บทที่1.แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด..

ลูกสาวคนเดียวที่ถูกประคบประหงมอย่างเธอ ถูกเลี้ยงมาแบบยิ่งกว่าไข่ในหิน เรื่องคู่ครอง ไม่ใช่เธอคนเดียวที่ตัดสินใจได้ บิดา มารดามีส่วนไม่น้อย แต่ก็ไม่เลวนักหรอกกับคู่ครองคนล่าสุด ถึงบิดา มารดาจะบังคับส่วนหนึ่งหากเธอไม่ชอบ ไอรีนก็คงค้านหัวชนฝาเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ ไอรีนตกลงปลงใจ ทันทีที่เผลอสบตากับเขาครั้งแรก เสียงระเบิดดังขึ้นในใจของเธอ พร้อมกับคำว่า...รักแรกพบ

กุมภาหน้าตาดี จัดอยู่ในหมวดเทพบุตร เขานิ่งและเย็นชา นั่นอาจทำให้ไอรีนสะดุดก็เป็นได้ ผู้ชายร้อยคนที่เดินเข้ามาในชีวิตเธอ ล้วนแล้วแต่สยบให้อำนาจเงินที่ไอรีนหรือครอบครัวครอบครอง กุมภาแตกต่างจากผู้ชายร้อยคนนั้น เขาไม่ได้แคร์เธอเพราะเงินสักนิด ในเมื่อพื้นฐานครอบครัวเขา ก็ไม่ได้ด้อยกว่าเธอเท่าไหร่

ผู้ชายอายุสามสิบกลางๆ แต่โสดนั้น สิ่งแรกที่ต้องคิดไว้ล่วงหน้า เขามีปมหลังที่ไม่น่าไว้วางใจหรือเปล่า เท่าที่ตรวจสอบมาแล้ว ชายที่เป็นว่าที่สามีของเธอคนนี้ ไม่มีประวัติซุกซ่อนแบบนั้น เขาเหมือนผู้ชายฐานะดีคนอื่นๆ นั่นแหละ ประวัติเรื่องผู้หญิงโชกโชนนับไม่ถ้วน นั่นทำให้ไอรีนโล่งใจไปหนึ่งเปราะ

“ทำไมเหรอ...” ลีนาถาม กางแขนรับแรงโถมของบุตรสาวที่จู่ๆ ก็กระโจนใส่

“ฉันกลัวว่าตัวเองจะใจนิ่งไม่พอนี่สิ...” เคยควบคุมคนอื่นได้อย่างง่ายๆ มาตลอดชีวิต พอเจอคนที่ควบคุมลำบาก ไอรีนเองก็รู้สึกหวั่นๆ ใจ

“แม่ขาคุยอะไรกับน้าไอคะ?” ลาลิตาเอียงคอมอง สีหน้ามารดาและคุณน้าคนสวยเคร่งเครียดพิกล

“ไม่มีอะไรหรอกลาลิ น้าไอแค่...เป็นโรควิตกจริตก่อนงานแต่งค่ะ” ไอรีนตอบหลานสาวพลางยิ้มหวาน

“ทำไมต้องวิตกคะ น้าไอถูกคุณตา คุณยายบังคับให้แต่งงานหรือไงคะ” เด็กฉลาด แถมยังรู้จักถาม ซึ่งลักษณะนิสัยแบบนี้แทบจะถอดแบบจากใครคนหนึ่งมาเลย

ลีนาถอนใจแรงๆ ยกมือลูบหลังทายทอยบุตรสาว “บางครั้งผู้ใหญ่เองก็จนแต้มกับปัญหาเหมือนกันนะลาลิ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ได้ทั้งหมดหรอกนะ ทุกอย่างต้องมีสติและใช้เวลา”

ไอรีนหัวเราะ “คุณตากับคุณยายหรือจะกล้าบังคับน้าไอ น้าไอกำลังกลุ้มใจเรื่องแม่ขาของลาลิต่างหากล่ะ น้าไอจะแต่งงานแล้ว แม่ขาของลาลิยังไม่มีแม้แต่คนคุยเลย”

ลาลิตาเบ้ปากย่นปลายจมูกทุกครั้งที่ใครก็ตามแวะเวียนมาพูดถึงสถานะของมารดาตัวเอง เด็กหวงแม่ตอบเสียงแข็งทันที “แม่ขามีแค่ลาลิพอแล้วค่ะ ไม่จำเป็นต้องมีคนอื่น”

“อ้าว...ไงงั้นล่ะ ไม่อยากให้มีคนมาช่วยแม่ขาทำงานหาเงินเลี้ยงลาลิหรือไงคะ”

“ลาลิกินไม่เยอะค่ะ แม่ขาคนเดียวก็เลี้ยงลาลิได้”

“แน่ใจ...ตั้งแต่มาถึงน้าไอยังไม่เห็นลาลิหยุดกินเลย”

ไอรีนสัพยอกหลานสาว “เพราะลาลิเสียดายหรอกค่ะ เลยฝืนๆ กิน หากลาลิไม่กิน คุณยายจะเสียใจค่ะ”

ลีนาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ลาลิตาพูดจาฉะฉานแถมไม่เคยจนมุมง่ายๆ ไปที่ไหนก็มีแต่คนรัก หากไม่รู้ปมเรื่องชาติกำเนิด บุตรสาวของเธอแทบไม่มีข้อตำหนิเลย

“อ้อ...ลาลิเลยกินเอาใจคุณแม่ของน้าไอ ไม่ใช่ตะกละใช่ไหมจ้ะ”

“ค่ะ” ลาลิตาตอบเสียงขึงขัง

“แหมมมมม น้าไอเข้าใจผิดเสียนาน ขอโทษทีนะหลานรัก”

เสียงหัวเราะของบุตรสาวคือกำลังใจให้ลีนาสู้ชีวิต วันนั้นหากไม่รู้ว่าตัวเองมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังเติบโตอยู่ในร่างกาย วันนี้ลีนาอาจไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ ทุกอย่างพังทลายลงทันทีที่ถูก ‘ทิ้ง’ ความหวัง ความรักที่เกิดขึ้น เป็นแค่ความคิดตัวเองฝ่ายเดียว ลีนากลายเป็นส่วนเกินที่คนคนนั้นไม่ต้องการ เขาสลัดเธอทิ้งเพียงเพราะเจอคนใหม่ที่ถูกใจมากกว่า ผู้หญิงอ่อนเดียงสาแบบเธอเลยถูกกำจัดและกลายเป็นแค่ส่วนเกินที่เขาไม่ต้องการ

บทที่2.ความบังเอิญแสนโหดร้าย

“สนุกไหมคะ ครั้งหน้ามาอยู่กับยายหลายๆ วันหน่อยสิลาลิ” มารดาของไอรีนตกหลุมรักลาลิตาเหมือนผู้ใหญ่ใจดีรายอื่นๆ ที่ได้ทำความรู้จักกับเด็กหญิงฉลาดคนนี้

“แม่ขางานยุ่งค่ะแทบไม่มีเวลาพักเลย” ลาลิตาตอบผู้ใหญ่เสียงอ่อย

“ความจริง ยายก็อยากให้แม่ขาของลาลิมาอยู่ด้วยกันที่นี่เลย งานน่ะมีให้ทำหลายที่ ลองประเหลาะแม่ขาของลาลิดูสิ เผื่อแม่ขาอาจจะเปลี่ยนใจ” เสียงกระซิบกระซาบลอยตามลมมาเข้าหูสองสาวที่นอนมองท้องฟ้าตอนกลางคืนเข้าพอดี