รอยรักบนรอยแค้น บทที่2.

แม้ไม่มีคำสั่งตรงๆ แต่หน้าที่ของเกย์คือทำให้เจ้านายพอใจ และการพักยาวช่วงสิ้นปีนี่ คือการชาร์ทแบทที่นิโคไลทำมานานปี ดังนั้นต่อให้ไม่เอ่ยปากพูด เกย์ก็พอจะรู้ใจเจ้านาย

“เยี่ยม!! โบนัสปีนี้ ผมจัดเต็มให้เลยนะ”

ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นตบบ่าลูกน้องหนุ่มแรงๆ

“ขอบคุณครับ” เกย์ค้อมตัวลง เขาหมุนตัวเดินออกไปด้านนอกแบบรู้หน้าที่

“ผมว่างแหละ ทีนี้เราจะไปฉลองกันที่โรงแรมของคุณ หลังงานคุณจบลง” คีริวยกหัวแม่โป้งขึ้นชู ไอ้ความรู้สึกห่อเหี่ยวหายเป็นปลิดทิ้ง เมื่อช่วงเวลาที่เขาคิดว่าเซ็งสุดขีด มีเพื่อนรักเข้ามาเสริม มันคงเป็นความทรงจำดีๆ ที่สุดในโลก เพราะโปรแกรมที่เขาวางไว้คงไม่ถูกโยนทิ้ง

“ว่าแต่...ไหนล่ะคู่ควงคุณคีริว?” นิโคไลหมุนมองรอบตัว เขาถามหาคู่ขาของเพื่อนหนุ่ม

“ไปหาเอาข้างหน้าดีมั้ย ตื่นเต้นดี...” นัยน์ตาของคีริวเต้นระริก เมื่อโปรแกรมที่วาดไว้ในหัวคือการหาสาวสักคนมาแนบข้าง แต่ไม่ใช่คนคุ้นเคย

“เข้าท่า”

การออกล่า!! คือเกมที่สุดตื่นเต้น เป็นการไล่ล่าเพื่อชัยชนะ ความรู้สึกเช่นนั้นหายไปจากชีวิตเนิ่นนาน นับตั้งแต่มีชื่อเสียงมีหน้ามีตา “เล่นเกมแมวจับหนูเหรอ ได้เลย...แต่หน้าผมนี่... แค่กระดิกนิ้ว สาวๆ พวกนั้นก็แทบจะกระโจนใส่”

นิโคไลบ่น บนสื่อสิ่งพิมพ์มีภาพเขาปรากฏขึ้นทุกวัน แบบนี้เกมล่าแต้ม...คงกร่อยน่าดู เมื่อสาวๆ ที่เขาคิดจะล่า ยอมสยบให้ตั้งแต่สบตา

“ปลอมตัวสิ ไม่เห็นจะยาก”

เกมสนุกๆ ผุดขึ้นมาในหัว การปลอมตัวแบบพระเอกภาพยนตร์ที่เคยผ่านตา คงช่วยให้การออกล่าครั้งนี้ สนุกจนลืมไม่ลง

บทที่2.น้ำใส หาดทรายสวย

ธรรมชาติสวยสมค่ำร่ำลือ หาดทรายละเอียดกว้างสุดลูกหูลูกตา...สายลมพัดเอื่อยๆ ระลอกคลื่นซัดสาดเข้าหาหาดกว้างไม่ขาดระยะ

พิมพิสากางมือ สูดลมหายใจเอากลิ่นทะเลเข้าปอดแรงๆ รำพันเสียงใส “ฉันอยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากกลับบ้านแล้วล่ะ”

“ไม่ได้หรอกยะ หล่อนไม่มีที่พักที่นี่ เพราะหากบ้านหล่อนรวยจริงๆ หล่อนคงไม่ทำงานอยู่ที่เดียวกับฉันหรอก...” อริสลาแย้ง พลางตวัดตาค้อนให้

“ค่าใช้จ่ายแต่ละวัน...ฉันคงได้กินแต่น้ำทะเลต่างข้าว หากอยากอยู่ที่นี่นานๆ”

หล่อนบ่นต่อ เสียงกร่อยๆ เฉพาะค่าโรงแรมที่จองได้ในราคาถูก ก็ยังแพงอยู่ดีสำหรับเธอ ดีทว่าสามสาวช่วยกันหารคนละส่วน เงินก้อนใหญ่ที่ต้องจ่าย เลยไม่สูงนัก

“เอาของไปเก็บ แล้วลงมาหาแหล่หนุ่มๆ กันดีกว่า”

แอนนามองเห็น...หนุ่มต่างชาติหน้าตาดีเดินกันให้ขวักไขว่ ที่นี่เป็นสวรรค์สำหรับคนต่างชาติ เมื่อรายได้ของเขามีมากพอที่จะจ่าย หากเทียบกับค่าครองชีพในประเทศของตนเอง คนต่างชาติส่วนใหญ่จึงนิยมที่จะท่องเที่ยวในโซนเอเชีย ค่าใช้จ่ายของเขาลดลงกว่าครึ่ง... แถมอาหารการกินก็เอร็ดอร่อยถูกปาก จนต้องย้อนกลับมาหลายๆ ครั้ง

“เป็นความคิดที่ดี”

สองสาวสนับสนุนเสียงลั่น! ทั้งหมดจึงลากกระเป๋าเดินทาง ตรงไปยังล็อบบี้ของโรงแรม...โรงแรมอันดับหนึ่งของกระบี่ วอลคอฟแกร์นแอท...หรูหรา และแพงหูฉี่ โชคดีที่หนึ่งในสามสาว ได้บัตร Gift Voucherมาแบบฟรีๆ คงเป็นช่วงที่โรงแรมดัง กำลังโปรโมทตัวเอง...ส่งเสริมการท่องเที่ยว และเป็นการตลาดแบบนักลงทุน

ลดรายจ่ายค่าที่พัก แต่กลับได้รับรายได้จากส่วนอื่น เมื่อนักท่องเที่ยวหนึ่งคน น่าจะใช้จ่ายได้มากกว่าที่คิดไว้...เมื่อสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ต้องจ่ายแทบทั้งนั้น แม้กระทั่งที่นั่งริมหาด...

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ?” ประชาสัมพันธ์สาวสวยกล่าวทักทายแบบเป็นมิตร

“เราจองที่พักไว้...อยากเช็กอินค่ะ”

พิมพิสายื่นโทรศัพท์ส่วนตัวให้พนักงานสาวดูอีเมลที่ติดต่อกับทางโรงแรม โดยใช้สิทธิพิเศษ

หล่อนค้นหาหมายเลขที่จองไว้ ก่อนจะยิ้มหวาน

“คุณพิมพิสา...จองห้องชุด1ห้อง เสริมเตียงเล็ก...วันที่26ถึงวันที่2มกราคมนะคะ” หล่อนแจ้งเสียงใส หลังเสิร์ชหาหมายเลขการจองจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ตนเอง

“ค่ะ”