บทที่ 5

แอล ผมเสมองไปที่สายน้ำ ฮึ หน้าตาตอนนี้เหมือนเธออยากจะฆ่าผมให้ตายยังไงยังงั้น ก็เธอมองผมเหมือนโกรธแค้นมาเป็นสิบชาติ แต่ผมไม่สนหรอก

“เอาให้ชนะ นะโว้ย” ไอ้เคนตะมันบอกผมเพราะวันนี้ผมจะแข่งรถกับไอ้แฟร้งค์ ที่กลุ่มพวกผมแม่งไม่ชอบขี้หน้ามัน เดิมพันครั้งนี้ด้วยเงินสดห้าล้านบาท

“เจ้าถิ่น แพ้ แม่ง อายหมาดิ” ผมตอบไอ้เคนตะ

“ถ้า มึงชนะ กูแถมสาวให้มึงด้วย”

“น่า สน ว่ะ” ผมตอบและยิ้มร้ายให้มัน และทิ้งบุหรี่ลงพื้น ผมเข้ามาในรถ และก็ออกตัว ที่เหยียบคันเร่ง เกือบจะหมดไมล์

!บึ้น บึ้น! เสียงเร่งเครื่องยนต์

ผมต้องใช้สติในการขับรถเป็นอย่างมาก เพราะไอ้แฟร้งก็ทักษะสูงพอสมควร ถ้าเกิดผมแพ้มัน กากซิบหาย รถผมกับรถมันวิ่งมาสูสีไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งผมเหยียบหมดไมล์ รถผมทะยานพุ่งเข้าเส้นชัยก่อนรถของมัน

และรถผมกับรถไอ้แฟร้งก็ขับมาเทียบกัน ผมก้าวลงจากรถ

“ถุ้ย..!! แม่ง กาก ซิบ”

“ มึง” ไอ้แฟร้งมันพุ้งจะต่อยผม แต่ไอ้พายุเพื่อนมันจับไว้ก่อน

“ น้ำหน้า อย่างมึง ท้ามาแข่งกูกับคนอย่างกู กระจอกว่ะ เสียเวลากูชิบหาย”

!ผลั๊ว...!

ไอ้แฟร้งมันเข้ามาต่อยผม ขณะที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว

“อย่ามาปากดีกับกู ไอ้สัส” ไอ้แฟร้งมันว่าผม แม่งใครจะยอมให้ต่อยฟรีว่ะ

“ไอ้สัส”

! ผลั๊ว. ! ผมแม่งพุ่งใส่มันกลับ

“ พอ พอ” เป็นไอ้ปอนด์ กับไอ้ซีนอล และเพื่อนของมัน ที่เข้ามาห้าม ไม่ให้ผมต่อยกับมัน

“ คนเขามองพวกมึงกันหมดแล้ว” ไอ้ซีนอลว่ามา

“ มึง แพ้ แล้ว อย่าพลาน ไอ้ ค_E” ผมชี้หน้ากลุ่มพวกมัน ที่กำลังจะขับรถออกจากสนาม

“แม่ง กาก กันทั้งกลุ่ม” ไอ้เคนตะตะโกนตามหลัง

“ฝากไว้ ก่อนเถอะมึง” ไอ้พายุมันชี้หน้าผม

“ อย่าลืมมาเอาคืนกูละ ไอ้ค_E” พอพวกมันออกไปคนก็เริ่มทยอย กันออกจากสนามกันหมดและ

“ พวกกู รอที่ผับนะ” ไอ้ซีนอลหันมาบอกผม

“เออ!! เดี๋ยวกูตามไป” ผมบอกพวกมัน

“ไอ้เคนตะ แล้วมึงละ”

“กูไปพร้อมพวกมัน เดี๋ยวหาเด็กไว้รอมึง รีบตามมาละ” และพวกมันสามตัวก็ขับรถออกไป ผมเอามือมาเช็ดเลือดที่มุมปาก

