ตอนที่ 5 ว่าที่พระชายา1

จ้าวเฟิ่งถกปัญหาบ้านเมืองกับจ้าวไท่หรงครึ่งค่อนวัน

หลังจากนั้นยังต้องรับมื้ออาหารร่วมกันอย่างไม่อาจทนการรบเร้าจากพี่ชายได้ไหว คืนทั้งคืนยังถูกอีกฝ่ายรั้งไว้

ชายหนุ่มรู้ดีว่าจ้าวไท่หรงต้องการสิ่งใด ระหว่างที่ตนเองอยู่ตำหนักบูรพา พี่ชายตัวดีคงส่งคนไปค้นหาเพ่ยหนิงทั่วจวนอ๋อง

และแน่นอนว่าย่อมล้มเหลวเหมือนทุกครา

รุ่งอรุณวันต่อมา ขันทีข้างพระวรกายฮ่องเต้ก็ปรากฏตัว เชื้อเชิญเจ้าของตำหนักบูรพาไปร่วมมื้ออาหารเช้ากับฝ่าบาท

และเมื่อเฉิงอ๋องอยู่ที่นี่ด้วย มีหรือจะรอดพ้นอาหารมื้อนี้

ฮ่องเต้จ้าวฝูหมิงนั้นหลังรอดชีวิตจากการถูกลอบวางยาพิษก็กลายเป็นตาเฒ่าขี้เหงา ตำหนักบูรพาอยู่ใกล้ที่สุดจึงถูกเรียกบ่อย เช่นนั้นปกติแล้วจึงมีแต่รัชทายาทที่ต้องคอยพูดคุยกับฮ่องเต้ แต่วันนี้มีเฉิงอ๋องด้วยอีกคน ฮ่องเต้ย่อมอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

เมื่อสองพี่น้องเดินทางมาถึงตำหนักเฉียนกงพลันได้เห็นองค์หญิงหย่งอัน น้องสาวคนสำคัญของฮ่องเต้ประทับอยู่ด้วย ใกล้กันนั้นยังมีแม่นางน้อยโฉมสะคราญอีกคน

นางคือลู่ซือฉี น้องสาวคนเดียวของราชบุตรเขยลู่ผู้เป็นสามีอันเป็นที่รักขององค์หญิงหย่งอัน

แท้จริง องค์หญิงหย่งอันมีบุตรชายสองคนไม่มีบุตรสาว การมาเยี่ยมคารวะพี่ชายสมควรพาลูกๆ มาด้วย ทว่านางกลับพาน้องสามีผู้งดงามอ่อนเยาว์มาแทน แน่นอนแล้วถึงเหตุผลแอบแฝง

เป็นเช่นที่จ้าวเฟิ่งคาดไว้ไม่ผิด จ้าวไท่หรงตั้งใจให้เป็นเช่นนี้ เพราะรู้ล่วงหน้าถึงงานเลี้ยงรับรองขนาดย่อมในตำหนักเฉียนกง

การใช้สตรีอีกคนเพื่อให้บุรุษเอาใจออกห่างจากสตรีอีกคน จ้าวไท่หรงเหมือนจะถนัดเหลือเกิน

จ้าวเฟิ่งลอบหรี่ตามองพี่ชายอย่างคาดโทษ

จ้าวไท่หรงเลิกคิ้วมองตอบอย่างเจ้าเล่ห์

เดิมทีลู่ซือฉีย่อมสมควรเกิดรักแรกพบกับจ้าวไท่หรง รัชทายาทผู้หล่อเหลาสง่างาม แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เมื่อเฉิงอ๋องปรากฏตัวเพิ่มมาอีกคน สายตาดุจเมล็ดซิ่งอันงดงามหยาดเยิ้มนั้นจึงมองเหม่อที่จ้าวเฟิ่งทันที

การเหม่อมองเช่นนี้ย่อมเป็นปฏิกิริยาฉับพลันมิอาจยับยั้งจากอาการลุ่มหลงกะทันหันของการเจอรักแรกพบ

