บทที่5

เช้าวันอาทิตย์ปรินขับรถมากับปรางแวะรับแคทกับมายด์ไปมหาลัย ส่วนชยากับเอกไปคอยที่มหาลัยแล้ว เมื่อไปถึงมหาลัยสาวๆขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดพละของมหาลัย

ปรางบอกให้พวกพี่ๆไปนั่งคอยที่อัฒจรรย์ข้างสนามกีฬา

สักพักก็เริ่มมีการซ้อมเดินเปิดสนามโดยมีดรัมเดินออกมาก่อน

ปรินนั่งมองเห็นแคทเดินมาคนแรกเพราะเป็นดรัมเอกตามมาด้วยปราง มายด์แล้วก็ตามด้วยพวกหลีดและนักกีฬาทั้งหมดของคณะ โดยเดินวนไปรอบสนามก่อนที่จะเดินเข้าไปหยุดที่กลางสนาม

“น้องแคทนี่โคตรเด่นเลยว่ะ”เสียงเอกพูดขึ้น

ปรินกับชยาหันไปมองหน้าเอก

”แล้วไงวะ”ปรินพูด

“ตอนแรก กูอยากจะจีบแคทนะแต่ตอนนี ้กูเปลี่ยนใจแล้ว”เอกพูด

“ทำไมล่ะวะ”ชยาถามบ้าง

”แคทสวย แต่น่ากลัวว่ะเป็นคนที่เข้าถึงยากมากเวลามองทีงิ้ถ้าไม่ยิ้มนะ น่ากลัวสุดๆ”เอกพูดแล้วเอามือลูบแขนตัวเองไปด้วย

”กูก็ว่างั้นเหมือนกัน สู้น้องปรางของกูไม่ได้พูดเก่ง ยิ้มเก่งน่ารักที่สุด”ชยาเห็นด้วยกับเอกแต่ตอนท้ายชมว่าที่แฟนตัวเอง

”น้อยๆหน่อยไอ้ชยา นั่นน้องกูนะโว้ย!”ปรินท้วงแบบไม่จริงจังนัก

เขารู้ดีว่าชยาคิดยังไงกับน้องสาวเขาและปรางเองก็ชอบชยาด้วยเหมือนกัน

“เออ!กูรู้ แต่มึงก็รู้ว่ากูจริงใจกับน้องมึงคนเดียวนะ”ชยาพูดกับปริน

ปรินไม่ได้ว่าอะไร

“แล้วมึงล่ะ!ชอบใครวะ” ชยาหันมาถามปรินบ้าง

”เฮ้ย!กูจองน้องมายด์นะโว้ย มึงไปจีบน้องแคทหรือไม่ก็ลูกสาวเพื่อนพ่อมึงไปก็แล้วกัน”เอกรีบพูดทันที

คำพูดของเอกทำเอาชยากับปรินหันหน้าไปมองพร้อมๆกัน

”มึงชอบน้องมายด์เหรอวะ”ชยาถามเอก

”ใช่ว่ะ น้องเค้าน่ารัก เรียบร้อย อารมณ์ดีไม่ค่อยพูดตอนแรกๆกูก็เฉยๆนะแต่พอนานเข้าน้องเค้าก็เข้ามาอยู่ในใจกูแล้ววะ”เอกพูดแล้วอมยิ้ม

ทำให้ปรินกับชยาถึงกับหัวเราะออกมาเลย

“เรื่องพวกกูจบแล้ว ทีนี้เรื่องของมึงล่ะ”ชยาหันไปถามปรินบ้าง

”อะไร” ปรินถาม

“กูเห็นนะว่ามึงชอบแอบมองแคทเวลาที่น้องมันเผลออ่ะ…ว่าไงไม่ต้องมาปิดพวกกูเลย”ชยาพูด

เขาสังเกตุเห็นหลายครั้งแล้ว

”จริงเหรอวะ”เอกถามชยา

“เออ!สิกูเห็นมานานแล้วว่าจะถามแต่ไม่ได้ถามสักที”ชยาพูด

ปรินถอนหายใจในที่สุดก็ปิดพวกมันไม่ได้ อย่างว่าแหละก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมมันก็ต้องมองออกอยู่แล้ว

”ใช่!กูแอบชอบแคท แต่พวกมึงอย่าได้เที่ยวพูดไปนะ ปรางกับมายด์รู้แล้วเหลือแค่เจ้าตัวที่ยังไม่รู้ว่ะ”ปรินบอกกับเพื่อนตามตรง

”แล้วมึงจะรออะไรวะ ไม่บอกน้องมันไปเลยล่ะ”เอกพูด

ปรินหันไปเอามือโบกหัวเอกเบา

”มึงยังมองว่าแคทน่ากลัว มึงเลยไม่กล้าจีบแล้วนี่ถ้ากูบอกน้องมันไป หึ หึ รับรองได้แม้แต่พี่ก็ไม่ได้เป็น”ปรินพูด