“อ่า” แม่ง!!! เจ็บชิบหาย ฮึ ไอ้แฟร้งค์มันชกผมจนปากแตก

Saynam

ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว และกำลังจะกลับบ้าน วันนี้ขอแยกกับยัยแคทละกัน ต่างคนต่างกลับ ฉันกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่กลับมีใครมากระชากแขนฉันอย่างแรง

“ โอ้ย !!!” พอมองหน้าฉันก็ต้องตกใจ ที่เห็นไอ้คนสารเลว

“ นี้ ปล่อยฉันนะ” เขาไม่ยอมปล่อยฉัน เขาลากฉันมาในห้องๆหนึ่ง ฉันมองไปรอบ ๆ มันเหมือนเป็นห้องนอนนะ เขาปล่อยฉัน

“ไอ้ บ้า ไอ้สารเลว นายพาฉันมาที่นี่ทำไม” ฮึ ฉันไม่กลัวเขาหรอกนะ ฉันเกลียดๆ เขาจริง ๆ

“เธอ กล้าด่าฉันเหรอ”

“ ใช่ ไอ้ คนสารเลว” ฉันตะโกนใส่หน้าเขา

“ปากนี้แบบนี้ แม่งอยากโดนเหรอวะ” ตอนนี้เขาเดินเข้ามาหาฉัน ท่าทางตอนนี้เขาน่ากลัวมาก ฉันมองหาทางเขาตัวรอด จากผู้ชายสารเลวคนนี้

“ อย่าเข้ามานะ” ฉันถอยหลังหนีเรื่อย ๆ จนแผ่นหลังของฉันติดผนัง

“ทำไม กลัว เหรอ” ฉันเงียบไม่ตอบอะไร

“ อยากเอาเธอว่ะ” เขาเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน เขาดักทางฉันไว้ แต่สายตาเขาตอนนี้มันน่ากลัวมาก

“ ไม่นะ” เขาก้มหน้าลงมาซุกที่ซอกคอกฉัน ฉันดิ้นไปมาไม่ยอมเขาหรอกนะ

“ดิ้นไร หนักหนาว่ะ แม่งรำคาญ” ฉันหยิบ ขวดๆอะไรซักอย่าง ฟาดเข้าที่หัวเขาทันที และผลักเขาออกอย่างแรง

!! เพ้ง !!!

“เฮ้ย!! เธอ” เขาคงตกใจ คิดว่าฉันไม่กล้าสินะ ก็ฉันป้องกันตัวเอง

!! อ่า เสียงเขาร้องออกมา ฉันเห็นเลือดไหลอาบหน้าใบหน้าขาวๆของเขา ฉันก็รีบเปิดประตูและวิ่งหนีมันออกมาทันที

“ เธอ” ฉันได้ยินเสียเขา แต่ฉันไม่คิดจะหันกลับไปมอง ฉันวิ่งออกมาเรื่อย จนมันถึงปากทาง

!! เอี๊ยด..!!!ฉันล้มและเกือบจะโดนรถชน แต่ดีที่เขาเบรกรถทัน ฉันตกใจและลุกขึ้นตั้งสติ และเจ้าของรถก็เปิดประตูลงมา

“เป็นไรมากไหมครับ” เขาเอ่ยถามฉัน

“ ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษ ด้วยค่ะ ที่ฉันวิ่งตัดหน้ารถคุณ” ฉันเอ่ยขอโทษคนตรงหน้า

“เจ็บตรงไหนไหมครับ” เขาถามฉัน

“ไม่ค่ะ”

“ท่าทางเหมือนหนี อะไรมา แถวนี้มันอันตราย ให้ผมไปส่งไหมครับ” คนตรงหน้าเอ่ยถามฉัน เราสบตากัน แต่ทำไมฉันรู้สึกถูกชะตา ผู้ชายคนนี้มาก เราต่างคนต่างมองหน้ากัน

