รวมนิยายรักฯ...บทที่ 4 นางฟ้าในอ้อมรักมาร...

หลังจากคุณผาณิตผู้ช่วยเลขาท่านประธานบริษัทบางกอกไทยแอนด์สตาร์ดัทส์ นำรถตู้รุ่นใหม่เอี่ยมมารับเข้าไปพบคุณมาตย์เมือง มารุคพงศ์ ที่บ้านในซอยทองหล่อ เพื่อพูดคุยเรื่องรายละเอียดต่างๆของการเข้าร่วมสกุลมารุคพงศ์เสร็จแล้ว พิมพ์รัมภาก็ต้องตามเธอเข้าห้างสรรพสินค้าชั้นนำอีกหลายแห่ง เพื่อจัดหาซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่คุณผาณิตอ้างว่าเพื่อความเหมาะสมกับฐานะลูกสะใภ้มหาเศรษฐีมากมายหลายรายการ จนถึงรายการสุดท้าย คือ การเข้าร้านเสริมสวยสุดหรูที่พิมพ์รัมภาไม่เคยเข้าใช้บริการ และถูกทำสวยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า จนมองกระจกเงาเกือบจำตัวเองไม่ได้

จากนั้นทางห้องเสื้อหรูในห้างสรรพสินค้ากลางกรุงได้นำชุดเสื้อกางเกงชุดเดรสใส่กลางวันชุดราตรีสั้นยาวใส่กลางคืนและชุดนอนทั้งของแบรนด์เนมและที่ห้องเสื้อตัดเย็บแบบทันสมัยมาให้เปลี่ยนลองสวมใส่นับสิบชุดจากหลายสิบชุดที่ต้องซื้อใหม่ทั้งหมด พร้อมกระเป๋ารองเท้าเข็มขัดและเครื่องประดับเข้าชุดกัน ทำให้เธอขาดความมั่นใจแทบไม่กล้าเดินออกจากห้องลองเสื้อ ต่อเมื่อได้ยินเจ้าของห้องเสื้อหรูขานเรียกเป็นคำที่สองสามต้องจำใจออกมาอย่างประหม่าอาย

“เห็นไหมคะ คุณผู้ช่วยเลขาฯ แพ็ตตี้บอกแล้วว่าต้องสวยน่ารักที่สุด”

“จริงด้วยค่ะ คนเดิมก็ว่าสวยแล้ว พอเปลี่ยนทรงผมแต่งหน้าเติมสีสันใส่เสื้อผ้าเหมาะสมกับรูปร่างบุคลิกแบบนี้ ยิ่งดูสวยน่ารักกว่าอีกหลายเท่า”

คำชมของเพ็ญพักตร์เจ้าของร้านกับผาณิตที่ใครๆชอบเรียกว่าคุณผู้ช่วยเลขาท่านประธานฯ ทำให้พิมพ์รัมภายิ่งประหม่าอายจนหน้าแดงระเรื่อและพูดไม่ออก

“คุณฟ้ารอสักครู่นะคะ ดิฉันจะไปดูว่าทางร้านเขาซักรีดชุดเดินทางที่จะใส่ไปพรุ่งนี้เสร็จหรือยัง”

ผาณิตขออนุญาตเรียกพิมพ์รัมภาว่า คุณฟ้า เพราะเป็นชื่อเล่นเรียกง่ายกว่าชื่อจริงที่ยาวถึงสามพยางค์ บอกขอตัวออกไปพักใหญ่ๆก็กลับมาพร้อมถุงเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ได้รับการซักรีดแขวนบนไม้เสร็จสรรพมาเปิดซิบให้ดูความเรียบร้อยและสอบถามความต้องการ

“ถ้าคุณฟ้าต้องการอะไรเพิ่มก็บอกได้นะคะ”

“ไม่แล้วค่ะ เรากลับกันได้แล้วใช่ไหมคะ”

“ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปส่งคุณฟ้าที่บ้านของท่านประธานฯในซอยทองหล่อเลยนะคะ”

“ค่ะ ฟ้าจัดการปิดห้องที่คอนโดฯเรียบร้อยแล้ว”

“คุณฟ้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เราแจ้งทางเจ้าหน้าที่คอนโดฯและมีพนักบางคนพักอยู่ที่นั่นด้วย จะช่วยเป็นหูเป็นตาดูแลห้องของคุณฟ้าให้” ผาณิตได้รับคำสั่งจากหัวหน้างานให้ประสานกับเจ้าหน้าที่ทางคอนโดฯให้ดูแลห้องพักของพิมพ์รัมภาที่ปิดอยู่เป็นพิเศษ

“ขอบคุณมากค่ะ”

“เสื้อผ้าที่เหลือ ทางร้านซักรีดเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะจัดส่งตามไปบ่ายวันนี้นะคะ”

“ขอบคุณค่ะ คุณเพ็ญพักตร์”

ความอ่อนน้อมถ่อมตนของพิมพ์รัมภาเป็นที่ชื่นชมของทั้งผาณิตผู้ช่วยเลขาฯและคุณเพ็ญพักตร์เจ้าของร้าน เพราะปกติบรรดาลูกหลานไฮโซไฮซ้อเทียมแท้ทั้งหลายจะไม่ค่อยยกมือไหว้ผู้ให้บริการ แม้จะอาวุโสมากกว่านับสิบปี

“เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณแพ็ตตี้” ผาณิตยื่นบัตรเครดิตให้เจ้าของร้านนำไปจัดการ เสร็จแล้วก็หันมาบอกกับพิมพ์รัมภา

“เรากลับกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้คุณฟ้าจะต้องออกเดินทางพร้อมท่านประธานฯตั้งแต่หกโมงเช้าเลยค่ะ”

“...อ้าว...คุณลุงจะไปด้วยหรือคะ”

“...ค่ะ...ท่านประธานฯจะเป็นคนพาคุณฟ้าไปส่งที่บ้านไร่ด้วยตัวเองเลยค่ะ”

ผาณิตพาพิมพ์รัมภามาส่งที่บ้านคุณมาตย์เมืองในซอยทองหล่อ แล้วลากลับไป พิมพ์รัมภาจึงมีเวลาอยู่ลำพังอีกหลายชั่วโมงก่อนคุณมาตย์เมืองจะกลับจากที่ทำงาน และการได้เห็นหน้าค่าตาของมาทิศจากรูปถ่ายก็ทำให้พิมพ์รัมภารู้สึกสงสารเห็นใจชายหนุ่มที่กำลังเผชิญกับชะตากรรมสูญเสียการมองเห็น จึงตั้งใจมุ่งมั่นว่าจะพยายามดูแลเขาให้ดีที่สุดเท่าที่กำลังและสติปัญญาของเธอจะทำได้ แต่ก็ยังหวั่นใจอยู่ว่าเขาจะต้อนรับเธอแบบไหน และเต็มใจจะให้เธออยู่ดูแลเขาหรือเปล่า