๖

“อ๋อ ชื่ออะไรจ๊ะ พี่ชื่อตาลนะคิดว่าน้องคงรู้จักพี่แล้ว” ยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มแสนหวานแต่เหมือนเคลือบยาพิษชนิดร้ายแรงเอาไว้

“ค่ะ ชื่อพระพายค่ะติดตามผลงานพี่ทางทีวีบ้าง เรื่องล่าสุดเพื่อนพระพายก็ชอบมากเลย” แม้รู้ว่าพี่ชายไม่ได้นิยมชมชอบดาราสาวคนนี้เท่าไหร่แต่มันก็ปวดใจที่เธอมีสิทธิ์ได้ยืนข้างเขา พระพายพยายามยิ้มให้อีกฝ่ายแต่ก็ยากเต็มที

“ขอบคุณมากนะคะ เรื่องนี้พี่ตั้งใจสุดๆ เลยนะ” เหมือนกับจะชวนคุยต่อ

“เข้าไปในงานกันเถอะ” สิงห์เอ่ยขัดขึ้นพร้อมทั้งหมุนตัวจะเดินเข้าไปกวินตาเองก็คล้องแขนเขาแล้วเดินเข้าไปด้วยกัน พระพายจึงทำได้เพียงเดินตามมองแผ่นหลังของทั้งสองดูเข้ากันยิ่งนัก คมิกมองตามนายทั้งสองก็ถอนหายใจออกมาด้วยความกลุ้มที่สิงห์ไม่ยอมเปิดใจตนเองเสียทีทั้งที่รักสาวเจ้ามาตั้งแต่เธอยังไม่ทันแตกเนื้อสาวเลยด้วยซ้ำ จำปิดกั้นตัวเองไปถึงไหนกัน

เมื่อเข้ามาภายในงานสิงห์ก็มีคนเข้ามาทักทายอยู่เสมอโดยที่ กวินตายืนเคียงข้าง พระพายเองไม่รู้จะไปยืนที่ไหนจึงเลี่ยงออกมาทางอาหารที่จัดให้อย่างละลานตา ท้องเริ่มประท้วงจึงจัดการตักอาหารแล้วไปหลบมุมทานอยู่ข้างพุ่มไม้ที่ไม่ค่อยมีคน เมื่อทานเสร็จเธอจะเอาจานไปเก็บก็พอดีกับมีคนเดินมาจึงชนอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“อุ้ย ขอโทษค่ะ” เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิดเพราะแอบทำเสื้อเขาเปื้อนอาหาร ใบหน้าหวานเงยขึ้นมาสบตาอีกฝ่ายก็ต้องชะงักทันที

“พี่ราพณ์” เปล่งเสียงออกมาแผ่วเบาเท่านั้น ใบหน้าคมยิ้มออกมาเหมือนผู้ใหญ่ใจดีมือหนาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็กเสื้อของตนเองที่เปื้อนไม่มาก

“นึกว่าพระพายจะจำพี่ไม่ได้เสียอีก” หญิงสาวไม่ได้ตอบโต้อะไรออกไปเพียงจำคำของพี่ชายตนเองได้ว่าไม่ควรอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ พระพายจะเลี่ยงหลบหากแต่อีกฝ่ายก็จับแขนบางเอาไว้

“เรียกพี่แล้วจะไม่คุยกันสักหน่อยหรือ”

“ขอโทษที่ทำชุดเลอะ ขอตัวค่ะ” กล่าวอย่างตัดเยื่อใยพยายามสลัดแขนออกจากการเกาะกุมของเขาแต่แรงชายก็มีมากเสียเหลือเกิน

“พี่ไม่ถือโทษเรื่องชุดหรอก แต่ว่าไม่ได้เจอพระพายเสียนานเลย พี่คิดถึงทั้งพระพายแล้วก็..” ยังไม่ทันพูดจบก็ได้ยินเสียงทุ้มที่ดึงขึ้นด้วยความโกรธ

“ปล่อยพระพายเดี๋ยวนี้!” เขายิ้มมุมปากแม้จะยังไม่ได้หันไปมองก็รู้ได้ว่าใครสั่ง

“ว้า ใกล้จะถึงเวลาสนุกแล้วสิ” มือหนาปล่อยออกทันทีก่อนหันไปเผชิญหน้าผู้มาใหม่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่างจากอีกคนที่นิ่งเสียจนบรรยากาศโดยรอบราวถูกแช่แข็งเอาไว้ เขาก้าวมาถึงตัวพระพายก่อนจับมือเธอดึงมาอยู่ข้างหลังเขาทันที

“สวัสดี เพื่อนรัก” น้ำเสียงยียวนสร้างความโกรธแค้นให้กับสิงห์ยิ่งนัก เขาไม่อยากแม้แต่จะพบหน้ามันอีก ศัตรูที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนรักที่เขาไว้ใจแต่แล้วมันก็พรากเอาความไว้ใจของเขาไป พรากชีวิตผู้หญิงบริสุทธิ์ ทำร้ายเขาเสียจนเจ็บปางตายและตอนนี้มันกำลังจะทำลายผู้ที่เป็นดั่งหัวใจของเขาซึ่งเขาจะไม่มีวันยอมให้มันทำอย่างแน่นอน!!

