Chapter 2

“พวกนายดื่มไม่รอฉันเลยนะ” เสียงทุ้มทรงพลังดังขึ้น นั่นเป็นเสียงคุ้นเคยแต่ไม่คุ้นหูเพราะไม่ได้เจอกันนานนมของลีโอ โดโนแวน หรือไลอ้อนที่เพื่อนๆ คุ้นเคย รวมไปถึงสาวน้อยสาวใหญ่ที่ต่างคลั่งไคล้หนุ่มในเครื่องแบบทหารราบสีเขียวคนนี้ด้วย

รูปร่างสูงสง่าในความสูง 6 ฟุต 2 นิ้วของผู้พันหนุ่มแห่งกองทัพบก ไม่ว่าอกตึงแน่นผสานไหล่ผึ่งผาย บุคลิกลุ่มลึกเยือกเย็น แม้ภายนอกที่ดูสบายๆ แต่งกายง่ายๆ ตามแบบฉบับนายทหารติดดิน หากแต่นิสัยที่แท้จริงกลับซ่อนเร้นซึ่งความซ่าสุดขาดใจ นิสัยลีโอ เต็มเปี่ยมไปด้วยความลึกลับน่าค้นหา เขามีบุคลิกหลากหลายยากต่อการเข้าใจ ทั้งยังโปรดปรานสีดำตามแบบฉบับนิสัยที่ไม่โปร่งใสเท่าใดนัก ซึ่งเจ้าตัวมักพูดเสมอว่าเขาชอบให้คนอื่นค้นหา มากกว่าจะเป็นคนเผยตัวตนต่อหน้าคนอื่นซะเอง ลีโอ คือราชสีห์หนุ่มแห่งทัพบก ที่ชอบฉกสาวสวยไปกินในยามเพื่อนเผลอ

นายทหารราบมักหายไปกับอากาศธาตุและสถานการณ์รอบกายที่กำลังชุลมุน พร้อมกับสาวสวยที่เขาหมายตาเอาไว้ สมกับฉายา “ราชสีห์แห่งผืนปฐพี” เยือกเย็นในเวลาจดจ้อง แล้วว่องไวในเวลาตะครุบเหยื่อ

“ไล้อ้อนนายมาจนได้นะ นี่ฉันก็ยังแอบคิดอยู่ว่าพวกนายคงแวะที่ไหนสักแห่งเป็นแน่” ฮอว์คเอ่ยขึ้นขณะเงยหน้ามองผู้มาใหม่อย่างลีโอ

“ก็ตั้งใจจะแวะอยู่เหมือนกันแต่ดันนึกถึงนัดของพวกนายซะก่อน” ชายมาดขรึมแห่งกองทัพบกยิ้ม พร้อมกับยกมือตั้งฉากตบกระแทกกับฝ่ามือของฮอว์คที่เตรียมรอไว้อยู่แล้วอย่างเข้มแข็ง แล้วหันไปตบกับแฟรงค์ที่ยืนมองอยู่ด้วย

“พวกนายลืมหมาป่าอย่างฉันแล้วงั้นหรือ จุ๊ๆๆ ไม่ได้เลยนะ” ร่างสูงใหญ่สง่างดงามปรากฏกายเป็นคนสุดท้ายในค่ำคืนแห่งนัดในรอบทศวรรษระหว่างสี่หนุ่มสี่เหล่าทัพ พวกเขาต่างถูกรุมเร้าด้วยหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบทั้งจิตวิญญาณความเป็นชายชาตรี ดังนั้นจึงปลีกตัวมารวมตัวกันยากเย็นในแบบฉบับความเป็นส่วนตัวเช่นคืนนี้ ทว่าคืนนี้พวกเขาจะได้ละลายและปลดปล่อยทุกความอัดอั้นไปกับการกินการเที่ยวและก็...เริงลีลากับสาวสวยคนใดสักคน หรือถ้าโชคดีอาจสองหรือสามตามความสมัครใจร่วมกินโต๊ะจีน ซึ่งปกติสี่หนุ่มก็ไม่เคยกินโต๊ะจีนสักเท่าไหร่แต่ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา

แบรนดอน โจนส์กระโดดเข้ามากลางวงสนทนา ฟาดฝ่ามือประสานกับเพื่อนๆ ทีละคนจนครบ แล้วเขาก็หย่อนก้นลงนั่งข้างลีโอ สองคนนี้บุคลิกแตกต่างกัน เพื่อให้สาวได้เลือกสรรกินพวกเขาอย่างไม่ต้องคิดมาก เจ้าหน้าที่ FBI หนุ่มมากความเร่าร้อน ไม่ว่าการไล่ล่าจับผู้ร้ายซึ่งเขาไม่เคยปล่อยมือหากไม่ได้ตัววายร้ายมาลงโทษ พอๆ กับนิสัยตรงฉินไม่ยอมใครของเขาด้วยเช่นกัน เขาเป็นเจ้าหน้าที่ FBI อารมณ์ดีในเวลาอยู่กับเพื่อนฝูงและต่อหน้าเพศตรงข้าม ช่างผิดแผกจากช่วงเวลาที่อยู่ในหน้าที่การงาน

