พี่น้อง

ส่วนมีน ที่เดิมทีพยายามห้ามปรามขัดขืน

ทว่าเพียงแค่พี่ชายตัวร้ายเน้นแรงทิ่มแทงตอกแก่นกายร้อนเข้าใส่ช่องทางหวาบไหวซ้ำไปมาได้ไม่กี่ครั้ง คนใต้ร่างก็เริ่มหลุดส่งเสียงหอบครางกังวาลหวานก็ออกมาให้คนเหนือร่างได้แสยะยิ้มหยันให้กับการพ่ายแพ้อีกครั้งของมีน

“อาห์~! อื้ออ~”

มีนสะอื้นครางในลำคอ ช่วงล่างทั้งแน่น ทั้งจุก ขนาดของทิมใช่ไซส์ปกติที่ไหน แต่ก็เป็นความแน่นความจุดที่มีนเกลียดเหลือเกินกับการยอมรับว่า

‘เขาเสียวมาก’

พี่ชายไม่อ่อนโยนสักนิด ยิ่งทิมกระหน่ำชำเราช่องทางอ่อนไหวไม่หยุด มีนก็จวนเจียนจะสำลักความเสียวคาลำกายของพี่ชายต่างสายเลือดบนเตียงนี้เสียให้ได้

แต่ยิ่งหนุ่มน้อยกัดฟันอดกลั้นความปั่นป่วนที่ถูกพี่ชายต่างสายเลือดกระตุ้นรุมเร้ามากเท่าใด

ทิมก็ยิ่งต้องการแสดงความเหนือชั้น ด้วยการกระหน่ำโหมไฟสวาทให้แผดเผาหลอมของน้องชายคนนี้ ที่เขาเฝ้าชิงชังอย่างไร้ซึ่งความปราณีสงสาร

“อ๊าห์~ พี่ครับ พี่ทิม~”

“อะไร!”

“ทำเบา ๆ ได้มั้ยครับ”

“ทำไม”

“เสียว...มีนเสียว จะเสร็จแล้ว อื้ออ”

“ไอ้เด็กกระจอก...แค่นี้ก็ไม่รอดซะแล้ว อ่อนหัด”

ทิมเหยียดหยันอีกครั้ง และปฏิเสธที่จะ ‘ทำเบา ๆ’ ตามคำขอของคนใต้ร่าง ในนางตรงกันข้าม กลับเร่งซอยเอวอัดของแข็งอุ่น ๆ ใส่ช่องรักรัดแน่นไม่มีแผ่ว

มือหนึ่งจับเอวคอด อีกมือย้ายไปรูดสาวกายเนื้อแท่งเล็กสีอมชมพู แล้วบีบรูดชักรีดเอาน้ำคาวของมีนออกมาในที่สุด

“อ๊ะ~!” ร่างกายผอมบางกระตุกเกร็งแผดเสียงสะท้าน

“หึ...” ทิมทำหน้าเยาะเย้ย ขณะมองหน่ออ่อนของมีนที่อ่อนยวบและเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำคาวของเจ้าตัว

“สกปรก เปื้อนนิ้วของฉันหมดแล้ว!” ปากร้ายตำหนิ ทว่าก็แลบลิ้นเลียกินน้ำรักของน้องชายที่เขาชิงชังจนเกลี้ยงนิ้ว

“อึก...” มีนร่างกายร้อนผ่าว ใบหน้าของหนุ่มน้อยแดงก่ำด้วยความรู้สึกอายแกมสยิวซ่าน

“นายเสร็จแล้ว ต่อไปฉันจะเสร็จบ้าง”

พูดจบทิมไม่ปล่อยให้มีนได้พักหายใจ เขาจับคนร่างอ่อนระทวยขยับลุกพลิกกายคว่ำหน้า อัดกระแทกความร้อนแรงใส่ที่ทางสะท้านด้วย DOGGY STYLE ที่ทำให้มีนต้องจิกผ้าห่ม

ผลั่บ ผลั่บ ผลั่บ

เสียงผิวเนื้อช่วงล่างกระหน่ำกระทบระงมทั่วห้อง ราวกับคนทำจงใจแข่งกับเสียงครางที่มีนพยายามเก็บกลั้น

