บทที่ 9 แผนการล่า

"ถึงจะเหนื่อยมากแต่ฉันมานึก ๆ ดูแล้วก็คุ้มว่ะ ที่พวกเราในกลุ่มรวมตัวกันมาเที่ยวแบบนี้ นาน ๆ ทีเพิ่งจะได้เข้าป่า แต่ดู ๆ ไปแล้ว ป่าแห่งนี้ถ้ามาคนเดียวคงน่ากลัวน่าดู แกว่าไหมของขวัญ"

"ฉันก็ว่างั้นเหมือนกัน แต่นี่พวกเรามากันตั้งหกคนแหนะรวมไกด์ด้วย" หญิงสาวพูดกับเพื่อนด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยความสุข

"นี่พวกแกมา ๆ ร้องเพลงกันใหม่ดีกว่า มาเที่ยวทั้งทีจะได้ไม่เงียบเหงา”

หลังจากที่เพื่อนของหญิงสาวชวนทุกคนเสียงเพลงที่กำลังดังอยู่ในยุคนั้น ก็ถูกร้องขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือและเสียงร้องที่ประสานกันก็ดังก้องกังวานผสมเสียงลมธรรมชาติเสียงนกเสียงกา ทำให้เกิดความไพเราะอย่างครื้นเครงไปอีกแบบ ไม่ใกล้ไม่ไกลจากจุดที่ทั้งหกกำลังนั่งล้อมรอบกองไฟอยู่นั้น ปรากฏร่างชายหนุ่มรูปร่างสูงผู้เป็นลูกน้องของสตีเฟนกำลังนั่งแอบอยู่หลังต้นไม้พร้อมกับชะโงกหน้า มองดูทั้งหกคนเพื่อประเมินสถานการณ์ว่าตนเองจะวางแผนเพื่อกำจัดเป้าหมายในครั้งนี้อย่างไรดี ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อย ๆ เดินถอยหลังเพื่อกลับไปตั้งหลักกับลูกน้องสองคนก่อนที่จะลงมือออกไป

"ลูกพี่! ลูกพี่! กลับมาแล้วเป็นยังไงบ้าง สรุปแล้วพวกมันมากันกี่คน"

"ตอนแรกกูคิดว่ามาไม่เกินสี่ แต่ตอนนี้มีการตั้งหกคนเชียวว่ะ ผู้หญิงสี่คนผู้ชายสองคน"

"งั้นเราจะทำยังไงกันดี"

"ก็ต้องรอโอกาสสิวะ รอให้เธอแยกตัวออกจากเพื่อนก่อนค่อยลงมือจัดการทันที"

"แล้วระหว่างนี้จะให้พวกเราสะกดรอยตามและแอบดูเธอไว้อย่างนั้นเหรอ"

"ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ หรือว่านายอยากจะฆ่าทุกคนให้หมดเลยล่ะ"

"ว่าแต่ใอ้ไกด์หนุ่มสองคนนั้น พกอาวุธอะไรมาหรือเปล่าลูกพี่

"ฉันคิดว่ามันต้องพกมาอยู่แล้วล่ะ มาเดินป่าแบบนี้เผื่อเจอเสือหรือหมีดุร้ายในป่าใหญ่จะได้ป้องกันตนเองได้"

"ถ้างั้นการทำงานของเราก็แย่น่ะสิ ตอนนี้เราก็สะกดรอยตามไปก่อน ถ้าดูแล้วไม่ไหวจริง ๆ ก็ถล่มมันเลย "

"อย่าพึ่ง… ปล่อยให้มันแยกตัวกันก่อนเราค่อยตามไปกำจัดมัน จะได้สะดวกขึ้นเพียงแต่อย่าให้มันเห็นหน้าของเราก็พอ"

"แผนนี้ผมว่าก็ใช้ได้นะลูกพี่ อีกอย่างยุงกัดมาตั้งหลายคืนแล้ว พวกเราไม่ค่อยหยุดพักนอนพักผ่อน จะได้กลับกรุงเทพฯไปนอนใช้เงินกอดสาวให้สบายใจสักที"

หลังจบการสนทนาของทั้งสามทั้งหมดก็ค่อย ๆ เดินไปใกล้ ๆจุดที่หญิงสาวอยู่ร่วมกันเพื่อแอบมองดูสถานการณ์ในกลุ่มนั้น

หลังจากที่ทุกคนทานข้าวกันอิ่มแล้วก็เตรียมตัวเก็บข้าวของเพื่อออกเดินทางต่อ เพื่อที่จะไปให้ถึงในอีกสองจุดสุดท้าย ก่อนที่จะไปทะลุที่ถนนเส้นใหญ่อีกด้านหนึ่งของป่าธรรมชาติ ซึ่งมีรถตู้มารอรับอยู่ที่นั่น

"เอาล่ะครับสาว ๆ ทุกคนพร้อมหรือยังครับ ผมว่าเรารีบเดินทางกันดีกว่าไหมครับ เพราะกว่าจะถึงจุดท่องเที่ยวต่อไปเราต้องเดินทางกันอีกสี่ชั่วโมง ถึงจะถึงจุดนั้นซึ่งก็คงจะเป็นช่วงเย็นแล้ว และเราก็จะได้กางเต็นท์นอนที่นั่นอีกคืน"

ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าทีมผู้เป็นไกด์นำทัวร์ในครั้งนี้กล่าวกับสาว ๆ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เพราะสามสาว ๆ ที่มาในครั้งนี้เรียกได้ว่าสวยกันแทบทุกคน เพียงแต่สวยออกไปกันคนละแบบเท่านั้น