ความสดใสร่าเริงของเขามักละลายหัวใจสาวมากหน้ามากลีลา การมีมนุษย์สัมพันธ์ดีกับสาวทุกคนทำให้เขากลายเป็นเพลย์บอยในสายตาใครต่อใคร ซึ่งตัวแบรนดอนเองยอมรับโดยดีกับคำกล่าวหานั้น แม่ยกของเขาทั้งหลายต้องอยู่ในโอวาทห้ามก้าวก่ายทั้งเรื่องส่วนตัว เรื่องงาน หากเขาไม่ติดต่อไปอย่าจะได้มีผู้ใดเข้ามายุ่งย่ามกับชีวิตส่วนตัวเด็ดขาด มิเช่นนั้นความสัมพันธ์ลึกล้ำอาจจบลงเพียงเสี้ยววินาที ถ้าไม่รู้จักเวลาควรไม่ควร เขาเป็นทั้งเทพบุตรและในทางกลับกันก็สามารถกลายร่างเป็นซาตานผู้แข็งกระด้างได้ทันทีหากโดนขัดใจ ดังนั้นฉายา “หมาป่าแห่งกองปราบ” จึงเหมาะกับเขาที่สุด

“ดอนใครจะลืมนายได้วะ” ฮอว์คเป็นผู้เอ่ยขึ้น ก็ในเมื่อเขาเปลี่ยวเดียวดายจนต้องโทร.ตามเพื่อนสนิททุกคนแบบนี้ มีหรือจะลืมไอ้หมาบ้าตัวนี้ได้

“คืนนี้ดูคึกครื้นดีนะฮอว์ค ไอ้ผู้ฝูงจอมเขมือบ” ขณะแบรนดอนกล่าวสายตาสีนิลของหมาป่าก็กวาดมองรอบกาย กระทั่งได้พบกับฝูงกวางน้อยที่กำลังร่ายลีลาโยกเคล้าบนฟลอร์เต้นรำ เพียงเท่านั้นเลือดในกายหมาป่าร้อนระอุเพิ่มอุณหภูมิสูงขึ้นยากควบคุม

“นายว่าฉันแบบนี้ทำราวกับว่าคืนนี้นายจะเป็นบาทหลวงอย่างนั้นละดอน” ฮอว์คสวนทันควัน เพื่อนอย่างแบรนดอนเขานั้นรู้ไส้รู้พุงจนไม่ต้องบรรยาย ความรักระหว่างเพื่อนทำให้พวกเขาคบกันมายืดยาว แม้ต่างเหล่าทัพก็ยังมั่นคงในความเป็นเพื่อนอย่างแน่นแฟ้น ทำไงได้พวกเขาชอบต่างกัน จึงแยกย้ายตอนจบโรงเรียนเตรียมทหารไปร่ำเรียนตามสาขาที่ชอบในโรงเรียนนายร้อย

“คนอย่างฉันเป็นนักบุญไม่ได้แน่...นอกจากซาตานตัวร้ายเท่านั้น” แบรนดอนซึ่งมาใหม่แต่แรงสุดใจกล่าวต่อหน้าเพื่อนๆ ทุกคน ขณะหนุ่มมาดขรึมอย่างลีโอก็ได้แต่ฟังอย่างเห็นด้วย แฟรงค์ยังคงดื่มด่ำกับรสชาติร้อนแรงของวิสกี้โดยไม่ออกความเห็น เขาพูดน้อยแต่ต่อยหนักคงเพราะทะเลทำให้เขากลายเป็นคนพูดน้อยกระมัง

“นั่นสิถ้าดอนมันทำแบบนั้นสาวๆ กลุ่มนั้นคงหัวใจสลาย” ลีโอเห็นด้วยพร้อมกล่าวสำทับโดยไม่แย้มยิ้ม แต่เพื่อนทั้งสามต่างรู้ดีว่าลีโอล้อเล่นในใบหน้าเย็นชา

“ว่าแต่นานๆ เจอกันพวกนายยังไม่ได้ถอดสร้อยสัญลักษณ์ประจำตัวให้กับสาวคนไหนใช่ไหมวะ” แฟรงค์เอ่ยถึงสร้อยคอที่พวกเขาตั้งใจสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษเฉพาะสี่หนุ่มเท่านั้น และสร้อยสี่เส้นนี้ต่างบ่งบอกสัญลักษณ์ประตัวแต่ละคน ซึ่งนับตั้งแต่เข้าเรียนในโรงเรียนเตรียมทหารโน่นแล้ว ตอนนี้พวกเขาอายุเข้าสู่เลขสามต้นๆ อาจมีใครสักคนลืมคำสัตย์ปฏิญาณที่ให้ไว้ต่อกัน นั่นคือชิ้นส่วนด้านในของสร้อยที่เป็นรูปสัตว์ประจำตัว จะถูกแกะออกให้กับใครสักคนที่พวกเขารัก รวมทั้งปรารถนาในการ่วมใช้ชีวิตกับสาวคนนั้น แฟรงค์อยากรู้ว่ามันยังอยู่ครบทุกชิ้นหรือถูกถอดจากกรอบไปบ้างหรือไม่

