รอยรักบนรอยแค้น บทที่2...

“นี่ค่ะการ์ดเปิดประตู...ตารางทำความสะอาดมี2 รอบ เช้า10:00 นาฬิกา ถึง12:00 นาฬิกาค่ะ ถ้าไม่สะดวกช่วงเช้า มีช่วงบ่ายอีกรอบตั้งแต่ 14:00 นาฬิกาถึง15:00 นาฬิกาค่ะ”

การ์ดเปิดถูกส่งให้ พร้อมกับอธิบายการบริการพื้นฐาน

พิมพิสาพยักหน้าเข้าใจ เธอเดินนำเพื่อนๆ ไปยังลิฟต์หรูด้านหน้า

“โรงแรมระดับ5ดาวนี่ ทุกอย่างดูหรูไปหมดเลยเนอะ”

อริสลาเปรยลอยๆ ตอนที่เหลียวมองไปรอบๆ ตัว

“เจ้าของไม่ใช่คนธรรมดานี่ยะ” หัวโจกของกลุ่มรีบพูดอวด

แอนนาที่นิ่งมาตลอดเริ่มสนใจนิดๆ

“ใครเหรอ?” เธอถามเบาๆ ยื่นมือไปกดปุ่มหน้าลิฟต์ และยืนรอด้านหน้าอย่างสงบ

“วอลคอฟ เศรษฐีรัสเซีย...ตระกูลดังที่พวกเธอน่าจะเคยเห็นผ่านตาตามข่าวเซเลป” พิมพิสาเฉลย เธอตามข่าวคนกลุ่มนี้มาสักพักใหญ่ๆ เมื่อทายาทคนเดียวของวอลคอฟ น่าสนใจพอๆ กับดาราดังแถวหน้าของฮอลลีวูด!!

หากจับคีริวไปยื่นข้างๆ เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์ ที่แสดงเป็น ดอกเตอร์สเตรนจ์ของจักรวาลมาร์เวล เจ้าพ่อหนังแอคชั่นแฟนตาซีชื่อดัง แทบจะสูสีกันทีเดียวกับความมีเสน่ห์ แบบชวนให้สะดุด เพียงแค่สบสายตา...

แอนนาสะดุด...เธอคุ้นพิกลกับนามสกุลคนดังที่พิมพิสาเอ่ยถึง

หญิงสาวสะบัดหน้าแรงๆ คงไม่ใช่ ‘เขา’ หรอก เมื่อคนในความทรงจำของเธอ ไม่ได้รวยขนาดนั้น นั่นคือความคิดของเด็กคนหนึ่ง...ตอนนั้นแอนนาไม่รู้จักด้วยซ้ำความแตกต่างระหว่างคนมีสตางค์ กับครอบครัวคนธรรมดาอย่างตนเอง

ถึงจะเคยรู้สึกพิเศษกับคน คนนั้น แอนนาพยายามกดความเจ็บปวดนั้นไว้แค่ในใจ... ไม่ตามข่าวเขา เมื่ออยู่ห่างคนละซีกโลก เกือบจะลืมได้อยู่แล้วเชียว... ดันมาสะดุดกับนามสกุลคุ้นหูเสียอีก!!

“วู้...ทะเลจ๋า!!”

เจ้าแม่จอมเปิ่น ตะโกนโหวกเหวกที่ระเบียง

เมื่อภาพที่มองเห็น สวยจนแทบจะพุ่งหลาวเข้าใส่ หากไม่สูงนัก...แต่นี่ชั้น14 เกือบจะสูงสุดอยู่แล้ว อริสลาเลยทำแค่แหกปากตะโกน เมื่อเกิดความรู้สึกประทับใจ

แอนนาส่ายหน้า รื้อเสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาจัดการแขวนในตู้ข้างผนัง

“แอน พิม มาดูเร็วๆ”

อริสลายังส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดไม่หยุด

“ทะเลมันไม่หายไปไหนหรอก เรามีเวลาเกือบอาทิตย์ที่จะโกยความสุขใส่ตัวให้เต็มที่” พิมพิสาท้วง หล่อนฉวยชุดว่ายน้ำเดินหายเข้าไปในห้องน้ำกว้าง...อดข้าว ฟิตหุ่นมาเป็นเดือนๆ ก็เพื่อวันนี้โดยเฉพาะ “แท่นแท๊น!!”

