ร้อยรักเมียเบอร์2 บทที่4...

เกือบ22:00 นาฬิกา

มือเรียวยกขึ้นนวดไหล่ สลับกับการบิดตัวไปมาแก้อาการปวดเมื่อย วันนี้กว่าคุณหญิงจะยอมหลับก็เล่นเอาดึกโข คงเพราะท่านดีใจกับการกลับมาของบุตรชาย เลยทำให้ท่านถ่างตาจนดึก น้ำอิงเลยต้องตามรับใช้ แม้จะเจ็บแปลบทุกครั้ง ยามเห็นทีท่าสนิทสนมของภีรพลกับแฟนสาว

“เห้อ!!” เสียงถอนใจดังๆ ผสมกับเสียงลมยามดึก

“อิง!!” เสียงเข้มๆ ดังลอดออกมาจากเงามืด

น้ำอิงชะงัก เธอเขม่นมองฝ่าความมืด เงาตะคุ่มๆ ของใครบางคนยืนอิงโคนต้นไม้ใหญ่อยู่

“คุณภี...” เสียงครางแผ่วๆ ดังผ่านปากสีระเรื่อ หญิงสาวรีบกราดตามองไปรอบๆ แบบระแวงหน่อยๆ

“ฉันหวังว่าเธอคงไม่เอาเรื่องไร้สาระไปพูดให้คนอื่นฟังหรอกนะ” เสียงของภีรพลเข้มข้น “ไม่มีใครเชื่อเธอหรอก หากเธอคิดจะปูดเรื่องระหว่างเรา!!” ชายหนุ่มกล่าวย้ำ

“ค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงแผ่ว เธอรู้ดีว่าคนตรงหน้าต้องการอะไร

“สำหรับฉัน...เธอยังมีความหมายอยู่นะอิง แต่เธอต้องเข้าใจฉันด้วย สำหรับเธอมันไม่เหมาะที่จะให้ฉันเปิดเผย” เสียงหัวเราะดังแผ่วๆ น้ำอิงสะท้อนในอก วันนั้นกับวันนี้ คำพูดของเขาต่างกันลิบลับ

“ค่ะ” เป็นอีกครั้งที่เธอไม่คิดจะแย้ง

“เธอส่วนเธอ ฟ้าส่วนฟ้า ไม่เกี่ยวกัน”

น้ำอิงเงยหน้ามองภีรพลอย่างไม่อยากเชื่อตา ความเห็นแก่ตัวของเขามีมากเสียจนเธอคิดไม่ถึง

“ขออิงอยู่ในส่วนของอิง ไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกคุณดีกว่าค่ะ”

เสียงแผ่วๆ แย้งแบบเจียมตน หากภีรพลจะมีใคร นั่นมันเรื่องของเขา เธอขอไม่มีส่วนร่วม

ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์...ผู้หญิงตรงหน้า สวยลออมากกว่าเมื่อ4ปีก่อน วันนี้ เวลานี้น้ำอิงดูเย้ายวนจนเขาตัดใจปล่อยมือไม่ลง

“อย่าลืมสิอิง ที่เธอมีวันนี้ได้ ก็เพราะจันธกาจ!!”

ชายหนุ่มกล่าวย้ำ เขาต้องการต้อนให้หล่อนจนตรอก บีบบังคับ ร้อยจูงไว้ให้ตกเป็นเบี้ยล่าง มันคงโก้ไม่หยอกหากผู้ชายคนเดียวจะมีเมียถึงสองคน คนหนึ่งไว้เชิดหน้าชูตา อีกคนไว้บำรุงบำเรอบนเตียง เมื่อผู้หญิงสองคนนั้นแตกต่างกันสุดขั้ว!!

บทที่5.

“ปล่อยอิงไปไม่ได้เหรอคะ?” เสียงรัญจวนปนสะอื้นเอ่ยตัดพ้อ เธอไม่เคยทะเยอทะยานอยากได้ใคร่ดี ที่มีชีวิตอยู่จนถึงบัดนี้ก็นับว่าเป็นบุญหนักหนา เรื่องป่ายปีนสร้างฐานะและความสำเร็จ น้ำอิงคิดว่าคงไม่เกินความสามารถหากตนเองมีอิสระมากพอ

ถ้าภีรพลคิดจะร้อยเธอไว้ใช้...นั่นน้ำอิงก็จนใจ

แต่จะให้เธอยอมตกเป็นรอง ทั้งๆ ที่เขามีตัวจริงยืนอยู่ข้างๆ

น้ำอิงคงไม่กล้า มันผิดทั้งศีลธรรมและความเป็นจริง เธอไม่ต้องการเบียดบังครอบครัวใคร ไม่อยากเป็นมือที่สามที่รังแต่จะสร้างความร้าวฉาน หากความลับนี่รั่วออกไป...

ภีรพลคิดผิด...เขาตอกย้ำเธอด้วยการทวงบุญคุณ แต่เธอจะทดแทนคุณในแบบอื่น ไม่ใช่ใช้ร่างกายตนเอง เหมือนอดีต...

“อิง! ...ไม่เอาน่า ฉันพูดออกไปนี่...ควรเชื่อฟังนะ” คนเห็นแก่ตัว พยายามหว่านล้อม

ภีรพลหรี่เปลือกตามองร่างอวบอิ่มที่ยืนนิ่งท่ามกลางแสงสลัวๆ ยามดึก มันน่าเสียดายไม่น้อยหากจะปล่อยมือจากสาวสวยตรงหน้า และถ้าต้องหยุดความปรารถนาลงแค่บทรักเพียงไม่กี่ครั้ง มันน่าเสียดาย... และการที่จะร้อยน้ำอิงไว้ มันก็ไม่น่าใช่เรื่องยาก เมื่อหล่อนหัวอ่อน และมีใจให้กับตนเองเป็นทุนเดิม

“คุณภีคะ!”

“อย่าพูดเลย...เธอไม่คิดถึงฉันเหรอ?” ภีรพลมองสบนัยน์ตากลมโต แววตาของเขาฉ่ำวาว เมื่อความปรารถนาปะทุขึ้นมาแบบห้ามไม่ได้ กลิ่นหอมจรุงใจ กรุ่นกลิ่นคุ้นจมูก กลิ่นที่ครั้งหนึ่งเคยได้สูดดมอย่างแนบชิด และหากได้ดอมดมซ้ำ คงหลงใหลเช่นเดิม

“ไม่ค่ะ” เสียงยืนยันแข็งห้วน

“ฉันไม่เชื่อหรอก มาพิสูจน์กันอิง เธอจะโกหกใครก็ได้ แต่ไม่ใช่ฉัน”

ภีรพลยื่นหน้าไปใกล้ๆ เขาพูดเสียงปร่า เอื้อมมือรั้งเรือนกายอวบอุ่นเข้าหาลำตัวแรงๆ จนเนินหนั่นกลมกลึงกระแทกอัดกับแผงอกหนั่นแน่น ชายหนุ่มสูดปากคราง ตะโบมจูบไซ้ซอกคอของน้ำอิง โดยที่หญิงสาวพยายามห้าม และดิ้นหนี

“ยะ อย่าค่ะ!”

“อย่าเสียงดังสิอิง หรือเธอต้องการพยาน”

เสียงเข้มกระซิบปราม ก่อนจะรั้งร่างอวบอัด พาเดินลัดเลาะไปยังห้องพักหลังบ้าน โดยที่น้ำอิงพยายามขืนตัวต้านไว้ แต่ไม่กล้าส่งเสียง เธอกลัวเรื่องน่าอดสูนี่ ล่วงรู้ถึงหูคุณหญิงพวงผกา