12 ตีเหล็กก็ต้องตีตอนร้อน

ตรัยคุณรู้สึกโล่งใจที่ได้บอกความรู้สึกของตนเองที่เก็บไว้มานานกับพิมพ์พันดาวไป ถึงตัวเขาจะไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่เธอชอบแต่มันก็ไม่ยากถ้าหากเขาจะอาศัยความใกล้ชิดทำให้หญิงสาวเปิดใจรับเขาไปทีละนิด อีกเรื่องที่พิมพ์พันดาวยังไม่รู้ก็คือบิดาของเธอเคยพูดกับเขานานแล้วว่าถ้าหากวันไหนลูกสาวของเขากลับมาอยู่บ้านและเขากับเขายังโสดก็อยากจะให้ลองคบกันดูแต่ไม่บังคับเพราะเข้าใจดีว่าทุกคนก็อยากจะเลือกคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันด้วยตัวเอง

เขาเคยคิดว่าตัวเองลืมผู้หญิงที่เป็นรักแรกไปแล้วเพราะที่ผ่านมาเขาก็มีแฟนมาหลายคนแต่พอได้กลับมาเจอกับพิมพ์พันดาวอีกครั้งตรัยคุณเลยรู้ว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยลืมหญิงสาวเลยเพียงแค่เก็บความรู้สึกเอาไว้เท่านั้น แต่พอได้พูดกับเธอออกไปแล้วเขากลับรู้สึกดีและแทบไม่อยากจะรอให้ถึงวันที่พิมพ์พันดาวเปิดใจ

“น้าตรัยเป็นอะไรคะ พลอยขึ้นมานั่งตั้งนานแล้วทำไมถึงยังไม่ออกรถอีก”

“น้าคิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อย แล้ววันนี้น้องพลอยเป็นยังไงบ้างหิวไหม เรียนไหวไหม”

“พลอยแค่เป็นเมนส์นะคะไม่ใช่คนป่วย”

“ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่หิว”

“หิวสิคะ น่าตรัยพาพลอยไปหาอะไรกินห่อนกลับได้ไหมคะ กลับไปที่บ้านก็ไม่มีใครอยู่ดีน้าจะได้ไม่เหนื่อย”

“เรากินกันที่ห้างไหม พลอยอยากซื้ออะไรเพิ่มหรือเปล่า”

“ไม่มีค่ะ แต่วันนี้ตอนเย็นที่หน้าอำเภอมีตลาดนัดนะคะ พลอยอยากไปเดินาของกินที่นั่นได้ไหม”

“ไหนว่าหิมแล้วจะหิวท้องไปกินไหวเหรอ”

“ไม่น่าไหว ขอพลอยซื้อขนมไปกินระหว่างทางนะคะ” เด้กสาวไม่รอให้เขาอนุยาตเพราเธอรับเปิดประตูรถลงไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ข้างกับโรงเรียนสอนพิเศษไม่นานก็วิ่งกลับมาพร้อมกับน้ำและขนมคบเคี้ยว

“ออกรถได้เลยค่ะ”

“คาดเข็มขัดก่อนสิพลอย”

พลอยมนดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดจากนั้นก็แกะขนมออกมาทานด้วยความหิว

ระยะทางจากบ้านมายังโรงเรียนสอนพิเศษใช้เวลาขับรถเกือบ 40 นาทีแต่สำหรับคนที่เข้ามาเรียนในเมืองตั้งแต่ป.1 ก็คิดว่ามันไม่ไกลเลยสักนิด

“รถเยอะมากเลยค่ะน้าตรัย” พลอยมนมองออกไปนอกกระจกเมื่อน้าชายชะลอรถที่หหน้าตลาดนัด

“น้าว่าจะกลับไปเอามอร์ไซค์ที่บ้านน้องพลอยว่าดีไหม”

“ดีค่ะพลอยจะได้เข้าห้องน้ำด้วยพี่พิมพ์สั่งไว้ว่าให้หมั่นเข้าห้องน้ำ”