“พี่ทิมครับ อึก~ เสียงดัง อ๊ะ...เดี๋ยวคนอื่นเขาอาจจะได้ยิน อื้ออ”

“ห้องของฉันไม่ได้ผนังบางขนาดนั้น! หรือต่อให้ใครมาเห็น แล้วใครสนเรื่องนั้นมิทราบ อยู่เฉย ๆ ฉันจะเสร็จแล้ว” ทิมบอกกล่าวอย่างไร้ความแยแสต่อสิ่งใด เขายังคงสาดซัดความกำหนัดอัดใส่ช่องทางประตูหลังของน้องชายต่างสายเลือด

กระทั่งปลดปล่อยตัณหาและราคะของเขา จนเจิ่งนองช่องทางบวมช้ำของน้องชายต่างสายเลือดในที่สุด

หลังจากปลดปล่อยกามอารมณ์ใส่ร่างกายของน้องชายที่น่าชิงชังจนหนำใจ เจ้าของห้องก็ออกปากไล่เจ้าของร่างบอบช้ำด้วยชัยชนะที่ดิบเถื่อนของเขา ให้รีบแต่งตัวและเดินออกจากห้องของเขาไป

มีนน้ำตาซึมรีบหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่ตามพื้นมาสวมใส่และเดินเปิดประตูออกไปจากรังของราชสีห์ด้วยความชอกช้ำใจ

ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า

กระแสน้ำเย็นจากฝักบัวสาดช่วยชำระร่างกายที่แปดเปื้อนให้สะอาดขึ้นมาอีกครั้ง แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ภายนอกเท่านั้น เพราะมีร่องรอยที่ถูกชายคนนั้นกระทำย่ำยีหลงเหลือให้เห็น

ทั้ง ๆ ที่มีนควรรังเกียจต่อสิ่งที่พี่ชายต่างสายเลือดกระทำต่อเขา แต่ทว่าไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ถูกย่ำยี มีนกลับโอนอ่อนผ่อนตาม ความต้องการของและการปลุกเร้าของผู้ชายใจร้ายคนนั้น ได้อย่างที่เจ้าตัวนึกสมเพชตัวตนของตัวเอง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขามีเซ็กส์กัน

แต่หากถามว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนั้น มันก็มากเกินกว่าที่มีนจะนับนิ้วได้

มีนไม่เพียงเป็นน้องชายกาฝากของชายผู้ชายที่เดียดฉันท์เขายิ่งกว่าสิ่งใด

แต่ยังมีอีกหนึ่งสถานะลับ ๆ ที่ไม่สามารถเอ่ยปากบอกเรื่องนี้กับใครได้ นั่นก็คือการที่เขาลักลอบเป็นเครื่องสนองตัณหา คอยบำบัดความใคร่ในกามอารมณ์ให้แก่พี่ชายไม่แท้คนนี้มาแล้วหลายครั้ง

ทั้ง ๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยรู้สึกผูกพันรักใคร่

ทั้ง ๆที่รู้ว่าเขาเกลียดชังมากแค่ไหน

แต่ก็ยังทำตัวเป็นเด็กไร้เดียงสา หลับหูหลับตาก้าวขาเดินมาติดบ่วงพันธะการต้องห้าม ให้ผูกมัดกายและใจไว้ที่พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้จนดิ้นไม่หลุด!

๐๐๐๐๐

ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน

ลอนดอน ประเทศอังกฤษ

“คนนี้คือคุณบุษบาเป็นภรรยาใหม่ของพ่อ ส่วนเด็กผู้ชายคนนี้ชื่อ มีน อายุน้อยกว่าแก 7 ปี เป็นคนที่จากนี้ไปคือน้องชายของแก”

นี่เป็นคำแนะนำจากปากของพ่อที่บอกกับลูกชาย คนที่เขาไม่ได้เจอหน้ามานานแรมปี ตั้งแต่ที่เสร็จสิ้นพิธีศพของอดีตภรรยาผู้ล่วงลับ