ทั้งสองจ้องหน้ากันนิ่งโดยที่พระพายทำได้เพียงแค่มองราพณ์อยู่ด้านหลังของพี่ชายเท่านั้น เธอจำได้ว่าทั้งสองเคยเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สิงห์กลับมาจากเรียนต่อปริญญาโท ราพณ์ก็ไปมาหาสู่ตลอดพร้อมทั้งเขายังเป็นคนที่นำพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา ผู้หญิงที่เธอไม่อาจสู้ได้เลยเพราะจนกระทั่งตอนนี้สิงห์ก็ยังลืมเธอไม่ได้

“พ่อครับ นี่ครองขวัญแฟนผมเอง” หลังสิงห์กลับจากเรียนปริญญาโทด้านการบริหารที่ต่างประเทศเพียงสองเดือนเขาก็พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในบ้านแนะนำให้กับทุกคนรู้จักเธอในฐานะคนรักของตนเอง

“สวัสดีค่ะ” ใบหน้าหวานยิ้มให้ผู้มีอายุพลางยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม คุณมังกรรับไหว้มองหญิงสาวนิ่งไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าที่รู้สึกเหมือนครองขวัญมีส่วนคล้ายพระพายหลานของตนเอง ด้วยกิริยามารยาทและหน้าตาที่ออกไปทางสาวหวานหากมีอายุเยอะกว่า

“นั่งเถอะ” มือหนาโอบเอวคนรักเอาไว้พลางนั่งลงที่โซฟาตัวยาว คุณมังกรจ้องทั้งสองนิ่งก่อนลูกชายจะมองโดยรอบราวกำลังหาใคร

“พระพายยังไม่กลับมาจากโรงเรียน” บิดาเอ่ยขึ้นเพราะช่วงนี้หลานสาวมีเรียนพิเศษภาคค่ำจึงกลับดึกโดยมีคนรถไปรับไปส่งทั้งยังมีผู้ติดตามที่คอยซุ่มดูไม่ให้เธอรู้สึกอึดอัดอีกด้วย

“เป็นไงมาไงถึงได้คบกับลูกชายฉันล่ะ” ท่านไม่ได้มีท่าทีคัดค้านอะไรเธอจึงรู้สึกเบาใจเพราะได้ยินกิตติศัพท์ความโหดมานักต่อนัก

“ผมจีบเธอก่อน” คำตอบสร้างความฉงนให้ผู้เป็นบิดายิ่งนัก เพราะรู้ว่าลูกชายมีแผลในใจเรื่องคนเป็นแม่และไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหนเลยกลับแปลกที่เข้าหาครองขวัญก่อน ฝ่ายผู้หญิงเองก็มีท่าทีเอียงอาย

“ลูกชายฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน หนูเป็นคนแรกยังไงก็ยินดีต้อนรับแล้วกันนะ” เหมือนได้รับการต้อนรับจากครอบครัวครองขวัญจึงยิ้มออกมาอย่างเขินอาย สองหนุ่มสาวมองหน้ากันก่อนเธอจะเสหลบด้วยความเขินในขณะที่สิงห์ทำเพียงแค่ยิ้มมุมปากเท่านั้น

“คุณลุงพระพายกลับมาแล้วค่ะ” เด็กน้อยในวันนั้นเติบโตเป็นหญิงแรกรุ่นที่สวยงามราวดอกไม้ที่เริ่มผลิบาน พระพายอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนรัฐบาลที่เป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ ใบหน้าหวานทาเพียงแป้งและลิปมันเท่านั้นหากดูอมชมพูอย่างไม่น่าเชื่อ ผมยาวถูกมัดเป็นหางม้าอย่างเรียบร้อย

“เข้ามาก่อนสิลูก” ร่างบางชะงักเมื่อพบกับบุคคลที่ตนเองไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ดวงตากลมโตสบตาพี่ชายที่มองมาก่อนจะเสหลบไป หัวใจดวงน้อยสั่นระริกด้วยความกลัวหากก็เดินไปนั่งข้างคุณลุงที่เลี้ยงดูตนเองราวกับลูกแท้ๆ

“นี่พระพาย หลานสาวฉันเอง” เด็กสาวที่ใส่ชุดมัธยมปลายยกมือขึ้นไหว้ผู้หญิงแปลกหน้าเธอสวยหวานเวลายิ้มยิ่งดูมีเสน่ห์ แววตากลมโตเปล่งประกายแวววาวราวแก้วคริสตัลจนนึกอิจฉาไม่ได้

“สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อขวัญนะ” แนะนำตัวเองกับน้องที่รู้สึกเอ็นดูตั้งแต่แรกเห็นด้วยกิริยามารยาทที่ดูเรียบร้อยพร้อมทั้งรอยยิ้มหวานที่ดูใสซื่อ สิงห์มองดูพระพายนิ่งช่วงนี้เขายุ่งกับงานที่กำลังจะเริ่มโครงการจึงไม่ได้ไปรับ-ส่งพระพายด้วยตนเองหากแต่มีคนขับรถไปรับและผู้ติดตามที่ขับรถตามโดยไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว