บทที่1.จุดกำเนิดรอยแค้น!! 4/5

เขาหน้ามืดไป เมื่อความรัญจวนโอบล้อมรอบกาย เสื้อยืดสีขาว กับกางเกงบ็อกเซอร์ ถูกคนมือไวปลดเปลื้องออกไปจนหมด มีเพียงกางเกงชั้นในสีดำ ติดกายแค่ชิ้นเดียว แต่ความอลังการของชายหนุ่ม ก็ทำให้ดารัณนึกกระหยิ่ม สัดส่วนแข็งขันใต้กางเกงชั้นในนั่น มันโป่งบวมแทบจะทะลุเนื้อผ้าออกมา แม้จะยังไม่ได้เห็นด้วยสองตา แต่คนเจนจัดอย่างผู้หญิงกร้านโลก ที่ผ่านผู้ชายมาเป็นร้อยอย่างดารัณ เดาได้ไม่อยาก

“ชอบมั้ยคุณธรร ชอบที่รัณทำให้มั้ยคะ?” หล่อนกระถดตัวลงต่ำๆ ไม่ได้สนใจสักนิดว่าตนเองไม่ได้อยู่ในห้องหับมิดชิด เพราะความกำหนัดปิดบังความคิด แถมหากไม่รีบเผด็จศึก ลูกเลี้ยงของหล่อนรู้ตัวเข้า คงได้ซัดแห้วชามโต!! ดารัณจึงไม่รอช้า กลเม็ดเด็ดทรวงมีแค่ไหน หล่อนรีบงัดเอาออกมาใช้เพื่อจูงใจธรรวา หลังจากผ่านครั้งแรกไป...ครั้งต่อไปๆ เธอคงสุขถึงทรวง

ธรรวาพยายามฝืนความต้องการฝ่ายต่ำ แต่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ เมื่อคนเจนโลกดักทางไว้ถูก หล่อนกระชากปราการด่านสุดท้ายของชายหนุ่ม “โอว้!!” พร้อมกับเสียงครางยาวเหยียด เมื่อความแข็งขึงของธรรวาดีดผึ่ง!! มันตั้งชูชัน พร้อมที่จะออกศึก หญิงสาวยิ้มกริ่ม เธอฝันหวานถึงอนาคตในภายภาคหน้า นอนเสวยสุขบนสมบัติของผัวแก่!! มีนายบำเรอเป็นลูกเลี้ยงที่ทั้งหนุ่มแน่นและหล่อเหลา ดารัณคิดแบบคนเห็นแก่ตัว เธอจะจูงจมูกธรรวาไว้ ด้วยเล่ห์เสน่หา เป็นความลับที่กำลังร่วมกันสร้าง เขาไม่มีทางกล้าหือกับตนเองแน่...เมื่อหล่อนรู้ ธรรวารักและเคารพบิดายิ่งกว่าใครๆ

ปากจิ้มลิ้มสวมครอบความแข็งขัน หล่อนตวัดปลายลิ้นกับปลายยอดสีสดรัวๆ จนคนไม่คุ้นชินถึงกับครางอู้ ธรรวาโก่งตัว ความกระสันตีตื่นจนตาพร่า เขาไม่สนใจสิ่งใดเลย นอกจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ระลอกความเสียวสยิวแผ่กระจายจากกึ่งกลางร่างกาย ลามเลียไปทุกพื้นที่ จนเรือนกายสั่นกระตุก มือแข็งแรงยกกดศีรษะทุยได้รูปที่ผลุบๆ โผล่ๆ ตรงหว่างขา เขาครางเสียงหลงเมื่อดารัณอ้าอมความแกร่งร้อนของเขาจนสุดโคน...

มันเหมือนกับว่าลำตัวเขาเบาหวิว ล่องลอยอยู่กลางอากาศ...เนื้อตัวสั่นกระตุก เมื่อความเสียวสยิวแผ่ซ่านจนหน้ามืด...ความปรารถนาคุโชน...มันเสียวซ่านจนลืมแม้แต่สำนึกฝ่ายดี เมื่อผู้หญิงที่กำลังเสพสมกันนี้ หล่อนมีฐานะเป็นแม่เลี้ยงของตนเอง

แต่เหมือนสวรรค์มีตา เทวดาดลใจให้ใครบางคนก้าวเข้ามาขวางไว้... ก่อนที่หนุ่มน้อยจะตกนรกขุมสุดท้าย

“ทำอะไรกันน่ะ!!” เสียงแหบห้าว ตวาดขัดจังหวะ

ดารัณชะงัก หล่อนใจหายแวบ!! เมื่อเสียงแหบห้าวเช่นนี้ มีแค่เพียงเสียงของชายผู้เป็นสามีเท่านั้นเอง

หล่อนถอนปากออกมาจากความแข็งตึง ครางเสียงพร่า “คุณพี่!!” กระถดตัวลุกขึ้นนั่งไขว่แขนกอดตนเองไว้ เพื่อปิดบังความเปลือยเปล่า พร้อมกับรีบบีบน้ำตา แสดงละครหลอกตาสามี “ไม่ใช่อย่างที่คุณพี่คิดนะคะ...รัณ รัณ”

“หุบปาก!! รีบไปใส่เสื้อผ้าซะเถอะ ฉันทุเรศหล่อนเต็มที”

ประมุขของบ้านบดินทร์เดชตวาดซ้ำ เขาทอดสายตาสมเพชมองคนทั้งคู่ หัวใจปวดแปลบ เมื่อสองคนตรงหน้า คือบุตรชาย กับภรรยาที่เขารักยิ่ง

“คุณพ่อ...” ธรรวาครางเสียงหลง เขาควานหาเสื้อผ้าที่ถูกถอดมาสวมลวกๆ บนร่างกาย

“แกขึ้นไปรอพ่อบนห้อง... พ่อมีเรื่องจะคุยกับแก” เทียมกลั้นความเสียใจ เขาข่มความโกรธไว้ พร้อมกับชี้นิ้วสั่นระริกไล่บุตรชาย เพราะหากธรรวายังอยู่ตรงนี้ เขาไม่มั่นใจว่าตนเองจะลงมือทำร้ายบุตรชายหรือไม่

แววตาสำนึกผิด...เปล่งแสงออกมาจากดวงตาของธรรวา เขาอยากจะแก้ตัว แต่คงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเมื่อบิดาเห็นด้วยสองตาตยเอง ธรรวาคอตก...เด็กหนุ่มจึงสลดใจ เขารีบเดินจากไปเร็วๆ สายตาแข็งกร้าวเหลือบมองหญิงแพทยาที่แสร้งทำเป็นฟูมฟายด้วยความโกรธสุดจิต เป็นเพราะผู้หญิงร่านอย่างดารัณคนเดียวที่ทำให้เขาผิดใจกับบิดา