”เออ!ใช่ว่ะ…แล้วมึงจะทำไงวะ จีบตรงๆก็ไม่ได้ บอกก็ไม่ได้อีกแล้วน้องจะรู้มั้ย ยิ่งถ้านานไปเกิดมีหมาคาบไปแดกจะทำไง”ชยาพูด

คราวนี้ปรินหันไปโบกหัวชยาทันทีที่พูดจบ

”ปรางบอกว่าถ้าจะจีบแคทก็ต้องพยายามทำให้แคทคุ้นเคยด้วยก่อน ไม่ให้เข้าไปจีบตรงๆไม่งั้นรับรองว่าจะโดนเหมือนทุกคนที่เข้าไปจีบเค้านั่นแหละ แต่กูบอกพ่อเขาไปแล้วนะว่ากูจะจีบแคทอ่ะ”ปรินเล่าให้เพื่อนฟัง

”อะไรนะ นี่มึงกล้าบอกพ่อเขาแล้วเหรอวะ ใจกล้านะมึงอ่ะแล้วไม่กลัวพ่อเขาจะฆ่ามึงเหรอไง ว่าแต่พ่อเขาว่าไงบ้างวะ”ชยาพูดต่อ

“พ่อเขาว่าถ้าลูกสาวเขาตกลงเขาก็ไม่ว่าอะไร”ปรินพูด

”ก็ดีแล้วนี่หว่า พ่อไฟเขียวแล้วเหลือแต่ลูกเท่านั้น”เอกพูด

”นั่นแหละ ปัญหาใหญ่กว่าพ่อเขาอีกเฮ้อ!”ปรินพูดแล้วก็ถอนหายใจ

”เออ มึงก็พยายามเข้าเดี๋ยวพวกกูจะช่วยด้วย”ชยากับเอกเอามือมาตบบ่าปรินเบาๆเพื่อให้กำลังใจเพื่อน

ตอนนี้ที่สนามทุกคนได้กระจายไปอยู่ตามมุมต่างๆรอพี่ๆจะเรียกซ้อมอีกครั้งปรินกับเพื่อนนั่งมองดูสามสาวที่ยืนซ้อมเหวี่ยงคฑากันอยู่ข้างสนาม

ในสนามมีนักฟุตบอลกำลังซ้อมรับส่งบอลกันอยู่

“แคท ปรางจะเอาน้ำมั้ยเราจะไปเอาน้ำ ”มายด์ถามเพื่อนที่ยืนซ้อมคฑากันอยู่

”เอาจ้า เอามา2เลยเผื่อแคทด้วย”ปรางตอบ

มายด์จึงเดินไปหยิบน้ำที่พวกพี่ๆเตรียมมาให้

“แคทคับ..นำ้”พี่ศิวาเดินเอาขวดน้ำมาส่งให้แคท

แคทมองก่อนจะส่ายหน้า

”ไม่เป็นไรค่ะพี่ศิวา มายด์เดินไปเอาให้แล้ว ขอบคุณนะคะ”แคทบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉย

ศิวาพยักหน้ารับรู้แล้วหันหลังเดินกลับไป ปรางเดินมาข้างๆแคท

”แกก็น่าจะรับไว้นะพี่เขาอุตส่าห์เอามาให้ ดูสิเดินคอตกกลับไปเลย”ปรางบอก

”อย่างนี้ดีแล้ว พี่เขาจะได้เลิกพยายามสักทีแล้วแกดูสิแฟนคลับพี่เขามองมาขนาดนั้้น ขืนชั้นรับน้ำไว้สักวันคงต้องโดนรุมแน่นอน”แคทพูด

เธอพยักหน้าไปทางกลุ่มสาวๆที่ยืนอยู่อีกฝั่งของสนาม

“น้อง!ระวัง”มีเสียงดังมาจากกลางสนาม

แคทหันไปตามเสียงก็เห็นลูกฟุตบอลกำลังลอยมา มองจากสายตาแล้วมันต้องโดนหัวปรางแน่ๆ แคทกระโดดเข้าไปขวางโดยใช้มือจับลูกฟุตบอลไว้เหมือนโกล์วมืออาชีพ การที่แคทพุ่งออกไปอย่างนั้นทำให้ร่างของเธอชนปรางจนล้มลงไป และตัวเธอเองก็กลิ้งไปตามแรงของบอล

“แคท ปราง!”มายด์ร้องอย่างตกใจพลางทิ้งขวดน้ำที่เธอถือมา แล้วรีบวิ่งไปที่เพื่อน

“เฮ้ย!”

