ตอน “ย้อนอดีต(2)" 4

ใบหน้าอันดุดันโน้มเข้าหา เรียวปากหยักโฉบลงจูบบดขยี่เรียวปากบางอย่างเร่าร้อน ฟันใหญ่ขมกัดทั้งดูดทั้งเล็มริมฝีปากบางจนแดงบวมเจ่อ ลิ้นหนาปาดเลียควานหาเข้าไปชิมความหอมหวานจากโพรงปากเรียว พร้อมทั้งดูดเรียวลิ้นน้อยจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ซอนไซลูบไล้ผิวเนื้อตั้งแต่ปลายเท้าลูบสัมผัสไปตามผิวนิ่มจนถึงขอบลิงตัวน้อย แล้วออกแรงกระชากบีกีนี่ตัวบางขาดติดมือ

“กรี๊ดดด...พิ...พี่โตพรเจ็บ...ฮืออ” ร่างอวบกึ่งนั่งกึ่งนอนตื่นตระหนก รู้สึกแสบผิวตรงจุดซ่อนเร้นเนื้อผ้าลูกไม้คงจะบาดแน่ ตากลมโตเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาสั่นไหวระริกยามมองใบหน้าของชายหนุ่ม

เรียวขาของเธอนั่นยังโดนชายหนุ่มจับแยกออกให้มาโอบลอบเอวสอบ มือน้อยทั้งสองข้างยกขึ้นผลักดันทุบตีร่างหนา เล็บยาวๆ ของเธอขีดข่วนไปตามอกหนาแน่นสีแทน เธอดิ้นหนีเขาแต่ก็สู้แรงของชายหนุ่มไม่ได้ กลัวแสนกลัว นี่เขาจะขืนใจเธอหรือ

“ดี...ฉันชอบให้เธอเจ็บชอบไม่ใช่เหรอเรื่องแบบเนี่ย” เสียงเยือกเย็นแหบห้าวกระซิบบอกเธอ

สิงโตแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม ยามได้เห็นใบหน้านวลเต็มไปด้วยน้ำตา ไหนจะเรียวปากบางที่แตกเพราะน้ำมือของเขา มุมปากบางมีเลือดไหลซึม ไหนจะตรงพวงแก้มที่เขียวช้ำตอนที่เธอหกล้มอีก คนซาดิสท์มองด้วยความสะใจ

“ฮืออ...พรกลัวแล้ว...”

“คนอย่างเธอกลัวเป็นด้วยเหรอ วันนี้ฉันจะยัดเยียดสิ่งที่เธออยากได้ให้เธอไง” สิงโตใบหน้าเหย่เก เขาเจ็บปวดตรงลำตัวด้านล้าง ความใหญ่โตโนกนูน มันดุนดันกางเกงบ็อกเซอร์จนเห็นชัดว่ามันพร้อมเต็มที่แล้ว ที่จะเข้าไปอยู่ในตัวเธอ เขาบดขยี่ไอ้เพื่อนคู่ใจที่อยู่ใต้ล่มผ้าตรงหว่างขาด้านในของเธอ ขยับถูไถเล่นๆ ให้เธอตื่นกลัว มือหนาก็รั้งจับปลายกระโปรงตัวสวยให้ถลกไปกองอยู่ที่เอวอวบสายตาหื่นๆ ก็ก้มมองเจ้าน้องชายถูไถช่อชบา

“พี่โตพรกลัวแล้วอย่าทำแบบนี้กับพรเลยนะ...ฮืออ” ร่างบางสั่นกลัวคนตัวโต ที่ทำการอุกอาจ เขาจงใจทำให้เธอเจ็บ แววตามัจจุราชจ้องมองเธออย่างจะเอาชีวิตเธอไปทิ้งในขุมนรก

