ตอนที่ 1 ความอัปยศ [2]

ลมหายใจร้อนผ่าวของคนด้านหลังเป่าลดหลังคอ มันทั้งแรงและถี่กระชั้น พอๆ กับส่วนนั้นที่จ้วงแทงรูตรงนั้นของข้า ข้าใกล้เต็มทีแล้ว 

"อ่า" รูตรงนั้นถูกรัวใส่จนข้าหลุดเสียงคราง ร่างกายเหยียดเกร็ง จนกระทั่งร่างของเขาและข้ากระตุกถี่ๆ ถึงจุดหมายแทบจะพร้อมกัน ข้ารู้สึกได้ว่าเขาแทงท่อนลำที่กำลังพองตัวเต็มที่เข้ามาจนสุด เพื่อปลดปล่อยน้ำรักของเขาเข้ามาในร่างของข้า มิหนำซ้ำยังแช่ทิ้งไว้จนกระทั่งข้าหลับใหลไปโดยไม่รู้ตัว

วันนี้พี่รองมาหาข้าอีกเช่นเคย ทั้งที่เข้ามาตั้งนานแล้วแต่ยังไม่ยอมพูดยอมจา เอาแต่ยืนมองหวีที่ซื้อให้ข้าอยู่นานสองนาน กระทั่งเก็บหวียัดไว้ในอกเสื้อ ถึงได้เอ่ยกับข้า "น้องเล็กวันนี้พี่รองมาพาเจ้าไปเที่ยวน้ำตกบนเขา"

"จริงหรือ" ข้าดีใจจนกระโดดลุกจากเก้าอี้ รีบวิ่งเข้าไปกอดร่างสูงที่ยืนพิงโต๊ะเครื่องแป้งด้วยรอยยิ้มกว้าง "พี่รอง ใจดีที่สุดเลย" 

ข้าคล้ายจะเห็นพี่ชายของข้ายิ้ม แต่เหมือนว่ารอยยิ้มจะดูแปลกๆ แต่ข้าไม่รู้ว่าแปลกตรงไหน บางทีพี่รองอาจจะอายที่ถูกข้ากอดก็เป็นได้ 

"น้องเล็ก ไปกันเถิด" 

ข้ารีบเดินตามพี่รองไปด้วยความดีใจ พอเดินออกจากห้องมาได้หน่อย ข้าก็นึกถึงสาวใช้ขึ้นมา กำลังคิดจะเอ่ยปากถามพี่ชาย แต่สายตาเหลือบเป็นเห็นชายหนุ่มที่ยืนหลังพุ่มไม้เข้าพอดี ทำให้ข้าตกใจจนพูดไม่ออก รีบเข้าไปกอดแขนพี่รองเอาไว้แน่น 

"พี่รองตรงนั้นมีคน!"

แค่ไม่ถึงชั่วลมหายใจที่ข้าเงยหน้าขึ้นไปบอกพี่ชาย ร่างนั้นก็หายไปเสียแล้ว ตอนที่พี่รองของข้าหยุดฝีเท้าหันไปมอง ที่นั่นก็มีเพียงพุ่มไม้เขียวชอุ่ม ไร้เงาของผู้คน พี่ชายข้าไม่ได้เอ่ยอะไร ตามนิสัยคนพูดน้อย พาข้าเดินต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนข้าต้องเหลียวหลังไปมองอีกครั้ง ว่างเปล่าเหมือนเคย สงสัยข้าจะคิดมากจนตาฝาดไปเอง

วันนี้หลายเรื่องทำให้ข้ารู้สึกประหลาดใจ เพราะตามธรรมดาแล้ว กว่าที่ข้าจะออกจากจวนได้ ต้องคลุมหน้ามิดชิด มิหนำซ้ำยังต้องมีสาวใช้และองครักษ์คุ้มกันตามอีกเป็นพรวน ทั้งยังต้องนั่งอยู่ในรถม้าที่มีม่านปิดสนิท แต่เวลานี้ ข้ากลับนั่งมาบนม้าตัวเดียวกับพี่ชาย ถึงแม้ออกจะผิดธรรมดาไปสักหน่อย แต่ข้าก็ชอบ 

ความหล่อเหลาของพี่รองทำให้เป็นที่จับตามองของหญิงสาวไปตลอดเส้นทาง จนข้ารู้สึกหมั่นไส้ ไม่ค่อยพอใจเท่าใดนัก จนกระทั่งพวกเรามาถึงน้ำตก ความไม่พอใจของข้าถึงได้หายเป็นปลิดทิ้ง 

"น้องเล็กอยากเล่นน้ำไหม"

"อยากสิ ข้าอยากเล่นน้ำ แต่ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา จะทำอย่างไรดี" พอคิดถึง ว่าตนเองดีใจจนลืมเรื่องสำคัญ ข้าก็รู้สึกโกรธตัวเองขึ้นมานิดหน่อย ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่พี่ชายของข้าจะยอมพาข้าออกมานอกจวนเช่นนี้ ซ้ำยังพามาที่น้ำตกที่ข้าอยากมาเป็นที่สุด ข้าคิดทบทวนอยู่หลายตลบ ในที่สุดก็ตัดสินใจถอดเสื้อคลุมตัวแรกออก 

