ตอน “ย้อนอดีต(2)" 3

พรพรรณยกเรียวแขนสลวยโอบกอดหน้าท้องของตัวเองไว้ เธอจะปกป้องลูกในท้องเท่าชีวิตของเธอ ตากลมโตเต็มไปด้วยน้ำตามันสั่นระริก ยามแหงนมองคนร่างหนาที่ก้าวเดินตามเธอมาอย่างเชื่องช้า เขาจะฆ่าเธอจริงๆ อย่างที่เขาพูดไว้ใช่ไหม

“ฉันจะนับหนึ่งถึงสิบให้เวลาเธอหนี ถ้าเธอหนีพ้นฉันจะไม่ทำร้ายเธอ...แต่ถ้าเธอหนีไม่พ้น...หึหึ...เธอคงรู้นะว่าฉันจะทำอะไรเธอ” สิงโตยืนจังก้า ใบหน้าของชายหนุ่มดุร้ายเหมือนชื่อของเขา แววตาสีเข้มกลายเป็นสีแดงก่ำจ้องมองคนร่างบางที่พยายามถอยหลังหนี

“พี่โต...พรกลัวแล้วอย่าทำอะไรพรเลยนะ...ฮืออ” หญิงสาวเปรยเสียงสะอื้นสั่นเครือ เธอกลัวเขา ร่างน้อยได้แต่ขยับตัวถอยหลังหนี จนแผ่นหลังชนเข้ากับข้างรถ

“กลัวทำไมนรกมันเป็นที่ของเธอ…”

“อย่าคิดที่จะทำอะไรพรนะ พรจะฟองพ่อ…”

“ฮ่าๆๆ ลุงกำนันนะน่ะ พ่อเธอนะอยากได้ฉันเป็นลูกเขยไม่แพ้เธอที่อยากได้ฉันเป็นผัวเลย ไม่ใช่หรือ ฉันให้เวลาเธอหนี ไปสิ ไปเลยไปฟองเลย…”

“พี่…ตะ…โต” พรพรรณได้แต่คลานหนี ก็เป็นอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริงๆ พ่อของเธอก็ต้องการแบบนั่นอยู่แล้ว

“หนีสิ !... หนึ่ง!!...สอง!!!...สาม!!!!...” สิงโตขยับปากนับหนึ่งจนถึงสิบ สองเท้าหนาก้าวย่างสามขุมเข้าหาร่างน้อยที่เอาแต่ขดตัวหนี ร่างของเธอแทบจะแนบแบนติดข้างรถ

“กรี๊ดด !!...พี่โตอย่าทำพร...ฮือออ...กลัวแล้ว...อย่า” พรพรรณขยับร่างแนบชิดกับล้อรถ เธอชันเข่าขึ้นทั้งสองข้าง แล้วใช้เรียวแขนโอบกอดลอบขาไว้ เนื้อตัวสั่นเทาเกรงกลัวชายหนุ่ม ใบหน้านวลที่นองไปด้วยน้ำตาซบลงบนหัวเข่า หวังหลบสายตาของเพชฆาตอย่างสิงโต

“หึหึ...ฉันให้โอกาสเธอหนีแล้ว...แต่เธอไม่ยอมหนีเอง” เสียงเข้มอันทรงพลังเปล่งแค้นๆ ออกมาตามลายฟัน ชายหนุ่มแสยะยิ้มเยือกเย็น สะใจจริงๆ ยามได้เห็นเธอหวาดกลัว

“พรกลัว” แววตาสั่นระริกแหงนมองหน้าคนตัวโต หญิงสาวไม่กล้าที่จะสบสายตาดวงเข้ม เธอเบือนหน้าหนีแล้วหันไปมองสิ่งแวดรอบข้างๆ มันมืดมิด มองไปทางไหนก็น่ากลัว ไม่มีแสงไฟ แม้แต่ท้องฟ้ายังมืดดำสนิท มันมืดจริงๆ แล้วจะให้เธอหนีไปทางไหน หญิงสาวพนมมือยกขึ้นไหว้ขอร้องชายหนุ่ม

“มานี้ !!...อย่ามามารยา” เขาไม่ฟังคำขอร้องของเธอเลย ชายหนุ่มรั้งข้อมือบางกระชากให้ตัวเธอลุกขึ้นยืน และลากให้เดินตามรอยเท้าของเขาที่พาเดินไปตามทางซอกเล็กๆ

“กรี๊ดด !!...พี่โตปล่อยพร...ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยพรด้วย...พ่อจ๋าช่วยพรด้วย...ฮืออ” มือบางทั้งขวนทั้งตีมือหนาที่กำกระชับแน่นตรงข้อมือของเธอ ร่างบางเหมือนเดินปลิวมากกว่าเพราะแรงดึงรั้งของชายหนุ่ม

“หยุดแหกปากเสียทีไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอหรอก ที่นี่ไม่มีผู้คนหยุดร้อง ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้” สิงโตหันใบหน้าอันดุดันมามองคนตัวน้อย แล้วส่งเสียงตะคอกใส่เธอ

“พะ...พร...อึกก...ฮืออ...” เสียงเงียบกริบทันที ยามได้สบสายตาดวงเข้มอันน่าเกรงขามของเขา หญิงสาวได้แต่สะอึกสะอื้น ปล่อยให้ชายหนุ่มลากดึงตามอำเภอใจ

สิงโตกึ่งอุ้มกึ่งดึงหญิงสาวมาหยุดอยู่หน้ากระท่องท้ายไร่ แรงโมโหที่คนร่างอวบขัดขืน เขายกเท้าขึ้นยันประตูไม้ไผ่ออก แล้วผลักดันหญิงสาวให้เข้าไปในกระท่อม ชายหนุ่มไม่คิดใส่ใจเลยว่าร่างบางจะไปล้มอยู่ที่ใด ทำเพราะอยากให้เธอเจ็บเหมือนอย่างที่เขาเจ็บ สะใจดี

“โอ๊ยย !!...พี่โตพรเจ็บ...อึกก” ร่างบางโดนผลักกระเด็นกระดอนล้มลงนอนราบบนพื้นดิน ศรีษะของเธอไปประทะเข้าอย่างจังกับขอบแคร่ไม้ไผ่ มือเรียวบางยกขึ้นลูบคลำตรงรอยที่เจ็บ มันแสบนิดๆ ตรงข้างแก้ม เธอรู้สึกมีน้ำอะไรบางอย่างไหลซึมออกมา

แสงไฟจากตระเกียงที่สิงโตจุดขึ้น ทำให้มองเห็นภายในห้องสลัวๆ พรพรรณประคับประคองตัวลุกนั่งพับเพียบ ใจเธอรู้สึกเป็นห่วงสิ่งมีชีวิตในท้องเหลือเกิน หญิงสาวคอยระมัดระวังมากที่สุดที่จะไม่ให้สิงโตใช้กำลังโดนหน้าท้องของเธอ แววตาเอ่อล้นทันทียามได้ก้มมองมือตัวเอง นี่มันคือเลือดบนข้างแก้มของเธอนี่

“หึหึ...เจ็บแค่นี่ไม่ตายหรอก” คนร่างหนาเดินยางสามขุมเข้ามาหาเธอ แววตาอันร้อนแรงลุกเป็นไฟนั่นยังจับจ้องร่างอวบที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นดิน

“คนใจเลว...พี่โตทำกับพรแบบนี้ได้ไง...”

“หึหึ...ฉันจะเลวให้เธอดู...”

“พิ...พี่โตจะทำอะไร” พรพรรณพยุงตัวเองลุกขึ้น แล้วไปนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ เธอรีบคลานหนีเขาเข้าไปนั่งตัวสั่นกล้วตรงปลายแคร่ด้านใน เสียงแกะกระดุมเสื้อและแกะเข็มขัดกางเกง เสื้อเชิ้ตสียีนส์รวมทั้งกางเกงยีนส์เก่าๆ ถูกสลัดทิ้งไปกองอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง คนตัวสูงมีร่างกายอันหนาแน่นก้าวเข้าไปหาเธออย่างเชื่องช้า มันสร้างความหวาดหวันให้กับหญิงสาวเหลือเกิน

“พี่โตถอดเสื้อผ้าทำไม ?” รู้อยู่แก่ใจว่าชายหนุ่มต้องการทำอะไร แต่เธอก็เปรยเสียงสั่นๆ ถามเขา หญิงสาวไม่ต้องการแบบนี้

“แล้วเธอคิดว่าฉันถอดมันเพื่ออะไรละพรพรรณ...เธออยากได้ฉันมากนักไม่ใช่เหรอวันนี้แหละไอ้โตจะจัดหนักให้เธอเองลูกของเธอก็จะได้มีแข่งมีขาด้วยไง มานี่ !!” สิงโตยืนจังก้าอยู่ตรงปลายแคร่ ลำตัวใหญ่โตสมชื่อ เหลือคงไว้แค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวติดตัว มือหนายื่นไปจับปลายเท้าน้อยๆ ของหญิงสาวแล้วกระชากให้ตัวของเธอลอยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด มือหนาข้างซ้ายสอดเข้าไปขยุมผมนุ่มตรงท้ายทอย เขากระชากให้ใบหน้าของเธอเงยมองเขา