หลังหายไปเกือบ10 นาที สาวสะคราญที่มีแค่บิกินนี่สีเหลืองอ๋อยเกาะรัดสะโพกผาย กับผ้าสามเหลี่ยมแคบๆ ปิดบังเนินทรวงก็เดินเฉิดฉายออกมา

“ว้าววววว...ยัยพิม แกสวยเกินหน้าฉัน ฉันไม่ยอม!!”

อริสลาท้วงเสียงขุ่น ก้มมองเอวอวบๆ ของตนเองก่อนจะย่นหน้า “มันต้องมีบ้างล่ะ คนที่ชอบสาวอวบอย่างฉัน” หล่อนคว้าชุดว่ายน้ำสีสดใส เดินหายเข้าไปในห้องน้ำเช่นเดียวกัน

“แอนไม่เปลี่ยนชุดเหรอ?”

พิมพิสาหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจก เธอเอ่ยถามแอนนา เมื่อหญิงสาวยังไม่ขยับตัวไปไหน สาละวนกับการรื้อเสื้อผ้าในกระเป๋าอย่างเดียว

“ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบลงน้ำ”

แอนนาหุ่นดีไม่แพ้พิมพิสาเลย แต่เธอเขินอายสายตาคนมองมากกว่า ความเชื่อมั่นในตนเองของเธอถูกทำลายลงตั้งแต่วันนั้น... มันเป็นปมที่ติดค้างอยู่ในใจ จนกลายเป็นคนไม่มั่นใจตนเอง เธอกลัวการถูกปฏิเสธอีกครั้ง หญิงสาวเก็บตัว เลยกลายเป็นคนขี้อาย

“ฉันกับยัยพิมลงไปอ่อยหนุ่มข้างล่างก่อนนะ”

อริสลากล่าวเสียงสดใส เธอเตรียมพร้อมในชุดว่ายน้ำสีสด แม้จะเปิดเผยเนื้อตัวไม่เท่าแม่คนหุ่นนาฬิกาทรายอย่างพิมพิสา เธอก็เด่นสะดุดตาไม่แพ้เพื่อนเลย เมื่อใช้สีสันแสบตาเป็นจุดขาย

“ตามสบาย...จะให้สั่งมื้อค่ำรอมั้ย หรือจะลงไปทานข้างล่าง”

แอนนารีบถามความเห็นของเพื่อนๆ ก่อน ที่สองสาวจะถลาออกจากห้องพักไป

“เดี๋ยวค่อยตัดสินใจอีกทีนะ...ไปล่ะ” อริสลาโบกมือไหวๆ เธอถูกเพื่อนสาวใจร้อนรั้งไปที่โถงทางเดิน แอนนาได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนทั้งสอง ก่อนที่ประตูจะปิดงับลง

เธอเดินเลยออกมาที่ระเบียง หลังรื้อกระเป๋า และจัดข้าวของเสร็จ หญิงสาวกางมือกว้างๆ สูดอากาศแสนสดชื่นเข้าปาก ทอดสายตามองสระน้ำเบื้องล่าง และเห็นเพื่อนทั้งสองเป็นแค่จุดเล็กๆ ที่แอนนาจำได้ คงเป็นเพราะชุดสีแสบตาของอริสลานั่นเอง... “แสบจริงๆ” เธอรำพัน โครงศีรษะกับความเปิ๊ดสะก๊าด…ของเพื่อนสาวทั้งสองคน...