“ ฉัน..... เออ”

“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก”

“ไว้ ใจได้ใช่ไหม” ฉันถามเขาอย่างตรง ๆ ฉันกลัวว่าเหตุการณ์แบบนั้นมันจะเกิดขึ้นกับฉันอีก แต่เช้นส์ของฉันบอกว่าผู้ชายคนนี้เขาไว้ใจได้

“งั้นคุณส่งฉันที่....นั้นพอค่ะ” ฉันบอกจุดหมายปลายทางเขาไป เขาเปิดประตูรถให้ฉัน

“ขอบคุณค่ะ” ฉันได้แต่นั่งนิ่ง

“คุณชื่ออะไร ครับ” เขาหันมาถามฉัน

“ ฉันชื่อ ปลาย... เออ สายน้ำค่ะ”

“ผมชื่อ พายุครับ แล้วคุณสายน้ำมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ”

“ฉันมาทำงานค่ะ ฉันเป็นพริตตี้ที่สนาม U L Fa และกำลังจะกลับ แต่เจอพวกนักเลงนะคะเลยวิ่งหนี” ฉันไม่ได้บอกเขาหรอกนะว่าวิ่งหนีไอ้เจ้าของสนามแข่งรถบ้าบอนี้

“ เออ แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้คะ”

“ ผมมาดูเพื่อนแข่งรถนะครับ”

“ อ่อ ค่ะ” ฉันพยักหน้าให้เขา

“ขอบคุณนะคะ” ฉันก้าวลงจากรถและเอ่ยขอบคุณเขาทันที และเรียกแท็กชี่กลับบ้านต่อ

LLL

ผมเอามือจับที่หัว อ่า เลือดยังไหลไม่หยุด แม่ง เธอกล้ามากที่ทำแบบนี้กับคนอย่างฉัน เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับผม ผมออกจากห้องไปหา ไอ้แมน ทันที มันตกใจที่ให้เลือดไหล

“เฮียแอล เฮียไปโดน อะไรมา ใครทำเฮีย” มันถามผมทันที

“เออ โดนไรมา ช่างแม่งเถอะ ไปหาไรมาทำแผลให้กู เดี๋ยวนี้” ผมบอกมัน

“ ครับ เฮีย”

แม่ง วันนี้ วันห่าไรของกูว่ะ มีแต่เรื่องเจ็บตัว ปากก็เจ็บ หัวก็มาแตกอีก ผมได้แต่บ่นกับตัวเอง

“มาแล้วเฮีย” ไอ้แมนมันถือกล่องพยาบาลมา

“ ทำเบาๆ นะมึง”

“โธ่ เฮียผมมือผู้ชายนะ”

อื้ดๆ (สายเข้าจากเคนตะ)

“เชี้ย แอล มึงถึงไหนแล้ว วะ!!”

“กูไม่ไปแล้ว แม่งอารมณ์เสียว่ะ ”

“เฮ้ย!! ได้ไงว่ะ พวกกูฉลองให้กับชัยชนะของมึงแล้วนะ”

“ เออ วันหลังละกัน วันนี้ก็ไม่ว่างแล้ว”

“ ไอ้สัส กูอุสาห์หาเด็กไว้ให้มึง แดกเองก็ได้ว่ะ” ผมกดตัดสายมันทันที ฮึ ใครจะโง่ออกไปตอนนี้ว่ะ

เดี๋ยวแม่งพวกมันก็ซักผมอีก รอให้หายก่อน แต่ตอนนี้ ผมยังแค้นผู้หญิงคนนั้นไม่หาย มันต้องเอาคืนกันหน่อย ยัยตัวแสบกล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้ ผมหยิบโทรศัพท์ ต่อสายหาคนของผมทันที

“ไอ้ แม็กช์ กูมีงานให้มึงทำ” ผมบอกรายละเอียดให้มัน

“ ได้เลยครับ เฮีย”