เรื่องเล่าหลังเที่ยงคืน บทที่2.ต่อมอยากรู้ตื่นตัว 2/2

“ลองพูดมาก่อนสิ ให้ฉันเดานะ ไอ้หมอนั่นคงมีอะไรให้แกสะดุดตาสินะ ต่อมความอยากรู้ของแกเลยกระพือ”

แก้วกัลยาเสี่ยงเดา สีหน้ากลืนไม่เข้า คายไม่ออกของเพื่อน มันบอกอะไรบางอย่างกับเธอ

“ก็มีบ้าง” อัญยิกายอมรับเสียงอู้อี้

เพราะบวรมา ‘โชว์’ ของบางอย่าง ทำให้เธอกระหายอยากรู้ ถึงจะมีพี่ชายเป็นผู้ชาย แต่เวลาที่เห็นอำนาจเปลือย เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย

“พี่แกไม่เคยแก้ผ้าให้ดูหรือไง ตื่นเต้นทำไมแค่เห็น...”

“บ้า!! ฉันยังไม่ได้เห็น...สักหน่อย แค่...” หญิงสาวหยุดพูด พอจิตนาการถึงสิ่งที่ตนเองเพิ่งเห็นมาหมาดๆ พวงแก้มก็ร้อนซู่ซ่า

“พูดตามตรงนะ หมอนั่นกับพี่ชายแก ฉันว่าพี่แกล่ำกว่าเยอะ” แก้วกัลยาวิจารณ์ อำนาจคมเข้ม รูปร่างทั้งสูง ทั้งยาว เรื่องในร่มผ้าไม่ต้องเดา หลายครั้งที่เธอเห็นพี่ชายเพื่อนกระโดดน้ำหน้าบ้านมีกางเกงผ้าร่มตัวเดียว เขาเป็นขวัญใจสาวบ้านนา แต่ยังไม่มีสาวคนไหนพิชิตใจอำนาจได้สักคน

“มันก็จริง แต่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับพี่ฉันนี่หว่า” อัญยิกาแย้ง

“แหงล่ะ แกจะไปรู้สึกอะไรกับพี่แกได้ล่ะ เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก” แก้วกัลยาตอบเสียงกลั้วหัวเราะ

“กับหมอนั่น ฉันก็รู้จักเขามาตั้งแต่เด็กๆ เหมือนกันนี่” อัญยิกาแย้งหน้ามุ่ย

“เห็นตอนเด็ก ไม่ได้รวมถึงตอนนี้นี่ ผู้ชายเปลี่ยนแปลงเร็วจะตาย” แก้วกัลยาแสร้งทำเป็นผู้รู้ ทั้งที่สองสาวก็แค่เดาเอาเอง ทั้งสองคนไม่เคยมีแฟน ไม่เคยรู้จักเพศตรงข้ามนอกจากพี่ชายของเธอ

“ฉันอยากรู้นะ”

อัญยิกาเอนตัวลงนอน เธอรำพันออกมาเสียงแผ่ว

แก้วกัลยาเอนตัวนอนด้านข้าง “ฉันก็อยาก...เหมือนแกนั่นแหละ”

สองสาวมีความคิดตรงกัน เพียงแต่ทั้งสองคนไม่มีความกล้า เธอเป็นแค่สาวบ้านนา ไม่ใช่สาวเมืองกรุงก๋ากั่น

“วันนี้พ่อกับแม่แกไม่อยู่นี่หว่า” แก้วกัลยาชะโงกหน้าถาม

“อืม...คงกลับพรุ่งนี้” อัญยิกาตอบ เธอยังหลับตา

“หมอนั่นคงมาชวนพี่ชายแกกินเหล้าอีกแหละ”

ทางสะดวกไม่มีผู้ใหญ่ขวางตา แถมนานๆ บวรจะกลับมาที มีหรืออำนาจจะไม่ชวนเพื่อนเขาดื่ม สองคนนั่นเป็นนักดื่มคอทองแดงเสียด้วย แม้จะมีอายุแค่21ปี แต่ทั้งสองคนกลับคอแข็ง คงเป็นเพราะอยู่ในวงการเหล้าต้มมาตั้งแต่ยังเด็ก สมัยเด็กแค่ช่วยผู้ใหญ่ พอโตขึ้นมาหน่อยก็ริอ่านทดลองเอง และก็ติดเป็นนิสัยจนโต หากมีเวลาว่างเป็นต้องทดลองต้มเหล้าท้องถิ่น มันเลยเป็นที่มาให้เขาทั้งสองคนคอแข็ง

“แกไปนอนบ้านฉันไหม?”

อัญยิกากระซิบถามเพื่อน

แก้วกัลยาส่ายหน้าหวือ “พ่อฉันตีตาย” แม้จะอยากไปเพราะคืนนี้คงมีอะไรเด็ดๆ แต่เมื่อคิดถึงสีหน้าถมึงทึงของบิดา ความอยากที่มีก็หดลง

“น่าเสียดาย” อัญยิกาเปรยลอยๆ

“เออว่ะ น่าเสียดาย”

สองหนุ่มนั่นคงเมาหลับคาวง อาจจะมีโชว์พิเศษตอนที่เขาเผลอตัว เพราะเคยมีเสียงเล่าลือสมัยเด็ก ทั้งบวรและอำนาจ แข่งกันแก้ผ้าว่ายน้ำในคลอง แต่นั่นตอนที่เขายังเป็นเด็กรุ่นๆ ไม่มีอะไรน่ามอง หากเป็นตอนนี้ล่ะ สิ่งที่เธอกระหายอยากรู้ คงสมหวัง

“แกมาเล่าให้ฉันฟังบ้างนะ หากมีอะไรเด็ดๆ คืนนี้”

แก้วกัลยารีบบอก เธอตื่นเต้นเหมือนตัวเองกำลังจะไปอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

“ถ้าฉันไม่เผลอหลับไปก่อนนะ”

กว่าพี่ชายกับเพื่อนของเขาจะเมา ก็คงหลังเที่ยงคืนนั่นแหละ อัญยิกานอนไว เธออาจจะไม่ได้เห็นอะไรเลยก็ได้ หากเผลอหลับไปเสียก่อน

“ทนหน่อยสิว้า ไม่ได้มีแบบนี้ง่ายๆ นะ”

สองสาวหัวเราะร่วน สีหน้าแดงก่ำ เพราะคิดพิเรนทร์อยู่ในใจนั่นเอง หากมีใครรู้ เธอคงถูกมองเป็นหญิงกร้านโลก ริอ่านจะแอบดูผู้ชายแก้ผ้า แถมผู้ชายนั่น ยังเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วด้วยสิ

เมื่อเธอกลับมาบ้าน ก็เป็นเหมือนที่พูดไว้กับแก้วกัลยา หนุ่มๆ 4-5คนตั้งวงที่ท่าน้ำหน้าบ้าน กำลังส่งเสียงลั่นเพราะแย่งกันพูด บิดาของเธอสร้างศาลาริมน้ำไว้นั่งพักผ่อน เวลาหน้าร้อนพี่ชายเธอชอบลากที่นอนลงไปนอนตรงนั้น ไอเย็นจากน้ำดีกว่าลมจากพัดลม อุณหภูมิตรงท่าน้ำหน้าบ้านเย็นเหมือนมีแอร์คอนนิชั่น แต่นั่นคือแอร์ธรรมชาติที่ไม่ต้องจ่ายสตางค์ซื้อหามา