พ่อลูกมหาภัย

จาคอปรู้สึกว่าตนเองหน้าแดงจนร้อนผ่าวหากคนช่างสังเกตอย่างรติกาลอยู่ด้วย ตนคงถูกพี่ชายบุญธรรมแซวยับแน่ที่แอบมานั่งเขินหญิงอยู่คนเดียวแบบนี้

‘แล้วจะมาเขินอะไรเขาวะเนี่ย เธอไม่ได้หันมองมาที่นายสักหน่อยจาคอปเอ๊ย’

ชายหนุ่มคิดในขณะที่ชำเลืองมองจีนส์อยู่บ่อยๆ ซึ่งเธอเองก็กำลังยืนจัดเอกสารอยู่ ไม่นานจากนั้นในขณะที่จีนส์กำลังง่วนอยู่กับงานของเธอ มีลูกค้าผู้ชายเดินเข้ามาสองคน จาคอปจึงเบือนหน้าหนีหันไปมองทางอื่นเพราะกลัวจีนส์หันมารับลูกค้าแล้วสังเกตเห็นว่าตนกำลังมองเธอ

ด้านหน้าล็อบบี้ชายฉกรรจ์สองคนต้องชะงักฝีเท้ากึก เมื่อสะดุดตาเข้ากับจีนส์และสะกิดให้กันดู ชายสองคนหันมาสบตากันยิ้มอย่างรู้ใจเมื่อเจอเธอแล้วต่างก็เดินปรี่เข้าหน้าล็อบบี้ทันที

“ไงจ๊ะน้องสาวคนงามทำอะไรอยู่เหรอ”

ครืด!!

จีนส์สะดุ้งเฮือกตกใจกับเสียงที่ได้ยิน เธอถอยถลาไปด้านหลังโดยอัตโนมัติจากสัญชาตญาณระวังภัยของตนจนสะโพกชนเก้าอี้ด้านหลัง หน้าถอดสีทันทีเมื่อเห็นคนสองคนยืนอยู่ต่อหน้าทำให้จาคอปหันขวับไปดู

“ห๊ะ!! พะ พวกแก”

“อุ๊ยตายทำไมทักทายกันแบบนั้นล่ะจ๊ะไม่เจอกันนานเลยนะ คิดถึงพวกพี่สองคนบ้างหรือเปล่าคนสวย ฮ่าๆๆๆ”

ชายสองคนยืนหัวเราะร่วนส่งเสียงดังลั่นอย่างไม่เกรงใจใครอยู่หน้าล็อบบี้ของโรงแรมที่เงียบสงบ

“นี่พวกแกมาได้ยังไงเนี่ย”

“อ้าว!! ทำไมพูดกับพ่อกับพี่ชายแบบนั้นล่ะจ๊ะ ลูกรัก จุ๊ๆๆ ไม่น่ารักเอาซะเลยนะ พวกเราอุตส่าห์ได้เจอกันทั้งทีนะ”

“คะ ใครลูกแก ใครอยากเจอพวกแก”

“นี่..อย่าปฏิเสธไปเลยน่าความจริงก็คือความจริงนั่นแหละ ว่าแต่ทำไมคนสวยถึงได้ใจดำไม่กลับไปเยี่ยมเยียนพ่อกับพี่ชายบ้างล่ะจ๊ะ ลูกจ๋า เรารอจัด เอ๊ย รอลูกกลับบ้านทุกวันคืนเลยนะ ฮ่าๆๆ”

ชายสองคนนั้นหัวเราะอย่างชอบใจขึ้นอีกครั้ง ลูบเลียริมฝีปากแสดงทีท่าคุกคามอย่างเห็นได้ชัด จีนส์ยืนตัวสั่นงันงกอยู่ในล็อบบี้เพียงลำพังเพราะกลัวสองคนพ่อลูกที่เพิ่งเจอ ความรู้สึกและความทรงจำอันเลวร้ายทุกอย่างที่สุมกองไว้ภายในส่วนลึกมันวิ่งมาจุกอยู่ที่อก

“ดูสิไม่เจอกันตั้งนานโตเป็นสาวแล้ว สวยขึ้นเป็นกองหุ่นก็...ซี๊ด”

ชายวัยหกสิบเอื้อนเอ่ยพลางกัดริมฝีปากแสดงสีหน้าทั้งแววตาที่คุกคามและยื่นมือเข้าไปจับคางเธอโดยไม่ทันตั้งตัว ในขณะที่จีนส์ยืนอยู่ในล็อบบี้ จนหญิงสาวต้องถอยกรูดไปชนตู้เก็บเอกสารที่ตั้งอยู่ด้านในดังโครม ยิ่งทำให้คนด้านนอกเห็นรูปร่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ยูนิฟอร์มของโรงแรม

“ว้าวๆ หุ่นดีเชียวนะ”

ชายวัยสามสิบห้าพูดขึ้นบ้างขณะถูมือและเลียริมฝีปาก

“ถอยไปนะไม่งั้นฉันจะเรียก รปภ.”

“อ้าวๆ นี่ใจคอเธอจะไล่แขกของโรงแรมเหรออยากตกงานรึไง”

พี่ชายต่างบิดามารดรของเธอเริ่มเดือดดาลพูดจาข่มขู่กลับเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวบอกจะเรียกยาม จีนส์เองลนลานกลัวชายสองคนจนทำอะไรไม่ถูก และจาคอปที่นั่งอยู่ตรงนั้นเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ก็นั่งมองท่าทีของทั้งสามอยู่

“มะ หมายความว่ายังไงแขกโรงแรม” จีนส์ร้องถาม

“ก็พวกเรามาเที่ยวผับย่านนี้และที่นี่มันใกล้ที่สุดเราสองคนเลยจองห้องพักโรงแรมนี้ไว้น่ะสินังโง่ ทำไมเธอไม่รีบเช็กห้องให้ล่ะหรือจะให้ฉันรายงานผู้จัดการของเธอ” พ่อเลี้ยงของจีนส์พูดขึ้นตามด้วยคำขู่

จีนส์หลบตาคิดมองซ้ายมองขวาแล้วน้ำตาก็เริ่มไหลเพราะเธอกลัวสองพ่อลูกนี้มาก จีนส์ถลาเข้าไปเช็กห้องซึ่งคอมพิวเตอร์ก็ดันตั้งอยู่ตรงหน้าสองพ่อลูกนั้นพอดี

ในขณะที่จีนส์กำลังกดคีย์บอร์ดอยู่ พี่ชายต่างพ่อของเธอก็มองหุ่นสะโอดสะองโลมเลียหญิงสาวด้วยสายตาวิตถารทั้งหันไปส่งสัญญาณให้ผู้เป็นพ่อ ชายแก่พยักหน้ารับพลางยื่นมือไปเกี่ยวเอาปอยผมเธอแล้วยื่นหน้าเข้าไปดม

“ว้าย!! นี่อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ไปให้พ้น ฮึกๆ”

จีนส์ตะโกนเสียงดังลั่นและเริ่มร้องไห้จาคอปเห็นท่าไม่ดีเขาจึงรีบลุกขึ้นและในขณะที่เขาลุกขึ้นนั้นเอง พลันสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นสร้อยมังกรเปล่งแสงสีแดงจ้า ชายหนุ่มก้มมองดูมันให้แน่ใจก่อนรีบหมุนสร้อยหย่อนจี้ไปด้านหลังแล้วรีบเดินไปหาจีนส์

“มีอะไรกันเหรอครับคุณจีนส์”

เมื่อชายหนุ่มเดินมาหยุดยืนใกล้ๆ ถึงเห็นได้ชัดว่าเธอร้องไห้จนตัวสั่น ใบหน้าที่เคยสวยคมคายตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นกลัว

“จะอะไรอีกล่ะ เป็นพนักงานต้อนรับแต่ไล่ลูกค้า ทำงานบริการแต่ไม่ยอมให้บริการแบบนี้เธอก็ลาออกไปสิ”

