กาฝาก

อย่างไรก็ตาม

เด็กหนุ่มรู้ว่าพี่ชายต่างสายเลือดต้องการถุงยางอนามัยเพื่อเอาไปใช้ทำอะไร แต่ก็ไม่ได้คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะรีบร้อนจนต้องแกะใช้งานกันในรถที่กำลังขับเคลื่อนไปบนถนนเช่นนี้

“อ๊าห์~”

“?!!!”

เสียงครางของแอร์สาวคนสวยที่นั่งทับของแข็งไซส์พิเศษอยู่ที่เบาะหลัง ทำมีนร้อนหูจนต้องกดเพิ่มเสียง ให้กลบเสียงกระเส่าของชายหญิงใจกล้า ที่ทำเหมือนมีนเป็นแค่อากาศธาตุ

ไม่อยากเชื่อว่าผู้โดยสารตอนหลังจะทำตัวกลัดมัน ไร้ความเกรงใจหรือกระดากอายต่อเพื่อนร่วมทางที่นั่งเป็นหุ่นยนต์สารถีอย่างมีนขนาดนี้

นี่มันหนังสดระยะเผาขนชัด ๆ

มีนไม่กล้าหันไปมองกิจกามร่วมเพศด้านหลังรถ ไม่กล้าแม้กระทั่งมองกระจกตรง ๆ เพราะกลัวสบเข้ากับสายตาอันตรายของผู้ชายเจ้าของไซส์ 56 ที่ทำแอร์สาวครางระส่ำจนลืมอาย

ขับไปได้ระยะหนึ่ง ทิมสั่งให้มีนหยุดรถตรงข้างทาง แล้วไล่ให้คนขับออกไปรอข้างนอกรถ เพื่อรับหน้าที่เฝ้าดูต้นทาง ให้เขากับสาวแอร์คนสวยจัดกันให้เสร็จอีกชุดใหญ่จนรถไหว

แม้ระบบป้องกันเสียงรบกวนของรถคันนี้จะดีมาก แต่มีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รถ ก็หูดีพอจะได้ยินเสียงกรีดครางของแอร์โฮสเตสคนนั้นนั้น กว่าที่รถจะหยุดสั่น เสียงคนถูกเชือดจะสงบลง และมีนถูกเรียกให้กลับเข้าไปนั่งประจำที่คนขับอีกครั้งก็กินเวลาร่วมหลายนาทีเลยทีเดียว

หลังจากเดินทางต่อ มีนขับไปส่งแอร์โฮสเตสสาวที่คอนโดแห่งหนึ่ง เดิมทีคิดว่าทิมจะชวนหล่อนไปค้างที่บ้าน

แต่ผิดคาด

อาจเพราะพวกเขาจัดหนักกันในรถไปแล้ว หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะทิมต้องการพักผ่อนหลังจากนั่งเครื่องบินมานานหลายชั่วโมง

เมื่อมาถึงคฤหาสน์โรจน์พาณิชย์ ถึงคนงานในบ้านต่างยืนรอต้อนรับนายน้อยของพวกเขาด้วยความปีติยินดีรับใช้ต่างพากันดี

“คุณทิมจะรับอาหารมั้ยคะ” ป้าแม่บ้านถามขึ้น

“ไม่ล่ะ อยากขึ้นไปพัก ให้คนขนกระเป๋าขึ้นไปไว้ที่ห้องผมด้วยนะป้าอ่อน ส่วนของของในถุงนี้เป็นของฝาก เอาไปแบ่งกันได้เลย” ทิมบอกกล่าวก่อนเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน

“ว้า น่าเสียดายป้ารึก็อุตส่าห์ทำอาหารของโปรดคุณทิมไว้รอตั้งหลายอย่างแน่ะ~” ป้าแม่บ้านกล่าวด้วยใบหน้าละห้อยเมื่อนึกถึงสำรับอาหารที่จัดเตรียมไว้บนโต๊ะ

“พี่ทิมคงอยากพักผ่อน เพราะเดินทางมาเหนื่อยๆ ป้าอ่อนเก็บใส่ตู้เย็นไว้รออุ่นให้พี่เขาพรุ่งนี้ก็ได้จ้ะ” มีนปลอบ แล้วถามถึงลุงผลคนขับรถที่เป็นสามีของป้าแม่บ้าน

“แล้วอาการของลุงผลเป็นยังไงบ้างจ้ะป้า”

