Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
13 เร่งทำคะแนน
พิมพ์พันดาวขอตัวกลับบ้านหลังจากทานอาหารที่ซื้อมาจากตลาดนัดและช่วยตรัยคุณล้านจานจนเสร็จ ส่วนพลอยมนนั้นขอขึ้นไปทำการบ้านบนห้องนอน
“ไม่ต้องไปส่งก็ได้นะตรัยบ้านเราก็รั้วติดกันแค่นี่เอง”
“ผมต้องไปปิดประตูรั้วอยู่แล้วเดินเลยไปอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร”
“คืนนี้น้องพลอยต้องนอนที่บ้านใหญ่คนเดียวเหรอตรัย” พิมพ์พันดาวถามเพราะวันนี้เขาเล่าให้ฟังว่าตัวเองแยกไปนอนที่บ้านอีกหลัง
“ผมว่าจะกลับไปอาบน้ำแล้วค่อยมานอนเป็นเพื่อน” ถึงแม้หลานสาวจะนอนคนเดียวมาตลอดแต่มันก็ต่างกันเพราะวันนี้ทั้งบ้านใครอยู่เลย
“แถวนี้เคยมีขโมยไหม”
“ไม่น่ะ คนแถวนี้รู้จักกันหมดเรื่องขโมนหรือของหายแทบไม่เคยได้ยินถามทำไมหรืออยู่คนเดียวแล้วกลัว มานอนกับน้องพลอยไหมล่ะ”
“ก็แค่อยากรู้ค่ะ”
“เมื่อตอนบ่ายแม่ผมโทรมาบอกว่าพวกท่านจะกลับมาบ่ายวันจันทร์นะครับคุณต้องอนคนเดียวสองคืนเลย อยู่ได้ไหม”
“ได้ค่า ปกติแล้วตอนอยู่กรุงเทพฉันก็อยู่คนเดียวมาตอดแค่นี่สบายมากค่ะ”
“ถ้ายู่คนโดก็ต้องปลอดภัยอยู่แล้ว แต่ที่นี่ไม่มีปภ.นะครับ”
“ตรัยเพิ่วบอกเองว่าแถวนี้ไม่มีขโมยหรือของหายแล้วพิมพ์จะต้องกลัวอะไรล่ะคะ”
“น่าสินะ”
“พิมพ์เข้าบ้านก่อนนะ ถ้าน้องพลอยปวดท้องหรือมีอะไรให้ช่วยก็โมรมาเลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
“แล้วน้าน้องพลอยสบายดีล่ะโทรได้ไหม”
“สบายดีแล้วจะโทรทำไมคะ” พิมพ์พันดาวพูดขณะที่มือกำลังปิดประตูรั้วบ้าน
“พิมพ์คงลืมเรื่องที่เราคุยกันตอนกลางวันแล้วสินะ แต่ผมยังไม่ลืม เข้าบ้านเถอะผมไปล่ะ” ตรัยคุณส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ก่อนจะเดินกลับไปยังบ้านของตนเอง
พิมพ์พันดาวคิดว่าตรัยคุณอาจจะแค่พูดเล่นเธอจึงไม่ได้คิดอะไรมากเพราะตอนนี้มีเรื่องร้านและเรื่องที่ทำงานให้เธอต้องจัดการจึงไม่อยากจะเสียเวลากับเรื่องนี้
หญิงสาวอาบน้ำและเตรียมเข้านอนแต่หัวเพิ่งถึงหมดตรัยคุณก็โทรศัพท์มาชวนคุนอยู่นานก่อนจะวางสาย
เช้าวันอาทิตย์พิมพ์พันดาวก็ตื่นนอนแต่เช้าเธอยังไม่ทันได้ออกไปหาอะไรทานตรัยคุณก็มากดออกเสียก่อน
“พิมพ์จะออกไปไหนเหรอ”
“ว่าจะไปหาอะไรกินหน่อยแล้วตรัยมาทำอะไรแต่เช้า”
“ผมจะชวนพิมพ์ไปหาอะไรกินในเมืองพอดีต้องไปส่งน้องพลอยที่เรียนพิเศษแล้วก็ว่าจะให้พิมพ์ไปเลือกลายกระเบื้องปูพื้น”
