บทที่ 1 สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น...มีฉันกับเธอเท่านั้นที่รู้ (1)

ปัง!

เสียงประตูปิดลงอย่างแรง โดยที่ร่างสองร่างกำลังกอดรัดนัวเนียกันตั้งแต่หน้าประตู จนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียง มือเรียวลูบไล้แผ่นอกแกร่งอย่างหลงใหล ขณะที่ริมฝีปากถูกประกบบดขยี้รุนแรงตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ

ฟองซัวล์เอื้อมมือไปรั้งท้ายทอยร่างเพรียวให้แหงนเงยขึ้นรับสัมผัสหนักหน่วง เขาเลาะเล็ม ขบเม้มเรียวปากอิ่ม ก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กมาพันเล่นดูดกลืนความหวานไม่รู้เบื่อ

ชาลิตารู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร เธอรู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด มันไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ทว่า...ทุกอย่างมันอยู่เหนือการควบคุม ตอนนี้ร่างกายเขาแทบไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว นอกจากจะรอเวลาได้รับการปลดปล่อย ซึ่งเธอก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่ามันต้องแลกมาด้วยอะไร...

ร่างเพรียวถูกประคองให้นอนลงบนเตียง โดยมีร่างสูงตามประกบลงมาไม่ห่าง ริมฝีปากหนายังคงเคล้าคลึงเรียวปากอิ่ม มอบบทเรียนให้แก่คนอ่อนประสบการณ์ได้เรียนรู้และลองปฏิบัติตาม

“อื้ม...” เสียงแหบหลุดคราง ในความรู้สึกของเขา เขาว่ามันฟังดูเซ็กซี่ดี ฟองซัวล์เริ่มลงมือล้วงเข้าไปในเสื้อกล้ามช้า ๆ สอดแทรกฝ่ามืออุ่นร้อนเข้าไปในบราเซียร์กอบกุมทรวงอกอิ่มไว้ในมือ เพียงเท่านั้นก็ทำให้ชาลิตาหลุดครางเสียงลั่นแอ่นอกหามือร้อน

“อื้อ!”

“ฉันรู้ว่าเธอโดนวางยา...”

“อึก...ใช่ ฉะ...ฉัน...” ชาลิตาพูดได้แค่นั้นก็ต้องกัดปากแน่น สัมผัสจากมือหนากำลังทำให้สติที่มีอยู่น้อยนิดขาดผึง เธอรู้สึกดีจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย ต้องเป็นเพราะยานี่แน่ ๆ ที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้

“เธอกำลังทรมาน ฉันพูดถูกใช่ไหม” เขายังถามต่อโดยที่มือเริ่มบีบเคล้นนวดคลึงอกอิ่มแรงขึ้นพลางโน้มหน้าลงไปหาร่างเพรียว จนปลายจมูกชนกันรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนซึ่งกันและกัน

“...” ชาลิตาเลือกที่จะไม่ตอบสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ดวงตาคู่สวยพร่าเบลอเพราะหยดน้ำตาที่กำลังหลั่งริน ทำไมเธอถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ อยากจะผลักไส แต่ร่างกายกลับตอบสนอง อยากให้เขาช่วยดับความร้อนที่กำลังจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น

“อยากให้ฉันช่วยไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามคล้ายหวังดี แต่การกระทำกลับตรงข้าม เพราะทันทีที่พูดจบ มือหนาก็จัดการเลิกชายเสื้อขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก

“คุณมัน...” เธอเองก็อยากจะด่า แต่พอเห็นสายตาร้อนแรงที่มองมายังหน้าอกตัวเอง อาการร้อนวูบวาบบิดมวนที่หน้าท้องก็รุนแรงขึ้น จนต้องหนีบขาเข้าหากันบิดไปมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง

“อย่ายั่วฉัน...มันไม่เป็นผลดีต่อเธอ” ฟองซัวล์ถึงกับกัดฟันกรอดขบกรามแน่นพลางจ้องเขม็งใบหน้าสวยที่แดงก่ำตามแรงอารมณ์ เรียวขายาวสองข้างกำลังถูไถกับต้นขาเขา นี่เธอลืมไปหรือเปล่าว่าเขากำลังนั่งอยู่ที่หว่างขาเธอ คิดจะยั่วเขาเหรอ เดี๋ยวได้เจอดีแน่

“ฮึก...ฉันไม่ไหวแล้ว ฉัน...ต้องการ...คุณ ได้โปรด...”

“โปรดอะไร หืม แม่สาวช่างยั่ว เธอมันยายแม่มดชัด ๆ เธอเสกอะไรใส่ฉันกันแน่ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกแบบนี้” ท้ายประโยคเสียงทุ้มกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู ก่อนจะแลบลิ้นเลียเบา ๆ แต่กลับเรียกเสียงครางกระเส่าได้เป็นอย่างดี

“ฮื้อ! อย่าแกล้งฉัน! จะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำ ฉันไม่อยากทรมานอย่างนี้อีกแล้ว!” เสียงห้าวตะโกนเสียงดังอย่างหมดความอดทน จนร่างสูงที่ได้ยินแบบนั้นก็กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาสีฟ้าเข้มฉายแววเลือดเย็นจับจ้องมองเหยื่อสาวที่นอนส่ายหน้าไปมาประกอบคำพูดเป็นการบอกให้เขารับรู้ว่าเธอทรมานแค่ไหน ท่าทางแบบนั้นก็ไม่ต่างจากการยั่วยวนเร่งเร้าให้เขาตอบสนองเธอ ตอนนี้เขาพร้อมที่จะเริ่มบทรักและสอนทุกท่วงท่าให้เธอได้รู้จักว่าร่างกายของเพศชายกับเพศหญิงสามารถทำอะไรได้บ้างยามอยู่บนเตียง!

อยากยั่วดีนัก ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ดินจะทลายก็อย่าหวังว่าเขาจะยอมหยุด จนกว่าเขาจะได้ลิ้มรสเธอ เขาถึงจะยอมปล่อยตัวเธอไป...

โดยไม่รอช้า ฟองซัวล์ก็ก้มลงประกบริมฝีปากหนาของตัวเองเข้ากับเรียวปากอิ่มบดขยี้รุนแรง ดุดันตามแบบฉบับ สองมือตรงเข้าขยำก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นล้นมืออย่างเมามัน ทั้งฟอนเฟ้นทั้งบีบคลึงปลุกเร้าอารมณ์อีกคน แล้วมันก็ได้ผล เมื่อคนใต้ร่างแอ่นกายขึ้นรับสัมผัสจากเขา มือเรียวสอดแทรกปลายนิ้วเข้ากุมเส้นผมหนาระบายความเสียวซ่านที่กำลังได้รับ

“อื้อ...แฮ่ก...” เมื่อถูกปล่อยปากเป็นอิสระ ชาลิตาก็รีบโกยอากาศเข้าสู่ปอด แต่ยังไม่ทันได้พักหายใจนาน เธอก็ถูกร่างสูงกดจูบลงมาใหม่ ครั้งนี้เร่าร้อน รุนแรงและยาวนานกว่าเดิม

จูบนี้จะเรียกว่าถูกบังคับก็ไม่ใช่ จะเต็มใจก็ไม่เชิง เธอรู้แต่ว่ารู้สึกดีที่ถูกสัมผัสแบบนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เต็มใจเสียทีเดียว แต่เธอกลับชอบที่จะได้รับมันอีกครั้ง อุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งอาการบิดมวนในช่องท้องก็รุนแรงขึ้น จนเธอเกร็งไปทั้งร่าง เปล่งเสียงครางน่าอายออกมาไม่หยุด ยิ่งร่างสูงเคลื่อนริมฝีปากลงต่ำมาซุกไซ้ซอกคอ เธอก็ยิ่งเสียวซ่านครวญครางออกมาไม่หยุด

ทั้ง ๆ ที่รู้สึกตัวแท้ ๆ แต่กลับห้ามตัวเองไม่ให้ตอบสนองไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าเธอรังเกียจเขา แต่ว่ามันต้องไม่ใช่กับเหตุการณ์แบบนี้ เธอกำลังจะเสียตัวให้กับใครที่ไหนก็ไม่รู้ ที่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จักเลย น่าสมเพชที่สุด!

“อ๊ะ...ยะ...อย่า” เสียงแหบสั่นพร่าร้องห้าม เมื่อริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วเนินอก ดวงตาคู่สวยเหลือบมองลงไปยังอกตัวเองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นมือหนากำลังจะดันบราเซียร์ของเธอออก

“อย่านะ! หยุด!”