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนบนเตียง เอาละคับ นอนไม่หลับ เตียงแข็งโคตรๆอ่ะ แล้วห้องนี้จะมีผีโผล่มามั้ยวะ ผมนอนอย่างกล้าๆกลัว แต่เพราะความเหนื่อยทำให้ผมเผลอหลับไป

ผมมารู้สึกตัวอีกทีคือเหมือมีอะไรมาทับบนตัวผม นี่ถ้าผมลืมตานะรับรองเจอตัวๆแน่นอน แต่มันก็ไม่ไหวอ่ะ มันอึดอัดไปหมด เอาวะ เป็นไงเป็นกันผีก็ผีเถอะขอดูหน้าหน่อยดิ ผมรีบลืมตาแล้วหันไปมองทันที ตายห่าผีที่ไหนละคับ นี่มันพี่แวน โอ้ยยย กลิ่นเหล้าหึ่งเลย ผมจึงเอาแขนและขาพี่แวนที่ทับอยู่ยนตัวผมออกไปแต่ก็ไม่วายที่พี่แวนจะหันกลับมากอดผมอีก ตัวเหม็นโคตรๆอ่ะบอกเลย

"พี่แวนคับ ผมอึดอัด”

“เอาน่า ผมกอดคุณไม่นานหรอกแนน”

“อะไรของพี่ละคับ ผมขุนนะไม่ใช่แนน”

พี่แวนไม่ตอบแต่ยังคงกระชับผมเข้าหาตัว บอกเลยทั้งอึดอัด ทั้งใจเต้นแรง ตายๆไม่ต้องนอนกันละคับคืนนี้แล้วจู่ๆพี่แวนก็เอามือขึ้นมาจับหน้าผมทำเอาผมตกใจเลยอ่ะ

"พี่แวนจะทำอะไรคับ"

"แนนอยากนอนกับพี่ไม่ใช่หรอ"

"แนนไหนพี่แวน ผมขุนนะ"

ฟังซะเหลือเกินนะพี่แวนดึงขาผมที่พยายามดันตัวหนี น่ากลัวชิบเป๋งแล้วพอดึงผมมาได้พี่แวนก็ก้มลงมาจะจูบผม

"ว๊ากกกกก พี่แวน ผมเองพี่ ผีตัวไหนอยู่แถวนี้บ้างวะเข้าช่วยผมด้วย"

ได้ผลคับเพราะมีผีผู้หญิงเข้ามาลากพี่แวนกลับไปนอนที่เดิมก่อนจะทำให้พี่แวนหลับ แต่เธอหันมายิ้มให้ผมแบบว่าปากกว้างถึงหูเลยหละคับ

"ขอบคุณคราบแต่รบกวนออกจากห้องผมไปก่อนได้มั้ยอ่ะผมกลัว"

"หล่อ"

ชิบหายละผีชมว่าหล่อผมควรจะดีใจดีมั้ยละคับเนี้ย

"ใจเย็นนะคับ ผมกลัวจริงเอาไว้พรุ่งนี้จะทำบุญให้นะคับ"

เธอแสยะยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนที่จะลอยหายออกไปทางประตู ผมจึงล้มตัวลงนอนอยากโล่งใจ

"ผีตัวไหนก็ห้ามมาแล้วนะ ห้ามจริงๆนะ"

ปวดหัวเลยคับเจอแบบนี้ แต่ผมก็ไม่วายที่จะหันไปมองพี่แวน ผู้ชายอะไรหล่อจริงจังมาก