บทที่ 4

ผับ ๆ !!!

ฉันรู้สึกตัวอีกที ฉันได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังทำอะไรซักอย่าง ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า และตาฉันก็ต้องปิดกว้าง เมื่อ คนชื่อแอล กำลัง ข่มขื่น ฉัน

“กรี๊ด”

“ไอ้ บ้า”

“ไอ้ลามก นายข่มขื่น ฉัน”

“ไอ้สารเลว” ฉันด่าเขาไม่ยั้ง

“ตื่นได้แล้วเหรอ นึกว่าซ้อมตายไปและ”

!!!..อร้าย ไอ้บ้า !!! ปากฉันด่า ร่างกายฉันดิ้นไปมา ฉันไม่ยอมเขาหรอก ใครจะยอมให้เขาหรอก

“จะร้องทำไมนักหนาว่ะ แม่ง ! รำคาญ” แอลว่าฉันมา

“ตื่นมาก็ดี ฉันกำลังสนุกอยู่กับร่างกายของเธออยู่พอดี” เขาบอกฉันหน้าตาอย่างฟิน

“ไม่นะ”

สวบ

“...โอ้ย” ฉันร้องออกมาขณะที่เขาจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่กระแทกเข้ามาในร่องเสียว ฉันจุกจนน้ำหูน้ำตาไหล ร่างกายสั่นมันสั่นสะท้านไปหมด

!!!ผับ ผับ!!! เขากระแทรกเอวเขามาหาฉันไม่หยุด

“ครางออกมาสิวะ” ฉันไม่ยอมทำตามเขาหรอก ฉันปิดปากตัวเอง ไม่ให้มีเสียง

“ก็ลองดูแล้วกั้นจะทนไปนานแค่ไหน”

สวบ เขาดึงเข้าดึงออกสลับกันไปมา

อ่า มันทำให้ฉันทนไม่ได้ ปล่อยเสียงอันน่าเกลียดนั่นออกมา

!!..ซี๊ด!! ตอดดีซิบหาย เสียงแอลเอ่ยมา

อ่า ตอนนี้ฉันควบคุมร่างกายของตัวเองไม่อยู่ ทำไมฉันถึงชอบร่างกายของคนตรงหน้าจัง

!ผับ ผับ ! เสียง แอล กระแทกฉันมาอย่างแรง ฉันได้แต่นอนกระสับกระส่าย ปล่อยให้อารมณ์มันพาไป ฉันเสียวและเสียวมาก ๆด้วย และเขาก้มลงมาเลียที่หน้าอกอันใหญ่โตของฉัน

!! แพ็บๆ !! มือหน้าของเขาบีบขย้ำที่น่าอกของฉัน เขาเอาลิ้นร้อนลากเลียกที่หน้าอกไปมา โดยที่ท่อนเอ็นของเขายังเข้าออกที่ร่องเสียวฉันอยู่ เขากระแทกมันเร็วสามสี่ที ร่างกายฉันเหมือนจะไม่ไหว เหมือนฉันจะต้องการเขามาก ฉันเสียว เขากำลังทรมาน ฉันสั้นสะทานไปทั้งที่ควบคุมตัวเองไม่ได้

ซี๊ด ฉันได้แต่จือปากมองเผดาน ส่วนมือก็ขย่ำที่ผมของเขา

“เต็มไม้ เต็มมือดีชะมัด หวานทั้งข้างบนข้างล่างจริง ๆ โครตได้แจ็คพอร์ต เลยวะ ซิงซะด้วย”

!อ่าส์!! อาส เสียงเราสองคนครางออกมาอย่างไม่มีใครยอมใคร

!ผับ ผับ! เขาเร่งเอวเข้ามาใส่ฉันไม่ยั้ง ฉันกระตุกไป สามสี่ที่ เหมือนใกล้จะเสร็จ

! ผับ ผับ !!!

ฉันทนความเสียวซ่านไม่ไหว จนปล่อยเสียงครางออกมาไม่หยุด

! กรี๊ด!!!