ปรินและเพื่อนพูดออกมาพร้อมกันเพราะเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างพากันวิ่งมาที่ข้างสนามทันที ศิวาเองได้ยินเสียงก็เห็นเหมือนกันเลยทิ้งขวดน้ำในมือรีบวิ่งมาที่สองสาวนอนอยู่

ปรางลุกขึ้นก่อนเพราะไม่ได้เป็นอะไรพอเห็นแคทล้มอยู่อีกทางแถมมือยังถือลูกฟุตบอลอยู่ในมือเลยรีบวิ่งไปที่แคท

“แคท!เป็นไงบ้าง”มายด์ ปรางและศิวามาถึงและพูดพร้อมกัน

แคทลุกขึ้นนั่งโดยมีมายด์กับปรางนั่งยองๆอยู่ข้างๆ

”ไม่เป็นไร”แคทบอกเพื่อนและเงยหน้าบอกทุกคนที่วิ่งมาดูปรางกับมายด์ช่วยกันพยุงแคทให้ลุกขึ้น

ปรินกับเพื่อนวิ่งมาถึงตอนที่แคทลุกขึ้นยืนแล้ว

”เป็นอะไรหรือเปล่า ปราง แคท”ปรินถามแต่สายตามองไปที่แคท

”ปรางไม่เป็นอะไรค่ะ แต่แคทต้องเจ็บแน่ๆ ทำไมเตะบอลไม่ระวังกันเลยล่ะคะ”ปรางตอบปริน

เธอหันไปว่าพวกนักฟุตบอลที่ตอนนี้มายืนกันเต็มไปหมด

“พวกเราขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจเลยคับ”หนึ่งในนักบอลพูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้า

”นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจจะเจ็บแค่ไหน และนี่ถ้าแคทไม่จับบอลให้สงสัยหนูไม่ต้องไปโรงพยาบาลเลยเหรอ”ปรางพูดแบบโมโห

”ขอโทษคับ”คราวนี้นักบอลพูดพร้อมกันทั้งทีมเลย

“พอแล้ว ปรางเค้าไม่ได้ตั้งใจหรอกแล้วก็ไม่มีใครเป็นอะไรสักหน่อย”แคทพูดและจับมือปราง

”แต่แกเจ็บนะ ถ้าเป็นมากแล้วเป็นดรัมไม่ไหวจะทำไง”ปรางมองแคทพลางพูด

แคทยิ้มแล้วส่ายหัว

”ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น นี่ค่ะลูกบอลไปซ้อมกันต่อเถอะค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรหรอก”แคทบอกปราง

เธอโยนลูกฟุตบอลคืนให้ นักบอลก้มหัวให้แล้วก็พากันไปซ้อมต่อ

“แคท ไปห้องพยาบาลดีกว่ามั้ย”ศิวาพูด

แคทก้มมองดูตัวเองดีที่ใส่กางเกงวอล์มขายาวเท่าที่เห็นก็มีแผลที่ข้อศอกทั้งสองข้างเพราะเสื้อแขนสั้นและมีแผลถลอกตามแขนเพราะไถลไปกับพื้น

“ใช่ แคทไปทำแผลก่อนดีกว่า”มายด์พูดสนับสนุนส่วนปรางพยักหน้าเห็นด้วย

”เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”ศิวาพูด

”ไม่เป็นไรค่ะ มีมายด์กับปรางไปเป็นเพื่อนแล้ว พี่ศิวายังมีงานต้องทำอีกนี่คะ ขอบคุณมากค่ะ”แคทปฏิเสธด้วยสีหน้าปกติ

!เดี๋ยวพี่ตามไปดูนะ”ศิวาพูด แคทพยักหน้า

“ไป เดี๋ยวช่วยพยุง”ปรางพูด

”ไม่ต้องขนาดนั้น บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไรมากไง”แคทพูดกับปราง

เธอเดินไปโดยมีปรางกับมายด์เดินขนาบข้าง

ปรินและเพื่อนๆเดินตามไปเงียบๆ พลางฟังสาวๆที่เดินข้างหน้าคุยกันไป

”ขอบใจมากนะแคท ถ้าไม่ได้แกชั้นคงได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่ๆ”ปรางพูด

เธอทำหน้าเศร้าเพราะเพื่อนต้องมาเจ็บเพราะตัวเอง

”ก็เพราะชั้นไม่อยากต้องไปเยี่ยมแกที่โรงพยาบาลน่ะสิเลยต้องช่วยไง พูดเล่น อย่าคิดมากนะชั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”แคทพูดแล้วเอามือมาลูบผมของปราง

แคทรู้ว่าปรางไม่อยากให้เธอต้องเจ็บแต่มันก็แค่เล็กน้อยเท่านั้น

”ถ้าพ่อรู้ล่ะก็ เรื่องใหญ่แน่”มายด์พูดบ้าง

”ห้ามให้พ่อรู้โดยเด็ดขาด เข้าใจใช่มั้ย ถ้าขืนรู้ว่าชั้นยังทำอะไรแบบนี้มีหวังได้กลับไปอยู่บ้านแน่ๆ”แคทพูดเสียงกังวลแล้วกำ ชับเพื่อน