“รีบไหมพิมพ์แต่งตัวงไม่เรียบร้อยเท่าไหร่” เพราะไม่คิดจะออกไปไหนไกลพิมพ์พันดาวเลยสวมแค่เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงยืนขาสั้น
“ไม่หรอก ผมแค่แวะมาบอกอีกครึ่งชั่วโมงจะมารับพิมพ์เตรียมตัวทันไหน”
“ทันสิ”
เมื่อตกลงจะออกไปข้างนอกแล้วพิมพ์พันดาวก็รีบเดินกลับเข้ามาเปลี่ยนเป็นกางเกงยีนขายาวทะมัดทะแมง
ที่เรียนพิเศษของพลอยมนอยู่ใกล้ๆ กับห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่พอส่งหลานสาวแล้วเขาก้พาเธอมายังร้านของตะวันวัน
“อ้าวคุณตรัยมาหาคุณตะวันเหรอ”
“เปล่า วันนี้พาลูกค้ามาดูกระเบื้องน่ะ” ตรัยคุณตอบพนักงานของร้านซึ่งเขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“เชิญด้านนี้เลยครับ ถ้าสนใจลายไหนหรืออยากจะถามอะไรเพิ่มเรียกผมนะครับส่วนราคาก็ลดให้พิเศษเพราะเป็นเพื่อนคุณตะวัน”
“ขอบใจนะถ้ามีอะไรจะเรียกเองนายไปทำงานเถอะ”
“เจ้าของร้านนี้ชื่อตะวันเหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“คุณเป็นเพื่อนกับเขาเหรอ”
“ใช่ครับ เราเป็นเพื่อนกัน”
“ชื่อเขาเหมือนชื่อแฟนของเพื่อพิมพ์เลยค่ะ คนที่ไปกับพิมพ์ที่งานวัด”
“พิมพ์คงหมายถึงมอกานต์”
“คุณรู้จักยัยกานต์ด้วยเหรอคะแล้วทำไมวันที่เจอกันถึงทำเป็นไม่รู้จักล่ะคะ” หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“เพิ่งรู้จักเมื่อวันก่อนครับ”
“แน่นะคะว่าเพิ่งรู้จักกัน”
“แน่สิ วันที่ผมเจอหมอกานตืผมก็ตกใจเหมือนกันไม่เชื่อพิมพ์ลองโทรถามเพื่อนสิว่าจริงไหม”
“เอาไว้ว่างๆ พิมพ์จะถาม แต่วันนี้พิมพ์ขอเลือกกระเบื้องก่อน”
“ตามสบายครับ ถ้าไม่ถูกใจเดี๋ยวผมจะพาไปอีกร้าน”
“แล้วเพื่อนคุณจะไม่ว่าเหรอ”
“ไม่หรอกครับ พิมพ์จจะเลือกแบบไหนหรือซื้อที่ไหนก็ได้มันเป็นสิทธิ์ของพิมพ์”
พิมพ์พันดาวใช้เวลาเลือกค่อนข้างนานเพราะเธออยากให้ร้านออกมาในแบบที่ถูกใจมากที่สุด ส่วนตรัยคุณก็คอยเดินตามอยู่ไม่ห่างกว่าจะเลือกเสร็จก็ถึงเวลาเลิกเรียนของพลอยมนพอดีเนื่องจากวันนี้เด็กสาวเรียนแค่ครึ่งวันเท่านั้น
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยเลือก ถ้าให้พิมพ์เลือกคนเดียวสงสัยว่าวันนี้ก็คงไม่เสร็จแน่ๆ ค่ะ”
“ผมเข้าใจนะเพราะตอนที่ผมเลือกกระเบื้องปูพื้นที่บ้านก็นานเหมือนกัน”
“เราจะไปรับน้องพลอยช้าไหมคะ” พิมพ์พันดาวมองนาฬิกาซึ่งเวลานี่เลยเวลาเลิกเรียนของเด็กสาวมาสิบกว่านาทีแล้ว
“ไม่หรอกครับปกติครูก็จะปล่อยช้าตลอด” ตรัยคุณจอดรถที่หน้าโรงเรียนแล้วโทรศัพทืไปตามพลอยมนแต่เด็กสาวไม่รับสายเขาเลยจะลงไปตาม
“พิมพ์รอในรถก่อนนะ ผมขอไปตามน้องพลอยก่อน”
