ตอนที่ 4 กูถูกพ่อบังคับ

“กูอยู่หน้าห้องมึงเนี้ย ตัวกูเปียกด้วยนะ หนาวมากด้วย ไอ้หมอ มึงมาหากูได้มั้ยอ่ะ”

“ไอ้จี เรื่องจริงปะเนี้ย”

“อืม”

“งั้นมึงรอกูอยู่ตรงนั้นนะเดี๋ยวกูไป”

พอผมวางสายผมก็หันมามองน้องอ้ายที่ส่งสายตามาอย่างไม่พอใจสุดๆ

“น้องอ้าย น้องอ้ายดูคนเดียวไปก่อนได้มั้ยครับ เดี๋ยวพี่ต้องไปหาไอ้จี”

“ระหว่างพี่จีกับอ้าย ใครสำคัญกว่ากันคะ

“ไม่ใช่ครับ แต่มันกำลังเดือดร้อนจริงๆ”

“แล้วอ้ายละคะ อ้ายเป็นแฟนพี่นะ”

แค่ฟังน้ำเสียงก็รู้ครับว่าน้องอ้ายโกรธผมมากแค่ไหน แต่ผมทิ้งไอ้จีไม่ได้จริงๆ

“เอาเป็นว่า น้องอ้ายจะกลับเลยรึเปล่าครับพี่จะได้ไปส่ง”

“อ้ายไม่กลับค่ะ”

น้องอ้ายไม่ยอมกลับท่าเดียวแถมหันหน้าหนีผมอีก ผมควรทำไงดีครับเนี้ย

“น้องอ้าย งั้นเดี๋ยวพี่กลับมารับนะครับ”

พูดจบผมก็วิ่งออกไปทันที ผมขับรถกลับมาที่คอนโดก็เห็นไอ้จีนั่งตัวเปียกอยู่ที่หน้าห้องพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ ผมตกใจกับสภาพของมันมากเลยนะ

“ไอ้จีมึงเป็นอะไร”ผมเข้าไปประคองมันให้ลุกขึ้นยืน

“ไอ้ซอล พ่อกูยึดคอนโดกู ยึดรถกู ยึดบัตรเครดิตกูไปหมดเลย เขาจะให้กูกลับไปแต่งงานกับลูกเพื่อนเค้าอ่ะหน้ามันกูก็ไม่เคยเห็นจะให้กูแต่งได้ไง พอกูไม่ยอมเขาก็ทำกับกูแบบเนี้ย”

มันร้องไห้ออกมาไม่หยุดเลยครับ ผมจึงดึงมันเข้ามากอดเอาไว้พร้อมกับลูบหัวมันเบาๆเพื่อปลอบใจ

หมอซอลโอบกอดจีรกาไว้ในอ้อมกอดเพื่อปลอบใจ หมอยอมทิ้งเอมอรมาเพียงเพราะได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ เพราะแค่นั้นก็ทำให้จิตใจของหมอซอลปั่นป่วนจนอยู่ไม่สุขแล้ว หมอซอลพาจีรกา เข้าห้องมาเพื่อให้เธอคลายความเสียใจลงไปบ้าง แต่เธอก็ยังเสียใจร้องไห้ไม่หยุด

ผมเดินไปเทน้ำส้มใส่แก้วแล้วเอามาวางไว้ให้ไอ้จีที่ยังคงร้องไห้อยู่ที่โซฟา ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยจริงๆครับ ผมอยากเห็นมันร่าเริง ลุกมายืนชี้หน้าด่าผมมากกว่า ผมจึงถอนหายใจออกมาแล้วนั่งลงข้างๆมัน

"ไหน มีอะไรจะเล่าให้กูฟังมั้ย"ผมใช้มือโอบไหล่มันเบาๆเพื่อบอกให้มันรู้ว่าผมพร้อมรับฟังมันทุกเรื่อง

"ฮืออออ … ไอ้หมอ กูถูกพ่อบังคับ"

"เรื่องอะไร เมื่อกี้มึงพูดในโทรศัพท์กูฟังไม่รู้เรื่องเลย"

"ฮือออ .. ไอ้หมอ ...ฮือออ"ไอ้จีมันยังคงร้องไห้สะอื้นไม่หยุดเลยครับ

"แล้วตกลงวันนี้แม่งจะเข้าใจกันมั้ยวะ มึงหยุดร้องก่อนได้มั้ยเนี้ย"

ผมดุมันเบาๆ คือถ้ามันยังร้องแบบนี้ทั้งคืนก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ แล้วอีกอย่างมันร้องดังมาก เดี๋ยวข้างห้องผมเขาจะหาว่าผมพาผู้หญิงมาข่มขืนซะมากกว่า

"มึงหยุดร้องก่อน กูจะได้ช่วยมึงได้ไง"

ไอ้จีเงยหน้ามามองผม ทั้งน้ำตาน้ำมูกเต็มไปหมดเลยผมจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดให้มันเบาๆ

"ยิ่งร้องตาก็จะยิ่งบวม แถมมีขี้มูกด้วยน่าเกลียด เดี๋ยวก็จะมาร้องให้กูทำตาให้อีก หยุดร้องจะดีกว่า สวยกว่าเยอะ"