พี่ชายต่างพ่อของเธอโวยวายทั้งยังใส่ไฟเธออีกจีนส์หันมามองหน้าจาคอปน้ำตาเธอไหลพราก ทำตัวไม่ถูกยืนกำหมัดแน่น ขณะนั้นเทิดไทพนักงานต้อนรับอาวุโสก็เดินกลับมาจากพักเบรกพอดี

“มีอะไรกันเหรอครับ”

เสียงนี้เปรียบดั่งเสียงสวรรค์ของจีนส์ เธอหันไปมองหน้าเทิดไททันที

“พี่” หญิงสาวเรียกเขาสั้นๆ สีหน้าของจีนส์ทำให้เทิดไทรู้ได้เองว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาหันไปมองชายสามคนที่ยืนอยู่ด้านหน้า

“ต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะครับ คุณลูกค้าต้องการเข้าพักโรงแรมเหรอครับ”

“พวกเราจองห้องพักไว้เมื่อสามวันก่อนช่วยเช็กให้หน่อยสิคุณ”

ชายวัยสามสิบห้าปีพูดในขณะที่ชายแก่ก็เอาแต่มองหน้าจีนส์ โลมเลียเธอด้วยสายตาสีหน้าแสดงออกถึงความหื่นกระหายอย่างชัดเจน ส่วนจาคอปเองที่กำลังมองชายแก่คนนั้นอย่างพินิจเขาพอดูออกว่าผู้ชายคนที่ยืนอยู่ด้านหน้านั้นคิดอะไร จาคอปมองเขาสลับกับหันไปมองจีนส์เธอหายใจฮึดฮัดกำหมัดแน่นจนแขนสั่นระริกน้ำตายังไหลอาบแก้มไม่หยุด

“นี่ครับห้องสี่สองศูนย์นะครับ” เทิดไทยื่นคีย์การ์ดส่งให้พี่ชายต่างพ่อต่างแม่ของจีนส์

“เชิญท่านเข้าพักผ่อนให้สบายนะครับ”

ชายวัยสามสิบห้ารับมันแล้วเดินออกไป ในขณะที่ชายแก่ยังยืนจ้องหน้าจีนส์เคาะนิ้วบนเคาน์เตอร์ก๊อกๆ แสยะยิ้มใส่เธอนั่นยิ่งทำให้จีนส์รู้สึกหลอนหัวใจหล่นวูบท้องใส้ปั่นป่วนเข้าไปกันใหญ่

“พ่อ พ่อ” ชายแก่หันไปตามเสียงเรียกของลูกชาย

“ไปกันได้แล้ว”

ผู้เป็นพ่อหันกลับมามองหน้าจีนส์และแสยะยิ้มที่ชวนขนลุกให้เธออีกครั้งแล้วจึงเดินจากไป หญิงสาวถึงกับขาอ่อนฮวบเซถอยหลังหนึ่งก้าว จนจาคอปที่ดูอยู่ถึงกับยกมือจะคว้าเธอไว้แต่ติดตรงที่มีเคาน์เตอร์ล็อบบี้ขวางกั้นอยู่

“พะ พี่ พี่เทิด พวกมันตามหนูเจอแล้ว หนู หนู ฮึกๆ หนู อยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้วพี่เทิด ฮือๆ” เธอร้องไห้หนักวิ่งไปจับแขนเทิดไทเขย่า

“จีนส์ใจเย็น” เทิดไทจับมือเธอทำได้แค่บอกให้ใจเย็น

“พี่หนูกลัว ฮือๆ พวกมันเจอที่ทำงานหนูแล้ว หนูกลัวมันตามเจอห้องที่หนูพักพี่เทิดทำยังไงดี ฮือๆ” เธอละล่ำละลักพูด

“ใจเย็นๆ ก่อนจีนส์อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะเชื่อพี่ใจเย็นก่อน”

“ไม่พี่พวกมันมาแน่พวกมันหาหนูเจอแล้ว ฮือๆ”

จีนส์ร้องห่มร้องไห้โดยไม่ได้สนใจจาคอปที่กำลังยืนมองเธออยู่ เขานึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาวกันแน่เธอถึงได้ดูหวาดกลัวขนาดนี้