บทที่4.ฝันร้าย

ลีนารีบทรงตัวยืน เธอฝืนพูดกับบุตรสาว แล้วรีบรั้งลาลิตาเลี่ยงเดินไปอีกทาง ได้ยินเสียงไอรีนบ่นพึมพำตามหลังมา

กุมภามองตามหลังสองสาวต่างวัยจนลับหายเข้าไปในตัวบ้าน “คุณรู้จักสองแม่ลูกนั่นนานเท่าไหร่แล้วเหรอ” มันเป็นคำถามลอยๆ เหมือนไม่ได้สนใจจริงจัง แต่ความจริงแล้ว กุมภากำลังตั้งตารอคำตอบอย่างตั้งใจ

“นานมากแล้วค่ะ ตั้งแต่ยัยลาลิยังไม่เกิดด้วยซ้ำ ไอกับลีนาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดเลยค่ะ”

“แล้วสามีของเธอล่ะครับ ผมไม่เห็นคุณไอพูดถึงเลย” คำถามต่อเนื่องหลังเปรยไปแล้วคือสิ่งนี้นั่นแหละ ใครจะไปคิดล่ะ ผู้หญิงในอดีตจะรู้จักกับผู้หญิงคนปัจจุบันที่คาดว่าจะเป็นผู้หญิงคนเดียวในอนาคต กุมภาเริ่มลังเล หากคำตอบเป็นอย่างที่คิดไว้ เขาจะยังสานต่อความสัมพันธ์เช่นนี้กับไอรีนได้หรือเปล่า

“ความจริงเป็นเรื่องส่วนตัวของลีนา ไอไม่อยากพูดถึงเลยค่ะ แต่ไอเชื่อว่าคุณกุมไม่ใช่ผู้ชายปากเปราะที่พูดไปทั่ว จนอาจทำให้ลีนาเสียหายได้ ยัยลีนาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ ไม่มีสามี”

“เขาไม่เคยพูดถึงผู้ชายคนนั้นเลยใช่ไหมครับ”

“ทำไมคุณกุมเดาถูกคะ หรือพอจะรู้อะไรมา เท่าที่ไอรู้ คุณกุมเองก็เคยไปปารีส สังคมแคบๆ แบบนั้นพอรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น บอกไอได้เลยนะคะ ไอก็อยากรู้เหมือนกันผู้ชายใจแคบคนนั้นเป็นใคร”

พอพูดเรื่องอดีตของลีนา ไอรีนก็คุมสติไม่อยู่ เธอโพล่งความลับของเพื่อนสนิทมาจนหมด

“เด็กลาลินั่น อายุเท่าไหร่ครับ” กุมภาลุ้นจนเหงื่อแตกซิกๆ

“ห้าขวบแล้วค่ะ แต่ฉลาดเหลือเกิน ไอเคยขอยัยลาลิมาเป็นลูกบุญธรรม แต่ยัยลีนาไม่ยอม”

“ทำไมต้องทำแบบนั้นล่ะครับ ท่าทางเธอไม่ใช่มาจากครอบครัวขัดสนสักหน่อย”

“เรื่องมันยาวค่ะ ไอไม่อยากพูดถึงเลย” พอคิดถึงความหลังต่อมโมโหก็เดือดปุดๆ บิดา มารดาของลีนามีความคิดไม่เหมือนบิดา มารดาตัวเอง ทันทีที่เรื่องอัปยศของลีนาเริ่มแพร่หลาย เธอก็ถูกเฉดหัวส่ง คนที่กำลังทุกข์ใจแทบกลั้นใจตาย หากไม่ติดที่กำลังตั้งครรภ์ วันนี้คงไม่มีผู้หญิงชื่อลีนาบนโลกใบนี้

“เข้าข้างในเถอะครับ หายมาทั้งคู่แบบนี้ไม่ดีแน่” กุมภารีบชวนไอรีนเข้าไปด้านใน เขาคงต้องเร่งหาตัวช่วยเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง ซึ่งค่อนข้างซับซ้อน แต่กุมภามันใจเกินครึ่ง ‘เด็กลาลิ’ นั่นต้องเกี่ยวข้องกับเขาแน่ เผลอๆ อาจจะเป็นผลพวงจากความสัมพันธ์ครั้งนั้น ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงเสียด้วย

เดาจากอาการหลบตาไม่สู้หน้าของลีนา หล่อนจำเขาได้ แคแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก

“ผมขอตัวสักครู่นะไอรีน” หลังสอดสายตามองหาเพื่อนที่ไว้ใจได้จนเจอ กุมภารีบปลีกตัวตรงไปหา เขารั้งแขนเขตต์ขันเดินไปมุมสงบเพื่อขอความช่วยเหลือทันที

“เห้ยเกิดอะไรขึ้นวะ?” เขตต์ขันถามเสียงหลง

“พอดีอยากได้ความช่วยเหลือหน่อย คงมีแค่คุณคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยผมได้”

ข่าวนี้แพร่งพรายเข้าหูคนนอกไม่ได้ มันมีทั้งผลดีและไม่ดีที่น่าจะเกิดขึ้นพร้อมกัน ดังนั้นกุมภาต้องรอบคอบที่สุด

“เรื่องอะไรวะ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงเก่าๆ ของคุณเข้ามาก่อเรื่อง”

“เป็นแบบนั้นก็ดีสิ จะได้ล่มงานหมั้นไปเสียเลย” กุมภาตอบพร้อมกับสบถในลำคอ เขาเริ่มรู้สึกวุ่นวายใจตั้งแต่พบหน้าลีนาแล้ว เค้ารางความวุ่นวายนั่นก่อตัวจนใกล้ๆ พายุเต็มที

“ร้ายแรงขนาดนั้นเชียวเหรอวะ”

“ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก แค่ผู้หญิงสองคนนั่นเป็นเพื่อนกัน”

“หมายความว่ายังไงกันแน่ ผมยังไม่เห็นผู้หญิงคนไหนเข้าข่ายแบบที่คุณว่าเลยนะกุม”

รอบตัวไอรีนไม่มีผู้หญิงสาวสวยที่น่าจะเป็นอันตรายได้เลย มีแค่เด็กหญิงวัยไม่เกินห้าปีที่เกาะติดไม่ห่าง

“คงไม่ร้ายแรงขนาดมีลูกใกล้โตเป็นสาวหรอกนะ” เขตต์ขันลองเดา

และสีหน้าของกุมภาทำให้เขาเกือบทรุด แววตาครุ่นคิดแบบไม่มีจุดหมายปลายทางนั่น เริ่มทำให้เขตต์ขันเริ่มวิตกไปด้วย

“จำเมื่อหกปีก่อนได้ไหม เด็กนั่น ลูกของผู้หญิงที่ทำให้ผมลืมงานเกือบสองเดือนนั่นไง” ตอนนั้นกุมภาหลงลีนาจนแทบไม่ไปทำงาน เขาลุ่มหลงเธอ จนเสียงานเสียการครั้งแรก พอตั้งสติได้ ก็เลยพยายามถอยห่าง เขาใช้ผู้หญิงอีกคน สลัดลีนาจนหลุด หล่อนหายหน้าหายตาไป ทำให้เขาสบายใจได้ชั่วระยะสั้นๆ หลังจากนั้นน่ะเหรอ...เขาโหยหาหล่อน จนเกือบจะกลายเป็นคนตายด้าน โชคดีที่มีเพื่อนอย่างเขตต์ขันอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นคงเตลิดเปิดเปิงไม่น้อย