“ค่ะ”
ตรัยคุณหานเข้าในตึกสองคูหาไม่นานนักก็กลับออกมาพร้อมกับพลอยมนที่ทำหน้าบึ้งไม่สดใสอย่างเคย
“น้องพลอยเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าไม่ดีเลย”
“พลอบทำคะแนนไม่ค่อยดีคุณครูเลยอธิบายเพิ่มแล้วพลอยก็หิวข้าว”
“ที่เรียนพิเศษมีสอบด้วยเหรอะพี่พิมพ์ไม่เคยรู้เลย”
“มีค่ะ คุณครูจะเอาข้อสอบเก่าๆ มาให้ลองทำค่ะ แล้วคะแนนของพลอยไม่ดีเลย”
“วิชาอะไรคะ”
“วิทยาศาสตร์ค่ะ พลอยว่ามันยากมันไม่เหมือนวิชาคณิต”
“น้องพลอยถนัดวิชาคณิตนะพิมพ์ แต่วิทยาศาสตร์ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ผมเองก่อนได้แต่คณิต”
“แต่ก่อนพี่พิมพ์ก็ไม่ถนัดวิทยาศาสตร์เหมือนกัน พี่ว่ามันยากเพราะต้องวิเคราะห์เยอะไม่เหมือนคณิตที่คำตอบมันจะตายตัว ร้องพลอยต้องให้เวลากับมันมากขึ้นอีกนิด”
“พี่พิมพ์สอนพลอยได้ไหมคะ นะคะพลอยอยากทำคะแนนดีๆ อีกไม่กี่เดือนก็จะสอบเข้า ม.1 แล้วนะคะ”
“พี่ไม่รู้จะสอนยังไงน่ะสิ เอาเป็นว่าน้องพลอยไม่เข้าใจตรงหนก็ถามพี่ดีกวว่า”
“พลอยไม่เข้าใจทุกตรงเลยค่ะ ขนาดมาเรียนพิเศษแล้วพลอยก็ยังไม่เข้าใจเลย พี่พิมพ์คนสวยช่วยสอนพลอยนะคะ”
“ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ” ตรัยคุณไม่อยากให้พิมพ์พันดาวอึดอัดจึงรับพูดขึ้น
“พิมพ์พอมีเวลาเพราะร้านยายังไม่เสร็จแต่ที่ไม่อยากสอนก้เพราะพิมพ์ไม่รู้ว่าสมันนี้เด็กๆ เขาเรียนอะไรบ้างแล้วเวลาสอบต้องเน้นอะไรบ้าง”
“นี่ค่ะคุณครูบอกมาแล้วว่าจุดเน้นคือบทไหนบ้าง พี่พิมพ์เอาหนังสือพลอยไปอ่านก็ได้นะคะ”
หญิงสาวหยิบสมุดจดของพลอยมนและหนังสือมาอ่านคร่าวระว่างที่ตรัยคุณกำลังขัยรถพาทั้งสองคนไปยังห้างสรรพสินค้าเพื่อทานอาหารกลางวัน
“ถ้าน้อยพลอยอยากให้พี่สอนให้จริงๆ พี่ว่าเราคงต้องหาหนังสือเพิ่ม”
“พิมพ์จะสยอจริงๆ เหรอ”
“ค่ะ ตรัยพาเราสองคนไปร้านหนังสือได้ไหม”
“ได้สิ กิข้าวเสร็จแล้วก็ไปกันเลย แล้วคิดออกหรือยังว่ากลางวันนี้จะกินอะไร”
“พลอยอยากกินไก่ทอดแล้วก็พิซซ่าค่ะ”
“ถ้ากินสองอย่างคงไม่ไหว น้าว่ากินพิซซ่าดีไหม จากนั้นก็ไปเลือกหนังสือแล้วก็เดินซื้อของก่อนกลับค่อนกินไก่ทอด”
“ดีค่ะ พลอยอยากได้ครีมทาผิวครูบอกว่าผิวน้องพลอยแห้งมากมากพี่พิมพ์ว่าแห้งไหม” พลอยมนส่งแขนม่ให้หญิงสาวจับขณะที่กำลงเดินคู่กันมายังร้านพิซซ่า
“ก็แห้งนิดหน่อยค่ะ คงเพราะอยู่แต่ในห้องแอร์ด้วย”
“พี่ช่วยพลอยเลือกได้ไหมคะ น้าตรัยคงเลือกไม่เป็นหรอก”
“ได้ค่ะ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
