บทที่1.จุดกำเนิดรอยแค้น!! 3/5

ดารัณผลักร่างใหญ่เหม็นหืนของคำแปงออกไปจากร่างกาย หล่อนผุดลุกขึ้นยืน เดินนวยนาดไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตัวเก่าๆ โดยไม่คิดอายสายตาวาวๆ ของคนงานร่างใหญ่ เมื่อร่างกายเปล่าเปลือยเย้ยฟ้าท้าลม

“ไปได้แล้ว...ดูดีๆ ล่ะ อย่าให้ใครเห็น”

หญิงสาวโบกมือไล่ เมื่อเสร็จสม คนงานผู้นี้ก็ไร้ประโยชน์

“คุณนาย...นานๆ จะมีโอกาส ครั้งเดียวพอเหรอครับ”

คำแปงท้วง เขาคว้ากางเกงผ้าฝ้ายมาสวมลวกๆ จ้องมองนายสาวด้วยสายตาวาววับ!!

ปากสีสดเหยียดยิ้ม หล่อนปรายตามองหนุ่มคนงานด้วยสายตาดูถูก หากไม่เพราะผัวแก่ทำให้ตนเองอดอยาก ดารัณไม่มีวันลดตัวมาเกลือกกลั้วกับคนงานชั้นต่ำแน่ๆ ในเมืองกรุงเธอสามารถหลบสายตาสามีออกไปเริงร่านอกบ้านได้ แต่บ้านนอกไกลปืนเที่ยงเช่นนี้ ได้คนงานหุ่นกำยำแก้ขัด ก็ดีอารมณ์ค้าง...เพราะเทียมไม่เคยส่งเธอถึง สวรรค์ชั้นฟ้าสักที

“ไปเถอะน่า!!”

หล่อนตวาดซ้ำ คำแปงจึงยอมตัดใจ เขาเดินออกไปนอกห้อง ปิดประตูที่แทรกผ่านออกไปเร็วๆ เดินย่องผ่านเงามืด เร้นกายหายไปกับสายลม โดยไม่มีใครรู้เรื่องชั่วช้าที่เขาเพิ่งกระทำลงไป

เด็กหนุ่มทรุดนั่ง เขาคู้เข่าขึ้นสอดมือกอดเข่าไว้แน่นๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึม เพราะรู้สึกรังเกียจตัวเอง ความกำหนัดพลุ่งพล่านอยู่ในตัว อวัยวะความเป็นชายของเขาแข็งตึง ทั้งที่เขาควรจะรังเกียจผู้หญิงร่านราคะคนนั้น

ภาพการเสพสมของหล่อน กระตุ้นความปรารถนาในร่างกาย เขาเผลอมโน คิดจะเข้าไปแทนที่ผู้ชายอัปรีดิ์คนนั้น พร้อมทั้งสาดใส่ความรุ่มร้อนของตนเองกับผู้หญิงแพทยาที่กำลังครางคร่ำ ด้วยเรี่ยวแรงที่มี เขาช่างเป็นคนน่ารังเกียจ จนสุดที่จะทน

“อยากลองล่ะสิ ลองไหมล่ะคุณธรร?”

ดารัณยืนอิงกรอบประตู หล่อนไม่ได้นึกอาย เมื่อเปลือยเปล่าอยู่ท่ามกลางความเวิ้งว้างของอากาศ โนมเนื้ออวบใหญ่แกว่งไป ส่ายมา ปลายจะงอยอกสีคล้ำชี้ชู แต่กลับทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกถึงความแห้งผากในลำคอ เขาไล่สายตาลงต่ำเหมือนคนละเมอ จนถึงเนินนางอวบอูมกลางร่าง มีเส้นขนสีดำแผ่กระจายปลกคลุม กับเรียวขาอวบอัดแนบชิด จนเกิดเป็นรูปรอยสามเหลี่ยม แอ่งสวาทที่ผู้ชายยอมสยบ หากหล่อนจะอ้าขาให้ในเวลานี้ธรรวาเองก็คงไม่ต่างกัน

“คุณ-ไม่ควรทำแบบนี้ ถะ... ถ้าพ่อรู้!! คุณจะถูกเฉดหัวออกไปจากบ้านนี้”

เด็กหนุ่มกัดฟันพูดตะกุก ตะกัก เขาเสหลบตา เมื่อดารัณปรายตามองกลับมาด้วยสายตาฉ่ำเยิ้มไร้แววเกรงกลัว

“คุณพี่จะไม่มีวันรู้ค่ะ เพราะคุณธรรจะไม่พูด”

สาวกร้านโลกเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ เมื่อมีวิธีปิดปากลูกเลี้ยงได้แบบสนิทที่สุด

หล่อนเดินลิ่วๆ เข้าใส่เด็กหนุ่ม จนธรรวาผงะ เขาถอยหลังกรูด แต่เพราะไม่คิดว่าดารัณจะใช้ไม้นี้ เขาจึงไม่ทันได้ตั้งหลัก ก็โดนหญิงสาวเจนจัดโถมเข้าใส่เสียแล้ว หล่อนเสียดสีร่างกายเปล่าเปลือยอวบอัด กับร่างแกร่งกำยำของเด็กชายอายุ18 ปี ความอ่อนเดียงสา ประกอบกับความกระหายที่ผุดขึ้นมากลางใจ แม้จะรู้ว่าสิ่งที่ทำเป็นความน่าละอาย...แต่มนุษย์โลกก็เป็นเช่นนี้แหละ หากพ่ายแพ้แก่ดำกฤษนา

ดารัณจับมือสั่นๆ ของธรรวา วางแหมะที่เนินอกอิ่ม หล่อนส่ายลำตัว เสืยดสีกับหนุ่มน้อยแบบกระหยิ่มใจ จากนี้ไป เธอคงไม่ต้องอดอยากปากแห้ง...เมื่อสามีแก่คราวพ่อให้ความสุขถึงที่สุดไม่ได้ เธอก็ยังมีลูกชายหนุ่มแน่นของเขาเป็นตัวสำรอง

ริมฝีปากสีสดห่อเป็นวงกลม ครางเสียงกระเส่า เมื่อคนใต้ร่างเริ่มขยำขยี้เนินทรวงแม้จะเงอะๆ งะๆ แต่มันก็ทำให้ ความกระสันของหล่อนวิ่งพล่าน และยิ่งเป็นคนที่ตนเองพึงใจด้วยแล้วมันสุขซ่านจนอยากจะแหกปากร้องครางดังๆ ดารัณแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ก่อนจะฉกปากบดจูบปากสีเข้มของธรรวาบดขยี้แรงๆ แบบคนเจนจัด เรียวลิ้นสีชมพูแทรกผ่านปากของเด็กหนุ่ม หล่อนไล่ต้อนคนอ่อนเดียงสาอย่างสนุก

“อ่า...”

เรือนกายอวบอัดเบียดส่าย เสียดสีจนไฟในกายธรรวาลุกพรึ่บ!!