บทที่ 5 ขนมจีนแทบพุ่ง

“ เป็นผู้หญิงก็ดีสิคะ น้ำจะได้มีเพื่อนเวลาอยู่บ้าน ไม่เหงาดี อีกอย่างนะคะพี่ดิน คนทำงานกลางคืนก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนไม่ดีนี่คะ ” น้ำมนต์พยายามพูดให้พี่ชายลดทิฐิและความหัวโบราณลง มองโลกตามยุคสมัยเสียที

“ รู้มากจริงนะเรา ” บดินทร์ตอบน้องสาวพร้อมกับตักขนมจีนใส่ปากแล้วมองไปทางระเบียงบ้านข้าง ๆ อีกครั้ง ภาพที่เห็นทำเอาขนมจีนที่เพิ่งกินเข้าไปแทบพุ่งออกมา โชคดีที่เขาเอามือปิดปากไว้ได้ทัน

ฟ้ารุ่งตื่นเช้ากว่าทุกวัน อาจจะเป็นเพราะแปลกที่กระมัง ปรกติเธอจะตื่นประมาณสิบโมงไปแล้ว หญิงสาวออกมายืนสูดอากาศยามเช้ายกแขนเรียวชูขึ้นไปแล้วบิดร่างเอี้ยวตัวไปทางซ้ายทีขวาทีทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในชุดนอนตามความเคยชิน ร่างบางสมส่วนอยู่ในเสื้อสายเดี่ยวสีขาวและกางเกงผ้ายืดสีเดียวกัน ขาสั้นกุดแนบไปกับสรีระจนเห็นสัดส่วนทุกอย่างบนเรือนร่างอย่างชัดเจน ทำเอาคนข้างบ้านแทบจะเลือดกำเดาไหล ที่มองมาเห็นเนินนางที่นูนเด่นภายใต้กางเกงยืดเอวต่ำ และทรวงอกอวบที่พุ่งดันเสื้อสายเดี่ยวตัวบางออกมา

“ เอ้า เป็นอะไรคะพี่ดิน นี่ค่ะทิชชู่ ” น้ำมนต์ส่งกระดาษชำระให้พี่ชาย ก่อนจะมองตามสายตาพี่ชายไปเห็นฟ้ารุ่งเข้าพอดี

“ ว้าว สาวข้างบ้านหุ่นดีมากเลย ตัวสูงอย่างกับนางแบบสวยมากเลยอ่ะพี่ดิน แต่เดี๋ยวผมสีบรอนเทา ลูกครึ่งรึเปล่าพี่หรือว่าทำสีผมกันแน่น้า ” น้ำมนต์มองฟ้ารุ่งอย่างชื่นชมในเรือนร่างที่สมส่วนจนสาว ๆ หลายคนต้องอิจฉา ความสูงน่าจะเกินร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร ใบหน้ารูปไข่ นัยน์ตากลมโตจมูกโด่งปลายเชิดขึ้น ริมฝีปากอวบอิ่มได้รูป เธอมองที่ทรวงอกอวบของฟ้ารุ่ง แล้วมองมาที่หน้าอกของตัวเองที่คนละไซส์กันอย่างน้อยใจที่แม่ให้มาน้อยเกินไป ไหนจะช่วงเอวที่เล็กคอดจนแทบจะใช้สองมือรวบได้ สะโพกผายออกและบั้นท้ายกลมกลึงงอนเด้ง ช่วงขาที่เรียวยาวขาวเนียน หุ่นราวกับเทวดาเสกสรรปั้นแต่งให้ยังไงยังงั้น

“ น่าจะใช่ พวกฝรั่งชอบโชว์ เธอห้ามเอาอย่างเด็ดขาดเข้าใจมั้ยน้ำมนต์ ” บดินทร์บอกน้องสาวเสียงดุ บังคับตัวเองให้ละสายตาจากเรือนร่างยั่วยวนนั่นเสียที น้ำมนต์ถึงกับอมยิ้มเมื่อมองเห็นรอยแดงระเรื่อบนใบหน้าพี่ชายตัวเอง

