บทที่ 5

ภัทรวัลย์แค่ยิ้มเศร้า ๆ ให้เพื่อน กาญจน์กวินทร์ส่ายหน้าในความดื้อเงียบของเพื่อนสนิท แล้วก็ชวนภัทรวัลย์นอน ตัวเองเลยเล่าเรื่องการทำงานที่เมืองนอกให้ฟังแทนเสียเลย อย่างน้อยๆ ภัทรวัลย์จะได้คลายเหงาและลืมเรื่องร้าย ๆ ไปได้บ้าง

“รู้ไหมคุณพีชมันไปทำเรื่องไว้ที่นั่นด้วย “

“เรื่องอะไรละ ?”

“ตัวก็รู้ว่าคุณพีชมันเป็นสาว แต่หน้าตาออกใสหล่อปิ๊ง ! เสียขนาดนั้น คุณอาโออิ ที่มาติดต่อเรื่องแบรนเสื้อเห็นมันแวบ ๆ ก็ทำเหมือนหัวใจจะวาย โอ้ว My first love ศรรักปักอกอย่างจัง ถึงจะน่าอายก็เถอะแต่ส่วนหนึ่งที่ได้งานคราวนี้ก็เพราะคุณพีชมีส่วนนะแหละ แถมมันยังแกล้งไปแอ็บแมน เป็นสุภาพบุรุษใส่เขาด้วยเสียอีก คุณอาโออิ ก็ยิ่งเคลิ้มใหญ่เลย เลยเกาะมันเป็นตุ๊กแกเลย สมน้ำหน้า อึดอัดน่าดูเวลาเจอหนุ่มอิตาลีหล่อ ๆ ล่ำ ๆ ต้องแอบข่มอาการสาวไว้สุดฤทธิ์ หึ หึ จะทำแต๋วออกก็ไม่ได้กลัวเขาโกรธแล้วไม่เอางาน เลยต้องพะอืดพะอม ทำตัวสมชายอยู่เกือบสองเดือนนะ พอคุณอาโออิกลับประเทศ มันแทบจะปล่อยโฮเลย แล้วเวลาเขาโทรมาทีไรมันต้องทำตัวเป็นผู้ชายทุกที ตัวต้องเห็นเวลามันเก็ก เราขำแทบตาย “

“พอจะนึกออกเหมือนกันนะแหละ “ ภัทรวัลย์ขำกิ๊ก กาญจน์กวินทร์ ยิ้มตาม แล้วถอนใจ

“เห็นตัวหัวเราะได้ก็ค่อยยังชั่วหน่อย เอาอย่างนี้ไหม ? พี่ออยของตัวเขาจะมาทำงานเมื่อไหร่”

“พรุ่งนี้ก็มาแล้ว “

“แล้ววันลาพักร้อนตัวมีอีกกี่วัน เราว่าต้องเยอะแน่ ๆ เพราะตัวไม่ค่อยได้หยุดเลย”

“ก็หลายวันอยู่ ทำไมเหรอกอบัว”

“ไปเยี่ยมย่ากับเราดีกว่า นะ เตยหอม ไปสูดอากาศดี ๆ พักผ่อนสักสามสี่วัน ไปอยู่กับนาบัว กับสวนส้มโอของย่า ตัวจะได้ไม่อุดอู้ ดีไหม ?”

“ก็ดีเหมือนกัน เราก็คิดถึงย่าพลุ “ ภัทรวัลย์ถอนใจ บางทีไปเจอบรรยากาศที่หล่อนรักและคุ้นเคย มันอาจจะช่วยรักษาแผลใจให้หล่อนได้บ้าง

“งั้นเราสองคนนอนกันดีกว่านะ เราจะเกงาน คุณพีชมันไม่ว่าหรอก พรุ่งนี้ตัวไปทำงานก็ไปขอลาพักร้อนด้วยละ แล้วตอนเย็น ๆ เราก็ขับรถไปกันดีไหม นครปฐมใกล้แค่นี้เอง แป๊บเดียวก็ถึง จะโทรบอกย่าพลุให้ทำต้มสายบัวของโปรดตัวไว้ให้ “