“แน่ใจนะว่าเธอกลัว...ฉันว่าเธอกลัวที่จะไม่ได้ฉันเป็นผัวต่างหากมั่ง” สิงโตผลักร่างอวบให้นอนหงาย มือหนาก็รั้งความเป็นชาย เอาออกมาจากที่ซ่อน เขาจับแท่งร้อนชักขึ้นลง แล้วจ่อปลายหัวหยักตรงร่องกุหลาบสีสวยที่ยังปิดสนิท สะโพกสอบผลักดันเอ็นร้อนเข้าหาร่องรักทีเดียวจนสุด ชายหนุ่มไม่ให้โอกาศหญิงสาวได้หายใจ เขากระแทกเน่นๆ ตรงร่องรัก ทำซ้ำๆ อยู่เป็นนาน

“กรี๊ดดด !!...ละ...เลวที่สุด...” พรพรรณกระซิบเสียงติดขัดแผ่วเบา เจ็บและจุกเวลาชายหนุ่มกดความเป็นชายเข้าออก

“ฉันเลวขนาดนี้ เธอยังอยากได้ฉันเป็นผัวอยู่ไม่ใช่เหรอ ?” ชายหนุ่มไม่หยุดความบ้า เขาขยับเขยื่อนชักเข้าชักออกอยู่ในตัวเธออย่างคนเสียสติ สะโพกสอบกระแทกๆ แล้วบดเน้นวนเป็นวงกลมแล้วกระแทกเข้าไปอีกหลายทีซ้ำๆ ทำเพราะความสะใจ มือหนาก็ยื่นเข้าไปรั้งกระชากดึงเสื้อตัวสวยรวมทั้งยกทรงตัวบางให้ขาดติดมือ เขาโยนเศษเสื้อที่ขาดทิ้งไปคนละทิศละทาง สะโพกสอบกระแทกกระทั้งร่างบางจนสั่นคอน มือหนายื่นเข้าไปลูบไล้สัมผัสบีบเค้นทรวงอกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงสะเทือน

“กรี๊ดดดด !!...พิ...พี่โต...พรเจ็บ...อึกก...” ร่างอวบอั๋นสั่นคอนเพราะแรงกระแทก ใบหน้านวลอาบไปด้วยน้ำตา เสียงสะอึกของเธอผสมกับเสียงบอกว่าเจ็บๆ สั่นเครือ เจ็บปวดตรงกลางใจสาว ทั้งจุกเสียดปวดตรงท้องน้อย เธอพยายามยกมือขึ้นผลักดันเขาออกจากการทำร้าย เขาไม่คิดปราณีเธอเลยสักนิด

“หึหึ...เธอชอบไม่ใช่เหรอ” เปล่งเสียงแหบห้าวเพราะความเสียวซ่าน ชายหนุ่มไม่รู้ใจตัวเองว่าขณะนี้ต้องการอะไรจากเธอ มันทั้งดียามได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอ แต่แววตาเข้มจ้องมองเธอนั่นมันเหมือนสิงโตที่กำลังขย่ำเหยื่อ อยากจะทำให้เธอเจ็บปวดมากกว่านี้ คนตัวโตรีบรั้งมือบางไว้ เขาใช้มือข้างเดียวจับข้อมือของเธอทั้งสองข้างยกขึ้นไว้เหนือศรีษะ สะโพกสอบยิ่งกระแทกกระทัง ยิงความเป็นชายใส่ช่อชบาที่บีบรัดจนเขาจะขาดใจตาย

เสียงกรี๊ดร้องของหญิงสาวมันไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวเลยสักนิด เขายังทำร้ายย่ำยีเธอเหมือนสัตว์ตัวหนึ่ง พรพรรณได้แต่นอนสะอื้นเป็นหุ่นนุ่มนิ่มให้ชายหนุ่มจับพลิกซ้าย พลิกขวา คว่ำหน้าหงายหลัง ทุกท่วงท่าที่คนตัวโตต้องการ กระทังกระแทกตามใจชอบของเขา กว่าบนลงทันฑ์อันโหดร้ายป่าเถื่อนดุเดือดที่ชายหนุ่มยัดเยียดให้จะจบลงก็เล่นเอาร่างบางนอนหมดแรง หายใจรวยริน หมดสติไปแบบไม่รู้ตัว หญิงสาวไม่อาจรับรู้ได้ว่าเขายังจะทำร้ายเธออยู่หรือเปล่ายามเมื่อเธอไร้สติ......