ฉันรู้สึกมีอะไรไหลเข้ามาที่ร่องของฉัน ฉันก้มมองดู

“ไอ้ เลว นายปล่อยใส่ฉันเหรอ” พอฉันได้สติฉันก็ด่าเขาทันที

“ก็ถุงมันหมดซะให้ทำไง ว่ะ แม่ง!!” เขาสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย และเขาก็ลุกออกไปใส่เสื้อผ้าและหยิบแบงค์สีเทาออกมาสามใบยื่นให้ฉัน

“นี้ค่าตัวเธอ” ฉันไม่รับจากเขา

“ฉันไม่ได้ขาย ตัว” ฉันบอกเขาอย่างโกรธจัด

“หรือว่ามันน้อยไป ฉันให้เธอตั้งสามพัน เลยนะ เอาดีกว่าก่อนเธอ ฉันยังจ่ายแค่ สองพันห้า อย่ามาโกงค่าตัวให้ฉันเสียเวลาเลย น่าเบื่อชิบหาย” ฉันหยิบมันมาแต่ปาใส่หน้าไอ้ผู้ชายสารเลวคนนี้

“เอาเงินสกปรกของนายคืนไปเถอะ ไอ้คนสารเลว”

“เออ ไอ้สารเลวคนนี้แหล่ะ ที่มันทำให้เธอครางไม่หยุดอยู่เมื่อกี้ เป็นไง ฟินไหม”

ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆ ให้กับความเลวของผู้ชายคนนี้

“เออ ไม่เอาก็ชั่ง” เขาก้มลงเก็บตังของเขาที่มันกระจายบนพื้น

“จ่ายค่าโรงแรมด้วยละกัน ลีลาก็งั้นๆ เสียเวลาซิบหาย” และเขาก็เดินออกไปจากห้องทันที

ฉันจะจำไปจนตายกับไอ้ผู้ชายสารเลวคนนี้ ขออย่าได้เจอะเจออีกเลย ฉันอยากจะเอาปืนมายิ่งไอ้ผู้ชายคนนี้ให้ตายๆไปเลย กับสิ่งที่เขาทำกับฉัน ๆได้แต่ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา ฉันสมเพชกับตัวเองที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้

เขาพรากความบริสุทธิ์ของฉันไป อย่างไม่รู้สึกผิดอะไรเลย ฉันเอามือเช็ดน้ำตาและลุกไปใส่เสื้อผ้าทันที อะไรที่เสียไปแล้วก็เสียไป ฉันจึงเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมและเรียกแท็กซี่กลับบ้าน

@ บ้านสายน้ำ

ฉันมาถึงบ้านก็เกือบจะตีสี่แล้ว ถ้ารอให้สว่างถ้าแม่เจอฉันในสภาพนี้ได้ตกใจกันพอดี ฉันไม่อยากให้แม่เป็นห่วง ฉันจึงอาบน้ำเตรียมตัวจะนอน ดีนะพรุ่งนี้ฉันมีเรียนคาบบ่าย ฉันรู้สึกว่าร่างกายฉันมันระบมไปหมด โดยเฉพาะส่วนตรงนั่นของฉัน และหน้าอกมันปวดยังไงไม่รู้ พอฉันส่องกระจกดูเขาทิ้งรอยไปเต็มตัวฉันไปหมด

!!ฮึ. ไอ้สารเลว เอ่ย! สาบานถ้าฉันมีโอกาส ฉันจะฆ่าเขาให้ตายเลย

ฉันจึงหายาแก้ปวดมาทาน มันรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย และก็รีบนอนทันที

ฉันรู้สึกตัวอีกทีก็สิบเอ็ดโมงกว่าๆ แม่ฉันคงออกไปขายขนมไทยที่ตลาดแล้วละ ฉันจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปเรียน

Line

ต้นหลิว ไม่ต้องมานะมึง อาจารย์ยกคลาส

เคร

ดีเหมือนกันฉันจะได้นอนต่อ แต่ฉันก็อดคิดเรื่องที่ฉันจะต้องไปเป็นพริตตี้วันนี้อีกไม่ได้ เหลืออีกตั้งสองวัน ฉันไม่อยากไปเจอไอ้สารเลวคนนั้น เพราะยังไงฉันก็ต้องเจอเขาอีกแน่ ๆ ฉันจึงตัดสินโทรหาเจ้ เชอรี่ ที่เป็นผู้จัดการของยัยแคท ที่หางานให้ฉัน

“สวัสดีค่ะ เจ้เชอรรี่ ฉันสายน้ำนะคะ เพื่อนแคทนะคะ”

“จ๊ะ ว่าไงคะลูก”

“คือหนูติดธุระ เจ้หาคนแทนหนูได้ไหม”

“....อร้าย นี้ สายน้ำ เธอรู้ไหมว่าช่วงนี้พริตตี้เขาติดงานมอเตอร์โซว์กันหมด ไม่มีใครว่างแล้ว ธุระสำคัญแค่ไหนก็ต้องมา” เสียงแหลมปี๊ดว่ามาที่ฉัน

“ก็ได้คะ” ฉันกดวางสายไปทันที

@ สนามแข่งรถ U L Fa

ขณะที่ฉันอยู่ห้องแต่งตัว

“เออ เมื่อคืน มึงถึงห้องตอนไหนอะ ไม่เห็นไลน์มาบอกกูเลย” ยัยแคทหันมาถามฉัน

“หลังจากมึงไม่นานนะ โทษทีกูลืม” ฉันจึงโกหกมันไป เรื่องนี้ฉันจะไม่ให้ใครรู้ไม่ได้ ฉันอาย

“เออ เจ้เชอร์โทรหา กูบอกว่าตอนแรกมึงจะไม่มา มีไรป่าว”

“ตอนแรกกูกะจะไปทำธุระ เป็นเพื่อนแม่นะ คิดว่าจะมาทำงานไม่ทัน” ฉันโกหกยัยแคทไปอีกรอบ โทษทีนะแม่ที่เอาแม่มาอ้าง

“กูก็นึกว่ามึงมีปัญหาอะไร เกี่ยวกับเรื่องงานซะอีก” อยากจะตอบยัยแคทนะว่างานนะไม่มีแต่กูไม่อยากมาเจอไอ้สารเลวนนั้น

“ไม่มี” ฉันตอบและยิ้มให้เพื่อนไป

“ป่ะ งั้นไปกันเถอะ ได้เวลาเขาจะแข่งกันแล้ว”

พอพวกพริตตี้เดินลงสนามก็มีเสียง โห่ กรี๊ดร้องกันทันที และพิธีก่อนก็ประกาศ วันนี้มีนัดพิเศษหน่อยนะครับ ท่านผู้ชมอาจจะเห็นได้ว่าทำไม่วันนี้คนถึงเยอะ ครึกครื้นเป็นพิเศษ นั่นก็คือวันนี้ เจ้าของสนามอย่างเฮีย แอล ของเราลงแข่งเอง เลยครับ พอสิ้นสุดเสียงพิธีกร

! บึ้น ๆ! เสียงเร่งเครื่องยนต์

!เอือด!!

และไอ้สารเลวคนนั้นก็เดิน ลงมาจากแลมโบกินี่สีเหลือง ในมือยังถือบุหรี่ขึ้นมาดูดอยู่ ฮึ คงเท่ตายละ ฉันละเกลียดไอ้ผู้ชายคนนี้จริง ๆ ฉันได้แต่ภาวนา ขอให้เขารถคว่ำตายในสนามนี้ไปเลย ฉันจะได้ไม่ต้องฆ่าเขาเอง ขอให้เขาตายเร็วๆ ให้เขาได้รับโทษกับสิ่งที่เขาทำกับฉัน