บทที่ 4 เห็นแค่เงาทำเอาสำลัก

“ เฮ้อไอ้ฟ้า ร้องออกมาเถอะถ้ามันจะทำให้แกดีขึ้น แล้วพรุ่งนี้แกก็ไม่ต้องร้องอีกนะ มองหนุ่มข้างบ้านไว้จะได้สดชื่นขึ้น ” ทอมลูบหัวลูบหลังให้เพื่อนแล้วพูดปลอบใจแกมติดตลก

“ ขอบใจพวกแกมากนะที่อยู่ข้าง ๆ ฉันตลอด จริง ๆ แหละต่อไปฟ้าจะไม่ร้องไห้ให้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นอีก ไปหาอะไรกินข้างนอกกันดีกว่าแล้วค่อยกลับมาจัดบ้านกัน ” ฟ้ารุ่งยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาแล้วเดินเข้าบ้านไปล้างหน้า ก่อนที่คนทั้งสามจะขึ้นรถกระบะแล้วขับออกไปข้างนอก

ภาพที่ฟ้ารุ่งกอดคอเพื่อนร้องไห้ที่ระเบียงอยู่ในสายตาของบดินทร์ตลอด เขานั่งดูรายการอะไรในโทรศัพท์ไปเรื่อยแต่ตาคมกลับชำเรืองมองไปที่บ้านข้าง ๆ อย่างห้ามใจไม่ได้ อะไรบางอย่างในตัวของฟ้ารุ่งทำให้เขารู้สึกสนใจ ไม่ใช่แค่เพียงความสวยงามภายนอกของเธอ ท่าทีเข้มแข็งขี้เล่นแต่แววตาเธอกลับดูหม่นหมองราวกับโหยหาอะไรบางอย่างที่ขาดหายไป มันคืออะไรกัน…

ที่เขามานั่งสนใจ สงสัยเรื่องของผู้หญิงที่เพิ่งเคยพบหน้านี่น่ะ มันคืออะไรกัน….

เวลาสองยามเศษ ๆ รถกระบะของทอมขับมาส่งเพื่อนสาวทั้งสองที่บ้านแล้วก็กลับออกไป ฟ้ารุ่งทำงานเป็นดีเจเปิดแผ่นในผับ ส่วนกระต่ายเป็นแคชเชียร์ และทอมเป็นผู้จัดการในผับที่เดียวกันรู้จักสนิทสนมกันมานาน ทอมจึงอาสามาส่งเพื่อนที่บ้านหลังเลิกงานทุกวันเพราะเป็นทางผ่านก่อนกลับถึงบ้านตัวเอง

“ ฟ้าแกไปอาบน้ำก่อนนะ ฉันของีบรอวันนี้โคตรเหนื่อยว่ะ ขนของ จัดบ้าน กลางคืนไปทำงานอีก โอ๊ย! เมื่อไหร่จะรวยซักทีอยากจะไปอยู่แถวบ้านนอกแล้วเปิดร้านขายอะไรสักอย่าง เบื่อความวุ่นวายในกรุงเทพจังว่ะ ” กระต่ายบ่นพลางทิ้งตัวลงนอนหงายบนเตียงแล้วหลับตาลงอย่างอ่อนล้า

“ เออ ๆ แกนอนเถอะถ้านอนได้ ฟ้าไม่ไหวอ่ะเหนียวตัวจะตายนอนไม่ลง ” เธอพูดแล้วมองไปยังร่างที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินไปถอดเสื้อผ้าออกจากร่างจนเปลือยเปล่าตรงข้างหน้าต่างบานกระจก ที่มีผ้าม่านปิดอยู่โดยที่ไฟในห้องยังคงเปิดสว่างไสว จนชายหนุ่มข้างบ้านที่ตื่นมากินน้ำกลางดึกถึงกับสำลักน้ำพุ่งพรวดขึ้นจมูกทันทีที่เห็นเงาร่างเปลือยเปล่าของเธอผ่านม่านหน้าต่าง เป็นการยั่วโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย

“ โอ๊ะ! น้ำหกหมด ยัยบ้าข้างบ้านนั่นทำอะไร มาแก้ผ้าข้างหน้าต่างโชว์แบบนี้ไม่มียางอาย ”

ถึงจะบ่นว่าเธออย่างนั้นอย่างนี้ แต่ภาพเงาร่างที่มองเห็นเค้าโครงของทรวงอกอวบใหญ่ตั้งตระหง่านเมื่อหันด้านข้าง กลับปลุกเร้าความต้องการในร่างกายเขาขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ บดินทร์ไม่อาจละสายตาจากภาพเงาแสนยั่วยวนนั้น จนกระทั่งร่างอรชรเอื้อมคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายปิดบังอกอวบเอวคอดและสะโพกผายก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้องน้ำไป

“ พุธโธ ธรรมโม นมโต เอ๊ย สังโฆ โธ่เว้ย ” เขารีบหาผ้ามาเช็ดน้ำที่ทำหกลงบนพื้น พลางท่องบทสวดผิด ๆ ถูก ๆ อย่างไม่มีสมาธิ ที่สำคัญแก่นกายชายที่ยังไม่เคยได้ใช้งานกับสาวคนไหนกลับเหยียดขยายจนคับเป้ากางเกงนอนไปหมดให้ตายสิ!

เช้าวันอาทิตย์

เช้านี้บดินทร์ทำแกงเขียวหวานไก่กินกับขนมจีน เพราะเห็นว่าน้องสาวบ่นอยากกินมาหลายวันแล้ว เขาชอบทำกับข้าวกินเองมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนราวกับผู้หญิง แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นชายทั้งแท่งไม่ได้มีการเบี่ยงเบนทางเพศอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจ

“ พี่ดิน บ้านข้าง ๆ มีคนย้ายมาอยู่ใหม่เหรอคะ น้ำเห็นไฟระเบียงบ้านเปิดอยู่น่ะ ” น้ำมนต์ถามพี่ชายขณะนั่งกินขนมจีนอยู่หน้าบ้านด้วยกัน เมื่อสังเกตเห็นไฟระเบียงบ้านข้าง ๆ ยังคงเปิดทิ้งไว้ทั้งที่สายโด่งขนาดนี้

“ อืมใช่ เป็นผู้หญิงสองคนน่ะท่าทางแก่แดด น่าจะทำงานกลางคืนเพราะเมื่อคืนพี่ตื่นมากินน้ำตอนตีสอง เห็นเพิ่งจะกลับเข้าบ้านกัน ” ชายหนุ่มตอบน้องพร้อมทั้งเบนสายตามองไปที่บ้านข้าง ๆ ภาพเงาร่างเปลือยเปล่าที่เห็นเมื่อคืนแวบเข้ามาในสมองอีกครั้ง จนต้องบังคับจิตใจให้กลับมาสนใจอาหารตรงหน้าแทนทั้งที่ใบหูเริ่มแดงโดยที่เจ้าตัวไม่รู้