บทที่ 5 หมดเวลา (1)

ณ จวนแม่ทัพเก่อ

ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้ม คิ้วเฉียงได้รูปรับกับใบหน้าที่เห็นความคมของสันกรามได้อย่างชัดเจน ดวงตาเรียวยาวปิดสนิทคิ้วเข้มที่พาดเฉียงกำลังขมวดมุ่นราวกับเจ้าของร่างกำลังจมอยู่ในฝันร้าย

ร่างสูงนอนเหยียดยาวบนเตียงในห้องนอน กระสับกระส่ายเหงื่อกาฬผุดขึ้นมาบริเวณไรผมอย่างเห็นได้ชัด มือแกร่งที่มีรอยด้านตามฝ่ามือจากการกรำฝึกอาวุธทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่น

“ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นในความมืดมิดของห้วงความฝัน หลังจากที่ฝันร้ายภาพเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อครั้งยังเยาว์จบลง ในตอนแรกเจ้าของร่างที่นอนหลับอยู่ไพล่คิดไปว่าเป็นเสียงมารดาของตนแต่เมื่อพินิจดูแล้วนั้นมันไม่ใช่ ร่างสูงอึดอัดจวนหายใจไม่ออก ลืมตาที่ปิดสนิท ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งหอบหายใจราวกับวิ่งหนีอะไรมา เขามักจะนอนฝันร้ายถึงเหตุการณ์ที่ผู้เป็นบิดาใช้ดาบฟันแม่ของเขา ก่อนจะใช้ดาบปลิดชีพตนเองทุกคืนเสมอมา แต่ในคืนนี้มันต่างออกไปเพราะมีเสียงของหญิงสาวที่ร้องขอความช่วยเหลือผุดเข้ามาด้วยร่างแกร่งได้แต่คิดอย่างฉงน

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกให้เก่อหลิ่งซานที่อยู่ในชุดนอนหลุดรุ่ยจนเห็นอกแกร่งราง ๆ หลุดออกจากภวังค์ เขาจึงส่งเสียงเข้มออกไปถาม

“มีอะไร”

“คนของเรากลับมาแล้วขอรับ”

เป็นเสียงของหม่าเจิ้งจื่อมารายงานนายน้อยของตนเก่อหลิ่งซานขานรับออกไป ก่อนจะลุกขึ้นไปแต่งตัวสวมเกราะ เพราะตอนนี้ยามเหม่าก็มาถึงแล้ว ใกล้จะได้เวลาออกลาดตระเวนอีกครั้ง

บ้านสวนของสกุลเฟิ่ง

คุณหนูเฟิ่งฮุ่ยเหอ บุตรสาวของราชครูเฟิ่งกับฮูหยินรองสกุลเฟิ่งนอนหลับตาพริ้มใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือดอยู่บนเตียง ข้าง ๆ กันนั้นมีกั๋วซืออิ๋งนั่งฟุบหลับอยู่

บ้านสวนแห่งนี้มีวัวหนึ่งตัว ไก่จำนวนหนึ่ง และผักสวนครัวที่ไม่งามเท่าใดนักอยู่บ้างประปราย หญิงสาวทั้งสองนั้นต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มานานแรมปีแล้ว

เฟิ่งฮุ่ยเหอ บุตรสาวสกุลเฟิ่งที่ร่างกายไม่แข็งแรง ป่วยบ่อยครั้งโดนส่งให้มาอยู่ที่บ้านสวนด้วยฝีมือของฮูหยินสามที่อาศัยการติดสินบนซินแสให้ทำนายว่าคุณหนูเฟิ่งผู้นี้จะต้องอยู่บ้านสวนเพราะมีพื้นดวงที่ไม่ดีเพื่อปรับดวง

ราชครูเฟิ่งเองงานรัดตัวก็ไม่อยากให้ใครมารังแกบุตรสาวจึงยอมให้มาอยู่ที่บ้านสวน เพราะคิดว่าหากอยู่ที่บ้านสวนบุตรสาวของตนนั้นจะปลอดภัยมากกว่า โดยที่ไม่รู้เลยว่าฮูหยินสามนั้นได้ตัดเสบียงของคุณหนูเฟิ่งมานานโขแล้ว

เนื่องจากว่าร่างกายไม่แข็งแรงเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้น แถมยังต้องมาโดนตัดเสบียงไปด้วย ทำให้เฟิ่งฮุ่ยเหอร่างกายยิ่งอ่อนแอและขาดสารอาหารจนอาการป่วยทรุดหนักลงไปอีก

กั๋วซืออิ๋งเป็นสาวใช้เพียงคนเดียวที่อยู่ดูแลคุณหนูเฟิ่งฮุ่ยเหอที่นี่ เด็กสาวเป็นบ่าวในเรือนสกุลเฟิ่งที่มักถูกรังแกเป็นประจำ แต่ได้คุณหนูเฟิ่งมาช่วยไว้ตั้งแต่นั้นมาตนจึงสาบานกับตัวเองว่าจะคอยดูแลคุณหนูเฟิ่งตลอดไป