“ เพิ่งเคยเห็นพี่ดินออกอาการเวลามองผู้หญิงสวย ๆ แฮะ ทีกับเจ้นิ่มท้ายซอยก็อกใหญ่แบบนี้เหมือนกัน มาอ่อยพี่ดินออกจะบ่อยไม่เห็นจะเคยหน้าแดงแบบนี้เลย แบบนี้ต้องเป็นแม่สื่อซักหน่อยแล้วมั้ง เผื่อว่าพี่เราจะได้มีแฟนกับเขาซะที ” ผู้เป็นน้องคิดในใจอย่างนึกสนุก

“ แหมพี่ดินนี่มันสมัยไหนกันแล้วคะ รึพี่จะบอกว่าไม่ชอบมอง ฮั่นแน่หน้าแดงด้วย ” น้ำมนต์แซวพี่ชายยิ้ม ๆ ทำเอาบดินทร์รีบปั้นหน้าดุขึงตาใส่น้องในทันที

“ ไม่ชอบ ! ผู้หญิงอะไรแรด ไม่รู้จักรักนวล ใครได้ไปเป็นเมียคงจะปวดกะบาลวันละสิบรอบ ”

“ จริงเร้อ ระวังน้าพี่ดิน โบราณว่าไว้เกลียดอะไรได้อย่างนั้นนะฮ่า ๆ ๆ ” น้ำมนต์ยังคงแซวพี่ชายแล้วหัวเราะเสียงดังขึ้น

“ ไม่มีทาง หึ หึ ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกพี่ต้องเรียบร้อยเป็นกุลสตรีเท่านั้น ” บดินทร์ยังคงยืนกรานเสียงแข็งทั้งที่ในใจสั่นแทบบ้าเมื่อร่างของสาวเจ้ายังคงยืนอวดเนื้อตัวอยู่เช่นเดิม

เสียงหัวเราะของน้ำมนต์ทำให้ฟ้ารุ่งหันไปมองอย่างสนใจ และส่งยิ้มหวานไปให้เมื่อสาวน้อยบ้านข้าง ๆ ส่งยิ้มมาทักทายเธอ ทว่าหนุ่มหน้าตาดีที่นั่งข้าง ๆ สาวคนนั้นกลับมองมาที่เธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาดูแคลน จนทำให้เธอหน้าร้อนวูบขึ้นทันที รีบก้มลงมองตัวเองแล้วนึกขึ้นได้ว่าแต่งตัวไม่เรียบร้อยจึงรีบเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยเร็ว

“ พี่คะ พี่สาวคะ ” เสียงตะโกนเรียกที่ประตูรั้วหน้าบ้านดังขึ้น ฟ้ารุ่งที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จพอดีเปิดประตูบ้านออกมามอง เห็นเด็กสาวข้างบ้านยืนส่งยิ้มมาให้ และถือถาดอะไรบางอย่างอยู่ในมือ

“ คะ น้อง…มีอะไรรึเปล่าคะ ” ฟ้ารุ่งถามน้ำมนต์เมื่อเดินมาเปิดประตูรั้วให้เด็กสาวเข้ามาในบ้าน

“ หนูชื่อน้ำมนต์ เป็นน้องสาวของพี่ดินนะคะ เอาขนมจีนกับแกงเขียวหวานไก่มาให้ค่ะ พี่ชื่ออะไรคะ ” น้ำมนต์กล่าวทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มองใบหน้าของฟ้ารุ่งด้วยสายตาชื่นชม มองไกล ๆ ว่าสวยแล้วมองใกล้ ๆ ยิ่งสวยเข้าไปอีกตาสวยมากเลยสีน้ำตาลอมเทา

“ พี่ชื่อฟ้าค่ะเพิ่งมาอยู่ใหม่เมื่อวานนี้กับเพื่อนชื่อต่ายกำลังอาบน้ำอยู่จ้ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะสำหรับขนมจีน น่ากินมากเลยค่ะ ” เธอกล่าวขอบคุณพร้อมรับถาดขนมจีนที่น้ำมนต์ส่งมาให้ด้วยรอยยิ้มที่โล่งใจ

“ คิดว่าเป็นแฟนกับพี่ดินซะอีก เป็นพี่น้องกันนี่เองสวยหล่อทั้งพี่ทั้งน้องเลย ”