“พลอยลองชวนพี่พิมพ์มาตลาดด้วยดีไหม”

“แล้วเราจะมายังไงคะสามคนมอร์ไซค์คันเดียว”

“น้องพลอยนั่งหน้าได้ไหมล่ะ”

“ได้ค่ะ พลอยอยากเดินซื้อของกับพี่พิมพ์ เดี๋ยวพลอยจะไปชวนเองนะคะ ช่วงนี้พี่พิมพ์ยังไม่เปิดร้านน่าจะไปกับเราได้”

“แต่ถ้าพี่เขาไม่ไปด้วยพลอยก็อย่าไปบังคับนะ”

“รับทราบค่ะ”

พลอยมนเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วก็เดินไปกดออดที่หน้าบ้านของพิมพ์พันดาวซึ่งตอนนี้หญิงสาวกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่พอดี

“ว่าไงคะน้องพลอยเลิกเรียนแล้วเหรอคะ วันนี้ปวดท้องไหม”

“ไม่ค่ะ พี่พิมพ์รดน้ำต้นเหรอคะให้พลอยช่วยไหม”

“ไม่เป็นไรรคะ พี่รดเสร็จแล้ว น้องพลอยมาพาพี่มีอะไรหรือเปล่าหริอเปล่าคะ” เพราะวันนี้ที่บ้านของเด็กสาวเหลือแค่เธอกับน้าชายพิมพ์พันดาวเลยคิดว่าพลอยมนน่าจะมีเรื่องให้ช่วย

“พลอยจะชวนพี่ไปเที่ยวตลาดนัดค่ะ”

“ตลาดนัดเรอคะ”

“ใช่ค่ะ ตลาดมีทุกเย็นวันเสาร์ค่ะ มีทั้งของกินและของสวยๆ เพียบเลยค่ะ พี่พิมพ์ไปกับพลอยนะคะ”

“ได้สิ พี่ขอปิดบ้านและเอากุญแจรถก่อน”

“ไม่ต้องเอากุญแจนะคะเดี๋ยวน้าตรัยจะเอารถมารับ”

“น้าตรัยก็จะไปกับเราด้วยเหรอ”

“ค่ะ ได้ไหมคะไปกันสามคน”

“ค่ะ” เพราะเห้ฯว่ามได้ไปกันตามลำพังพิมพืพันดาวเลยตอบตกลง

พิมพ์พันดาวปิดประตูบ้านและล้อกประตูรัวเสร็จตรัยคุณก็ขี่จักรยยานยนต์มาพอดี

“พร้อมใหรือยังครับสองสาว”

“พร้อมแล้วค่ะน้าตรัย” พลอยมนรีบขึ้นไปนั่งข้างหน้ารถจักรยานยนต์ที่มีส่วนพักเท้าให้คนนั่งด้านหน้าเหยียบอย่างรู้งาน

“เราจะไปรถคันนี้เหรอคะ มันจะรับน้ำหนักไหวเหรอ”

“ไหวสิ”

“ขึ้นมาเลยค่ะพี่พลอย”

พิมพ์พันดาวจำต้องยอมขึ้นไปนั่งคร่อมด้านหลังของรถซึ่งเหลทอพื้นที่ให้เธอแค่พอนั่ง

“เกาะแน่ๆ นะพิมพ์” ตรัยคุณหันมาบอกคนที่เอามือไปจับทางด้านหลังของเบาะก่อนจะค่อยๆ ออกรถ

“วิ่งไปเลยค่ะน้าตรัยพลอยหิวแล้ว”

ตรัยคุณเร่งเครื่องจนคนที่อยู่ด้านหลังปล่อยมือจากที่จับแล้วมาดึงเสื้อเขาไว้แทนเพราะกลัวจะตก

ไม่นานนักทั้งสามคนก็มาถึงตลาดนัดหน้าอำเภอที่ผู้คนพากันมาจับจ่ายจนแทบไม่มีที่จอดรถ