แล้วทั้งสามหนุ่มจึงพร้อมใจฉีกยิ้มกว้างต่อหน้าคนตั้งข้อสงสัยเมื่อกี้ ขณะมือล้วงเข้าไปในอกเพื่อหยิบสร้อยโลหะที่ห้อยอยู่กับคอของแต่ละคนโดยไม่เคยถอดห่างตัวสักครั้ง

“ของฉันยังอยู่ทั้งชิ้นนอกชิ้นใน” ฮอว์คชูสร้อยโลหะรูปเหยี่ยวเวหากางปีกของเขาต่อหน้าเพื่อนๆ ทุกคน ชีวิตโสดของเขายังไม่พร้อมรับผิดชอบความบอบบางของใคร แม้ตนทำหน้าที่ดูแลประเทศอย่างเข้มแข็ง หากแต่ยังไม่พร้อมรับใครเข้ามาในชีวิตที่แขวนไว้บนเส้นด้าย ด้วยระหว่างความเป็นความตายผสานรวมกันเช่นนี้ แท้ที่จริงคงยังไม่มีสาวคนใดเข้าใจตัวตนของฮอว์ค ลีสมิท ด้วยกระมัง นั่นคือจุดสำคัญที่ทำให้เขายังครองโสด

หากวันใดที่เขาต้องจากคนรักไปปฏิบัติหน้าที่ยังแดนไกลย่อมเสี่ยงกับภยันตรายทั้งหลายทั้งมวลที่คาดเดาได้ยาก เธอคนนั้นคงชะเง้อคอยาวรอเขาในการกลับบ้านแบบครบสามสิบสอง นั่นทำให้เขาห่วงความรู้สึกของเธอมากกว่าเททุ่มใจปกป้องชาติอย่างเต็มร้อย ดังนั้นหากในชีวิตหนึ่งเฟ้นหาผู้หญิงที่พร้อมเข้าใจตนไม่ได้ นาวิกโยธินหนุ่มมาดมั่นจึงขอครองโสดกระทั่งวินาทีที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนในเวลานี้ดีที่สุด

“ใช่ว่าฮอว์คมันจะยังเก็บสร้อยไว้อย่างดีนี่สำหรับราชสีห์ของฉันก็ยังคงอยู่” ลีโออวดอ้างสร้อยที่ยังอยู่ครบองค์ประกอบของเขาต่อหน้าทุกคนไม่ต่างกัน ราชสีห์ผู้หนักแน่นเงียบขรึม ผิวขาวดำแดง ดวงตาร้อนระอุเข้มแข็งแสดงจุดยืนของตัวเองอย่างกร้าวแกร่ง อีกทั้งระบายยิ้มบางเบาในแบบฉบับทหารราบผู้ชำนาญการจับอาวุธหนักอย่างปืนใหญ่เพื่อปกป้องประเทศชาติ ลีโอเคยผ่านสมรภูมิหนักหนามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แม้แต่สงครามที่กำลังจะก่อเกิดกับยูเครน เขาก็ถูกเลือกให้ไปสู่สนามรบอย่างไม่ต้องสงสัย

“เฮ้ย...อย่าคิดสำคัญตัวผิด ของฉันหมาป่าไม่เคยหายไปไหนเลย” หมาป่าแห่งกองปราบก็ไม่น้อยหน้า ถึงเขาจะร่าเริงกับสาวสวยมากหน้าหลายตาเพราะอาชีพพาไป หากแต่หัวใจเขายังคงว่าง ซึ่งตรงข้ามกับข้างกายที่ไม่เคยว่างเว้นได้นานหลายวัน ก็มีสาวสวยหลากหลายอาชีพ พร้อมพลีเรือนร่างให้เขาเชยชม สร้อยโลหะรูปหมาป่าดวงตาคมกริบชูอยู่ตรงกลางวงเป็นเส้นที่สาม

“ว่าแต่คนถามทำไมไม่แสดงสัญลักษณ์” ฮอว์คเอ่ยท้วง หรือว่าแฟรงค์พลาดท่าเสียเอกราช ไข่เข็มแช่น้ำทะเลให้กับสาวซะแล้ว สาวคนนั้นอาจเป็นลูกสาวท่านจอมพลเรือคนใดสักคน

“ใจเย็นๆ พวกนายอย่าใจร้อน นี่ไงของฉันฉลามเขี้ยวคมยังอยู่เว้ย” สร้อยโลหะรูปฉลามฉกาจฉกรรจ์ถูกดึงออกจากเสื้อยืดสีขาวที่นายทหารเรือชอบสวมใส่

“ดีที่นายยังรักษามันได้ดีอยู่เสมอ” ผู้นำฝูงบินกล่าว