รวมนิยายรักฯ...บทที่ 2 นางฟ้าในอ้อมรักมาร...

คุณมาตย์เมือง มารุคพงศ์ เป็นบุรุษผิวขาวร่างสูงสง่า ใบหน้าคมคายด้วยคิ้วหนาเข้มดวงตาโตรียาวและจมูกโด่งสูงอย่างเชื้อสายผู้ดีเก่าของตระกูลมารุคพงศ์ และยังคงเค้าหนุ่มรูปงามสะดุดตาไว้กับวัยห้าสิบปลายๆเป็นอย่างดี

ดวงตาจากผู้มีประสบการณ์ชีวิตมาเนิ่นนานของเขามองพินิจหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวยตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ พร้อมกับเชื่อว่า พิมพ์รัมภา พรหมมินทร์ จะเป็นคนช่วยแก้ปัญหาสำคัญของเขาได้

“เรามาแนะนำตัวกันก่อนนะ ลุงชื่อมาตย์เมือง มารุคพงศ์

หนูคงจะเคยได้ยินชื่อเสียงลุงอยู่บ้าง” แม้จะรู้ว่าเด็กสาวคงรู้จักชื่อเขาอยู่แล้ว แต่ก็อยากบอกย้ำสร้างความมั่นใจ และหันไปแนะนำคนนั่งข้าง

“คุณสินธุเป็นเลขาของลุง”

“ค่ะ” พิมพ์รัมภารับคำสั้นๆ แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าเลขาท่านประธานบริษัทบางกอกไทยแอนด์สตาร์ดัทส์เป็นผู้ชาย เพราะเคยเห็นแต่เลขาผู้หญิงเสียเป็นส่วนใหญ่

“ อ้อ ต้องบอกก่อนว่า ลุงเป็นเพื่อนนักเรียนมัธยมรุ่นเดียวกับอิทธิพล พรหมมินทร์ คุณลุงของหนู และเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน เมื่ออาทิตย์ก่อนได้คุยกันเรื่องลูกๆหลานๆ ลุงมีเรื่องสำคัญที่ต้องการความช่วยเหลือเร่งด่วน ลุงอิทธิพลของหนูแนะนำให้ลองมาคุยกับหนูพิมพ์รัมภา และลุงก็เห็นแล้วว่าหนูจะช่วยแก้ปัญหาสำคัญของลุงได้”

“หนู...เอ้อ...ดิฉันหรือคะ จะช่วยแก้ปัญหาของท่านได้” พิมพ์รัมภางงจัด สงสัยว่าตัวเองจะช่วยแก้ปัญหาเรื่องสำคัญของท่านประธานบริษัทบางกอกไทยฯได้อย่างไร

“ได้แน่นอน ถ้าหนูจะยอมช่วยเหลือ ลุงแค่ต้องการคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมและคนที่ลุงจะไว้วางใจได้เท่านั้นละ และหนูพิมพ์รัมภาก็มีทั้งสองอย่างตามที่ลุงต้องการมากที่สุด” คุณมาตย์เมืองยิ้มพราย เขาคิดว่าเด็กสาวคนนี้ มีคุณสมบัติเกินความต้องการของเขาเสียอีก

“เอ้อ...ขอทราบก่อนได้ไหมคะ ว่าสิ่งที่ท่านจะให้ดิฉันช่วยเหลือ คืออะไร” พิมพ์รัมภามองเขาอย่างไม่เข้าใจ

“ก่อนอื่น ลุงต้องขอร้องหนูว่าอย่าเพิ่งปฏิเสธในทันที เพราะเรื่องที่ลุงจะขอความช่วยเหลือจากหนู เป็นเรื่องสำคัญมากต่อครอบครัวของลุง และลุงก็เห็นว่าหนูเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุด” คุณมาตย์เมืองกล่าวกับเด็กสาวที่นั่งมองตาแป๋ว และภาวนาขอให้เธอรับคำขอร้องจากเขาด้วยเถิด