“พลอยขอเดินคู่กับพี่พิมพ์นะคะ”

“ได้สิ จับมือพี่ไว้ดีไหมจะได้ไม่หลง”

แม้จะบอกว่าหิวแต่พลอยมนก็เลือกมายังโซนที่จำหน่ายเครื่องประดับและเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิงก่อน เด็กสาวได้กิ๊บติดผมและยางรัดผมไปอย่างละสามชิ้น จากนั้นก็ได้เสื้อยืดกับกระเป๋าเล็กๆ อีกหนึ่งใบส่วนพิมพ์พันดาวก็ได้โบว์ผูกผมและหมวกคุมอาบน้ำสีหวานอีกสองใบ

เมื่อได้ของใช้แล้วก็พากันมายังดซนจำหน่ายอาหารซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นแบบซื้อกลับไปทานที่บ้าน

“น่ากินทุกอย่าเลยค่ะ พลอยเลือกไม่ถูกเลยค่ะ น้าตรัยให้พลอยซื้อได้กี่อย่างคะ”

“น้าว่าเราเลือกหลายๆ อย่างแต่เอาอย่างละนิดหน่อยดีไหม พิมพ์ล่ะซื้อกลับไปกินด้วยกันนะ”

“ใช่ค่ะพี่พิมพ์ กินด้วยกันหลายๆ คนอร่อยดีออก นะคะมีหลายอย่างเลยที่พลอยอยากกินแต่ถ้ากินสองคนกับน้าตรัยคงกินไม่หมดแน่”

“ก็ได้ค่ะ” พิมพ์พันดาวก็เห็นด้วยกับเด็กสาวเพราะเธอเองก็อยากจะทานอาหารหลายอย่างแต่ทานคนเดียวคงไม่หมด

นาทีนี้ตรัยคุณอยากจะจับหลานสาวมาหอมแก้มเป็นรางวัลเพราะพูดได้ถูกใจเขามากที่สุด

ไม่ว่าจะเดินผ่านไปร้านไหนพลอยมนกับพิมพ์พันดาวก็พากันซื้อจนตอนนี้ถุงของกินเต็มทั้งสองมือของตรัยคุณทั้งสองข้าง

“น้อยพลอยแน่ใจนะว่าจะกินหมดที่ซื้อ”

“หมดสิคะ ใช่ไหมพี่พิมพ์” เด็กสาวหันมาหาตัวช่วย

“ใช่ค่ะ” หญิงสาวเห็นด้วยก่อนจะแวะที่ร้านลูกชิ้นชุบแป้งทอด

“เราซื้อลูกชิ้นแล้วนะพิมพ์” ตรัยคุณบอกเมื่อเห็นว่าเธอกับพลอยมนกำลังจะซื้อลูกชิ้น

“แต่ที่ซื้อเมื่อกี้มันเป็นลูกชิ้นปิ้งไม่ใช่ลูกชิ้นชุบแป้งทอด” หญิงสาวหันมาบอกก่อนจะหันไปสั่งแม่ค้าและชำระเงินเสร็จก็เอามาถือไว้เองเพราะเห็นว่าตอนนี้เขาคงถือไม่ไหวแล้ว

“น้าตรัยคะ เสาร์หน้าพาพลอยมาอีกได้ไหมคะ มีหลายร้านเลยที่พลอยอยากจะซื้อแต่ก็กลัวกินไม่หมด”

“ได้สิ”

“พี่พิมพ์ด้วยนะคะเสาร์หน้าเรามากันอีก”

“ใกล้ถึงวันเสาร์น้องพลอยถามพี่อีกทีได้ไหมคะ พี่ไม่รู้ว่าจะติดงานหรือเปล่า”

“ได้ค่ะ”

เมื่อได้ของตามต้องการแล้วตรัยคุณก็ขี่จักรยานยนต์พาสองสาวกลับบ้านโดยพิมพ์พันดาวตามไปทานอาหารที่บ้านของเขาด้วย