พี่รองเห็นเช่นนั้นก็ไม่ว่าอะไร ยังให้เกียรติข้าโดยการเดินไปนั่งหันหลังอยู่บนโขดหิน ข้าเห็นเขาหยิบหวีออกมานั่งดู ข้าก็เลยถอดชุดบนร่างออกจนหมด ก่อนจะรีบเดินลงน้ำ

ข้าเล่นน้ำอย่างสนุกสนานโดยไม่สนใจร่างเปลือยของตัวเอง จนกระทั่งหันไปเห็นพี่ชายนั่งเหม่อ "พี่รอง ลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิ สัญญาว่าเซียนเอ๋อจะไม่แอบดู ฮะๆ"

พอได้ยินข้าเอ่ยเช่นนั้น พี่รองของข้าก็ยืนขึ้นปลดเสื้อคลุมตัวนอกออก ข้ารีบหันหลังให้ทันที ถึงแม้อยากจะแอบมองสักเพียงใดก็ตาม ข้ารู้ว่าพี่ชายของข้าแต่ละคนมีใบหน้าหล่อเหลา แต่ข้าก็อยากรู้ว่ารูปร่างของพวกเขาจะน่ามองมากแค่ไหนเหมือนกัน สุดท้ายข้าก็ไม่กล้าหันกลับไปอยู่ดี จนกระทั่งได้ยินเสียงคนเดินลงน้ำ ข้าถึงได้หันกลับไปดู 

ว่างเปล่า ด้านหลังไร้เงาของพี่ชาย ข้าตกใจมองไปรอบๆ ผ่านไปหลายอึดใจก็ยังไม่เห็น "พี่รอง?" ข้าเริ่มตะโกนเรียก "พี่รองท่านอยู่ไหน อย่าแกล้งน้อง เซียนเอ๋อกลัวนะ!" ข้าเริ่มขยับควานหาใต้น้ำไปทั่ว สายตาสอดส่ายไปรอบๆ แต่คนที่ข้าเห็นกลับไม่ใช่พี่รองของข้า เป็นชายผู้นั้นที่ข้าเห็นหลังพุ่มไม้ในจวนก่อนหน้านี้ 

ข้าทั้งตกใจทั้งหวาดกลัวจนทำอะไรไม่ถูก ตะโกนเรียกพี่ชายอย่างบ้าคลั่ง แข้งขาสั่น "พี่รอง! ท่านอยู่ไหน ฮึก!" ข้าเรียกอยู่พักใหญ่ คนผู้นั้นก็ยังไม่ยอมขยับไปไหน เอาแต่จับจ้องข้าอยู่อย่างนั้น จนข้ากำลังคิดจะวิ่งหนี

อยู่ๆ ร่างหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาจากใต้น้ำ บดบังสายตาของชายผู้นั้น ข้าตกใจจนแทบจะสิ้นสติ แต่พอเห็นว่าเป็นพี่ชาย ก็ไม่สนใจร่างเปลือยของตัวเอง ผวาเข้าไปกอดอีกฝ่ายแน่น

"ฮือๆ พี่รอง ตรงนั้นมีคน เซียนเอ๋อกลัว" ข้าร้องไห้จนตัวโยน แต่พี่ชายข้ากลับยืนตัวแข็งทื่อ หลายอึดใจถึงได้เอ่ยเรียกข้าเสียงแหบพร่า "น้องเล็ก" 

แค่ได้ยิน ความกลัวของข้าก็หายเป็นปลิดทิ้ง มาตอนนี้ ถึงได้รู้ว่าตนเองกับพี่ชายอยู่ในสภาพไหน ถึงแม้จะเป็นพี่น้อง แต่ข้าก็รู้สึกอับอายอยู่ดี เพราะร่างเปลือยของพวกเราแนบสนิท สิ่งที่ข้าอยากเห็นมาตลอด ตอนนี้ไม่ใช่แค่เห็น แต่ยังได้สัมผัส

ช่วงบ่ากว้างไปจนถึงแผ่นอกแข็งแกร่งกำยำแข็งเป็นลูกๆ จนถึงหน้าท้องแลดูงดงามยิ่งนัก ยิ่งตอนมีน้ำเกาะพราวไปตามตัวก็ยิ่งน่ามอง

เรือนร่างของพี่รองทำให้ข้าลืมชายที่ข้าพึ่งเห็นไปเสียสนิท เอาแต่จับจ้องไปยังลำคอของอีกฝ่าย จนกระทั่งเห็นหวีในมือของพี่ชาย

"อาบน้ำกับพี่รองนะน้องเล็ก เดี๋ยวพี่รองจะสางผมให้" ข้าดีใจจนยิ้มกว้าง รีบพยักหน้ารับ รู้สึกถึงความสุข ข้าแทบจะลืมเรื่องอัปยศที่เกิดกับตัวเอง รวมทั้งชายแปลกหน้า