“ก็ดีกว่าเมื่อกลางวันแล้วค่ะคุณมีน นอนให้หมอเติมน้ำเกลือจนหมดขวดหมอเขาถึงให้กลับมาพักฟื้นที่บ้าน ว่าแต่คุณมีนหิวข้าวมั้ยคะ ป้าจะไปเตรียมสำรับให้”

“ไม่เป็นไรจ้ะป้า เดี๋ยวมีนจัดการเอง ป้าไปดูแลลุงผลต่อเถอะจ้ะ จะได้เอาของฝากของพี่ทิมไปแบ่งคนอื่น ๆ ด้วย” ลูกเลี้ยงของบ้านบอกอย่างใจดี

“ถ้างั้นป้าขอตัวก่อนนะคะ” ป้าอ่อนตอบรับ

ก่อนจะหันไปสั่งให้คนดูแลบ้านรีบขนกระเป๋าเดินทางขึ้นไปไว้ในห้องของคุณทิม แล้วรีบตามไปเลือกของฝากที่เรือนคนงาน ซึ่งอยู่ที่บริเวณสวนหลังบ้าน

เมื่อทุกคนกลับไปอยู่พื้นที่ของตน ชั้นล่างของคฤหาสน์แห่งนี้ก็กลับเข้าสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง

หลังจากนั่งทานมื้อค่ำอยู่เพียงลำพังจนอิ่ม มีนจึงลุกเก็บถ้วยจานอาหารนำไปล้าง ใช้เวลาครู่หนึ่งจึงจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น

ในระหว่างที่กำลังจะหันหน้ากลับไปมองตรวจสอบที่โต๊ะอาหารให้แน่ใจว่ายังมีอะไรให้ต้องล้างอีกหรือไม่

ก็ต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ

เมื่อพบว่ามีผู้ชายร่างสูงใหญ่กำลังยืนจังก้า เท้าสะเอวในสภาพที่เปลือยท่อนบน และส่วนท่อนล่างพันด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวยาวระดับเข่า จ้องเขม็งมาที่มีนอยู่ในตอนนี้

“พ-พี่ทิม?!” เห็นทิมทีไร มีนรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อ ยิ่งอีกฝ่ายโผล่มาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงยิ่งน่าผวาเข้าไปอีก

“โอเวอร์ซะไม่มี ตกใจอะไรขนาดนั้น ฉันไม่ใช่ผี”

‘พี่ทิมไม่ใช่ผีแต่ก็เหมือนผี ไม่ใช่ผีก็คงยมทูต หรือไม่ก็คงจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของมีน’

ประโยคนี้มีนอยากสวนแต่ไม่กล้า เพราะคิดว่าถ้าพูดออกไปคงถูกเจ้ากรรมนายเวรคนนี้ฆ่าหักคอให้ตายตรงนี้เป็นแน่

รวบรวมสติในชั่วครู่ จึงทำใจกล้าด้วยเผชิญหน้าเพื่อพูดคุยกับผู้ชายที่ทำให้ตัวเองหวั่นใจได้เสมอ ด้วยความรู้สึกประหม่า

“พี่ทิมมีอะไรรึเปล่าครับ? ทำไมถึงลงมาจากห้องในสภาพนี้?” มีนกลั้นใจถามโดยไม่มองหุ่นร่างที่เพอร์เฟกต์ตรงหน้า

แน่นอนว่าถามไม่ทันขาดคำ ก็ถูกคนปากร้ายสวนกลับทันควัน

“ที่นี่มันเป็นบ้านที่ฉันอยู่ตั้งแต่เกิด ต่อให้แก้ผ้าเดินโทง ๆ ไปตรงไหนในนี้ มันก็เรื่องก็ไม่ใช่เรื่องของคนที่เป็นแค่ผู้มาอาศัยอย่างนายจะมาสอด หึ มาอยู่ไม่กี่ปีก็ริทำตัวเป็นเจ้าของบ้านแล้วสินะ” คนเย็นชาตอกกลับแกมค่อนแขวะคนถามอย่างไม่แยแสความรู้สึกคู่สนทนาสักนิด

“ม-ไม่ใช่นะครับ มีนก็แค่...”

“อย่าทำอวดดีให้กับฉันมากนัก หรือคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ไปแล้ว เหอะ! กลายพันธุ์ได้ดีนี่กาฝากสายพันธุ์นี้”

เขาเป็นเช่นนี้ไม่เคยเปลี่ยน

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร มีนก็เป็นคนผิดในสายตาของเขาเสมอ จ้องจับผิดหาเรื่องแดกดันค่อนแขวะได้ทุกโอกาสที่มี