ผมพูดปลอบใจมัน แล้วก็ได้ผลครับ มันค่อยๆระงับสติแล้วหยุดร้องไห้ไปในที่สุด

"ถ้าหยุดร้องแล้ว มึงก็เริ่มเล่าให้กูฟังได้แล้ว"ผมค่อยๆวางมือไว้ที่มือของมัน

"ก็พ่อกูอะดิ บังครับให้กูแต่งงานกับลูกชายเพื่อนเขาอ่ะ"

" มึงเคยเจอมันรึเปล่าล่ะ"

"กูก็ไม่รู้พ่อบอกกูว่า ลูกชายเพื่อน มันเป็นคนดี อยากให้กูแต่งงานเพื่อชีวิตที่ดีของกู ทั้งๆที่พ่อก็รู้ว่ากูคบกับพี่เต้อยู่อ่ะ พอกูไม่ยอม ก็ตัดบัตรกู ไล่กูออกจากคอนโด ทำทุกวิถีทางบีบกูทุกอย่างอ่ะ"

ไอ้จีมีท่าทีรุนแรง ผมว่ามันคงจะโกรธพ่อมันจริงๆนะครับแบบนี้

"ไอ้จี ปกติลุงภพเป็นคนมีเหตุผลนะ กูว่า มึงลองฟังเหตุผลลุงภพก่อนดีมั้ย"

"กูไม่ฟังอ่ะ ถ้าจะให้กูแต่งงานกูต้องแต่งกับพี่เต้เท่านั้น"

ผมชะงักไปเลย นี่ถ้ามึงพูดแบบนี้เอามีดมาแทงกูเลยดีกว่านะ พูดไม่นึกถึงใจกูเลยจริงๆนะไอ้จี

"เออแล้วแต่มึงเลย แล้วยังไงนี่มึงจะไปอยู่ที่ไหน กูจะได้ไปส่ง"

"กูจะอยู่กับพี่เต้ แต่พี่เต้มีบิน กูเลยมาอาศัยนอนกับมึงก่อน"

นี่ถ้าไอ้จีมันไปอยู่กับพี่เต้ ผมว่าผมบ้าตายแน่ๆ ผมจึงคิดแผนชั่วๆเพื่อที่จะรั้งมันไว้ใกล้ผมขึ้นมา

"เอางี้ดีกว่า มึงย้ายมาอยู่กับกูนี่แหละไม่ต้องไปอยู่กับพี่เต้หรอก"

"แล้วทำไมกูต้องมาอยู่กับมึงด้วยอ่ะ"

"ก็ถ้ามึงมาอยู่กับกูรอเวลาที่พ่อมึงหายโกรธมึงจะได้ไปอธิบายกับพ่อมึงได้ไง ว่าไอ้พี่เต้มันเป็นคนดี มันให้เกียรติมึงไม่ชิงสุกก่อนห่าม อะไรแบบเนี่ย"

"แต่กูกับพี่เต้ได้กันแล้วนะ"

" แต่พ่อมึงยังไม่รู้ไง เอาตามนี้แหละ มึงรีบเอาของไปเก็บเลย ในห้องกูนะ"

ไอ้จีพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของผม มันจึงเดินไปลากกระเป๋าแล้วเข้าห้องผมไป แต่ผมนี่ดิต้องมานั่งทำใจมือสั่นใจสั่นอยู่เนี้ย เพราะต่อไปนี้ไอ้จีมันจะมาอยู่กับผมทุกวัน นอนเตียงเดียวกัน กินข้าวด้วยกัน ผมจะทนไหวแค่ไหนละครับเนี้ย

"กรี้ดดดดด…...ไอ้หมอ!!!!!!"

ไอ้จีตะโกนกรีดร้องออกมาอย่างดังผมจึงรีบวิ่งไปหามันในห้องซึ่งตอนนี้มันใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบกายอยู่ผมถึงกับชะงักเบรกหัวทิ่มเลย

"มะ.. มึงเป็นบ้าอะไรไอ้จีร้องทำไม"

"มึงดูดิไอ้หมอ ตากูบวมอ่ะ มีรอยย่นด้วย พรุ่งนี้กูมีถ่ายแบบนาฬิกาด้วยนะ"

ไอ้จีมันเต้นเร่าๆอย่างกับเด็กๆ ผมถึงกับกุมขมับเลย เรื่องแค่นี้มึงร้องอย่างกับจะโดนฆ่าเลยนะ

"แล้วมึงจะร้องเพื่อ"

"ก็ร้องให้มึงช่วยกูไง ทำไงดีอ่ะไอ้หมอซอล"

"เออ มึงนั่งลงไปเลย เเม่งตกใจไปหมดแล้วกูเนี้ย"

ผมจับไหล่มันกดลงเพื่อให้มันนั่งลงไปบนเตียง แล้วผมก็เดินไปหยิบตลับยาในลิ้นชักออกมา ยาที่ผมไปช่วยเพื่อนผลิตมาที่ญี่ปุ่นเพื่อเอามาไว้ให้ไอ้จีมันใช้นี้โดยเฉพาะเลยแหละครับ