“ถ้าไม่เหลือความสามารถ ดิฉันก็ยินดีจะช่วยท่านค่ะ” พิมพ์รัมภาบอกอย่างมีน้ำใจ แม้จะยังไม่ได้รับความกระจ่างจากคำบอกเล่าของท่านประธานฯมากนัก

“เอ้อ...ขออนุญาตนะครับ” คุณสินธุเลขาฯกล่าวขออนุญาต และอธิบายต่อ

“คืออย่างนี้ครับคุณพิมพ์รัมภา ตอนนี้ท่านประธานฯกำลังต้องการผู้ที่ไว้วางใจได้ให้มาช่วยดูแลลูกชายที่ประสบอุบัติเหตุสูญเสียการมองเห็นของท่าน โดยทางทีมแพทย์ผู้รักษายังให้ความหวังแก่พวกเราว่าการผ่าตัดครั้งต่อไปสามารถทำให้ผู้ป่วยมองเห็นได้อีกครั้ง แต่ผู้ป่วยไม่ยอมไปผ่าตัด”

“ลูกชายของลุงต้องการสิ่งที่จะมาสร้างเสริมกำลังใจ และลุงก็เห็นมีอยู่ทางเดียว คือ ผู้ดูแลที่ต้องใช้ความเข้าใจผสมผสานกับความละเอียดอ่อนทางจิตใจเข้าไปช่วยโน้มน้าวให้เขาเกิดความรู้สึกต้องการมองเห็นหรือมีกำลังใจที่จะเข้ารับการผ่าตัดครั้งต่อไป” คุณมาตย์เมืองอธิบายต่อ

“ต้องดูแลคนไข้อย่างนี้ การจ้างพยาบาลชำนาญการหรือ

พยาบาลที่มีความรู้เฉพาะด้าน จะไม่เหมาะสมกว่าหรือคะ”

พิมพ์รัมภานึกเห็นสภาพผู้ป่วยทางสายตาที่ควรจะได้รับการดูแลเอาใจใส่จากผู้ที่อยู่ในสาขาอาชีพพยาบาลจึงจะเหมาะสมกว่าผู้ที่มีความรู้ด้านโภชนาการและภาษาอย่างเธอ

“เขาไม่ใช่ผู้ป่วยที่ต้องการแพทย์หรือพยาบาลมาดูแล เขาเหมือนคนปกติทั่วไป เพียงแต่สายตายังมองไม่เห็นเป็นปกติเหมือนเมื่อสองปีก่อนเท่านั้น ทีมแพทย์ที่ต่างประเทศได้ให้คำแนะนำว่ากำลังใจเป็นสิ่งสำคัญต่อตัวคนไข้ และลูกชายของลุงก็ต้องการกำลังใจเป็นอย่างมาก”

“แต่ดิฉัน ไม่เคยรู้จักมักคุ้นกับผู้ป่วยมาก่อน จะเข้าไปสร้างกำลังใจให้เขาได้ยังไงกันคะ”

“โดยการเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของเราไงล่ะ”

คุณมาตย์เมืองได้ฟังเรื่องราวของหลานสาวกำพร้าจากคุณอิทธิพลเพื่อนสนิทมาอย่างละเอียด และพึงพอใจในตัวเด็กสาวคนนี้เป็นอย่างมาก นอกจากความขยันหมั่นเพียรเรื่องการเล่าเรียนและความฉลาดปราดเปรื่องแล้ว พิมพ์รัมภายังเป็นผู้มีอัธยาศัยจิตใจดีงามจากที่สังเกตเห็นในการได้พูดคุยกัน โดยเฉพาะความน่ารักอ่อนหวานอันเป็นคุณสมบัติตรงต่อความต้องการของคุณมาตย์เมือง และเหมาะสมที่สุด คือ พิมพ์รัมภาเป็นหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวยมากคนหนึ่ง สิ่งนี้จะสามารถดึงดูดความสนใจและเอาชนะใจเพศบุรุษทุกคนได้ไม่ยาก