"พวกเราพร้อมแล้วค่ะ ไกด์นำทางได้เลยนะคะ"

ของขวัญหญิงสาวในทีมกล่าวกับไกด์ผู้นำทางพร้อมกับแบกเป้ของตนเอง รวมถึงเพื่อนทุกคนของเธอก็แบกเป้เตรียมพร้อมที่จะเดินทางต่อไป

"นี่แก… นี่แก… พวกเธอ หลังจากจบทริปเที่ยวป่าครั้งนี้ของเราถ้าฉันจะขอเบอร์พ่อไกด์สุดหล่อนี้ไป พวกแกว่าฉันจะจีบเป็นแฟนได้ไหมวะ"

"แหม! … ยัยลิลลี่ถ้าแกไปศัลยกรรมมา เอาแบบสวย ๆ ราวกับนางงามก็ไม่แน่นะ"

"ก็แน่สิ… ฉันตั้งใจไว้แล้ว ฉันจะไปศัลยกรรม ฉันอุตส่าห์จองคิวไว้แล้วนะ พ่อแม่ฉันน่ะก็สนับสนุนท่านว่าไม่ได้ลูกชายก็ขอให้ได้ลูกสาวแล้วกัน เพราะฉันเป็นลูกแค่คนเดียวของบ้านพวกท่านก็ต้องเอาใจฉันอยู่แล้วแหละ"

ลิลลี่กล่าวกับเพื่อนฝูงพร้อมกับยกนิ้วกรีดกรายด้วยใบหน้าและกิริยาท่าทางดัดจริตเต็มที

"แต่ก็อย่าลืมสิในกลุ่มของเราอ่ะ พวกชั้นสามคนเป็นผู้หญิงเต็มตัว ยังไงแกถ้าจะไปศัลยกรรมช่วยเลือกหน้าที่มันสวยพอดีพอดีกับพวกฉันนะ ไม่งั้นน่ะเวลารวมกลุ่มกันสงสัยแกคงคาบผู้ชายไปกินหมดแน่เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

หนึ่งในหญิงสาวเพื่อนของของขวัญกล่าวออกมาให้กับลิลลี่ ด้วยน้ำเสียงที่หยอกล้อกัน ทั้งสามสาวก็ถึงกับปล่อยหัวเราะออกมาอย่างขำขันกับคำพูดของเพื่อน ทางด้านหลังที่เว้นระยะไม่ไกลมากนัก ของคณะทัวร์เดินป่าที่มีสาวน้อยร่วมด้วย

ชายทั้งสามคนผู้เป็นลูกน้องของนายสตีเฟ่น กำลังเดินตามหลังเพื่อสะกดรอยตามกลุ่มของหญิงสาว

"ลูกพี่ผมว่านะเรายิงปืนหนึ่งนัดให้พวกมันตกใจ จะได้แยกตัวกันเราจะได้กำจัดสักทีพี่ว่าไหม"

"ใจเย็น ๆ เว้ยดูไปก่อนไม่มีใครอั้นขี้อั้นเยี่ยวได้หรอกว่ะ ยังไงเธอต้องไปทำธุระส่วนตัวแน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเราก็แค่แยกออกไปจัดการ"

"แต่แผนของพี่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสหรือเปล่านะสิ"

"กูบอกว่ามีก็มีสิวะ มึงจะเถียงทำไมหรือว่ามึงไม่นับถือกูแล้ว"

"เปล่า! เปล่า! ลูกพี่ผมก็นับถือพี่เหมือนเดิมนั่นแหละ เพียงแต่ผมก็แค่อยากให้งานเสร็จไว ๆ พวกเราจะได้กลับสักที"

"เออ… กูรู้แล้วกูเองก็เหนื่อย นึกยังไงกันก็ไม่รู้มาเที่ยวเดินป่าเขายุงก็เยอะ เอาเถอะ… เดี๋ยวคืนนี้เราก็รอดูโอกาสแล้วกัน ถ้าเธอนอนเมื่อไหร่มองดูไว้ละกันว่าเธอนอนที่เต็นท์ไหน เราค่อยแอบย่องเข้าไปกำจัดเธอในเต็นท์นั่นซะเลย"

"ดีเลยลูกพี่มืด ๆ แบบนี้แหละ ไกด์สองคนนั้น อย่างมากมันก็ต้องสลับเวรกันเฝ้าอยู่แล้ว เดี๋ยวผมจะล่อคนที่เฝ้าออกไปเองพี่ไม่ต้องห่วงหรอก"

"โอเค… งั้นก็ตามแผนนี้เลย"

ทางด้านของหญิงสาวและคณะทัวร์ที่กำลังเดินทางกันอย่างเน็ตเหนื่อย ก็กำลังนั่งพักผ่อนที่ใต้ต้นไม้กันอย่างอ่อนล้า

"ฉันปวดชิ้งฉ่องอ่ะ มีใครจะไปกับฉันบ้าง" ของขวัญกล่าวกับเพื่อน ๆ

"ฉันก็ปวดเหมือนกัน เดี๋ยวฉันไปด้วย"

"ขอไปทำธุระส่วนตัวก่อนได้ไหมคะ"

"ได้สิครับ แต่พวกคุณอย่าเดินไปไกลมากนะครับไม่งั้นเดี๋ยวจะหลงทาง"

"ได้เลยค่ะ ถ้ามีอะไรพวกเราจะร้องตะโกนให้เสียงดัง ๆ เลยค่ะ"