บทที่ 6 ความแค้น

"เธอฉันว่าคืนนี้นะฉันขอแอบไปนอนกับพี่ไกด์นำทางสุดหล่อทั้งสองคนดีกว่า"

ลิลลี่ชายหนุ่มใจหญิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่พยายามดัดให้เล็กลงใกล้เคียงผู้หญิงหยอกล้อกับเพื่อนสาวและของขวัญในเต้นท์

"แหมแกเห็นตัวผู้ไม่ได้เลยนะ เป็นไม่ได้เลยเชียวแก"

"แน่ล่ะสิใครจะไปสู้ชะนีอย่างพวกแก อยู่เฉย ๆ ก็มีตัวผู้มาหาเอง" ชายหนุ่มผู้มีใจหญิงกล่าวด้วยน้ำเสียงและใบหน้าขัดเคืองเพื่อนฝูงเล็กน้อย

"ฉันไม่เถียงกับแกแล้วล่ะ ฉันว่าฉันกับของขวัญนอนดีกว่า แกก็อย่ามาลักหลับพวกฉันแล้วกัน ฉันอยากได้ผู้ชายแมน ๆ มาเป็นผัวไม่ใช่อย่างแกนะ โอเคเปล่า… ยัยลิลลี่ ป่ะเรานอนดีกว่าของขวัญ" หญิงสาวกล่าวก่อนจะชวนของขวัญให้ล้มตัวลงนอนลงไปบนที่นอน

เช้าวันใหม่ ทุกคนกำลังถ่ายรูปกันอยู่บนยอดดอยสูงเป็นจุดชมวิวที่สามารถเห็นวิวทิวทัศน์ มากมายรวมถึงทะเลหมอกและพระอาทิตย์ขึ้นอย่างสวยงาม ก่อนที่ทุกคนจะช่วยกันเก็บเต็นท์ออกเดินทาง ไปยังจุดต่าง ๆ ของโปรแกรมท่องเที่ยวเดินป่าในครั้งนี้

"ของขวัญ นึกแล้วฉันก็อยากจะโกรธพี่แดนนี่แทนแกจังเลย ผู้ชายอะไรเห็นแก่ตัวแบบนี้มีเมียมีลูกแล้วก็ยังจะตามง้อแกอยู่ได้ "

"ช่างเขาเถอะอย่าไปพูดถึงเลย ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่แดนนี่ทั้งนั้น ที่ผ่านมาฉันก็แค่ทำตามใจพ่อก็เท่านั้นแหละ"

หล่อนกล่าวกับเพื่อนด้วยสีหน้าที่ไม่รู้สึกอะไรจริง ๆ อย่างที่กล่าวกับเพื่อน

"ดีแล้วล่ะ ที่แกไม่รู้สึกอะไรด้วยไม่อย่างนั้นน่ะคงเจ็บน่าดูเลย อุตส่าห์หมั้นกันมาตั้งนาน แกก็นึกว่าเขาไม่ใช่คู่ของแกแล้วกันแกออกจะสวยจน ใคร ๆ ก็อิจฉาไม่นานเดี๋ยวแกก็เจอคนที่เหมาะสมเองแหละ"

"ขอบใจนะฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่สงสัยเนื้อคู่ฉันจะเกิดหรือยังก็ไม่รู้"

"สวย ๆ น่ารักอย่างแกถ้าไม่มีใครชอบสงสัยผู้ชายในโลกนี้คงตาบอดหมดแล้วมั้ง ขนาดพี่แดนนี่ยังตามแกไม่เลิกเลย"

"ฉันว่าเราอย่ามาพูดถึงผู้ชายคนนี้กันดีกว่า มาเที่ยวทั้งทีก็อยากจะเที่ยวให้สนุก ไม่อยากเอาเรื่องของพี่แดนนี่มาพูดให้รกสมอง"

"นั่นสินะไปพวกเรารีบตามไกด์ให้ทันดีกว่า ไม่งั้นเดี๋ยวได้หลงป่ากันพอดี ฉันยิ่งไม่อยากเป็นผีเฝ้าป่าอยู่ที่นี่ด้วยถึงที่นี่จะสวยงามแต่ฉันขอเที่ยวก็พอไม่ขออยู่เฝ้าที่นี่ดีกว่า"

"ฮิ ฮิ ฮิ นั่นเหรอปากแก"

เสียงหัวเราะตลกขบขัน ที่ดังมาจากสาว ๆ ไล่หลังมา ทำให้ไกด์หนุ่มทั้งสองพลอยหัวเราะยิ้มตามไปกับบทสนทนาด้วย

"แด๊ดคะ แด๊ดต้องจัดการเรื่องนี้ให้อลิสานะคะ อลิสาไม่ยอม อลิสาคงอยู่ร่วมโลกกับนังของขวัญไม่ได้ ถ้ามีมันแดนนี่ก็จะตัดใจจากมันไม่ได้"

"เอาล่ะ! เอาล่ะ! พ่อให้ลูกน้องไปสืบมาแล้วถึงแม้ทางนั้น จะเป็นคนใหญ่คนโตมีหน้ามีตาทางด้านธุรกิจของประเทศไทยเหมือนกัน แต่ถ้ามันเป็นมารขัดขวางความสุขของลูก พ่อจะให้ลูกน้องไปจัดการ ให้เอง"

"ทำไมแด๊ด ถึงไม่คิดจะเอานังของขวัญมาบำรุงบำเรอตัวเองก่อนล่ะคะ นังของขวัญมันก็สวยแด๊ดไม่เสียดายหรือคะ เก็บมาไว้เป็นคู่นอนก่อนแล้วค่อยกำจัดทิ้งทีหลังแบบนี้จะไม่ดีกว่าเหรอคะ"