ลู่ซือฉีจับจ้องจ้าวเฟิ่งไม่วางตา หวังเพียงเขามองมา และเราสบตากัน ความงามเฉิดฉายของนางนั้น ไม่มีบุรุษใดไม่เผลอมองซ้ำสอง

ในครรลองสายตาของหญิงงามที่มีเงาร่างสง่าผึ่งผายนั้นสะท้อนความหมายลึกล้ำและแฝงนัยลึกซึ้งออกมาชัดเจน

เพียงแต่บุรุษกลับเฉยชา จ้าวเฟิ่งมิใช่ไม่เห็นแววตาลู่ซือฉี แต่เขาคร้านจะใส่ใจ เพียงมองแวบหนึ่งแล้วเมินไปทางฮ่องเต้กับองค์หญิงหย่งอันทันที

จ้าวไท่หรงกับจ้าวเฟิ่งทำความเคารพฮ่องเต้ “ถวายบังคมเสด็จพ่อ” และองค์หญิงหย่งอัน “คารวะเสด็จอา...”

องค์หญิงหย่งอันพยักหน้าแย้มยิ้มเปี่ยมเมตตา ในบรรดาหลานชาย นางไม่เคยชอบใครเลย แต่ยามนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป จิตใจย่อมเปลี่ยนตาม นางเหมือนพี่ชายของตน

หลังจากนั้นลู่ซือฉีจึงลุกขึ้นคารวะทักทายบุรุษสูงศักดิ์ด้วยกิริยานอบน้อมเหมาะสมแฝงท่าทางเขินอายแลดูนุ่มนวลและน่ารัก เรียกสายตาเอ็นดูจากฮ่องเต้และองค์หญิงหย่งอันได้เป็นอย่างดี

“คารวะองค์รัชทายาท คารวะเฉิงอ๋องเพคะ”

หญิงชายวัยกำดัดทักทายโต้ตอบกันด้วยถ้อยคำเรียบง่ายเปี่ยมมารยาทแต่กลับทำบรรยากาศรอบด้านหวานละมุนมากขึ้น

“พวกเจ้ามาเถิด นั่งลง วันนี้เรามีความสุขยิ่งนัก”

ฮ่องเต้จ้าวฝูหมิงเปลี่ยนแปลงจากเมื่อก่อนมากจริงๆ พระองค์ไม่เพียงไม่ขัดขวางสายสัมพันธ์ชายหญิงระหว่างโอรสกับบรรดาคุณหนูตระกูลใหญ่เหมือนก่อนแต่ยังหันมาส่งเสริมอีกด้วย ย่อมเป็นการสร้างรากฐานอันแข็งแกร่งมากกว่าที่เคยอย่างแท้จริง เช่นนี้ไม่เสี่ยงต่อการนำอสรพิษมาวางข้างหมอนอีก

การร่วมมื้ออาหารเต็มไปด้วยบรรยากาศอบอุ่นแห่งการสร้างสัมพันธ์ผ่านไปด้วยความราบรื่นในสายตาฮ่องเต้และองค์หญิง

ระหว่างจ้าวไท่หรงกับจ้าวเฟิ่ง หย่งอันชอบทั้งคู่ ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นใครหนึ่งในสองคนนี้ นางพร้อมยินดียกน้องสามีให้เลย แต่เท่าที่สังเกตดู เหมือนจะชัดเจนแล้วว่าน้องสามีชอบใคร

หย่งอันมองจ้าวเฟิ่งอย่างพิจารณามากยิ่งขึ้น นางมีความรักลึกซึ้งกับสามีมาก จึงสนิทสนมกับลู่ซือฉีมากเช่นกัน ความหวังดีที่มีให้น้องสามีจึงเกินบรรยาย ขอเพียงลู่ซือฉีเอ่ยปากบอกมา นางจะจัดการให้ทันที จ้าวเฟิ่งโต้แย้งไม่ได้แน่นอน

ฮ่องเต้จ้าวฝูหมิงเองก็เห็นชอบเช่นกัน เพราะราชบุตรเขยลู่แท้จริงเคยเป็นกุนซือข้างกายพระองค์สมัยยังเป็นเพียงรัชทายาท ช่วยเหลือกันมามากมาย นับเป็นคนสนิทรู้ใจมาช้านาน