บทที่2 จวนท่านแม่ทัพแตก 1/2

สามวันผ่านไป

เรื่องของอนุภรรยาทั้งสามเงียบลงไปภายในเวลาไม่นานนักไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นฝีมือใคร ต้องเป็นท่านพ่อของนางอย่างไม่มีผิดคนอย่างเขาสามารถทำให้เรื่องทุกอย่างให้เงียบลงได้ภายในเวลาไม่กี่วันทุกอย่างก็กลับไปเป็นปกติ ไหนว่าไม่ชอบยุ่งเรื่องในจวนเหตุใดเรื่องเล็กๆน้อยเช่นนี้เขาถึงได้ลงมือเสียเอง

“หน้าที่สามีก็ทำไม่ได้ หน้าที่พ่อก็ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ข้าล่ะอยากได้พ่อใหม่จริงๆเลย”ข้าคือคุณหนูรองต้าลี่ชิงผู้ใสซื่อๆมีท่านแม่ผู้งดงามแถมจิตใจดีเป็นที่หนึ่ง ข้ามีพี่ใหญ่อยู่หนึ่งคนแต่เขานั้นได้จากไปเพราะโรคร้ายที่รักษาไม่หายดั่งนั้นจวนท่านแม่ทัพใหญ่แห่งนี้จึงไร้คนปกครองโดยแท้ ท่านแม่ถูกปลดลงมาจากตำแหน่งฮูหยินเอกเป็นเพียงสาวใช้ข้าถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกชู้ ส่วนท่านพ่อผู้หูเบาไร้ใจก็หนีไปอยู่ค่ายทหารไม่กลับมาจวนเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่พอได้ข่าวว่าที่จวนมีเรื่องเกิดขึ้นก็สั่งคนมาปิดข่าวทันที

“แบบนี้หรือที่เขาเรียกว่าลำเอียง”ต้าลี่ชิงนั่งบ่นไปเด็ดขนไก่ทิ้งไปเป็นกำโดยไม่รู้ตัว น่าสงสารแม่ไก่ทั้งหลายที่ต้องมาเป็นที่รองรับอารมณ์ของคุณหนูน้อยผู้นี้

กะต๊ากๆ!!!

“แฮะๆ โทษทีข้าทำเพลินไปหน่อย”จากเดิมเพียงแค่จะมาขอขนแม่ไก่ไปสักสองสามอัน แต่ที่ไหนได้ไก่สิบตัวถูกนางถอนขนทิ้งจนหมดเกลี้ยงเลยแล้วยังจะมีหน้าจะมาขำมันอีก!

ผักกาดในแปลงพากันโตวันโตคืนและในที่สุดก็สามารถเก็บมันไปทำอาหารได้และเมนูแรกที่คุณหนูรองต้าลี่ชิงภูมิใจนำเสนอก็คือ ผักกาดขาวห่อหมูพร้อมด้วยน้ำจิ้มสูตรพิเศษ และ กิมจิผักกาดขาว เป็นสูตรอาหารเดิมจากโลกที่นางจากมานั้นเอง

“ท่านแม่อาหารของลูกไม่อร่อยหรือเจ้าคะ”

“อร่อยมากแม่ไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อนเลยลูกไปเอาอาหารดีๆแบบนี้มาจากห้องครัวหรือ”ท่านแม่คงคิดว่านางไปขโมยมาแน่ๆเลย

“ลูกทำเองเจ้าค่ะ”

“หื้อ ลี่เอ๋อร์พูดโกหกแม่ไม่ดีเลยนะ”

“ลูกเปล่านะเจ้าคะ”นางหรือจะกล้าโกหกผู้อื่นโดยเฉพาะกับท่านแม่ของนางแล้วยิ่งไม่มีทางเป็นไปได้

“สาวใช้ชิงหยุนอนุทั้งสามต้องการให้เจ้าไปทำอาหารให้ในวันนี้”เสียงมารผจญโผล่มาแต่ไกลเสียงเรียกของบ่าวรับใช้คนหนึ่งมายืนตะโกนเรียกท่านแม่ของข้าอยู่หน้าเรือนนอน

“ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”ท่านแม่ตอบกลับสาวใช้นางนั้นกลับไป พวกนางเมียน้อยพวกเจ้าคิดจะใช้แรงงานท่านแม่ของข้าไม่ให้ได้มีเวลาพักผ่อนสินะ

“ท่านแม่ลูกยังมีอาหารอยู่อีกสามชุดเดี๋ยวลูกจะให้คนนำไปส่งให้เองเจ้าคะ”อยากได้อาหารหรือเดี๋ยวต้าลี่ชิงคนนี้จัดให้พวกเจ้าทั้งสามเอง!

“จะดีหรือลี่เอ๋อร์”

“ดีสิเจ้าค่ะ”

“งั้นแม่ฝากเจ้าแล้ว”

“เจ้าค่ะ”

เมื่อเดินออกมาข้างนอกได้ต้าลี่ชิงก็สั่งให้ระบบนำอาหารออกมาทั้งสามชุดแล้วทำตามแผนเอาอาหารทั้งสามชุดไปวางไว้ในห้องครัวแล้วรอคนมายกไปส่ง อยากกินอาหารดีๆหรือฝันไปเถอะถึงอาหารจะออกมาหน้าตาดีแต่รสชาติยิ่งกว่าน้ำในโถส้วมแบบนั้นเป็นข้าก็ยังทานไม่ลงเลย ยิ่งของหวานยิ่งไม่ต้องพูดถึงนางใส่แมลงสาบลงไปหลายตัวหากทานลงก็ทานเลยสิ ส่วนน้ำชาแม้จะส่งกลิ่นหอมแต่ถ้ารู้ว่าทำมาจากสัตว์หลายชนิดพวกนางยังจะดื่มลงอยู่ไหม?

“กลับไปนอนดีกว่า”

[ระบบเพิ่มแต้มความชั่วร้ายให้ท่านเป็นจำนวน 50,000 แต้ม]

“ได้รับแต้มเพิ่มมาเยอะจัง”สงสัยความชั่วร้ายจะให้คะแนนสูงกว่าความดีถ้างั้นก็…?

ตู้ม! ตู้ม!

เสียงดังเกิดขึ้นมาจากหลายจุดภายในจวนติดต่อกันเป็นระยะๆมันเกิดมาจากที่นางนำลูกระเบิดไปฝังไว้รอบๆจวนของเหล่าอนุทั้งสามนั้นเอง แม้จะมีคนโชคร้ายที่ต้องเสียชีวิตไปบ้างนั้นก็เพราะเขาดันมาทำร้ายนางกับท่านแม่เองช่วยไม่ได้หากเขาจะดวงซวยเดินไปเหยียบเข้ากับหลุมระเบิดเอง ความเสียหายภายในจวนหรือนางไม่ได้สนใจนักเพราะอีกไม่นานนางก็จะพาท่านแม่ออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว แต่ก่อนจะไปก็ขอเก็บหนี้ทบต้นทบดอกสักหน่อย

“หึๆ”และแล้วผู้คนที่เดินผ่านคุณหนูรองไปมาต่างก็พากันรีบเดินจากไปอย่างเร็วไวเพราะต่างพากันเข้าใจว่านางนั้นเป็นเด็กเสียสติไปแล้วนั้นเอง ข้าออกจะน่ารัก! มันคือความคิดของนาง