บทที่2.ความบังเอิญแสนโหดร้าย

“แม่ฉันไม่ใคร่ถูกใจเด็กที่ไหนง่ายๆ นะยัยลีนา แต่เพราะลาลิน่ะน่าเอ็นดู หากฉันเด็กกว่านี้หน่อย ฉันคงไม่ชอบเหมือนกัน ฉันกลัวแม่ฉันยกมรดกส่วนของฉันให้ยัยลาลิหมด”

ลีนายิ้มกว้าง ความเมตตาแบบนี้ลาลิตาไม่เคยได้จากครอบครัวตนเอง ทันทีที่เรื่องอัปยศถถูกเผยแพร่ออกไป บิดาก็เฉดหัวเธออกจากบ้าน ส่วนแม่เลี้ยงกับน้องสาวต่างบิดาของเธอนั่นเหรอ...ผสมโรงช่วยใส่ไฟจนลีนาไม่มีที่ยืนในบ้านตัวเอง เธอถูกตัดขาดจากครอบครัว ทั้งๆ ที่ไม่มีทางไปแท้ๆ

“ขอบคุณนะไอรีน” เสียงสั่นๆ น้ำตาซึม

ไอรีนเอียงคอมอง “ลองคิดใหม่อีกครั้งไม่ได้เหรอ มาอยู่ที่นี่ ช่วยฉันทำงานดีกว่า ลาลิจะได้สุขภาพจิตดีขึ้น”

ลีนาเลี้ยงดูลาลิตาได้อย่างดีไม่มีข้อติก็จริง แต่องค์ประกอบหลายๆ อย่างก็ไม่ได้สมบูรณ์เท่าไหร่นัก เด็กกำลังโตต้องทนอุดอู้อยู่แต่ในห้องสี่หลี่ยมแคบๆ ถึงจะมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันก็จริง คงสู้บ้านที่มีพื้นที่ให้วิ่งเล่นไม่ได้หรอก อากาศดีๆ แบบนี้หาไม่ได้ในเมืองใหญ่เช่นกัน

“ฉันจะลองกลับไปคิดดูนะ”

ทุกการตัดสินใจลีนาอิงลูกเป็นหลัก เมื่อก่อนเธออาจตัดสินใจได้ในทันที แต่ตอนนี้เหตุการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ไอรีนกำลังจะสร้างครอบครัว ลีนาไม่อยากเอาปมของตัวเองมาพัวพันให้ครอบครัวใหม่ของเพื่อนมีปัญหา

“สำหรับฉัน...แกกับลาลิสำคัญที่สุด” ไอรีนย้ำ

วันพักผ่อนสบายๆ สิ้นสุดลง ความวุ่นวายเริ่มต้นขึ้นทันทีที่แสงสีส้มโผล่พ้นทิวไม้ เสียงเอะอะผสมเสียงหัวเราะ เสียงผู้คนที่ตบเท้าเดินเข้ามาในบริเวณบ้านปลุกให้ลีนาลืมตาโพลง เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เอื้อมมือรั้งผ้าห่มผืนใหญ่ที่ร่นลงไปต่ำกว่าอกของบุตรสาวให้กลับขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งเดิม แล้วจึงค่อยๆ ขยับลงจากเตียงเพื่อจัดการทำความสะอาดตัวเองคร่าวๆ

อากาศยามเช้ายังคงเย็นจัด ลีนาห่อหัวไหล่รีบกระชับเสื้อคลุมให้แนบลำตัวมากขึ้น ตอนที่เดินลงจากบันไดกลางบ้านลงมาที่ชั้นล่าง

“คุณลีนามาพอดี ดอกไม้มาส่งแล้วค่ะ” ดอกไม้ตะกร้าใหญ่ๆ วางแอบอยู่มุมห้องส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล

“ยัยไอละคะป้า” เธอถามหาเพื่อนสนิท

“ถูกลากไปแต่งตัวตั้งแต่ฟ้ายังไม่เปิดเลยค่ะ” คนตอบตอบแล้วก็ยิ้ม

“งั้นลีนาลงมือเลยนะคะ” ความจริงระดับไอรีนสามารถสั่งโรมแรมดังๆ จัดซุ้มดอกไม้ได้ แต่เพราะรู้ดีว่าไม่มีใครรู้ใจตนเองดีเท่ากับลีนา ไอรีนไม่อยากอารมณ์เสียตั้งแต่พิธีหมั้นยังไม่เริ่ม เลยยกหน้าที่จัดดอกไม้ให้ลีนารับผิดชอบ เพราะแน่ใจว่าฝีมือของลีนาไม่มีทางทำให้ตนเองผิดหวัง

ไอรีนส่งผู้ช่วยมาช่วยลีนาสามคนด้วยกัน ซุ้มดอกไม้เลยถูกเนรมิตขึ้นในเวลาไม่นาน เสียงชมเปราะทุกครั้งที่มีใครสักคนเดินผ่าน พลอยทำให้ลีนายิ้มออก

“ฝีมือแบบนี้ รับงานได้สบายๆ เลยนะคะคุณลีนา”

“นั่นสิคะ สวยคิดว่าตัวเองอยู่ในสวนสวรรค์เลยนะคะ”

“ต้องยกความดีความชอบให้ดอกไม้ค่ะ ทั้งสดแล้วก็สวยแบบไม่มีที่ติเลย” ลีนาแย้ง ดอกไม้สดดอกใหญ่ ก้านแข็งแรงช่วยออมแรงเธอได้เป็นอย่างมาก

“ดอกไม้จากสวนกุมพันธุ์ทั้งนั้นเลยค่ะไม่สวยได้ยังไงคะ เกรดส่งออกการันตีเลยนะคะ”

ลีนาสะดุด แต่ก็รีบปัดทิ้ง แค่ชื่อคล้ายๆ เท่านั้น เล่นเอามือไม้เธออ่อนแรงลงเลย

“ลีนาขอตัวไปปลุกลูกแต่งตัวก่อนนะคะ” หลังสำรวจความเรียบร้อยจนไม่เห็นข้อผิดพลาด ลีนาเลยขอตัวไปเตรียมแต่งตัวให้ลาลิตา วันนี้บุตรสาวเธอแทบจะเป็นตัวเด่นๆ พอๆ กับแม่งานอย่างไอรีนเลยนี่นา

“ดีนะที่เตรียมงานไว้เนิ่นๆ ไม่อย่างนั้นวันนี้คงหัวปั่น” บุตรสาวคนเดียวของเศรษฐีหมั้นกับบุตรชายตระกูลเศรษฐีเก่าทั้งที มีเหรอจะไม่ดังกระหึ่มทั้งเมือง ผู้หลักผู้ใหญ่ทยอยตบเท้ามาเป็นแขกผู้มีเกียรติตั้งแต่เช้าตรู่ คนงานกว่าร้อยชีวิตยุ่งจนหัวหมุน ลีนาเดินเลยไปที่ห้องแต่งตัวของเพื่อนเผื่อแวะชมความอลังการของชุดหมั้นที่สั่งตรงมาจากดีไซน์เนอร์ชื่อดัง