หญิงสาวกล่าวแนะนำบิดาของตัวเองด้วยใบหน้าที่เหี้ยมโหดและเยาะเย้ย เพียงแค่นึกถึงหญิงสาวที่เธอเกลียดชังจนเข้ากระดูกดำ

"ความคิดของลูกก็น่าสนใจนะ แต่ลูกอย่าลืมสิว่าฐานะทางบ้านของยัยเด็กนั่นก็ไม่ธรรมดา ที่นี่ก็ไม่ใช่ถิ่นของเราด้วย"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูพร้อมกับเปิดเข้ามาปรากฎหน้าชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาออกไปทางยุโรปผู้เป็นมือขวาของสตีเฟนนั่นเอง

"นายครับ ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังไปทัวร์เดินป่าที่แม่ฮ่องสอนกับเพื่อนของเธอครับ เธอออกเดินทางตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ "

บทที่ 3 ตามล่า

"งั้นเหรอดีเลยจะได้หาทางกำจัดได้ไม่ยาก แกเอาคนของเราสักสามคนไม่ต้องเอาไปเยอะหรอกนะ แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง พวกแกจะจัดการยังไงก็ช่างแต่สุดท้ายฉันจะต้องไม่เห็นหน้ากลับมาที่นี่ได้อีก"

"ได้ครับนาย"

"เอ้า!... พวกเองไปทำงานกันโว้ย นายสั่งงานมาแล้ว"

"ไปไหนกันพี่"

"แม่ฮ่องสอนโว้ย งานนี้ห้ามพลาดด้วยนะมึง" ชายหนุ่มกล่าวกับลูกน้องของตนเอง

"งานอะไรเหรอลูกพี่ ถึงกับกำชับมาไม่ให้พลาด"

"กำจัดสาวสวยว่ะ ลูกสาวนักธุรกิจด้วยทั้งสวยทั้งรวยโครตเสียดายเลยว่ะ"

"แล้วจะเริ่มทำงานเมื่อไหร่พี่"

"ตอนนี้เลยสิวะ นายสั่งงานลงมาแล้ว ว่าให้รีบ"

หลังจากที่บอกงานลูกน้องชาวไทยอีกสองคนเรียบร้อยแล้ว

เจสันซึ่งเป็นมือขวาของสตีเฟนก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่จังหวัดแม่ฮ่องสอนทันที ด้วยรถยนต์กระบะออฟโรดสำหรับการเดินทางเข้าป่า

"ว้าย!... น้ำตกสวยมากเลยอ่ะ เสียดายไม่มีชุดว่ายน้ำมาด้วย ของขวัญแกมาถ่ายรูปฉันหน่อยสิ"

"แกจะถ่ายคนเดียวหรือไงนังลิลลี่ ให้พวกฉันถ่ายด้วย ของขวัญแกมาถ่ายด้วยกันเลย เดี๋ยวให้พี่ไกด์เค้าถ่ายให้ดีกว่า"

"ได้เลยนะครับสาว ๆ เดี๋ยวผมถ่ายให้เองครับ"

ไกด์หนุ่มรีบอาสาสมัครเพื่อไปถ่ายรูปให้กับลูกทัวร์ของตัวเอง จากนั้นทุกคนก็อาบน้ำเล่นน้ำในลำธารของน้ำตก พักผ่อนทานอาหารก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังถ้ำปลาที่มีความสวยงามอยู่ท่ามกลางธรรมชาติในป่าอันผืนใหญ่

"ทุกคนพร้อมหรือยังครับ ถ้าพร้อมแล้ว พวกเราออกเดินทางกันต่อดีไหมครับจะได้ไปถึงที่ปากถ้ำก่อนมืดค่ำ แล้วเราค่อยกางเต็นท์นอนพักผ่อนคืนนี้กันที่นั่น"

ชายหนุ่มกล่าวกับเหล่าหญิงสาวและลูกหาบซึ่งเป็นลูกน้องของตัวเองอีกหนึ่งคน

ในขณะที่ทางด้านของเจสันชายหนุ่มผู้เป็นมือขวาของสตีเฟนและลูกน้องก็ได้เดินทางมาถึงปากทางที่จะเข้าสู่เส้นทางเดินป่า

"เฮ้ย!.. พวกมึงรีบ ๆ หน่อยนะเว้ย เหลือเวลาไม่กี่วันแล้วถ้างานนี้ไม่สำเร็จนายได้เอาพวกกูตายแน่"

เจสันกล่าวกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงที่จริงจังปนข่มขู่นิด ๆ นี้เพื่อให้ลูกน้องเร่งรีบทำเวลา

"ได้เลยลูกพี่ ถ้ายังงั้นคืนนี้เราจะเดินทางทั้งคืนเลยก็ได้ พรุ่งนี้คิดว่าเราน่าจะตามเธอทันแล้วล่ะ"

"อ้าว… นี่รูปถ่ายของเธอดูเอาไว้อย่าจัดการผิดคนล่ะ"

"โอ้โห! เธอสวยน่ารักแบบนี้นี่เอง คุณหนูอลิสาถึงอยากกำจัดทิ้ง น่าเสียดายจริง ๆ ที่เธอต้องมาจบความสวยแบบนี้"

"พวกนายดูพอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็ออกเดินทางกันเลย งวดนี้ถ้างานสำเร็จนายให้รางวัลพวกแกอย่างงามเลยนะเว้ย"

"นายให้รางวัลดีอ่ะ งานสำเร็จแน่นอน พี่ไม่ต้องห่วงแค่ผู้หญิงคนเดียว ผมสองคนจัดการเองก็เรียบร้อยแล้วไม่จำเป็นต้องถึงมือพี่หรอก"