“จ๊ะ “ แล้วสองสาวก็เงียบกันไปทั้งคู่ สักพักก็หายใจสม่ำเสมอเหมือนจะหลับสนิท หากแต่ไม่ได้หลับกันทั้งสองคน ภัทรวัลย์ลอบถอนใจเบา ๆ เมื่อนึกถึงคนที่ทำให้เจ็บปวดอีกแล้ว ส่วนกาญจน์กวินทร์ หล่อนกำลังนึกถึงผู้ชายคนเดียวกันกับเพื่อนสนิท แต่เป็นอีกแง่ หล่อนต้องรู้ให้ได้ว่าหมอนั่นเป็นใคร พรุ่งนี้แหละจะเป็นโอกาสดีของหล่อนตอนที่ภัทรวัลย์ไปทำงาน ถึงเพื่อนรักไม่บอก แต่หล่อนก็ต้องรู้ให้ได้ !

...............................................................................................................................................................

“เราไปทำงานก่อนนะกอบัว น้ำร้อนเราเสียบปลั๊กไว้แล้ว ทอดไข่ดาวกับแฮมให้แล้วด้วย ตอนเย็นเจอกันนะ”

“จ๊ะ ตอนนี้เราขอนอนก่อนนะ เพลียมากเลย “ กาญจน์กวินทร์เอาผ้าห่มคลุมโปง ภัทรวัลย์มองเพื่อนที่ยังนอนอุตุอยู่ก็อมยิ้ม หล่อนแต่งตัวพร้อมจะไปทำงานเรียบร้อยแล้ว

“ตามใจจ๊ะ เราไปก่อนนะ” เสียงปิดประตูห้อง ทำให้กาญจน์กวินทร์รีบโผล่ออกมาจากโปงผ้าห่ม แล้วค่อย ๆ ย่องไปที่ประตู เพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าภัทรวัลย์ไปแล้วจริง ๆ หญิงสาวรีบเดินตามหลังเพื่อนไปด้วย เมื่อแอบดูว่าภัทรวัลย์เดินลับไปที่ลิฟท์แล้ว หล่อนก็เริ่มค้นห้องของเพื่อนรัก ต้องเจอร่องรอยอะไรบ้างแหละน่า

“เตยหอมชอบเขียนบันทึก ต้องมีเรื่องราวของหมอนั่นแน่ ๆ แต่จะเอาไปด้วยหรือเปล่าเนี่ย ?” หล่อนค้นหาตามโต๊ะทำงานที่จัดไว้อย่างมีระเบียบ แล้วสายตาก็สะดุดเข้ากับ สมุดบันทึกสีฟ้าอ่อน กาญจน์กวินทร์เอามันมาเปิดอ่านทันที นิ้วเรียวเปิดไล่ไปเรื่อย ๆ ตามวันที่ไป จนในที่สุด หล่อนก็เจอข้อความที่ต้องการ นี่ไง ต้องใช่แน่ ๆ หล่อนอ่านเจอข้อความที่ต้องการจนได้ เตยบันทึกเรื่องของหมอนั่นไว้จริง ๆ ด้วย ลายมือสวยเป็นระเบียบของภัทรวัลย์ ที่สื่อสารไว้ในกระดาษสีหวาน บอกเรื่องราวทั้งหมด ที่กาญจน์กวินทร์ต้องการทราบจากเพื่อนปากแข็งของหล่อน

วันนี้มาดูงานที่กระบี่ แต่เหมือนมาเที่ยวมากกว่า เราได้เจอผู้ชายแสนดีคนหนึ่ง เขามาช่วยจับเราไว้ไม่ให้โดนเบียดตกน้ำ ยิ้มของเขาสดใสมาก ๆ เราอายที่ซุ่มซ่าม ก็เลยได้แต่ก้มหน้า แล้วตอนบ่ายขณะที่อ่านหนังสืออยู่คนเดียวที่ริมทะเล เขาก็เข้ามาทักทายอีก บอกว่าอยากรู้จักเรา อืมม์ หูเราไม่ได้ฝาดนะ ผู้ชายหน้าตาอย่างเขานะเหรอ ? อยากรู้จักกับคนหน้าตาธรรมดา ๆ แบบเรา ...เราแปลกใจจริง ๆ ....มันคิดจะเคลมตัวนะสิเตยหอมเอ้ย !! กาญจน์กวินทร์คิดในใจ