บทที่ 2

“งานเป็นยังไงบ้างละกอบัว ? ที่โน่นหนาวไหม ?”

“อืมม์ ก็ดีนะ มีคนสนใจคอลเล็กชั่น ซัมเมอร์สวีท ของเรามากเลย ก็มีทางญี่ปุ่นกับเกาหลีที่เขาไปที่อิตาลีโชว์งานพร้อมกับเรา สนใจซื้องานของเราไปด้วยหลายชิ้นเหมือนกัน ซื้อแบรนเราไปเลยนะ แล้วจะให้เราออกแบบให้อีก เขาบอกว่าสีมันเหมือนลูกกวาดน่ารักดี แล้วก็ชอบไอเดียยีนส์แบบหวาน ๆ ของเรา เจาะตลาดพวกวัยรุ่นได้ และใช้งานจริงได้ด้วยไม่ใช่ได้เฉพาะบนแคทวอลค์ งานนี้เรากับคุณพีชได้รวยกันละ คนไทยเสียดุลมาเยอะแล้ว เราจะไปทวงคืนให้ อิตาลีขโมยชุมมาก ๆ เลย พี่ปรางที่เป็นนางแบบให้เราโดนกรีดกระเป๋า ต้องติดต่อเรื่องวีซ่ากับพาสปอตอยู่ตั้งนานแนะ เฮ้อ !! เราก็เลยต้องไปวิ่งเต้นให้พี่ปราง ตัวเชื่อไหม พอเรื่องพี่ปรางเสร็จ กี๋ช่างแต่งหน้าก็โดนอีก จะบ้าตาย ! เลยต้องไปวิ่งตามเรื่องให้ที่สถานทูต ไม่ได้เที่ยวเลย เราอยากไปเที่ยวใจจะขาด เพราะงานศิลปะของเขาสวย ๆ ทั้งนั้น คุณพีชมันช็อปกระจายอยู่คนเดียว เรามาได้ซื้อของวันสุดท้ายก่อนกลับนี่เอง คิดถึงแต่ตัวกับย่า คนอื่นไม่สนใจหรอก แต่กลับมาเตยหอมเพื่อนรักกลับทำหน้าเซ็ง ๆ ไม่ยักกะดีใจเลย “

“ไม่เป็นอะไรสักหน่อย บอกแล้วว่าเราแค่เหนื่อย หิวหรือยังละ เย็นนี้อย่าพึ่งทำกับข้าวเลยนะ ตัวพักก่อนเถอะ เราทำอะไรง่าย ๆ ให้กินนะ”

“ดีเหมือนกันจ๊ะ นี่เราได้ตำราอาหารมาจากพี่ที่เป็นฝรั่งเศลกับญี่ปุ่นด้วย ชอบทำกับข้าวเหมือนกัน ได้มาตั้งหลายสูตรแนะ แลกกัน พวกต่างชาติเขาบอกว่าอาหารไทยอร่อยมาก ๆ เราก็เลยจดสูตรให้ตั้งหลายอย่างดีใจกันใหญ่เลย”

“เราว่าถ้าร้านเสื้อของตัวกับคุณพีชเจ๊ง ไปเปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ย” ภัทรวัลย์ยิ้ม กาญจน์กวินทร์มองเพื่อนค้อน ๆ

“อ้าว อ้าว มาแช่งเราเสียอย่างนั้น ไปเลย แม่บรรณารักษ์ ไปทำอะไรมาให้กินเสียดี ๆ เราจะได้ค้นของฝากให้ วันนี้จะอยู่เฉย ๆ รอกินฝีมือคุณเตยหอม”

“ล้อเล่นน่า ร้านตัวคนเยอะจะตาย คงไม่เจ๊งง่าย ๆ หรอกน่า” หญิงสาวหัวเราะ แล้วก็หายเข้าไปในห้องครัว ที่แบ่งไว้เป็นสัดส่วนต่างหากจากห้องนอนและห้องพักผ่อน กาญจน์กวินทร์ซื้อคอนโดไว้เพราะหล่อนไม่ได้อยู่ติดบ้านมากนักเลยไม่อยากจะดูแลมาก อยู่คอนโดก็สะดวกดี มีรปภ.และเครื่องอำนวยความสะดวกค่อนข้างมาก เสียอย่างเดียวไม่ค่อยมีพื้นที่มากแบบบ้านเดี่ยว แต่อยู่กันสองคนสาวโสดก็ดูแลง่าย ๆ ดี โดยส่วนมากคนที่ทำความสะอาดทำงานบ้านมักจะเป็นภัทรวัลย์ และงานครัวก็คือกาญจน์กวินทร์