ทิม-ทีปกร โรจน์พาณิชย์ เด็กหนุ่มวัยสิบแปดปี มองหน้าแม่เลี้ยงกับน้องชายคนใหม่ ก่อนเลื่อนสายตามองหน้าเจ้าสัวศักดิ์ดา ผู้เป็นพ่อด้วยแววตาเฉยชา ท่าทีที่หมางเมินบ่งบอกว่าเด็กหนุ่มยังคงไม่ให้อภัยในสิ่งที่พ่อเคยได้กระทำไว้

พ่อที่ชอบอ้างว่างานยุ่ง แต่กลับมีเวลาไปติดพันผู้หญิงอื่น

สามีที่สร้างภาพว่ารักเมีย แต่กลับละเลยเมียหลวงที่ป่วยเป็นด้วยโรคร้าย จนทำให้ต้องตรอมใจตายเพราะหมดกำลังใจที่จะอยู่ต่อ

เจ้าสัวศักดิ์ดา ผู้ชายคนนี้คือพ่อแท้ๆ ของทิม

เขาเป็นมหาเศรษฐีผู้หยามน้ำใจเมียเก่าที่เพิ่งตายไปไม่ถึงร้อยวัน ด้วยการพาเมียใหม่กับไอ้เด็กหน้าตาขี้โรคที่เป็นลูกชายคนใหม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน

ส่วนลูกชายผู้เป็นสายเลือดเพียงคนเดียวอย่างทิม

ทันทีที่งานศพของมารดาเสร็จสิ้น เขาก็ถูกบิดาผู้เป็นมหาเศรษฐีถีบหัวส่งให้ย้ายมาศึกษาต่อในระดับไฮสคูลที่โรงเรียนประจำชื่อดังของเมืองผู้ดีอังกฤษตามลำพัง

และนี่เป็นการพบกันครั้งแรกหลังจากที่ไม่ได้พบกันนานร่วมสามปี ตั้งแต่ที่ทิมย้ายมาเรียนต่อที่นี่ ตลอดสามปีที่ผ่านมาเด็กหนุ่มไม่ยอมกลับเมืองไทยเลยสักครั้ง

แม้มีทั้งเวลาในช่วงปิดภาคเรียนหรือวันหยุดเทศกาลสำคัญ ตลอดจนมีทุนทรัพย์ในการจ่ายค่าตั๋วเครื่องบิน ไป-กลับ กรุงเทพฯ-ลอนดอน ได้ทุกอาทิตย์ก็ยังได้

แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำ

แม้พ่อของเขาจะโทร. มาขอร้องให้เขากลับไปเยี่ยมที่บ้านที่ประเทศไทยบ้าง โดยอ้างว่าคุณย่าสิรินุชกับแม่นมแก้วบ่นคิดถึง

แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ยอมกลับ

เดือดร้อนถึงคนเป็นย่าที่ทนคิดถึงหลานชายหัวแก้วหัวแหวนไม่ไหว จึงต้องหอบสังขารนั่งเครื่องบิน ข้ามน้ำข้ามทะเลมา เพื่อเจอหน้าหลานชายสุดที่รักถึงแดนไกลด้วยตัวเอง

สำหรับวันนี้ทิมไม่ได้ดีใจเลยสักนิด ที่ได้เห็นว่าพ่อผู้ที่เคยละเลยเขามาตลอด เดินทางมาร่วมงานพิธีจบการศึกษาของเขา

ก็แน่ล่ะ

พ่อของเขาต้องมาอยู่แล้ว

อาจเป็นเพราะคุณย่าสั่งให้มา เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันสำคัญที่คนเป็นพ่อแม่ที่ดีและมีเวลาว่างมากพอ ควรจะต้องมาร่วมชื่นชมความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งของลูกหลาน

แต่ถึงกระนั้น ทิมก็ไม่ได้คาดคิดว่าเจ้าสัวศักดิ์ดาจะกล้าทำลายความสุขในวันดี ๆ ของลูกชายคนนี้ ด้วยการควงอดีตเมียน้อยที่ตอนนี้เลื่อนขั้นเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฏหมาย พร้อมกับพาลูกชายคนใหม่มาเปิดตัวถึงงานจบการศึกษาของลูกชายที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงคนเดียวเช่นนี้