หญิงสาวเริ่มเข้าไปรื้อกระเป๋าที่เอาไปกองไว้บนเตียงเพื่อจะรื้อหาของฝาก และจะได้จัดข้าวของให้เข้าที่ไปด้วย หล่อนยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดเดินทางที่เป็นกางเกงทรงบอนลูนขาสั้นสีน้ำตาลเข้มตัดกับผิวอมชมพู อวดขาเรียวของเจ้าตัว กับเสื้อแขนคอวีกุดสีดำ ส่วนเสื้อสูทที่หล่อนเย็บเป็นสูทตัวสั้น มีกระดุมประดับไว้ หล่อนถอดทิ้งไว้บนโซฟาเพราะมันเกะกะ หน้าสวยแบบเฉี่ยวของกาญจน์กวินทร์แต่งแบบธรรมชาติ ผมยาวสีดำสนิทถูกรวบไว้ลวก ๆ เป็นมวยแล้วเอาปิ่นเสียบไว้ เรื่องทรงผมเป็นอย่างเดียวที่กาญจน์กวินทร์ตามใจย่า เพราะหล่อนไม่ได้ทำสีผม และทำอะไรมากนัก ข้างหน้าตัดไว้เคลียแก้มและปล่อยด้านหลังให้ยาวสยายจนเกือบถึงสะโพก ผมของหล่อนดำมันและสวยมากราวกับเส้นไหม พีรวัฒน์ยังเคยยุให้หล่อนไปประกวดเวลาที่ พวกบริษัทแชมพูเขารับสมัครนางแบบ กาญจน์กวินทร์ได้แต่หัวเราะและบอกว่ากลัวนางแบบจะตกงานเอา และยังไม่อยากจะดัง

“ของฝากย่าพลุ ผ้าพันคอทอจากขนแกะ รายเริ่ดมากๆ แล้วก็น้ำหอม ว้า !! ลืมไปว่าย่าไม่ชอบ สงสัยว่าป้านวลจะได้ไปอีกตามเคย “ มือเรียวควานหาของไปพลางก็จัดแจงไปด้วยว่า ของใครเป็นของใคร “ มีช็อกโกแล็ค ด้วย อันนี้ชอบแน่ ๆ หลายกล่องเลย แอนตี้ฝรั่งหัวแดงไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ดีนัก แต่ดันชอบขนมของเค้านะย่าเรา หึ หึ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงจริง ๆ อืมม์ นี่ก็ของฝากเตยหอม กระเป๋าน่ารักมาก ๆ “ หล่อนหยิบกระเป๋าหนังใบขนาดพอเหมาะสีขาว มีฉลุลายฝังทับทิมสีชมพูออกมา ขณะที่พลิกดูมันกาญจน์กวินทร์ก็อมยิ้มไปด้วย “เหมาะกับคนที่จะใช้เลย หวานพอ ๆ กันกับแม่เตยหอมของเรา แล้วก็น้ำหอม รองเท้าด้วย แล้วก็บรรดากระเป๋า หนังเขามีคุณภาพจริงๆ เลยนะ ใบนี้ของย่าพลุสีน้ำตาลให้ป้านวล” หล่อนแยกของฝากจนเรียบร้อยแล้วก็หอบเขาของที่ซื้อมาฝากภัทรวัลย์ออกมาด้วย ได้กลิ่นหอม ๆ ของอาหารกาญจน์กวินทร์ก็เริ่มหิวจนท้องร้องจ๊อก เพราะหล่อนทานแซนวิชไปแค่สองคู่ กับน้ำส้มแก้วหนึ่งบนเครื่องบินเท่านั้นเอง หญิงสาวตะโกนเรียกแม่ครัวที่กำลังผัดอาหารในกะทะอยู่

“เตยหอมจ๋า เร็ว ๆ หน่อยน้า เราหิวจะแย่อยู่แล้ว “

“แป๊บเดียวนะบัว ตัวยกน้ำไปรอเลย ใกล้เสร็จแล้ว” กาญจน์กวินทร์เปิดตู้เย็นเพื่อจะหยิบขวดน้ำ หล่อนเหลือบไปเห็นถุงพลาสติกที่วางทิ้งไว้บนหลังตู้เย็น เป็นถุงที่มีชื่อร้านขายยาติดไว้ ด้วยความสงสัยหล่อนเลยหยิบขึ้นมาดู ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง

“นี่เตยเป็นอะไร ต้องไปซื้อยามาด้วย เอ๊ะ ! นี่มัน ?” กาญจน์กวินทร์ตาค้างเมื่อเห็นสิ่งที่หยิบออกมาจากถุงพลาสติก !!!